رمان فارنهایت 451، رمان موفق ری بردبری در عرصه ی بین المللی و شاهکار ادبیات قرن بیستم است و داستان آن، در آینده ای تاریک و پادآرمان شهری اتفاق می افتد. گای مونتاگ، شخصیت اصلی رمان فارنهایت 451، یک آتش نشان است؛ اما نه یک آتش نشان معمولی. شغل او سوزاندن کتاب هایی است که قدغن شده اند و منشأ اصلی اختلافات و بدبختی ها به حساب می آیند. با این حال، مونتاگ احساس خوشبختی نمی کند و دعوا و اختلاف، در زندگی مشترکش موج می زند. آیا کتاب هایی مخفی شده در خانه اش وجود دارند؟ یابنده ی مکانیکی سازمان آتش نشانی که مسلح به سمومی کشنده است و با چندین هلیکوپتر همراهی می شود، آماده ی ردیابی و دستگیری مخالفینی است که با حفظ و مطالعه ی کتاب ها، به جنگ با جامعه برخاسته اند. رمان فارنهایت 451، رمان کلاسیک و پادآرمان شهری ری بردبری، در کنار آثاری همچون 1984 از جرج اورول و دنیای قشنگ نو از هاکسلی، به عنوان تشریحی پیش گویانه از برده داری رسانه ها، مواد مخدر و پیروی از الگو ها در تمدن غرب قرار می گیرد. نثر قدرتمند و شعرگونه ی ری بردبری با بینشی خارق العاده از ظرفیت بالقوه ی فناوری ترکیب شده و رمانی خلق می کند که با گذشت دهه ها از اولین انتشارش، همچنان درخشش و قدرت خود در شوکه کردن مخاطب را حفظ کرده است.

لازم است حتّی برای یك دقیقه هم كه شده فكر كنیم كه چگونه تحرّك بیشتر، شادی بیشتر و حال بهتری برای خود ایجاد كنیم. شوخی بجا، خنده و طنز غذای روح هر انسان است. كاربرد بیشتر این كتاب برای خانواده است. مطالعه این كتاب برای مدیران نیز بسیار مفید است. به طور خلاصه این كتاب ساده و عمیق كمكی است در بالابردن فرهنگ مراقبت از خود و دیگران و بهداشت روان انسان، خانواده‌ها و سازمانها و مدیریت.

اگر ۵/۳ میلیارد سال عمر زمین را به اندازه ی یک ساعت در نظر بگیریم، دایناسورها در دقیقه ی ۵۶ به وجود می آیند و سه دقیقه بعد از بین می روند و انسان های امروزی در ۸/۵۹ ثانیه بعد از دقیقه ی ۵۹ ظاهر می شوند

اگر خورشید را به اندازه ی یک گریپ فروت در نظر بگیریم، زمین به اندازه ی یک دانه ی نمک و حتی بزرگ ترین سیاره یعنی مشتری، به اندازه ی یک نخود درشت خواهد بود. اگر عمر متوسط انسان ها را با تعداد ردپای آن ها روی شن نشان دهیم، مردم امریکا ۷۸ ردپا، اروپایی ها ۷۶ ردپا، مردم آسیا ۷۰ ردپا و مردم آفریقا ۵۸ ردپا از خود به جا می گذارند

اگر تمام آب روی زمین را با ۱۰۰ لیوان نشان دهیم، یک لیوان همه ی آبی را نشان می دهد که در دسترس ماست و برای حیات لازم است.

کوچک کردن مفاهیم و عددهای بزرگ در مقیاسی کوچک باعث می شوند دنیای خود را به صورتی متفاوت ببینیم و ارزیابی کنیم.

