نگارخانه یا گالری، محلی برای نمایش موقت و احتمالاً فروش آخرین ساخته های
هنری هنرمندان است و آثاری در حوزه های نقاشی، گرافیک، عکاسی، مجسمه سازی،
شاخه هایی از هنرهای سنتی و برخی هنرهای جدید در آنجا ارائه می شود.
نگارخانه ها نخستین فضای عمومی برای نمایش آثار تازه خلق شده هنرمندان و
گروه های هنری هستند و نخستین فضای رسمی است برای دیده شدن این هنرها
توسط رسانه ها، قضاوت مردم و نقد منتقدان. همین جایگاه هویت ساز نگارخانه ها باعث
شده تا این کتاب از طریق بازخوانی و ثبت مؤلفه های مؤثر بر جریان سازی این مراکز در
تاریخ هنر جهان، نقش و تأثیر این مؤلفه ها در شک لگیری جریان های هنری معاصر
ایران را نیز مطالعه و بازبینی نماید.

این کتاب حاصل تحقیقات بسیار گسترده و پر دامنه سه هنرشناس بزرگ انگلیسی: لورنس بینیون، جیمز ور استیوارت ویلکینسون و بازیل‌گری است که تاریخ‌نگاری ایران را از دوره پیش از حمله مغول و شکل‌گیری مکتب بین‌النهرین تا اواخر دوره صفویه و افول مکتب صفوی به طور مفصل و موشکافانه‌ای تحلیل می‌کند و در مقدمه نیز مقایسه‌ای عمیق و موجز بین نگارگری ایرانی و هندی و چینی به دست می‌دهد و ویژگی‌های بارز زیبایی شناختی نگارگری ایرانی را باز می‌نمایاند. به دیده این هنرشناسان «هنر هیچ یک از ملل دیگر، از رنگ‌ها تا بدین حد کامل و درخشان استفاده نکرده و هیچ کدام لذتی را که نگارگری ایران می‌بخشد، نمی‌دهد.» کتاب حاضر یکی از جامع‌ترین و ژرف‌ترین کتاب‌هایی است که تاکنون در نگارگری ایرانی نگاشته شده و اثری کلاسیک و ماندگار به شمار می‌آید. اورنس بین یون (1869-1943)، شاعر، نمایشنامه‌نویس و هنرشناس برجسته انگلیسی، سال‌ها سرپرست بخش چاپی‌ها و طراحی‌های شرقی گنیجنه بریتانیا بوده و چندین کتاب برجسته در هنر شرقی و ایرانی نگاشته است از جمله: نقاشی در شرق دور (1908) پرواز اژدها (1911) ؛نگارگران دربار گورکانیان هند (1921) و روح بشری در هنر آسیایی (1936). جیمز ور استیوارت ویلکینسون (1885-1957) مورخ هنری بزرگ انگلیسی و از سرپرستان بخش نسخ خطی گنجبنه بریتانیا و کتابدار مجموعه «چستربینی» بوده و کتاب‌های زیر را نگاشته است: انوار سهیلی (1930) ؛ شاهنامه فردوسی :کتاب شاهان ایران (1931) ؛ نگارگری گورکانی هند (1949). بازیل‌گری (1904-1989) اسلام شناس و مورخ هنری نامدار انگلیسی حدود 25 سال (1969-1945) رئیس بخش هنرهای شرقی گنجینه بریتانیا بوده و کتاب‌های متعددی در هنر شرق و ایران نوشته است؛ از جمله ایران: نگاره‌های ایرانی-کتابخانه سلطنتی (1956) ؛ نقاشی ایرانی (1961) ؛ شاهنامه فردوسی و … محمد ایران‌منش متولد 1330 تهران و دانش آموخته اقتصاد از انگلستان است. وی حدود 40 سال تجربه فعالیت‌های هنری و پژوهش و تالیف و ترجمه متون هنری دارد. از جمله ترجمه‌ها و ویرایش او در نگارگری عبارتند از :« هنر تشعیر و جایگاه آن در هنرهای کتاب آرایی» (1370) ؛ «طرز ساخت لوازم نگارگری» (1372)؛ «مبحثی در نگارگری گورکانیان هند» (1383)؛ و کتاب حاضر. وی در حال حاضر مدیر موسسه هنر آفرینان پویاست و به تحقیقات فرهنگی و هنری اهتمام دارد.

