ابوالفضل طاهریان‌ریزی در کتاب «زرتشت چه کسی بود؟» به جمع‌آوری مهم‌ترین مطالب درباره‌ زرتشت، پیامبر و شاعر ایرانی پرداخته و او را از وجه‌های گوناگون بررسی کرده است. نخستین منبع او برای جمع‌آوری مطالب این اثر «گاتاها» یا همان سروده‌های خود زرتشت بوده‌اند. در این سروده‌ها اسامی بعضی از اعضای خانواده‌ زرتشت، رویدادها و شرایط زندگی او مشخص می‌شود. گاتاها تشکیل‌دهنده‌ کهن‌ترین بخش‌های اوستا هستند و ابوالفضل طاهریان برای ترسیم «زرتشت تاریخی» از آن‌ها بهره‌ی فراوانی گرفته است.

از دیگر منابع موجود درباره‌ این پیامبر ایرانی، منابع افسانه‌ای‌ است.بازتاب این منابع افسانه‌ای را که به‌صورت پیوسته درطول تاریخ به‌نگارش درآمده‌اند، بیش از همه در کتاب‌های پهلوی مشاهده می‌کنیم. ابوالفضل طاهریان‌ریزی به نگارش کتابی پرداخته که گرچه حجمی کم دارد، اما مطالبی کلیدی را دراختیار ما قرار می‌دهد.

نادرشاه افشار، زاده 28 محرم ۱۱۰۰ هجری قمری/ ۲۲ نوامبر ۱۶۸۸ میلادی – کشته ۱۱ جمادی‌الثانی ۱۱۶۰ هجری قمری / ۲۰ ژوئن ۱۷۴۷ میلادی، پایه‌گذار سلسله افشار از پادشاهان ایران پس از اسلام است. سرکوب شورشیان افغان و بیرون‌راندن عثمانی و روسیه از کشور و تجدید استقلال ایران و نیز فتح دهلی و گرجستان و جنگ‌های پیروزمندانه او، سبب شهرت بسیارش شد. او را ناپلئون آسیایی یا ناپلئون ایرانی و آخرین فاتح بزرگ آسیای میانه می‌دانند و اکنون اغلب ناپلئون نادرشاه اروپا نامیده می‌شود.

«راهبی که فراری‌اش را فروخت» از رابین شارما داستانی است الهام‌بخش که راهی آسان و درعین‌حال عمیق برای زندگی را دراختیار خوانندگان قرار می‌دهد. داستان پیرامون شخصیت «جولیان منتل» شکل می‌گیرد که یک وکیل ثروتمند و موفق است و نامی بزرگ در حرفه خود محسوب می‌شود؛ اما یک حمله قلبی غیرمنتظره، زندگی موفقیت‌آمیز او را ویران می‌کند. شروع ناگهانی بیماری جولیان منتل را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و عملکرد و فعالیت‌های او به بن‌بست می‌رسد. او می‌اندیشد که آیا موفقیت‌های مادی ارزشی داشته، و سپس همه‌چیز را رها می‌کند و به هندوستان می‌رود.

سفر به هند یک بیداری معنوی برای او به‌همراه دارد که باعث می‌شود پنجره‌های جدیدی به روی «جولیان منتل» گشوده شود و زندگی را از چشم‌اندازهای دیگری ببیند. او تصمیم می‌گیرد زندگی دوباره خود را به طریقی دیگر سپری کند؛ طریقی که خشنودکننده‌تر از قبل و بامعناتر از قبل باشد.

رابین شارما در «راهبی که فراری‌اش را فروخت»، خواننده را به سفری روحانی درون فرهنگی کهن خواهد برد که عقل و خردی به گستردگی هزاره در بر دارد. کتاب، حامی زندگی شاد، تفکر عمیق و صحیح، ارزش قائل‌شدن برای وقت و رابطه، نظم بیشتر، دنبال‌کردن ندای قلبی و زندگی‌کردن در تک‌تک لحظات است.

راهبی که فراری‌اش را فروخت، به‌عنوان یکی از پرفروش‌ترین رمان‌ها، توجه خوانندگان را در سراسر جهان به خود جلب نموده و آنچه تحسین همه را برانگیخته هسته فلسفی کتاب است که وام‌دار هر دو فلسفه شرقی و غربی می‌باشد.