قطعا همه‌ی ما در چنین موقعیتی قرار گرفته‌ایم: در چرخه‌ای از چه می‌شد اگرها گیر افتاده‌ایم. بارها پیش آمده که بر اثر تردید و ناتوانی در تصمیم‌گیری به ستوه آمده‌ایم یا از ترس این‌که تصمیمی اشتباه اتخاذ کنیم دچار فلج تحلیلی شده‌ایم. هیچ‌کس دلش نمی‌خواهد ذهنش درگیر بیش‌اندیشی باشد. اما انگار پایان دادن به این جریانات فکری آزار‌دهنده دست ما نیست و گرایش به بیش‌اندیشی در وجود همه‌ی ما نهادینه شده است. گویی راه گریزی برای رهایی از نشخوارهای فکری وجود ندارد. اما آیا واقعا این‌گونه است؟

ان بوگل به این سوال پاسخ منفی می‌دهد. نه تنها می‌توانیم بر الگوهای فکری منفی که تکراری، نا‌سالم و غیر‌مفید هستند غلبه کنیم، بلکه می‌توانیم الگوهای فکری مثبت را که آرامش، لذت و عشق بیشتری به زندگی ما می‌آورند نیز جایگزین کنیم.

نطفه این کتاب با مرگ بسته شد؛ مرگ مرغ مگس خواری در جیب مردی که جنازه اش را حوالی مرز آمریکا و مکزیک پیدا کردند. مرغ مگس خوار در میان بومیان این منطقه، نماد سفر به خیری و پیام آور میان دنیای زندگان و مردگان است. گفتم شاید مرد، که احتمالا از مهاجران بوده، پرنده را برای به سلامت گذشتن از مرز با خود برداشته. تصویر جنازه بی هویتی در میان بیابان که مرغ مگس خواری در جیبش مرده بسیار تکان دهنده بود و درست مثل گشودن شیر آبی، داستان در ذهنم فوران کرد. گناهی به سرخی ارغوان دنیای بی پناهان، تیپاخوردگان، بی خانمانان، مطرودان، بی هویتها و کسانی است که در گوشه خیابان جان می دهند.

«اسپتال تروفی موویچ ورخوونسکی» در روسیه خود را قهرمان ملی می‌دانست. او دوست داشت که خود را همچون یک «مرد خطرناک سیاسی» و تبعیدی تصور کند. این دو صفت او را چنان مجذوب خود کرد که مردم اندک‌اندک مرتبه، مقام و کرامت‌اش را بالا بردند و به مقامی رفیع و جاذبه‌انگیز ارتقا دادند. بر حسب اتفاق، در مسکو منظومه‌ای از «اسپتان تروفی موویچ» دریافت کردند . بدون اطلاع در یک کشور بیگانه و مجله انقلابی چاپ کردند. این منظومه که خطرناک تشخیص داده شد، استپان را به وحشت انداخت. او تغییر شغل داد و پیشنهادی از «واروارا پتروونا استاوروگین» زوجه یک سرهنگ برای تعلیم و تربیت تنها فرزندش دریافت کرد و این شغل را پذیرفت. از لطف و عنایت علاقه پرشور و دوستی ارزشمند و پرهیبتی که وارواراپتروونا به او ابراز می‌داشت، همه‌چیز سروسامان یافت و سرنوشت امور تا بیست سال بعد مشخص شد.

موضوع اصلی داستان: یک توطئه سیاسی در یکی از شهرهای ایالات و معرفی قهرمانان با تعصبی زایدالوصف همچون موجوداتی پست و بی خیال که از همه خصایص بشری بی بهره اند. مسایلی که در این کتاب مطرح می شود به فرد بستگی ندارد بلکه منظورش تمام ملت است. قهرمانان کتاب واقعاً جن زده و تسخیر شده اند، زیرا زندانی یک قدرت مرموزند که آن ها را به ارتکاب اعمالی وادار می کند که لیاقت و سزاواری انجام آن را ندارند. شیاطینی نامشخص اند که قهرمان واقعی می باشند و انسان ها به منزله عروسک های خیمه شب بازی اند که به فرمان آن ها به جنب و جوش در می آیند. هیچ یک از کتاب های داستایوفسکی پیچیده تر از این کتاب نیست، زیرا ابهام و آشفتگی، همه قهرمانان را در هم می فشرد و وقایع با تعقید بیان می شود. این داستان با یک رشته حوادث مرموز که در ظاهر با وقایع دیگر ارتباط ندارد پایان می یابد.

