کتاب «کیم جی یونگ، متولد 1982» یک رمان داستانی از چونام جو است. چو که نویسنده سابق برنامه‌های تلویزیونی بود، دو ماه به طول انجامید تا این داستان را بنویسد؛ داستانی که با زندگی شخصی او نقاط مشترکی دارد. به همین دلیل توانسته بود نگارش این کتاب را خیلی سریع به پایان برساند. این کتاب در اکتبر 2016 توسط مینومسا منتشر شد و تا 27نوامبر 2018 بیش از یک‌میلیون نسخه فروخته است. این پرفروش‌ترین رمان کره‌ای از زمان نگارش کتاب «لطفاً به مادر نگاه کنید» است.

داستان یک زن خانه‌دار است که به مادری در خانه تبدیل می‌شود و بعداً از افسردگی رنج می‌برد. این موضوع تبعیض جنسی روزمره را که شخصیت اصلی از زمان جوانی با آن دست به گریبان بوده است نشان می‌دهد.

این رمان داستانی درباره زندگی معمولی کیم جیونگ ازجمله یک تاریخچه کوتاه خانوادگی، تولد، بزرگ‌شدن و زندگی بزرگسالی را روایت می‌کند. این کتاب به‌روشنی سختی‌هایی را که یک دختر از کودکی متحمل می‌شود نشان می‌دهد. درحقیقت شخصیت اصلی این رمان خود نمونه‌ای از باقی زنان است. این تبعیض و قضاوت اجتماعی را نشان می‌دهد که زنان با آن روبه‌رو بوده‌اند، نظر آنها دراین‌باره و نحوه واکنش آنها در برابر آن چیست.

کتاب مرگی بسیارآرام، شرح‌حالی نوشته سیمون دوبووار است که در قالب رمان نوشته شده و اولین بار در سال 1964 انتشار یافته است. دوبووار در این اثر، آخرین لحظات حضور خود در کنار مادر درحال مرگش را با نثری شاعرانه و زیبا به تصویر کشیده است. فرانسواز دوبووار، مادر سیمون، در حمام به زمین می‌خورد و استخوان رانش می شکند. فرانسوا را به بیمارستان منتقل می‌کنند و او حین سپری‌کردن دوران نقاهت، نشانه‌هایی از بی‌حالی شدید و بی‌میلی به غذا را از خود نشان می دهد. زمان زیادی نمی گذرد که دکترها متوجه غده‌ای سرطانی در روده کوچک او می‌شوند که با سرعتی زیاد درحال رشد است. سیمون و خواهرش، پوپت، برای سه ماه، نوبتی در کنار بستر مادر خود می‌مانند و آخرین لحظات زندگی‌اش را در کنار او می‌گذرانند.

داستان‌هایی که در این مجموعه می‌خوانیم میان سال‌های 1947 و 1951 نوشته شده است؛ سال‌هایی که اروپا جنگی خانه‌برانداز را پشت‌سر گذاشته و سراسر در بهت و حیرت فرو رفته بود. هاینریش بل در این داستان‌ها سرگذشت نظامیان و غیرنظامیان را روایت می‌کند که ناگهان خود را در دل وضعیتی یافتند که راه گریزی برای آن نبود. جنگ سرنوشت شومی بود که امیدها را در خود بلعید، اما بارقه‌های روشن نیز در میان داستان‌های این مجموعه سوسو می‌زنند.

کتاب «آدم تو کجا بودی؟» نوشته «هانریش بل» آلمانی است که اولین رمان ضدجنگ او نیز می‌باشد. داستان «هاینرین بل» قهرمانی ندارد و فردی به نام «فاین هالس» از شخصیت‌های اصلی داستان است اما تمام ماجرا حول او نمی‌چرخد. درواقع می‌توان گفت که او ناظری است بر مصیبت‌های جنگ که در سناریوهای مختلف حضور دارد.

داستان ضدِجنگ «آدم تو کجا بودی؟»، حکایاتی از سربازان جنگی، مردم جنگ‌زده فرمانده‌های دل‌مرده و این‌چنین تلخی‌هایی از جنگ جهانی دوم را روایت می‌کند که این روحیه جنگ‌ستیز «هانریش بل» به شما منتقل می‌شود.

هایریش بل با تصویرسازی‌های زیبایش، حسی را که می‌توان از جنگ داشت به خواننده انتقال م‌یدهد،آنچنان که در همان جنگ حضور داشته است.

در این فضای نسبتاً تیره در میان این جنگ،حضور عشق و دردهای آن از ویژگی‌های دیگر این قصه است که این عاشقانه‌ها جذابیت‌هایی بسیاری را به داستان داده است.