شمارگان رمان خاطرات تن در ادبیات عرب کم‌نظیر بوده و تا امروز به زبان‌های انگلیسی ایتالیایی و فرانسوی آلمانی اسپانیایی چینی و کردی ترجمه و منتشر شده است. دانشگاه سورین پاریس لیون مریلند واشنگتن امان الجزیره و سن ژوزف بیروت و دانشگاه‌های آمریکایی بیرون و قاهره و نیز دوره آموزش متوسطه در لبنان این رمان را جز مواد درسی خود قرار داده‌اند. منتقدان این رمان را برترین رمان عرب دهه 90 و یکی از بهترین رمان‌های عرب قرن بیستم دانسته‌اند. قرار است یوسف شاهین کارگردان شهیر مصری فیلمی بر اساس این رمان بسازد… صدایم یاری‌ام نمی‌کند. فقط با حرکت سر جواب می‌دهم بیرون می‌رود و لحظه‌ای بعد با سینی مسی بزرگ که روی آن یک قوری و دو فنجان و یک شکر پاش و گلابدان و ظرف شیرینی گذاشته بازمی‌گردد. در شهرهای دیگر معمولاً قهوه را آماده در فنجان می‌آورند و کنارش هم قاشقی و حبه قندی اما قسطنطینه شهری است که از خلاصه‌کردن چیزها بدش می‌آید؛ شهری که همه‌چیز را تک و بی‌همتا می‌خواهد همه لباس‌هایش را با هم می‌پوشد و هرچه می‌داند به زبان می‌آورد. برای همین است که اندوه هم در این شهر یک ضیافت است کاغذهای پراکنده دربرابرم را جمع‌وجور می‌کنم تا جایی برای فنجان قهوه باز کنم انگار می‌خواهم برای تو جایی آماده کنم…

این کتاب درواقع خاطرات روزانه‎ نویسنده طی یک سال است؛ خاطرات یک کتاب‌فروش به زبان طنز نوشته شده و خواندن‌ آن برای هرکسی می‌تواند جالب باشد.

شان بایتل در ویگتون، فروشگاه کتابی را اداره می‌کند که بزرگ‌ترین فروشگاه کتاب دست‌دوم اسکاتلند است. از نظر او، مشتریِ رؤیایی مجموعه‌داری است که دویست پوند کتاب شعر مصور می‌خرد؛ مشتری خوب کسی است که حتی اگر یک کتاب بخرد، سرِ قیمتش چک‌ و چانه‎ای نمی‌زند. مشتری بد چیزی نمی‌خرد یا بدون اینکه خجالت بکشد، قیمت‌های کتاب‌فروشی را با قیمت‎های آمازون مقایسه می‌کند، و مشتری‌هایی هم هستند که اصلاً مشتری نیستند، مثل آن‎هایی که منتظرند تا داروخانه سر خیابان نسخه‌‌شان را آماده کند.

«یکی از سرگرم‌کننده‌ترین کتاب‌خاطراتی که خوانده‌ام.» (دوایت گارنر، نیویورک‌تایمز)

«در نگاه اول شاید سخنان طنزآمیز این راویِ نه‌چندان خوش‌خلق روایت نوعی زندگی باشد که همه‎ شهرنشینان آرزویش را دارند، یعنی زندگی‌کردن بیرون از شهرهای بزرگ؛ اما زیر پوست طنز هوشمندانه‌اش، درست مثل بهترین‌ طنزهای دنیا، خشمی آرام می‌جوشد.» (لوسی شولتز، گاردین)