کتاب برجیس را بخر، مجموعه ای از داستان های کوتاه نوشته ی آیزاک آسیموف است که نخستین بار در سال 1975 انتشار یافت. این کتاب مخاطبین را وارد دنیای عجیب و شگفت انگیز آسیموف می کند. این داستان ها که در طول بیست و سه سال دوران حرفه ای آسیموف به وجود آمده اند، نشان دهنده ی قدرت و توانایی های حیرت آور یکی از برجسته ترین نویسندگان داستان های علمی تخیلی هستند. در کنار هر داستان، شرحی جذاب در این باره وجود دارد که آسیموف چگونه و چرا آن داستان را نوشته است و همین موضوع باعث می شود کتاب برجیس را بخر، رگه های خودزندگی نامه ای در خود داشته باشد و اطلاعاتی را از پشت صحنه ی حرفه و زندگی مردی خیال پرداز و هنرمند به مخاطبین بدهد. اگر از علاقه مندان به داستان های علمی تخیلی هستید، به هیچ وجه نباید این کتاب را از دست بدهید.

بازاریابی سرمایه‌­گذاری بلندمدتی است که بدون آن، امکان ایجاد نام تجاری توانمند، تصویر ذهنی مثبت،­ کسب شهرت و اعتبار­، تامین رضایت مشتریان و به طور کلی موفقیت کسبِ و کار وجود ندارد. بازاریابی فرایندی است که به کمک آن در هر جامعه­‌ی رقابتی امکان تحقیقات، تکوین و تولید کالاو خدماتی که مشتریان واقعا خواهان آنند، قیمت­‌گذاری صحیح، توزیع اثر بخش، ­اطلاع‌­رسانی هدفمند، نظارت بر مراحل مختلف این فرایند و رقابت سالم فراهم می­شود.
به کمک بازاریابی است که منابع محدود به بهترین صورت ممکن به مصارف بهینه یعنی تامین نیازهای در حال تغییر مشتریان اختصاص می­یابد.
­این روزها، در جوامع رقابتی، کالا به حد کافی وجود دارد. این تعدادِ مشتریان است که اندک است! پیش­تر، بنگاه­‎ها در کمین شکار مشتری بودند و اکنون به برکت قابلیت­‎های اینترنت مشتریان به شکارچی تبدیل شده­‎اند. بنگا­ه­‎ها یکی پس از دیگری کلیکی می­‎شوند و این­ها فقط بخشی از تحولاتی است که می­‎طلبد بنگاه­ها، اگر خواهان پیشی گرفتن از رقبای خود هستند، ضمن پایبندی به استفاده از اصول بازاریابی نوین که سلامتی و رشد روز افزون آن­ها را تضمین می­‎کند، همواره برای بهتر عمل کردن در اندیشه­‎ی­ تجدیدنظر در راهبردهای بازاریابی­ خود نیز باشند.
فیلیپ کاتلر و گری آرمسترانگ در کتاب اصول بازاریابی با ارائه­ی مجمو­عه‎­ای از اصول و مفاهیم علمی و نظری، موارد مطالعه‎­ی واقعی، راهکار­ها و راهبردها، داستان­ها و مثال­‎های بازاریابی و هشدارها و رهنمودها ­به ما می­‎آموزند که برای موفقیت چگونه باید­ به مشتریان فایده‎­رسانی کنیم، چگونه باید نام­‎های تجاری توانمند داشته باشیم و چگونه باید در عین احساس مسئولیت اجتماعی بازاریابی کنیم.* ترجمه‌ی ویراست جدید کتاب اصول بازاریابی در دو شکل تک‌جلدی و دوجلدی منتشر شده است. در نسخه‌ی دوجلدی همه‌ی مطالب شامل مطالعات موردی، تصاویر، پیوست‌ها و برخی از بخش‌‌های تکمیلی انتهایی فصول نیز وجود دارد. به منظور خلاصه‌سازی، از آوردن این بخش‌ها در نسخه‌ی تک‌جلدی خودداری شده است. علاقه‌مندان می‌توانند بر حسب نیاز و هدف خود هر یک از این دو مجموعه را که مایل هستند مطالعه کنند.

