مادر بزرگ با چشمان بی رمقش، مات و مبهوت، به ستاره ها که در بالای آسمان می درخشیدند، اشاره کرد.
گفت: خاطره جان، ستاره ها را می بینی؟
کنار یکدیگر قشنگ و زیبایند و می درخشند. آدم ها هم باید این جوری باشند.
دستشان اگر با عشق و محبت در دست یکدیگر باشد، تماشایی و فریبنده است.

خسته می شود، از دیدن رژه آدم های شهر در پیاده رو، از پیدا و نهان شدن خورشید بی ثمر، از دیدن قطره بارانی که قابل لمس نیست، از صدای کبوترانی که به گوش نمی رسد، خسته می شود…

گلدانی آواز برایم بیاور
در این هراس
لباس زمستان از یادت نرود
بی تو تمام سرما را
باید برقصم
تا گرم شوم.

قلم آیوز جادویی متفاوت ومفرح است . او به جد استادی یگانه در شناخت زبان به شمارمی‌رود . مفهوم کلمه . آوا و ترکیب‌بندی در زبان را به گونه‌ای منحصربه‌فرد به کارمی‌گیرد . دیوید آیوز به معنای واقعی مولف و صاحب سبک یگانه‌ی خویش است .
نیویورک تایمز

تئاتر دیوید آیوز ذهن را مشعوف و قلب را مسرور می‌کند . درونمایه‌ی کمیک آثار او، همواره ما را به نگاه خاص نویسنده به جهان متذکرمی‌کند .
تایم

خلاصه من اونجا وایستاده بودم و نگاه می‌کردم. به نظرم می‌رسید که یه جایی دیدمش. انگاری که یه عضو از خانواده‌ام را دیده باشم. یا مثلاً برادر بزرگترم. یهو متوجه شدم که این خودمم… این که منم. اون چیزی که تو ویترین بود منی بود که درونم احساس می‌کردم. همون خطوط، همون شکل و همون زیبایی. این‌جا بود که فهمیدم من یه ماشین تحریرم. نه! واقعاً یه ماشین تحریر! تمام اون سال‌ها فکر می‌کردم که آدمم اما در درون یه ماشین تحریر مارک اولیویتی پورتابل 250 بودم. ولی می‌دونی چیه؟ من حتی نمی‌تونم یه کلمه تایپ کنم. واقعاً شوکه شده بودم. تازه فهمیدم چرا همیشه از زیر کلمه‌های طولانی در می‌رفتم. واقعیت اینه که کلمه‌ها همه‌ی دنیای ماشین تحریران. درسته؟
درد من اینه که ماشین تحریرا توی دنیای آدم‌ها تنهان. این‌روزها هم که کامپیوترها جای مارو گرفتن. دیگه کی به ماشین تحریر نیاز داره؟ حالا می‌فهمم که چی هستم…یه شیء آنتیک!
تازه زندگی عاشقانه‌ام هم هست. می‌دونی پیداکردن یه همراه تو این شهر واقعاً سخته. حالا دیگه می‌دونم که عشق از هر حس دیگه‌ای بین دونفر مهم‌تره… اما … لمس. لمس شدن و لمس کردن. لمس شدن جزئی از طبیعته ما ماشین تحریرهاست. ما این‌طوری احساسمون را نشون می‌دیم و حس دیگران را دریافت می‌کنیم. دست‌ها روی کیبورد و یک لمس درست، غوغا می‌کنه. دست‌های زن‌ها. این اولین چیزیه که بهش دقت کردم. یه سری انگشت ظریف و قشنگ. مانیکور شده. پوست لطیف. البته من فیتیشیست نیستم‌ها …من از اوناش نیستم ..می دونین که….
تو هم دست‌های قشنگی داری. به خاطر همین اومدم طرفت که با هم حرف بزنیم. یه جورایی بهت اعتماد کردم.

فرانسیسکو سونیاگا در رمان «مسافر هواپیمای ترومن» به زندگی سیاسی و ماجرای دیوخنس اسکالانته می‌پردازد؛ مردی که داوطلب ریاست‌جمهوری ونزوئلا شد و احزاب آزادی‌خواه برای متوقف کردن واپسگرایی، بر سر انتخاب او به اجماع رسیدند. اما رخداد نامنتظره‌ای دکتر اسکالانته را از رسیدن به جایگاه ریاست‌جمهوری باز داشت و پس از آن مسیر تاریخ عوض شد و ونزوئلا دوباره به‌سمت هرج‌ومرج، دیکتاتوری و کودتاهای نظامی رفت. او استعاره‌ای است از کهن‌الگویی که می‌خواهد منجی وطن خویش شود ولی در میانۀ راه جنون امانش نمی‌دهد و به تاریکخانۀ تاریخ فرستاده می‌شود.

