تکامل و شکل گیری شهرهای مدرن نفتی خوزستان – به ویژه آبادان و مسجدسلیمان – در سال های نخست دهه 1320 خورشیدی. بستر مناسبی برای هنرمندان نوگرای ایران فراهم آورد تا در فضای هنری این شهرها به تبیین و ترویج مؤلف های جدید بپردازند. هر چند این مسیر تحت تأثیر وقایع سیاسی و اجتماعی وابسته به صنعت نفت و تحولات مربوط به آن بوده اما روند نقاشی امروز ایران نشان می دهد که فضای شهری و سازماندهی اجتماعی ساکنان این شهرها، منشأ و مبدأ تحولات چشمگیری در نقاشی نوگرای ایران بوده است. حضور پر رنگ نقاشان نوگرای ایران طی دهه های 1320 تا 1350ش. نشان می دهد که این شهرها کانون تجمع نخبگان و روشنفکران طراز اول کشور بوده است. علاوه بر موارد ذکر شده، سلسله مراتب اداری شرکت نفت سبب به وجود آمدن طبقه متوسط شهری در مقیاس وسیع شده بود. طبقه ای که مخاطب اصلی کتاب ها فرهنگی – هنری به شمار می آمد.

قطعا شبه جزیره ی عربستان قبل از اسلام از این جهان جدا نبوده است؛ هر چند که برای کسی که به درستی درباره ی آن تحقیق و پژوهش عمیقی نکرده باشد، این گونه به نظر نمی رسد. این کشور، با صحراهای گسترده و کمبود منابع آب که منجر به فقر ساکنانش شده بود و جابه جایی زیاد بادیه نشینانش در طلب روزی، برای کسی که درباره ی آن تحقیق می کند، این چنین تصور می شود که وسایل و ابزار لازم برای ایجاد یک تمدن، در آن مهیا نبوده است اما حقیقت چیز دیگری است؛ این جزیره ی دوردست و وسیع تحت تأثیر عوامل مختلفی از وقایع تاریخی و فرهنگی قرار گرفت. این گونه به نظر می رسد که تمدن های گذشته، در کنار رودها یا بر بالای تپه های مشرف بر دریاها به وجود آمده بودند و این ویژگی ها بر بسیاری از سرزمین هایی که در تاریخ قدیم، تمدن آن ها شکوفا شد، صدق می کند. کنار رود نیل در مصر، سرزمین جزیره در عراق و کشور یونان، نمونه های فراوانی هستند که این نظر را تأیید می کنند. .

مادر بزرگ با چشمان بی رمقش، مات و مبهوت، به ستاره ها که در بالای آسمان می درخشیدند، اشاره کرد.
گفت: خاطره جان، ستاره ها را می بینی؟
کنار یکدیگر قشنگ و زیبایند و می درخشند. آدم ها هم باید این جوری باشند.
دستشان اگر با عشق و محبت در دست یکدیگر باشد، تماشایی و فریبنده است.

کتاب دیوید هیوم؛ رساله‌ ای درباره طبیعت انسان، کوشش برای ترویج روش آزمایشیِ استدلال در حوزهٔ موضوعات اخلاقی و اثری بسیار پیچیده، بی‌نهایت جذاب و سخت تأثیرگذار است. هیوم جسورانه می‌کوشد تا بر اساس روش‌های علمی، تبیینی سکولار از طبیعت ذهن انسان عرضه کند و این کوششِ او توأم است با درس‌هایی شکاکانه دربارهٔ گسترهٔ معرفت انسان. این اثر متشکل از سه جلد است: دربارهٔ فهم، دربارهٔ انفعالات و دربارهٔ اخلاقیات. دو کتاب اول در ژانویهٔ ۱۷۳۹ بدون نام منتشر شدند و کتاب سوم به دستِ ناشری متفاوت اما باز هم بدون نام در نوامبر ۱۷۴۰ منتشر شد.