تسلسل موقعیت‌های مضحك و دیالوگ‌های خنده‌آور، كه نویسنده به وفور از آنها بهره برده است، خواننده را به یاد گوگول و «خنده در میان اشك‌های نامرئی» او می‌اندازد. و این، نه تنها به‌خاطر آن است كه مثلاً جنجال منازعه خانوادگی بر سر یك «صدای مشكوك»، شباهتی به خصومت جاودانه میان ایوان ایوانویچ و ایوان نیكیفورویچ دارد، بلكه در این رمان عوامل بسیار دیگری یادآور این جمله پایان داستان گوگول است كه: «آقایان، زندگی در این دنیا چه ملال‌انگیز است!».
(از مقدمۀ نویسندۀ روس، میخائیل گورگانتسف. بر ترجمۀ روسی)

وجود چنین رمانی در ادبیات ایران، به حد اعلی كمیك و مبتكرانه، مملو از شخصیت‌های به‌ یادماندنی در كشاكش زد و خوردهای مضحك ممكن است خوانندۀ غربی را، كه عادت كرده با شنیدن نام ایران به یاد صحنه‌های جدی بیفتد، دچار شگفتی كند. حال آنكه در خود ایران این رمان شاید شناخته‌ترین و محبوب‌ترین داستانی باشد كه پس از جنگ جهانیِ دوم در این كشور نوشته شده است.
(از مقدمۀ ایران‌شناس، پروفسور دیك دیویس، در ترجمۀ انگلیسی)

تسلسل موقعیت‌های مضحك و دیالوگ‌های خنده‌آور، كه نویسنده به وفور از آنها بهره برده است، خواننده را به یاد گوگول و «خنده در میان اشك‌های نامرئی» او می‌اندازد. و این، نه تنها به‌خاطر آن است كه مثلاً جنجال منازعه خانوادگی بر سر یك «صدای مشكوك»، شباهتی به خصومت جاودانه میان ایوان ایوانویچ و ایوان نیكیفورویچ دارد، بلكه در این رمان عوامل بسیار دیگری یادآور این جمله پایان داستان گوگول است كه: «آقایان، زندگی در این دنیا چه ملال‌انگیز است!».
(از مقدمۀ نویسندۀ روس، میخائیل گورگانتسف. بر ترجمۀ روسی)

وجود چنین رمانی در ادبیات ایران، به حد اعلی كمیك و مبتكرانه، مملو از شخصیت‌های به‌ یادماندنی در كشاكش زد و خوردهای مضحك ممكن است خوانندۀ غربی را، كه عادت كرده با شنیدن نام ایران به یاد صحنه‌های جدی بیفتد، دچار شگفتی كند. حال آنكه در خود ایران این رمان شاید شناخته‌ترین و محبوب‌ترین داستانی باشد كه پس از جنگ جهانیِ دوم در این كشور نوشته شده است.
(از مقدمۀ ایران‌شناس، پروفسور دیك دیویس، در ترجمۀ انگلیسی)

تکامل و شکل گیری شهرهای مدرن نفتی خوزستان – به ویژه آبادان و مسجدسلیمان – در سال های نخست دهه 1320 خورشیدی. بستر مناسبی برای هنرمندان نوگرای ایران فراهم آورد تا در فضای هنری این شهرها به تبیین و ترویج مؤلف های جدید بپردازند. هر چند این مسیر تحت تأثیر وقایع سیاسی و اجتماعی وابسته به صنعت نفت و تحولات مربوط به آن بوده اما روند نقاشی امروز ایران نشان می دهد که فضای شهری و سازماندهی اجتماعی ساکنان این شهرها، منشأ و مبدأ تحولات چشمگیری در نقاشی نوگرای ایران بوده است. حضور پر رنگ نقاشان نوگرای ایران طی دهه های 1320 تا 1350ش. نشان می دهد که این شهرها کانون تجمع نخبگان و روشنفکران طراز اول کشور بوده است. علاوه بر موارد ذکر شده، سلسله مراتب اداری شرکت نفت سبب به وجود آمدن طبقه متوسط شهری در مقیاس وسیع شده بود. طبقه ای که مخاطب اصلی کتاب ها فرهنگی – هنری به شمار می آمد.