کتاب حاضر بزرگ‌ترین اثر داستایوفسکی بوده و در بازگشت از سیبری نوشته شده است. مترجم درباره این اثر آورده است: «یکی از افتخارات دوران خدمت فرهنگی و مطبوعاتی من آن است که در سال 1327 برای نخستین بار با ترجمه «آزردگان» هم‌میهنان عزیزم را با یکی از فروزان‌ترین ستارگان آسمان ادبیات دنیا یعنی فئودور داستایوفسکی آشنا ساختم. با آنکه تا آن روز تنها عده معدودی از ایرانیان که به زبان‌های بیگانه آشنایی داشتند، آثار داستایوفسکی را مطالعه کرده بودند؛ کمتر فارسی‌زبانی بود که داستایوفسکی را درست شناخته و به افکار بلند و نبوغ حیرت‌انگیز او پی برده باشد و بسیار خرسندم که ایرانیان سخن‌سنج و گوهرشناس به محض انتشار آزردگان، نه‌تنها استقبال شایان‌توجهی نمودند؛ بلکه طوری به مطالعه سایر آثار داستایوفسکی راغب گردیدند که عده‌ای دیگر از مترجمان خوش‌ذوق بعد از من، به ترجمه سایر آثار آن نویسنده بزرگ پرداختند.» در قسمتی از داستان می‌خوانیم: «راستی آلیوشا یک پسر دوست‌داشتنی بود. روحش هم چون روح فرشته پاک و صورتش زیبا و رفتارش بسیار مؤدبانه بود. در مدت کمی مهرش در دل ایخمنیف جای گرفت. شاهزاده جوان با آنکه بیستمین سال زندگانی را می‌پیمود، حرکات و رفتارش بسیار کودکانه بود و کسی نمی‌دانست چرا پدرش که وی را بسیار دوست می‌داشت، دل به فراق وی داده بود.»

در کتاب حاضر، چشم‌انداز پیدایش، تکامل و توسعه سینمای مستند از عصر «لومیر» تا دوره رواج مستندهای تلویزیوینی (1973) تشریح می‌شود و طی آن جریان‌ها و جنبش‌های گوناگون مستندسازی در جهان به تفصیل بیان می‌گردد. این کتاب برای دانشجویان و دست‌اندرکاران سینما، خصوصاً سینمای مستند فراهم آمده است. نگارنده در این کتاب، حرکت‌های مهم مستندسازی در کشورهای انگلستان، روسیه، آلمان، آمریکا، فرانسه، سوئد، هلند، کانادا و لهستان را برمی‌شمارد، افزون بر آن، برخی تحولات سینمای مستند کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای جنوبی را شرح می‌دهد. بخشی از کتاب به معرفی شخصیت‌های برجسته سینمای مستند و شیوه کار آنها اختصاص دارد؛ ازجمله این افراد عبارت‌اند از: چاپلین، جان هوستون، فرانک کاپرا و همفری جنینگز. در این کتاب، همچنین مخاطبان با معروف‌ترین استودیوهای مستندسازی در جهان آشنا می‌شوند. فصل‌های کتاب عبارت‌اند از: :پیامبر، کاشف، گزارشگر، نقاش، وکیل، شاعر، شیپورچی، دادستان، واقعه‌نگار، مبلغ، ناظر، سازمان‌دهنده و چریک. این مطالب به‌گونه مصور تدوین شده است.

«جامعه‌شناسی خودکامگی» و «جامعه‌شناسی نخبه‌کشی»، از کتاب‌های پرانتشار و پرشمارگانِ چند دهه اخیر هستند که پیوسته تا امروز منتشر می‌‎شوند؛ کتاب‌هایی که به قلم «علی رضاقلی» نگاشته شده‌اند. نویسنده آثاری در این سطح که زمانی دانشجوی علوم سیاسی و سپس جامعه‌شناسی سیاسی بوده، برای فهم مسائل ایران و یافتن راه‌های برون‌رفت از عقب‌افتادگی، چندی در جامعه‌شناسی اقتصاد و توسعه، فلسفه علم مطالعه کرده و وقتی با آرای نهادگرایان جدید آشنا می‌شود درنگی موشکافانه در این حوزه داشته است.