دیوید هیوم، فیلسوف نامدار اسکاتلندی، اولین و مهم‌ترین پژوهش فلسفی خود را به شناخت جنبه‌های مختلف طبیعت انسان اختصاص داده است. در این پژوهش او می‌کوشد فارغ از پیشداوری‌ها، باورهای مرسوم و مبانی فراطبیعی، فقط بر مبنای مشاهدات تجربی، طبیعی‌ترین و نهادی‌ترین ویژگی‌های انسان و امور گوناگون زندگی وی را بررسی کند. تأملات او در این راستا، در رساله‌ای درباره‌ٔ طبیعت انسان گرد آمده است. می‌توان بخش‌های این کتاب را با این عناوین بخوانید: رسال، کتاب اول، بخش اول: «درباره‌ٔ ایده‌ها؛ خاستگاه، ترکیب، ارتباط، انتزاع و غیره»/ رساله، بخش سوم: «دربارهٔ معرفت و احتمال»/ رساله، بخش چهارم: «دربارهٔ نظام‌های فلسفی شکاکانه و سایر نظام‌های فلسفی»/ رساله و جستار اول

نوشته‌های فلسفی هیوم را باید با احتیاط بسیار خواند. صفحات نوشته‌های او، خصوصاً صفحات رساله، چنان مملو از مطلب‌اند (او چیزهای متفاوتِ بسیاری را به شیوه‌هایی بسیار متفاوت و با ربط و نسبت‌هایی بسیار متفاوت می‌گوید) و چنان زیاد به آنچه قبلاً گفته است بی‌اعتنایند که سخت بتوان قاطعانه گفت او این یا آن آموزهٔ خاص را تعلیم می‌داد یا نمی‌داد. این باعث می‌شود که همهٔ فلسفه‌ها را بتوان به‌آسانی در نزد هیوم یافت یا با قراردادنِ یک گفتهٔ او در برابر گفتهٔ دیگرش، اصلاً نتوان هیچ فلسفه‌ای نزد او یافت.

باید به نکتهٔ دیگری هم دربارهٔ هیوم پرداخت که رنگ و بوی نیوتنی نظریات اوست. این خصوصیت به نوعی طبیعت‌گرایی می‌انجامد که روش‌شناختی است. روش‌هایی که در حصول معرفت ما به جهان طبیعی موفق بوده‌اند باید در حوزهٔ امور ذهنی نیز اعمال شوند. هیوم همچنن برنامه‌ای تبیین‌گرانه را دنبال می‌کند که عملکردهای ذهن و شکل‌گیریِ برخی باورهای کلیدی را تبیین می‌کند، از این راه که به مؤلفه‌هایی حداقلی‌تر و دسترس‌پذیرتر، متوسل می‌شود. هیوم با توسل به تداعی ایده‌ها می‌کوشد این مطلب را تبیین کند که چرا باور به توان‌های علّی، خودهای پایدار، مکان و زمان و جهان خارج در ما شکل می‌گیرد.

این کتاب بخشی از مجموعه‌ای‌ با عنوان متون‌محوری فلسفه است که بناست با توضیحاتی کوتاه و روشن، گرچه نه‌ ابتدایی، مهم‌ترین آثار تاریخ فلسفه را به خوانندگان معرفی و آن‌ها را برای مواجهه با خود این متون آماده و ترغیب کند.

جنگ نکشتش، نخل کشتش و سه تا یتیم گذوشت رو دستُم.
فاطو می‌گفت: عزیز تو رَ به جان امیرو ئی قد تلواسه نکن.  سیت خوب نیس.
عزیز می‌گفت: دردُم سبک می‌شه وختی حرفشو می‌زنُم… چهلّمش را که دادُمه، ممّدو بِرارش گفت سوری! تو جِوونی، یتیم داری، تو بندر به جمال تو کَمَن. صدتا چش پُشتِت له له می‌زنن.
گفتُم : ئی که مردا چششون ناپاکه، گناه منه؟
گفت : سی آبروداری می‌گم.
گفتم : چه کنم؟
گفت : بیا عقدت کنم خلاص.
گفتمش : برارت سی مو وفا نکرد.

گفت : سی خودُم نمی‌گُم. سی خاطر تو و ئی روله‌ها می‌گُم.