قطعا شبه جزیره ی عربستان قبل از اسلام از این جهان جدا نبوده است؛ هر چند که برای کسی که به درستی درباره ی آن تحقیق و پژوهش عمیقی نکرده باشد، این گونه به نظر نمی رسد. این کشور، با صحراهای گسترده و کمبود منابع آب که منجر به فقر ساکنانش شده بود و جابه جایی زیاد بادیه نشینانش در طلب روزی، برای کسی که درباره ی آن تحقیق می کند، این چنین تصور می شود که وسایل و ابزار لازم برای ایجاد یک تمدن، در آن مهیا نبوده است اما حقیقت چیز دیگری است؛ این جزیره ی دوردست و وسیع تحت تأثیر عوامل مختلفی از وقایع تاریخی و فرهنگی قرار گرفت. این گونه به نظر می رسد که تمدن های گذشته، در کنار رودها یا بر بالای تپه های مشرف بر دریاها به وجود آمده بودند و این ویژگی ها بر بسیاری از سرزمین هایی که در تاریخ قدیم، تمدن آن ها شکوفا شد، صدق می کند. کنار رود نیل در مصر، سرزمین جزیره در عراق و کشور یونان، نمونه های فراوانی هستند که این نظر را تأیید می کنند. .

مادر بزرگ با چشمان بی رمقش، مات و مبهوت، به ستاره ها که در بالای آسمان می درخشیدند، اشاره کرد.
گفت: خاطره جان، ستاره ها را می بینی؟
کنار یکدیگر قشنگ و زیبایند و می درخشند. آدم ها هم باید این جوری باشند.
دستشان اگر با عشق و محبت در دست یکدیگر باشد، تماشایی و فریبنده است.

کتاب دیوید هیوم؛ رساله‌ ای درباره طبیعت انسان، کوشش برای ترویج روش آزمایشیِ استدلال در حوزهٔ موضوعات اخلاقی و اثری بسیار پیچیده، بی‌نهایت جذاب و سخت تأثیرگذار است. هیوم جسورانه می‌کوشد تا بر اساس روش‌های علمی، تبیینی سکولار از طبیعت ذهن انسان عرضه کند و این کوششِ او توأم است با درس‌هایی شکاکانه دربارهٔ گسترهٔ معرفت انسان. این اثر متشکل از سه جلد است: دربارهٔ فهم، دربارهٔ انفعالات و دربارهٔ اخلاقیات. دو کتاب اول در ژانویهٔ ۱۷۳۹ بدون نام منتشر شدند و کتاب سوم به دستِ ناشری متفاوت اما باز هم بدون نام در نوامبر ۱۷۴۰ منتشر شد.

دیوید هیوم، فیلسوف نامدار اسکاتلندی، اولین و مهم‌ترین پژوهش فلسفی خود را به شناخت جنبه‌های مختلف طبیعت انسان اختصاص داده است. در این پژوهش او می‌کوشد فارغ از پیشداوری‌ها، باورهای مرسوم و مبانی فراطبیعی، فقط بر مبنای مشاهدات تجربی، طبیعی‌ترین و نهادی‌ترین ویژگی‌های انسان و امور گوناگون زندگی وی را بررسی کند. تأملات او در این راستا، در رساله‌ای درباره‌ٔ طبیعت انسان گرد آمده است. می‌توان بخش‌های این کتاب را با این عناوین بخوانید: رسال، کتاب اول، بخش اول: «درباره‌ٔ ایده‌ها؛ خاستگاه، ترکیب، ارتباط، انتزاع و غیره»/ رساله، بخش سوم: «دربارهٔ معرفت و احتمال»/ رساله، بخش چهارم: «دربارهٔ نظام‌های فلسفی شکاکانه و سایر نظام‌های فلسفی»/ رساله و جستار اول

نوشته‌های فلسفی هیوم را باید با احتیاط بسیار خواند. صفحات نوشته‌های او، خصوصاً صفحات رساله، چنان مملو از مطلب‌اند (او چیزهای متفاوتِ بسیاری را به شیوه‌هایی بسیار متفاوت و با ربط و نسبت‌هایی بسیار متفاوت می‌گوید) و چنان زیاد به آنچه قبلاً گفته است بی‌اعتنایند که سخت بتوان قاطعانه گفت او این یا آن آموزهٔ خاص را تعلیم می‌داد یا نمی‌داد. این باعث می‌شود که همهٔ فلسفه‌ها را بتوان به‌آسانی در نزد هیوم یافت یا با قراردادنِ یک گفتهٔ او در برابر گفتهٔ دیگرش، اصلاً نتوان هیچ فلسفه‌ای نزد او یافت.