اما شاید کمتر کسی بداند که او زندگی بسیار پرفرازونشیبی را طی کرده است؛ روزگاری در قامت نوجوانی اهل قلهک شاگرد نجاری و سپس بنایی و روزنامه‌فروشی را تجربه کرده، چند سالی راننده تاکسی و پس از آن راننده کامیون بوده و از جوانان فعال و پیگیر در حسینیه ارشاد بوده؛ روزگاری در سوربن و سپس در «مدرسه مطالعات عالی علوم سیاسی» درس می‌خواند و پس از انقلاب در دستگاه‌های اجرایی کشور در سطوح بالا، مدیریت اجرایی را تجربه کرده و برای فهمیدن مسائل ایران پای در تاریخ گذاشته و تاریخ ایران از دوران اسطوره‌ها تا امروز را با مطالعه ادیان ایرانی و اسلام و از نظام‌های سیاسی پیش از اسلام تا حکومت‌های ایلیِ پس از اسلام، کاویده است.

این کتاب تنها خاطرات علی رضاقلی نیست؛ بلکه بیشتر به‌دنبال فهم موانع تاریخی توسعه در ایران است تا گره‌های امروز را بهتر بشناسد. از خاطرات دوران کودکی وی شروع شده و به مناسبت بحث، به «تاریخ» پرداخته تا زمینه شناختی عمیق‌تر از ایران را به دست دهد. تجربه‌های شخصی او که در محدوده قلهک است قابل‌تعمیم نیستند؛ ولی تجربه‌های بعدی او به عرصه تاریخ و شناخت او از تاریخ و جامعه ایران راه می‌برد و ازاین‌رو انبانی ارزشمند برای «یادگیری» خواهد بود.

شکست‌ها، افتراق‌ها و انشقاق‌ها، چنان زندگی ما را در بر گرفته‌اند که از لحظه‌ای، به یقین می‌دانیم که دیگر آن آدم پیشین نیستیم. به‌واقع ما بنا به عمق درونیاتمان و ژرفای تجربه‌های زیسته‌مان، از لحظه‌هایی، یک زندگی زندگی‌نشده را به چشم می‌بینیم که حسرت را برای ما معنا می‌کنند. عشقی به‌غایت در کمال و اکمل که از دست می‌شود، یا با مرگ یا با بی‌وفایی معشوق، ازدواجی که به جدایی منجر می‌شود و خانواده‌ای که فرومی‌پاشد، فرزندی که به‌سرعت و پیش از ما، از بودن درمی‌‎گذرد و…، همه اینها حسرت‌ را از برای زندگی نازیسته برایمان به ارمغان می‌آورند و ردشان از ما بیرون نمی‌رود. پرسش اینجاست که با این زندگی حسرت‌آلود، با این سرخوردگی‌های ورای تحمل چه باید کرد؟ آدام فیلیپس در کتاب «حسرت؛ در ستایش زندگی نازیسته» فلسفه، ادبیات و هنر را پیش‌رو گذاشته و با حضور هرآنچه در مقام یک روانکاو از مواجهه با بیماران سرخورده فراگرفته، عبور از سودازدگی زندگی‌های موازی شخصی‌مان را طریقتی می‌داند که باید فهمش کنیم. اینکه شکست عاشقانه‌ عمیق، شما را از رجعت به عشق و ایمان به حضور و نیازش برحذر می‌دارد، اینکه یک خانواده‌ ازهم‌پاشیده شما را از ازدواج دوباره ترسان کرده و… و بسیاری از سرخوردگی‌های گونه‌گونی که در زندگی داشته و داریم، به‌واقع نمی‌توانند دلیلی باشند بر این نظر که عشق، ازدواج و… فقط همانی بود که می‌توانست باشد و دیگر نیست؛ حسرت، به همه‌ آن شکاف‌های عظیمی که ما را دوشقه کرده‌اند، از منظر بخشی از طریقت شناخت خویشتنمان نگاه کرده و هرآنچه را که زندگی‌نشده‌ بخشی از مسیر زندگی شده و درجریان می‌بیند که باید در پی‌اش بود.

در جهانی زندگی زندگی می‌کنیم که در آن پیوسته نادیده گرفته می‌شویم اگر ثروتمند نباشیم، اگر گران‌ترین مارک‌ها را نپوشیم و اگر دنبال‌کنندگانی در صفحات مجازی نداشته باشیم.

