ادوارد پالمر تامپسون در تکوین طبقه کارگر در انگلستان، برخلاف سایر نحله‌های تاریخ‌نگاری، از منظر خبرگان و نخبگان و نهادهای قدرت به تاریخ نمی‌نگریست. نگاه او به تاریخ از “پایین” بود، از منظر فرودستان و تهیدستان. عبارت مشهورش را همه خوانده‌ایم: “می‌کوشم” قربانیان گذشته را “از خفت فراوانی که نسل‌های بعدی بارشان کرده‌اند برهانم”. تاریخ اجتماعی برای او مطالعه سنت‌ها و مبارزه‌های مردم عادی بود و ازاین‌رو سیاست را نه منازعه میان نخبگان رقیب بلکه غالباً تضاد طبقاتی میان فرادستان و فرودستان می‌دانست…. تامپسون اگر به روایت کلان می‌رسید، تکیه‌اش بر گستردگی داده‌های خُرد بود، انبوهی از داده‌های تجربیِ کاویده‌شده. در این روایتِ کلان می‌شد صدای بی‌صدایان را شنید. صدای تهیدستان و فرودستان…. ترجمه فارسی تکوین طبقه کارگر در انگلستان گرچه پس از پنجاه‌واندی سال به دست خوانندگان فارسی‌زبان می‌رسد، اما سال‌هاست که می‌توان ردپای تامپسون را در کار تنی چند از مورخانی یافت که پژوهش‌شان درباره گذشته‌های دور و نزدیک ایران بوده است…. در تاریخ‌نگاری ایران که عمدتاً تخته‌بند تاریخ‌نگاری‌های ملی‌گرایانه و آیینی و استالینی بوده است، ترجمه فارسی اثر بزرگ تامپسون ستودنی است. (برگرفته از پیش‌گفتار یرواند آبراهامیان بر ترجمه فارسی)

این طور به نظر می‌رسد كه امروزه اعتماد و ایمان ما نسبت به ماشین بسیار كم‌تر از گذشته شده است و حتا بسیاری از معاصران ما با پوزخندی به مفهوم پیشرفت واكنش نشان می‌دهند. و این تغییر البته یك شبه اتفاق نیفتاد. حتا در گذشته كه دست‌آوردهای تكنولوژی مدرن با بوق و كرنا ستایش می‌شد، صداهای هشداردهنده و تردید‌آمیزی نیز به گوش می‌رسید. اما در آن روزگار اتهام بر ضد ماشین كاملاً متفاوت بود با ادعانامه‌ای كه امروز علیه آن صادر می‌شود. در گذشته حمله به‌طور عمده از سوی كسانی صورت می‌گرفت كه تأثیرات اقتصادی سریع جامعه بیش‌تر آشفته‌ی‌شان كرده بود تا تأثیرات شدید آن بر روح انسان‌ها. (از متن كتاب)