نویسنده معروف ویلیام جرالد گلدینگ، نویسنده انگلیسی و برنده جایزه ادبی نوبل سال ۱۹۸۳ بی آنکه چندان منزوی باشد، فقط اجازه ی نگاهی اجمالی به گذشته و زندگیش را داده است . از مصاحبه و گفتگو های معمول و مرسوم اجتناب ورزیده، و در سخنرانیهای که در انگلستان و آمریکا ایراد کرده تنها به ادبیات و اندیشه ی متجلی در آثارش پرداخته است. این خصوصیت ، در رمانهای او نیز کاملا مشهود است / شخصیتهای او هیچ توجهی به مسایل روزمره و حوادث پیش پا افتاده ای که زندگی مردم عادی را در بر می گیرد ، نشان نمی دهد . و هیچ یک از رمانهای گلدینگ ، انعکاس زندگی معمول و ماجراهای عام پسندی نیست که برای جلب نظر روشنفکران گریزی نیز به فلسفه و سیاست و مذهب زده باشد .

جوکلین مدیر کلیسا مدیر برنامه ساخت یک برج در کلیسای بزرگ است که هزینه اون توسط عمه اش خانم الیسون که یکی از میسترس های سابق دربار شاه بوده تامین میشود. برنامه علیرغم مخالفت بسیاری از جمله معمار بنای منار روجر ماسون ادامه داره. کلیسا منابع کافی برای بنای برج در اختیار ندارد اما جکلین که ظاهرا روانپریش می باشد فکر میکند که از جانب خدا داره به او وحی می شود و انتخاب شده است که این برج رو بسازد تا مردم را به خدا نزدیک تر کند. در میانه راه جوکلین به بیماری سل مبتلا و دچار عفونت در نخاعش می شود..اما درد نخاعش رو به ماواالطبیعه و مجازات الهی بخاطر تاخیرش در بنای بررج نسبت میدهد. در طول داستان جوکلین از میلی که به گودی پانگال زن یکی از خادمان کلیسا که مردی است مفلوج پیدا میکند و این امر باعث عذاب روحی جوکلین میشود.

«وقتی آن قدری که باید هم را زجر داده ایم»، چنانکه از عنوان فرعی اش پیداست، اقتباسی ست آزاد از رمان نامه نگارانه ی «پاملایا پاداش پاکدامنی» اثر ساموئل ریچاردسون پاملا، قصه ی دختر خدمتکار کم سنی است به همین نام که بعد از مرگ مادرش می کوشد از خلال نامه ها و یادداشت های روزانه ای که همگی خطاب به والدین درگذشته اش نوشته می شوند، میان تربیت سفت و سخت و خواسته هایش آشتی ای برقرار کند.

از زنان نوشتن از همه چیز نوشتن است. نوشتن از زنان برخلاف ظاهرش فقط توجه به زنان نیست، بلکه نوشتن از امر انسانی است. تاریخ ما پر از صدای زنان، قصه‌های زنان و زنان بزرگ است.

این کتاب ماجراهای جیمز باند، مأمور سرویس مخفی بریتانیا، را روایت می کند. در این داستان، باند مأمور می شود عاملین قاچاق الماس از معادن سیرالئون به آمریکا را پیدا کند، او برای پیش بردن تحقیقاتش، خود را یکی از اعضای گروهی خلافکار جا می زند، به آمریکا می رود و مخفیانه به دستۀ آن ها نفوذ می کند.
الماس ها ابدی اند در زمان انتشار نقدهای مثبتی دریافت کرد و در سال ۱۹۷۱ اقتباسی از آن به کارگردانی “گای همیلتون” و با بازی “شان کانری” بر پردۀ سینماها رفت.
داستان های باند در فهرست پرفروش ترین کتاب های تاریخ قرار دارند و تاکنون بیش از صد میلیون نسخه از آن ها در سرتاسر جهان به فروش رفته است.
در سال ۲۰۰۸ روزنامۀ تایمز، فلمینگ را چهاردهمین فرد در فهرست پنجاه نویسندۀ برتر بریتانیا از سال ۱۹۴۵ قرار داد. همچنین از سال ۱۹۶۲ تاکنون بیست و شش فیلم با محوریت شخصیت جیمز باند ساخته شده وشش بازیگر در پنج دهه، سنت بازی در نقش این شخصیت بر پرده سینما را ادامه داده اند.
سری فیلم های جیمز باند، با فروش جهانی بیش از پنج میلیارددلار، از نظر فروش در جایگاه دوم فیلم های ادامه دار قرار دارد.