مجموعه (روایت‌هایی از زندگی) به همت پیر رزنولن، استاد تاریخ و علوم سیاسی کلژ دوفرانس منتشر شده است. او در معرفی این مجموعه می‌نویسد: (امروز نوعی احساس رهاشدگی بسیاری از مردم فرانسه را اندوهگین کرده و آن‌ها را به ستوه آورده است… تمام آن صداهای آهسته، تمام آن زندگی‌های عادی که کسی به آن‌ها توجهی نمی‎کند، تمام تلاش‌ها در سایه‌ای که از آن‌ها یادی نمی‌شود… این‌ها دموکراسی را تضعیف می‌کنند. زندگی در جامعه، بیش از هرچیز، این است که ببینیم آیا هستی‌مان در واقعیت روزمره‌اش فهمیده می‌شود یا نه.) این مجموعه درباره زندگی‌های روایت‌نشده و گاه انکارشده است؛ روایت‌هایی مستند و داستان‌گونه درباره آدم‌های نامرئی و اقشار نادیده گرفته‌شده.

این کتاب تلاشی است برای دستیابی به واقعیت یک دوره از طریق ثبت لحظات گذرای زندگی روزمره جمعی.

نمایشنامه افسانه ماردوش را منوچهر اکبرلو با برداشت و اقتباسی از ماجرای ضحاک در شاهنامهٔ فردوسی نوشته است.

ضحاک در این نمایشنامه، به یاری اهریمن، پدر را می‌کشد و پادشاه می‌شود. اهریمن نیز در نقش آشپز ظاهر شده و برای او غذا‌های خوشمزه می‌پزد و به‌عنوان هدیه شانه‌های ضحاک را می‌بوسد و غیب می‌شود. از شانه‌های ضحاک مار‌هایی می‌روید که تنها خوراکشان مغز سر انسان است. ضحاک سپس به ایران حمله می‌کند و پادشاه ایران می‌شود و…

در آغاز پاییز سال 1823 میلادی، یک دختر جوان که لباسی خاکستری رنگ در بر داشت وارد وزارت امور خارجه فرانسه در پاریس شد و درخواست نمود با آقای «شاتوبریان»، وزیر امور خارجه، ملاقات کند.

پیشخدمتی که دختر جوان به او مراجعه کرده بود، پرسید: خانم آیا شما وقت ملاقات گرفته‌اید؟ دختر جوان گفت: بلی آقا، از طرف وزارت امور خارجه به من اطلاع داده شده که امروز آقای وزیر را ملاقات کنم.

پیشخدمت گفت: خواهش می‌کنم در اتاق انتظار بنشینید تا نوبت به ملاقات شما برسد. دختر جوان وارد اتاق انتظار باشکوه وزارت امور خارجه شد و در گوشه‌ای روی نیمکت راحتی نشست.

کسانی که در اتاق بودند با حیرت آن زن را می‌نگریستند برای اینکه وضع ظاهر او، نشان می‌داد که از تیپ مراجعه‌کنندگان وزارت امور خارجه نیست.

لباس او از پارچه ارزان‌قیمت و ساده بود و کفش‌های چرمی سیاه، از نوع کفش‌های بازاری به پا داشت و سایر ارباب‌رجوع‌ها می‌فهمیدند که دختر مزبور بی‌بضاعت و شاید از طبقه کارگران است.

مسافری که در فصل تابستان در نیمه دوم قرن هفدهم میلادی به شهر مسکو نزدیک می‌شد، مشاهده می‌کرد که رودخانه‌های متعدد با خط سیر مارپیچ از وسط اراضی سبز و جنگلی که در بعضی از نقاط به‌شکل تپه‌های کوتاه ارتفاع دارد، می‌گذرند و در طرف راست و چپ خط سیر مسافر، روستاهایی به‌نظر می‌رسیدند که همه کلیسا داشتند و بالای هر کلیسا یک یا دو گنبد به‌شکل بوته پیاز، جلب توجه می‌کرد و در صحرای سبز و جنگلی روستاییان از هر طرف در حرکت بودند و بعضی از آنها کنار رودخانه‌ها ماهی می‌گرفتند و یا در ساعات گرما در رودخانه‌ها آب تنی می‌کردند.