قلم آیوز جادویی متفاوت ومفرح است . او به جد استادی یگانه در شناخت زبان به شمارمی‌رود . مفهوم کلمه . آوا و ترکیب‌بندی در زبان را به گونه‌ای منحصربه‌فرد به کارمی‌گیرد . دیوید آیوز به معنای واقعی مولف و صاحب سبک یگانه‌ی خویش است .
نیویورک تایمز

تئاتر دیوید آیوز ذهن را مشعوف و قلب را مسرور می‌کند . درونمایه‌ی کمیک آثار او، همواره ما را به نگاه خاص نویسنده به جهان متذکرمی‌کند .
تایم

خلاصه من اونجا وایستاده بودم و نگاه می‌کردم. به نظرم می‌رسید که یه جایی دیدمش. انگاری که یه عضو از خانواده‌ام را دیده باشم. یا مثلاً برادر بزرگترم. یهو متوجه شدم که این خودمم… این که منم. اون چیزی که تو ویترین بود منی بود که درونم احساس می‌کردم. همون خطوط، همون شکل و همون زیبایی. این‌جا بود که فهمیدم من یه ماشین تحریرم. نه! واقعاً یه ماشین تحریر! تمام اون سال‌ها فکر می‌کردم که آدمم اما در درون یه ماشین تحریر مارک اولیویتی پورتابل 250 بودم. ولی می‌دونی چیه؟ من حتی نمی‌تونم یه کلمه تایپ کنم. واقعاً شوکه شده بودم. تازه فهمیدم چرا همیشه از زیر کلمه‌های طولانی در می‌رفتم. واقعیت اینه که کلمه‌ها همه‌ی دنیای ماشین تحریران. درسته؟
درد من اینه که ماشین تحریرا توی دنیای آدم‌ها تنهان. این‌روزها هم که کامپیوترها جای مارو گرفتن. دیگه کی به ماشین تحریر نیاز داره؟ حالا می‌فهمم که چی هستم…یه شیء آنتیک!
تازه زندگی عاشقانه‌ام هم هست. می‌دونی پیداکردن یه همراه تو این شهر واقعاً سخته. حالا دیگه می‌دونم که عشق از هر حس دیگه‌ای بین دونفر مهم‌تره… اما … لمس. لمس شدن و لمس کردن. لمس شدن جزئی از طبیعته ما ماشین تحریرهاست. ما این‌طوری احساسمون را نشون می‌دیم و حس دیگران را دریافت می‌کنیم. دست‌ها روی کیبورد و یک لمس درست، غوغا می‌کنه. دست‌های زن‌ها. این اولین چیزیه که بهش دقت کردم. یه سری انگشت ظریف و قشنگ. مانیکور شده. پوست لطیف. البته من فیتیشیست نیستم‌ها …من از اوناش نیستم ..می دونین که….
تو هم دست‌های قشنگی داری. به خاطر همین اومدم طرفت که با هم حرف بزنیم. یه جورایی بهت اعتماد کردم.

پروست داستان کوتاه «بی احساس» را در بیست ودوسالگی نوشت و در سال ۱۸۹۶ در نشریه ای نه چندان معتبر به نام «وی کونتومپورن» چاپ کرد. آنچه این اثر را قابل توجه می کند، بسیاری از مضامینی است که پروست خیلی دیرتر در کتاب های مشهورش چون «عشق سوان» به کار می گیرد، از جمله کندوکاو احساسات، مفهوم دلدادگی، و به ویژه مطالعه اش دربارۀ تبلور عشق.

کتاب مالون می میرد، دومین اثر از سه گانه ی معروف ساموئل بکت است که در سال 1951 به انتشار رسید. پیرمردی در اتاقش روزهای آخر زندگی را پشت سر می گذارد. برایش غذا می آورند و تمیزش می کنند در حالی که او به انتظار مرگ نشسته است. پیرمرد در همین حالِ انتظار، برای گذران وقت، قصه هایی در ذهن خود می سازد و شخصیت های گوناگون و متفاوتی از قوه ی تخیل او می گذرند. این رمان جریان ساز با داستانی متفاوت و به یاد ماندنی، هم ردیف آثار بزرگی چون «در انتظار گودو» و یا «آخر بازی» قرار می گیرد. مالون می میرد به همراه دو رمان دیگری که این سه گانه را تکمیل می کنند، آغازگر دوران شکوفایی داستان سرایی بکت است؛ دورانی که مسائل زبانی و استفاده از روایتی غیرسنتی، در مرکز توجه این نویسنده ی جریان ساز قرار گرفت. این کتاب را می توان نقطه ای در نظر گرفت که بکت در آن، مسیر نویسندگی خود را تغییر داد.

«وقتی آن قدری که باید هم را زجر داده ایم»، چنانکه از عنوان فرعی اش پیداست، اقتباسی ست آزاد از رمان نامه نگارانه ی «پاملایا پاداش پاکدامنی» اثر ساموئل ریچاردسون پاملا، قصه ی دختر خدمتکار کم سنی است به همین نام که بعد از مرگ مادرش می کوشد از خلال نامه ها و یادداشت های روزانه ای که همگی خطاب به والدین درگذشته اش نوشته می شوند، میان تربیت سفت و سخت و خواسته هایش آشتی ای برقرار کند.