یک ضرب‌المثل انگلیسی می‌گوید «کلمه‌ها می‌توانند شما را بکشند.» «حرِّک زائر» داریم تا «حرِّک زائر»! یکی توی کربلا می‌شنوی و یکی توی بقیع. آن حرِّک‌ها برای این است که سریع بروی که زیارت به بقیه هم برسد و این حرِّک‌ها برای این است که غربت‌افزایی کند. خیلی حرف است که یکی با چوب‌پَر لطیف و رنگی آرام بزند روی شانه‌ات با خنده بگوید «برو» و یکی با باطوم و پوتین و لباس پلنگی بگوید «حرِّک زائر» و بزند زیرِ دوربینت.

با پیروزی انقلاب اسلامی و قدرت یافتن شیعه و آشکار شدن توانایی عنصر ولایت برای فائق آمدن بر مشکلات و زیر پا نهادن همه قدرت‌های پوشالی طاغوتی منطقه‌ای و جهانی، طاغوت‌ها دست‌به‌کار شدند تا اقتدار ولی‌فقیه را در هم بشکنند. آن‌ها علاوه بر بسیج کردن احزاب و گروه‌های لائیک و مرتد، برخی از آخوندهای بی‌بصیرت شیعه و سنی را در استان‌های مختلف و قم و مشهد و… به کار گرفتند تا موازی‌کاری کنند، ایران را ایرانستان کنند، اقتدار ولی‌فقیه را بشکنند و درواقع از چیزی مشابه ولایت‌فقیه علیه ولایت‌فقیه استفاده کنند.

فرانسه، قلب پُرتپشِ فرهنگی، علمی و سیاسی جهان غرب، در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی بوده است.
تاریخ فرانسه، پس از اعدام لویی شانزدهم و اقتدار یافتنِ نظام ماسونی، از نظر وجود تحولات ژرف و چیرگی یهودیان سلطه‌جو، دورانی را به اهمیت دورۀ «جمهوری سوم فرانسه» (1870ـ1940م.) به خود ندیده است. سه جنگ بزرگ فرانسه و آلمان، و همچنین ماجرای مهمی که با نام «قضیه دریفوس» شناخته می‌شود، همه‌ و همه در پیوند با همین دوران است.
جا دارد ما ایرانیان که در بسیاری از زمینه‌های علمی، هنری، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از فرانسه اثر پذیرفته‌ایم، به بازنگری این دوره سرنوشت‌ساز بپردازیم.
کتاب حاضر، حاوی تحقیقی استثنایی و جامع نسبت به «قضیه دریفوس» است و نیز به‌عنوان نمونه به زندگی دو شخصیت روشنفکری فرانسه در آن دوران پرداخته است؛ «امیل زولا» که هم‌صف با یهودیان سلطه‌جو بوده و «هانری بوردو» که مسیری متفاوت را پیموده است.

اثر حاضر حاوی مقالاتی درباره جنبه‌های مختلف فلسفه هگل و زندگی‌نامه اوست. همچنین ارائه‌دهنده مطالبی است که نظر هگل را در مورد مسئله شک، دیالکتیک، مقام انسان، فلسفه تاریخ، تاریخ فلسفه، و هنر مطرح می‌کند. این کتاب ضمائمی پیرامون رابطه پدیدارشناسی و منطق در بینش هگل نیز دارد.