براساس گزارش ها ، در اوایل قرن نوزدهم ،ملوانانی که درون رود تیمز می افتادند ، غرق نمی شدند بلکه با تنفس گاز سمی و بدبوی این رودخانه که در حکم فاضلاب لندن بود خفه می شدند . قدم زدن میان خیابان های باریک شهر های قرون وسطا حکم رد شدن از تونل وحشت بود .مدفوع همه جا انباشته بود . در خیابان ها ، شاهراه ها ، در کالسکه ها … ادرار در حال تجزیه کردن و از هم پاشاندن نمای بیرونی ساختمان ها بود … عدم وجود مجرای دفع زباله و فضولات که حاصل وضعیت اجتماعی بود ، همه پاریس را تهدید به فرایند گندیدگی و پوسیدگی می کرد . با وجود این ، آنچه به ذهن خطور می کند این است که در آن روزگار ، آن خطرات چشم و گوش را می آزردند و بنابر این قابل حس بودند ، در حالی که خطرات تمدن امروز نوعا از دایره درک می گریزند و در سیطره فرمول شیمیایی و فیزیکی جای گرفته اند.

در گذشته ، رد پای خطرات تنها به عرصه کم دامنه فناوری بهداشتی می رسید ، اما امروز ریشه در تولید بیش از حد فراورده های صنعتی دارد . بنابراین ، خطرات امروز ، به خاطر تهدید کردن عرصه طبیعت جهانی و به خاطر علل مدرنشان یا نمونه های به ظاهر مشابه در سده های میانی تفاوت اساسی دارند

این ها خطرات مدرن سازی اند.

اولریش بک – 1944 – 2015 – جامعه شناس و استاد دانشگاه مونیخ ، یکی از مشهور ترین جامعه شناسان آلمانی در روزگار ما بود که آثارش به بیش از 35 زبان دنیا ترجمه شده است .

اولریش بک در این کتاب ، دگرگونی هایی را که مدرنیته در امر اجتماعی و سیاسی ایجاد میکند ، با استدلال و ارائه مصادیق عینی به تصویر می کشد . حوزه مطالعاتی بک طیف وسیعی از پیامدها و مسائل مبتلا به دنیای مدرن را شامل می شود که از آن جمله می توان به مدرنیزاسین ، مسائل بوم شناختی ، فردگرایی و جهانی سازی اشاره کرد . ضمن آن که ، در ایجاد چند واژه جدید در حوزه جامعه شناسی آلمانی مانند جامعه خطر مدرنیته ثانویه مدرنیزاسیون بازاندیشانه و برزیلی سازی هم مشارکت داشته است

این کتاب برای دو دسته از افراد مفید و سودمند است؛ اولین گروه، افرادی هستند که قصد کنترل هیجان‌های آشفته‌ساز خود را دارند و گروه دوم روان‌درمانگرانی که در اتاق درمان با مراجعان سروکار دارند که درگیر نظم‌پریشی هیجانی هستند. هدف اساسی این کتاب ارائهٔ توضیحی واضح در مورد فنون کاربردی رفتاردرمانی دیالکتیکی برای آموزش تاب‌آوری درد و رنج، ذهن‌آگاهی، نظم‌بخشی هیجانی و ارتباط مؤثر است تا کسانی که درگیر اختلال شخصیت مرزی هستند بتوانند هیجانات خود یا در سطح بالاتر، رفتار خود را مدیریت کنند.

اثرِ پیش‌ رو با پیگیری ردپای قانون در سه سنت حقوقیِ اسلامی، ایندیایی و مالایی اندونزیایی در پی فهم آن است که قانون چه چیز هست و چه چیز باید باشد، چگونه تحقق یافته و آیا یک نوع تمایز قانونی هرگز وجود داشته است. همچنین با تحلیل تفاوت‌های این سنت‌ها در جهانی که دیگر محدود به سرزمین‌های باستانی رم و یونان نیست و سنت‌های حقوقی متضادی در سراسر آن در برابر هم صف‌آرایی کرده‌اند، به بررسی نقش آن‌ها در تحول قضاوت رویه‌مند می‌پردازد.

«نگریستن به خودمان آن‌چنان که دیگران ما را نگاه می‌کنند، می‌تواند دریچهٔ چشم‌هایمان را باز کند. دیدن دیگران به عنوان کسانی که با ما ماهیتی مشترک دارند، اخلاقاً بسیار پسندیده است. ولی از رهگذر دیدن خودمان در میان دیگران است که عظمت ذهن انسان خود را نشان می‌دهد. بدون این نوع نگاه، از عینیت چیزی جز خودستایی برنمی‌آید و رواداری تظاهری بیش نیست. انسان‌شناسی تفسیری اگر وظیفه‌ای کلی در جهان بر عهده داشته باشد، چیزی جز بازآموختن همین حقیقت گریزپا نیست.»