باید به نکتهٔ دیگری هم دربارهٔ هیوم پرداخت که رنگ و بوی نیوتنی نظریات اوست. این خصوصیت به نوعی طبیعت‌گرایی می‌انجامد که روش‌شناختی است. روش‌هایی که در حصول معرفت ما به جهان طبیعی موفق بوده‌اند باید در حوزهٔ امور ذهنی نیز اعمال شوند. هیوم همچنن برنامه‌ای تبیین‌گرانه را دنبال می‌کند که عملکردهای ذهن و شکل‌گیریِ برخی باورهای کلیدی را تبیین می‌کند، از این راه که به مؤلفه‌هایی حداقلی‌تر و دسترس‌پذیرتر، متوسل می‌شود. هیوم با توسل به تداعی ایده‌ها می‌کوشد این مطلب را تبیین کند که چرا باور به توان‌های علّی، خودهای پایدار، مکان و زمان و جهان خارج در ما شکل می‌گیرد.

این کتاب بخشی از مجموعه‌ای‌ با عنوان متون‌محوری فلسفه است که بناست با توضیحاتی کوتاه و روشن، گرچه نه‌ ابتدایی، مهم‌ترین آثار تاریخ فلسفه را به خوانندگان معرفی و آن‌ها را برای مواجهه با خود این متون آماده و ترغیب کند.

جنگ نکشتش، نخل کشتش و سه تا یتیم گذوشت رو دستُم.
فاطو می‌گفت: عزیز تو رَ به جان امیرو ئی قد تلواسه نکن.  سیت خوب نیس.
عزیز می‌گفت: دردُم سبک می‌شه وختی حرفشو می‌زنُم… چهلّمش را که دادُمه، ممّدو بِرارش گفت سوری! تو جِوونی، یتیم داری، تو بندر به جمال تو کَمَن. صدتا چش پُشتِت له له می‌زنن.
گفتُم : ئی که مردا چششون ناپاکه، گناه منه؟
گفت : سی آبروداری می‌گم.
گفتم : چه کنم؟
گفت : بیا عقدت کنم خلاص.
گفتمش : برارت سی مو وفا نکرد.

گفت : سی خودُم نمی‌گُم. سی خاطر تو و ئی روله‌ها می‌گُم.

قلم آیوز جادویی متفاوت ومفرح است . او به جد استادی یگانه در شناخت زبان به شمارمی‌رود . مفهوم کلمه . آوا و ترکیب‌بندی در زبان را به گونه‌ای منحصربه‌فرد به کارمی‌گیرد . دیوید آیوز به معنای واقعی مولف و صاحب سبک یگانه‌ی خویش است .
نیویورک تایمز

تئاتر دیوید آیوز ذهن را مشعوف و قلب را مسرور می‌کند . درونمایه‌ی کمیک آثار او، همواره ما را به نگاه خاص نویسنده به جهان متذکرمی‌کند .
تایم

