کتاب «در سایه مارسل پروست» اثر «شهلا حائری» در زمینه ی نقد و تفسیر متون ادبی نگاشته شده است. مارسل پروست از مهم ترین نویسندگان، برجسته ترین چهره های ادبی قرن بیستم و بیانگذار رمان نویسی مدرن است. نویسنده ی کتاب «در سایه مارسل پروست» دریچه ای می گشاید به جهانی که مارسل پروست برای ما تصویر می کند.

نمایش نامه زنی که تابستان گذشته رسید مانند داستان ربه کا اثر دافنه دوموریه، حول شخص سومی می گردد که از جهان خاکی رخت بربسته؛ ولی همچنان حضورش در زندگی افراد خانواده حس می شود. داستان زنی که تابستان گذشته رسید، فضایی تاریک دارد و هر چه پیش تر می رویم این تاریکی بیشتر نمودار می شود. دیالوگ نویسی خیلی خوب و حساب شده صورت گرفته و به واکاوی تفاوت شخصیت و جهان بینی انسان ها، برداشت ها و سوتفاهم هایی پرداخته که این روزها همه ما را درگیر خودش کرده است. مسائل ساده ای که با محبت، توجه بیشتر، گوش دادن، برخورد منطقی و قبول حقیقت می توانیم حل شان کنیم.

… برای این که به ستوه اومده ام. برای این که از دست هایی که فقط به درد خودم می خوره، خسته شده م. برای این که من تحقیر شده م. برای این که وقتی می بینم گندم جوونه می زنه، چشمه بی وقفه آب می ده، گوسفندها هزار تا هزار بره به دنیا می آرن، سگ ها… وقتی اینارو می بینم، حس می کنم که من تحقیر شده م. طبیعت تمام زاده های خودشو به رخ من می کشه و من به جای دهن گرم پسرم، روی سینه هام زخم نیشتر حس می کنم.

در دیالکتیک بدن و کلانشهر، کلانشهر و ماشین‌های آن تمامیت خود را به بدنی منتقل می کنند که هرگز به دنبال تمامیت نبوده است، بلکه پیوسته در طلب فقدان، شدن، گشودگی به روی جهان و رهایی است. اگر به عمیق‌ترین لایه‌های زندگی خود رجوع کنیم، خواهیم دید چیزی که ما می‌خواهیـم و آرزو می‌کنیم، گشــودگی به روی جهـان بـه جـای فروبستگی نسبت به آن، شدن پیوسته به جای سکون، و شور و هیجان به جای کرختی و افسردگی در حیات است. نه تمامیت، نه کلیت، نه سلطه و نه توقیف جریان زندگی، هیچ‌کدام با حیات بدن مناسبتی ندارند. مسئلۀ اساسی حیات بدن در کلانشهر این نیست که کلانشهر تمامیتی را عرضه می‌کند که مطلوب بدن ساکن در کلانشهر نیست، بلکه ایـن است که بـدن اسـاسـا طالـب تمـامیـت نیسـت، زیــرا دچار فقدان، و خواهان آن است که این فقدان در حالت اصلی‌اش باقی بماند. تمامیت چیزی نیست که بدن را به سبب فقدانش سرزنش کنیم، زیرا تمامیت هرگز جزو ذات بدن نبوده است. همین فقدان منبع گشودگی، حرکت و شدن پیوستۀ بدن است؛ حرکتی که هر گونه تمامیتی، از جمله تمامیت کلانشهر، مانع آن است.

«بهارمست» داستان خانواده‌ا‌ی متوسط و عادیست که در منطقه‌ی خوش آب و هوای دماوند در خانه باغی دو طبقه و کلنگی زندگی آرام و روتینی دارند. داستان از جایی شروع می‌شود که غریبه‌ای با رفتار و ظاهری خاص و مرموز به عنوان مستاجر به طبقه‌ی دوم اسباب‌کشی می‌کند.
از طرفی یکی از دختران کنجکاو این خانواده‌ی شش نفره بیش از دیگران به این مرد مشکوک است و اطمینان دارد ریگ بزرگی به کفشش است. در گیر و دار کشف حقیقت و البته مشکلات ریز و درشت خانه‌ی کلنگی، برخوردهایی بین این دو رخ می‌دهد و ماجراهایی پیش می‌آید که گاهی خنده را به لبتان میآورد و گاهی هیجان‌زده‌تان می‌کند و البته آن دو را نسبت به هم دچار سؤتفاهم می‌کند و…

در قرن نوزدهم فسلفه و مذهب در اروپای غربی دستخوش دگرگونی شگرفی شدند. اگر این دو پیش از این، به عنوان دو نیروی متفاوت، گاه در کنار هم یا در برابر هم بودند، اندیشمندانی چون هگل، شیلر، شلینگ، کارلایل، و راسکین از گِل این دو «حس انگیزی» (Aesthetics) را بسرشتند و پدیدارشناسیِ روح/ذهن را آفریدند و سرنوشت جوامع انسانی را گذر از مراحل از خود بیگانگی و رسیدن به وحدتی در برگیرندۀ کثرت دانستند.

ایبسن در استاد معما، جان گابریل بورکمان، و این اثر پایانی‌اش‌، وقتی ما مردگان سربرداریم،به ترتیب با استخراج سنگ معدن، تاکید بر معماری، و مجسمه سازی به همین مراحلِ تلاش روح برای ورود به صورت (Form) به عنوان مذهب و فسلفۀ نوین، که همان «حس انگیزی» (Aesthetics) باشد، اشاره می‌کند.