بهناز دهکردی فارغ‌التحصیل فلسفه در مقطع دکتری دانشگاه علامه طباطبایی(ره) است. او ترجمه این کتاب را به عنوان رساله دوره دکتری خود انجام داده. کاری که سه سال طول کشید. مولف کتاب در بخش‌هایی از متنی که به عنوان پیش‌درآمد ترجمه فارسی کتاب نوشته چنین آورده: «از شنیدن ترجمه فارسی کتاب مرجع من خشنود شدم. این کتاب ثمره سال‌ها پژوهش و کشمکش روی متونی است که در این کتاب آمده‌اند. از دهکردی برای کار دشوار ترجمه سپاسگزاری می‌کنم و برای گروه جدید خوانندگان و دانش پژوهان فلسفه کهن آرزوی کامیابی دارم.» چاپ اول پاره‌نوشته‌های پیشاسقراطی اثر دانیل دبلیو گراهام به ترجمه بهناز دهکردی در ۸۲۴ صفحه و قیمت ۹۹ هزار تومان توسط انتشارات امیرکبیر راهی بازار نشر شده است.

این کتاب دایره‌المعارف جالبی است از انواع خصایص آدمیان و فراز و نشیب روح آنان که سرچشمه حوادث تاریخ است و اگرچه تاریخ است، تاریخ قوم خاصی نیست، بلکه روح راستین تاریخ بشر است. آناتول فرانس به دور از لفاظی‌های بی‌ارزش به جستجوی «روح تاریخ» پرداخته تا کلید جاودانگی را در اختیار جوامع بشری قرار دهد و همین موضوع را با بیانی طنزآمیز نشان داده است. تاریخی که او نوشته تاریخ هر قومی است، اما تاریخ هیچ قومی نیست و علاه بر تاریخ ، سراپا انتقاد است و هرچند که مواردی از آن به تاریخ فرانسه بازمی‌گردد، اما برای همه ملت‌ها قابل تطبیق است. ایمان در زندگانی بشر متمدن روزبه روز سست‌تر می‌شود و آناتول فرانس هم با خلقت شیطان خود همین امر را اثبات می‌کند، چرا که شیطان سکان زندگی آدمیان را به دست می‌گیرد و…

تو اگر بودی، مرا وادار می‏‌کردی برای شادی در لحظه‏‌ای که سال‏‌ها انتظارش را کشیده‌‏ایم، فکری کنم. اگر تو بودی، آرزو را روی شانه‏‌هایم می‏‌نشاندی و دستم را می‏‌گرفتی تا قبل از همه، جلوتر از همه، شادتر از همه، در خیابان‏‌ها راه بیفتیم و شعار بدهیم. تو شعارهای جدید می‏‌ساختی و از من می‏‌خواستی تا آن‏‌ها را بلند فریاد بزنم. تو دست‏‌های آرزو را بلند می‏‌کردی و به او یاد می‏‌دادی که شعارها را تکرار کند. بعد، حسابی که خسته می‌‏شدیم، می‏‌رفتیم کنار خیابان می‏‌نشستیم و مردم را تماشا می‌‏کردیم که پا بر زمین می‏‌کوبند و لابه‌‏لای شعارهای محکم و طوفانی‏‌شان، گاهی شعارهای خنده‏‌دار هم سرمی‏‌دهند

رمان آقای فو، با تکیه بر رمان رابینسون کروزوئه اثر دانیل دفو، شکل می‌گیرد. این رمان ابزاری است تا نویسنده، جی. ام. کوتسی، اعتراض خود را بر آپارتاید حاکم بر کشورش به زبان آورد، و ادبیات قالبی است تا به‌وسیلۀ آن بتواند تندی خشم را از آن بزداید و آن را به گوش استعمار برساند.
داستان کروزوئه این‌بار از زبان یک زن بازگو می‌شود. زنی که زندگی در جزیره، او را وادار می‌سازد تا بار داستان را به دوش بگیرد. مسئولیتی را که کروزوئه زیر بار آن نمی‌رود و قادر به انجام آن نیست.