خلاصه من اونجا وایستاده بودم و نگاه می‌کردم. به نظرم می‌رسید که یه جایی دیدمش. انگاری که یه عضو از خانواده‌ام را دیده باشم. یا مثلاً برادر بزرگترم. یهو متوجه شدم که این خودمم… این که منم. اون چیزی که تو ویترین بود منی بود که درونم احساس می‌کردم. همون خطوط، همون شکل و همون زیبایی. این‌جا بود که فهمیدم من یه ماشین تحریرم. نه! واقعاً یه ماشین تحریر! تمام اون سال‌ها فکر می‌کردم که آدمم اما در درون یه ماشین تحریر مارک اولیویتی پورتابل 250 بودم. ولی می‌دونی چیه؟ من حتی نمی‌تونم یه کلمه تایپ کنم. واقعاً شوکه شده بودم. تازه فهمیدم چرا همیشه از زیر کلمه‌های طولانی در می‌رفتم. واقعیت اینه که کلمه‌ها همه‌ی دنیای ماشین تحریران. درسته؟
درد من اینه که ماشین تحریرا توی دنیای آدم‌ها تنهان. این‌روزها هم که کامپیوترها جای مارو گرفتن. دیگه کی به ماشین تحریر نیاز داره؟ حالا می‌فهمم که چی هستم…یه شیء آنتیک!
تازه زندگی عاشقانه‌ام هم هست. می‌دونی پیداکردن یه همراه تو این شهر واقعاً سخته. حالا دیگه می‌دونم که عشق از هر حس دیگه‌ای بین دونفر مهم‌تره… اما … لمس. لمس شدن و لمس کردن. لمس شدن جزئی از طبیعته ما ماشین تحریرهاست. ما این‌طوری احساسمون را نشون می‌دیم و حس دیگران را دریافت می‌کنیم. دست‌ها روی کیبورد و یک لمس درست، غوغا می‌کنه. دست‌های زن‌ها. این اولین چیزیه که بهش دقت کردم. یه سری انگشت ظریف و قشنگ. مانیکور شده. پوست لطیف. البته من فیتیشیست نیستم‌ها …من از اوناش نیستم ..می دونین که….
تو هم دست‌های قشنگی داری. به خاطر همین اومدم طرفت که با هم حرف بزنیم. یه جورایی بهت اعتماد کردم.

پروست داستان کوتاه «بی احساس» را در بیست ودوسالگی نوشت و در سال ۱۸۹۶ در نشریه ای نه چندان معتبر به نام «وی کونتومپورن» چاپ کرد. آنچه این اثر را قابل توجه می کند، بسیاری از مضامینی است که پروست خیلی دیرتر در کتاب های مشهورش چون «عشق سوان» به کار می گیرد، از جمله کندوکاو احساسات، مفهوم دلدادگی، و به ویژه مطالعه اش دربارۀ تبلور عشق.

کتاب مالون می میرد، دومین اثر از سه گانه ی معروف ساموئل بکت است که در سال 1951 به انتشار رسید. پیرمردی در اتاقش روزهای آخر زندگی را پشت سر می گذارد. برایش غذا می آورند و تمیزش می کنند در حالی که او به انتظار مرگ نشسته است. پیرمرد در همین حالِ انتظار، برای گذران وقت، قصه هایی در ذهن خود می سازد و شخصیت های گوناگون و متفاوتی از قوه ی تخیل او می گذرند. این رمان جریان ساز با داستانی متفاوت و به یاد ماندنی، هم ردیف آثار بزرگی چون «در انتظار گودو» و یا «آخر بازی» قرار می گیرد. مالون می میرد به همراه دو رمان دیگری که این سه گانه را تکمیل می کنند، آغازگر دوران شکوفایی داستان سرایی بکت است؛ دورانی که مسائل زبانی و استفاده از روایتی غیرسنتی، در مرکز توجه این نویسنده ی جریان ساز قرار گرفت. این کتاب را می توان نقطه ای در نظر گرفت که بکت در آن، مسیر نویسندگی خود را تغییر داد.

«وقتی آن قدری که باید هم را زجر داده ایم»، چنانکه از عنوان فرعی اش پیداست، اقتباسی ست آزاد از رمان نامه نگارانه ی «پاملایا پاداش پاکدامنی» اثر ساموئل ریچاردسون پاملا، قصه ی دختر خدمتکار کم سنی است به همین نام که بعد از مرگ مادرش می کوشد از خلال نامه ها و یادداشت های روزانه ای که همگی خطاب به والدین درگذشته اش نوشته می شوند، میان تربیت سفت و سخت و خواسته هایش آشتی ای برقرار کند.

پیرزنی را در خاطرم دارم
که امضای یک پیرزن به‌تمام‌معنی
پایش بود
استخوان‌بندی درشتی داشت
و یک شب زمستانی را تا ده و نیم صبح
بیرون ماند
اکنون نمی‌توانم درباره‌ی او
همه‌چیز را بگویم
من بچه بودم که دیدم او غروب
به اشتباه
راه بیابان را از کوچه‌باغ‌ها رفت