وقتی ما مردگان سر برداریم به خوبی ثابت می‌کند که نمایشنامه‌‌های ایبسن از ارکان جامعه تااین اثر پایانی، برنامۀ کامل «سیر زائر» او با هدف گسترش آگاهی تاریخی یک قوم است، برنامه‌‌ای که برای هر قومی متفاوت اما گریزناپذیر است.وقتی ما مردگان سربرداریم دادخواست هنرمندی است که ربع قرن از زندگی‌اش‌ را صرف رئالیسمو زندگی «میان‌‌مایگان» کرده بود و اینک از خودش، مردمش، و تاریخ معاصرش می‌خواهد همهحساب پس بدهند.

“پیچیده و ظریف – همتراز با بهترین تعلیق روانشناختی درجه یک”

کتاب «اعترافات در ساعت 7:45» از استاد تعلیق لیزا آنگر، یک تریلر هیجان انگیز درباره یک برخورد تصادفی می آید که شبکه ای خیره کننده از دروغ ها را باز می کند.

سلنا مورفی در حال رفت و آمد به خانه در قطار است که با یک غریبه زیبا در صندلی بعدی صحبت می کند. زن خود را به عنوان مارتا معرفی می کند و به زودی اعتراف می کند که در رابطه با رئیسش گیر کرده است. سلنا نیز به نوبه خود اعتراف می کند که مشکوک است شوهرش با دایه خوابیده است. وقتی قطار به ایستگاه سلنا می‌رسد، راه دو زن از هم جدا می‌شود و احتمالا دیگر ملاقات نمی‌کنند.

سپس دایه ناپدید می شود.

در حالی که سلنا به معمای اتفاقی که افتاده است کشیده می شود و با عمیق تر شدن شکستگی های ازدواجش، شروع به تعجب می کند که واقعا مارتا کی بود؟ اما او به سختی برای چیزی که کشف خواهد کرد آماده است…

به دنبال تعلیق جذاب تر هستید؟ کتاب «اعترافات در ساعت 7:45» را بخوانید.

از مطرودهایی

از من ها

از ث ، ضاد، ظا

حرف‌هایی که به ندرتند

حرف‌هایی گوشه‌گیر

حرف‌هایی مثل تک‌برف سال

تک‌باران بیابان.

صدایی زنگ‌دار

از نزدیکی رویه‌ی زبان به پیشکام…

«سه نمایشنامه کوتاه»

مه‌یار : حس می کنم تو رفتی به آینده و من جا موندم، جاموندم تو گذشته و فراموش شدم.

لاله : نباید خیلی به این فکرای احمقانه اجازه بدی بیان تو ذهنت.

مه‌یار : می‌شه دوباره برگردیم به اون روزا؟

لاله : نه.

مه‌یار : من هنوز عاشقتم.

لاله : باید دل کندن رو یاد بگیری، تموم شده مه‌یار، من و تو الان غریبه‌ایم برا هم.

کم‌کم همه‌چیز را می‌فهمم. می‌فهمم که نباید همیشه عشق را در بوق‎وکرنا کرد. عشق می‌تواند قوی و درعین‌حال آرام باشد. عشقْ فریاد‌زدن اسمم در زمین فوتبال نیست، بلکه ندای مهربانی از آن سوی اتاق ایزوله است؛ ندایی از سوی شخصی که می‌داند ممکن است هیچ‌وقت صدایش را نشنوم، اما درهرصورت انتخاب می‌کند که با من حرف بزند. عشق نمایشِ تاج‌های درخشان یا دسته‌گل‌های عظیم نیست. عشق را می‌شود در دسته‌گل‌های پلاسیده‌ی روی میز دید که دیگر آب گلدان‌شان هم کثیف شده است؛ دسته‌گل‌هایی که مردم برایم آوردند، اما نمی‌دانستند که آیا اصلاً چشم‌هایم را باز خواهم کرد تا ببینم‌شان یا نه. عشق این نیست که با پلیوری قشنگ از کنار زمین فوتبال شاهد به‌بارنشستن تلاش‌هایم باشند؛ عشق این است که شلخته و با صورتی رنگ‌ورورفته کنار تخت بیمارستانم بنشینند و شاهد ذره‌ذره آب‌شدنم باشند. می‌فهمم که عشق یعنی برای کسی آشفته‌حال شوی. عشق یعنی سخت تلاش کنیم زرهی پولادین را برای محافظت تن‌مان کنیم و بعد، همان زره را برای محافظت از عزیزمان روی تنش بنشانیم. عشق یعنی برهنه‌ایستادن و لرزیدن در برابر چیزی‎که از آن واهمه داریم تا به آن‌چه بیش از هرچیزی در دنیا دوستش داریم ادای احترام کنیم. این عشقی است که دگرگونم می‌کند.

فرهنگ پیشوندها و پسوندهای فارسی (همراه گفتارهائی درباره دستور زبان فارسی برای استادان و دانشجویان زبانشناسی و ادبیات و مترجمان زبانهای خارجی) نوشته ی خسرو ف‍رش‍ی‍دورد است.

گرگ و میش صبح، هنگامی که هنوز پرده سیاه شب در دشت باقی بود، به راه افتادند، آهسته و آرام. همین که شاخه های پر از اسرار درخت هنر بائوباب در امتداد راهشان نمایان شد، اولین کلبه های دهکده را دید. ترس و اضطراب آنزلمو را به ستوه آورد. آخه آنجا روستای او بود، دهکده ای که در آن به دنیا آمد و از نظر او بهترین سرزمین روی زمین بود. ولی حالا انگاری فراموش کرده بود که چقدر آنجا را دوست داشت. آنچه که او را بیشتر از همه آزار می داد، وارد شدن به آنجا با این شرایط بود. کاپیتان مانوئل اولین دستور را صادر کرد. آنزلمو و دیگران به طرف جلو حرکت کردند در حالی که دست های خود را روی ماشه گذاشته بودند.