پیرزنی را در خاطرم دارم
که امضای یک پیرزن به‌تمام‌معنی
پایش بود
استخوان‌بندی درشتی داشت
و یک شب زمستانی را تا ده و نیم صبح
بیرون ماند
اکنون نمی‌توانم درباره‌ی او
همه‌چیز را بگویم
من بچه بودم که دیدم او غروب
به اشتباه
راه بیابان را از کوچه‌باغ‌ها رفت

این اثر، چهارمین کتاب و اولین مجموعه داستانی محسن توحیدیان است. آن‌چه داستان‌های کتاب «نام آن گل‌ها عدم بود» را در یک مجموعه قرار می‌دهد، مفهوم «غیاب» و «نبودگی» است. توجه ویژه‌ی نویسنده به زبان و به‌کارگرفتن دیگرگونه‌ی آن در موقعیت‌ها و فضاهای گوناگون به هر داستان بافت کلامی مخصوص به خودش را داده و این توجه در داستان «مرگ پاستر» که با نثر داستان‌های پاورقی عصر پهلوی نوشته شده است، شیوه‌ی ویرایش داستان را هم برای رسیدن به فرمی که فاصله‌گذاری را نفی می‌کند، دستخوش تغییر کرده است. داستان‌های این کتاب از رئالیسم تن می‌زنند و شخصیت‌ها در معرض چیزی هستند که نویسنده آن را «گل‌هایی کوچک با برگ‌هایی از غیاب» می‌نامد و آن نام روادارانه‌ی‌ «مرگ» است.

براساس گزارش ها ، در اوایل قرن نوزدهم ،ملوانانی که درون رود تیمز می افتادند ، غرق نمی شدند بلکه با تنفس گاز سمی و بدبوی این رودخانه که در حکم فاضلاب لندن بود خفه می شدند . قدم زدن میان خیابان های باریک شهر های قرون وسطا حکم رد شدن از تونل وحشت بود .مدفوع همه جا انباشته بود . در خیابان ها ، شاهراه ها ، در کالسکه ها … ادرار در حال تجزیه کردن و از هم پاشاندن نمای بیرونی ساختمان ها بود … عدم وجود مجرای دفع زباله و فضولات که حاصل وضعیت اجتماعی بود ، همه پاریس را تهدید به فرایند گندیدگی و پوسیدگی می کرد . با وجود این ، آنچه به ذهن خطور می کند این است که در آن روزگار ، آن خطرات چشم و گوش را می آزردند و بنابر این قابل حس بودند ، در حالی که خطرات تمدن امروز نوعا از دایره درک می گریزند و در سیطره فرمول شیمیایی و فیزیکی جای گرفته اند.

در گذشته ، رد پای خطرات تنها به عرصه کم دامنه فناوری بهداشتی می رسید ، اما امروز ریشه در تولید بیش از حد فراورده های صنعتی دارد . بنابراین ، خطرات امروز ، به خاطر تهدید کردن عرصه طبیعت جهانی و به خاطر علل مدرنشان یا نمونه های به ظاهر مشابه در سده های میانی تفاوت اساسی دارند

این ها خطرات مدرن سازی اند.

اولریش بک – 1944 – 2015 – جامعه شناس و استاد دانشگاه مونیخ ، یکی از مشهور ترین جامعه شناسان آلمانی در روزگار ما بود که آثارش به بیش از 35 زبان دنیا ترجمه شده است .

اولریش بک در این کتاب ، دگرگونی هایی را که مدرنیته در امر اجتماعی و سیاسی ایجاد میکند ، با استدلال و ارائه مصادیق عینی به تصویر می کشد . حوزه مطالعاتی بک طیف وسیعی از پیامدها و مسائل مبتلا به دنیای مدرن را شامل می شود که از آن جمله می توان به مدرنیزاسین ، مسائل بوم شناختی ، فردگرایی و جهانی سازی اشاره کرد . ضمن آن که ، در ایجاد چند واژه جدید در حوزه جامعه شناسی آلمانی مانند جامعه خطر مدرنیته ثانویه مدرنیزاسیون بازاندیشانه و برزیلی سازی هم مشارکت داشته است