مسئله روشن فکر، مسئله ای است در یک اسل جهانی- همچنین در یک زمینه اجتماعی و منطقه ای- بسیار حساس و مهم و اساسی، مسئله روشنفکر، مسئله ای است که در دنیا پس از قرون وسطی طرح شده و از قرن هفدهم طبقه ای بنام روشنفکر در اروپا تشکیل می شود و بعد از قرن نوزدهم، این طبقه روشنفکر که در اروپا با همین نام و خصوصیت خاص خودش تکوین پیدا، به کشور های غیر اروپایی ( آفریقایی،آسیایی و امریکای لاتینی) را می یابد.

عشق همواره با شک آلوده است و دوست سرا پا یقین است و شک ناپذیر. از عشق هر چه بیشتر می نوشیم، سیراب تر میشویم و از دوست داشتن هر چه بیشتر، تشنه تر، عشق هرچه دیرتر می پاید کهنه تر می شود و دوست داشتن نوتر.

عشق نیرویی است در عاشق، که او را به معشوق می کشاند؛ و دوست داشتن جاذبه ای در دوست، که دوست را به دوست می برد. عشق، تملک معشوق است و دوس داشتتن تشنگی محو شدن در دوست.

بی شک وجدان عصر ما از چنین اهانت زشتی نسبت به زن جریحه دار می گردد، اما در گذشته و به خصوص جامعه های ابتدایی، این اصل به بسیاری از زنان محروم و بی سرپرست که خود و احیانا فرزندان یتیم شان برای همیشه از زندگی گرم و امن و سالم خانوادگی محروم می شده اند، امکان آن را می داده است که آینده خویش را که فقر و پریشانی و فساد تهدید می کرد، در پناه مردی که درآن روزگار تنها پناهگاه زن و کودک بوده است نجات دهد و خانواده ی که با مرگ سرخ که در گذشته غالبا سراغ مردن را می گرفت سرپرستش را از دست می داد و متلاشی می شد، سامانی تازه گیرد.

همه چیز باید درخدمت انسان باشد. فلسفه مذهب،علم،تحقیق، تعلیم و تربیت و ادبیات و هنر باید مسئولیت پیامبری جامعه، ملت و نوع شعر را بر عهده گیرند.

خاتمیت،بدین معنی است که پس از پایان رسالت انبیاء:

العلماء ورثه الانب

انقلاب بهمن 57 در ایران به مثابه یک فروپاشی و انفجار سیاسی و اجتماعی، بازتاب دگردیسی های سیاسی، اجتماعی و طبقاتی و نیز از هم گسیختگی های ارزشی و معنایی گسترده ای بود که در سایه فقدان یک فضای عمومی رسمی و شفاف با پهنای وسیعی در اعماق لایه های مختلف اجتماعی شکل می گرفت. با توجه به چنین زمینه ای کتاب حاضر به بررسی و واکاوای نقش تاثیر انسجام گفتمانی علی شریعتی در ایجاد یک نظم هویتیی و معنایی خاصی پرداخته است که در چارچوب ایدئولوژیک خود توانست به بسیج بخشی از لایه های اجتماعی در حال دگردیسی علیه نماد ها نشانه ها و سمبل های معنایی و سیاسی نظام حاکم یاری رساند.

انسان در موقع کار کردن جذب ابزار کار و هدف کار است و بنابراین غافل از خویشتن است. لذا تمام تمدن مادی و همه این فن و صنعت به قیمت لحظاتی ساخته شده و به وجود آمده است که انسان خود را احساس نمی کرده است و ابعاد گوناگون و موارد و مصالح    (( تمدن))، که به قول((مارکس)) مجموعه ای از (( کارهای فشرده است))، مجموعه ای از لحظه هایی در زندگی است که انسان در آن لحظات به واقع زندگی نمی کرده است و ((خود)) نبوده است، و به قول(( هایدگر)) همه به قیمت قربانی شدن زندگی و لحظات آزاد و واقعیت وجود اصلی و حقیقی آدمی است؛ یعنی نتیجه ((غفلت)) از خویشتن است…