جانریكو كاروفیلیو (ـ1961) اولین بار در 2002 با رمان «شاهد ناآگاه» وارد دنیای داستان‌نویسی شد و به ژانر داستان قضایی ـ هیجانی ایتالیا جان بخشید. او که قاضی و معاون دادستان در اداره ضدِمافیای شهر باری ایتالیا بود، در 2008 سناتور حزب دموکرات شد و در همان سال رمان نه اینجا و نه جای دیگر را منتشر کرد. کاروفیلیو در سال‌های اخیر آثار متعددی را به بازار نشر ایتالیا روانه کرده و حد زمان ششمین اثر اوست که در 2019 روانه بازار شد و فینالیست جایزه بزرگ استرگا شد. کاروفیلیو با استفاده از دانش و تجربه‌اش در امور قضایی و با بهره‌گیری از پرونده‌های جنایی، واقعی داستان‌هایی پیچیده و معمایی می‌آفریند و خواننده را مبهوت و درگیر حل معما می‌کند؛ او همچنین فضای ایتالیا و نظام قضایی آن را با جزئیاتی چشمگیر به تصویر می‌کشد و تجربه زیستن در جامعه‌ای اروپایی را به خواننده اهدا می‌کند.

ـ می‌خوام ازتون چند تا سؤال بپرسم، فقط برای اینکه مطمئن بشم چیزهایی که دربارۀ شما و خانواده‌تون به من گفته شده واقعیت دارن و مجموعه‌ای از اطلاعات گمراه‌کننده نیستن. موضوع به‌نظر من تا حدی غیرممکنه، ولی خب باید همۀ جوانب رو سنجید. متوجه منظورم هستین؟

ـ بله…

ـ شما آقای دکتر مارکو کارِّرا هستین، چهل‌ساله، در فلورانس بزرگ شدین، فارغ‌التحصیل رشتۀ پزشکی و جراحی از دانشگاه سَپینزای رم و متخصص چشم‌پزشکی هستین؟ (از متن کتاب)

رمان مرغ شهدخوار اثر ساندرو وِروِنزی، رمان‌نویس، مقاله‌نویس و روزنامه‌نگار معاصر ایتالیا است. وِروِنزی تاکنون جوایز ادبی بسیاری دریافت کرده و براساس آثار او، چند فیلم سینمایی ساخته شده است. در سال 2006 رمان اغتشاشات آرام معتبرترین جایزۀ ادبی ایتالیا یعنی استرگا را برای این نویسندۀ فلورانسی به ارمغان آورد. در سال 2019 وِروِنزی آخرین رمان خود را با عنوان مرغ شهدخوار منتشر کرد که در همان سال عنوان کتاب سال ایتالیا را به خود اختصاص داد و در سال 2020 نیز با همین رمان، برای دومین‌بار موفق شد جایزۀ استرگا را از آن خود کند. مارکو کارِّرا ، شخصیت اول این کتاب می‌تواند در دنیا و در زمان متوقف بماند، می‌تواند دنیا و زمان اطرافش را متوقف کند. بعضی‌وقت‌ها حتی موفق می‌شود سوار بر زمان شود و زمان ازدست‌رفته را به‌دست بیاورد، دقیقاً شبیه مرغ شهدخوار که می‌تواند به عقب پرواز کند. ناگهان سبک زندگی او با ورود دختربچه‌ای به نام «میرایجین» تغییر می‌کند. به یمن حضور او، مارکو کارِّرا مجبور می‌شود حال و گذشته را رها کرده و خود را وقف آیندۀ نزدیک کند، چراکه به لطف تلاش‌های او قرار است میرایجین به‌عنوان «انسان آینده» بدرخشد.

کتاب دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نوشته آنا گاوالدا است و به این موضوع می‌پردازد که چگونه ممکن است مسیر زندگی در یک لحظه سرنوشت‌ساز برای همیشه تغییر یابد. در داستان‌های این مجموعه، نقشه‌های آینده‌نگرانه زنی حامله در بیمارستان نقش بر آب می‌شود؛ از دست دادن یک خروجی در اتوبان، عواقب غیرمنتظره‌ای به‌بار می‌آورد و یک لحظه بی‌ملاحظگی، قراری عاشقانه را خراب می‌کند. آنا گوالدا ازطریق این لحظات مهم و تأثیرگذار، مهارت جادویی خود در انتقال مفاهیمی چون عشق، شهوت، نیاز و تنهایی را به رخ همگان می‌کشد.

کتاب اسب رقصان، رمانی نوشته جوجو مویز است که نخستین بار در سال 2009 وارد بازار نشر شد. پس از اینکه پدربزرگ سارا، اسبی زیبا به نام «بو» را به او هدیه می‌دهد، سارا آرام و بی‌سروصدا در پارک‌ها و کوچه‌های شهر به تمرین سوارکاری می‌پردازد. اما چندی نمی گذرد که پدربزرگ مریض می‌شود و حالا سارا باید وقت خود را بین تمرین سوارکاری، مدرسه و عیادت از پدربزرگش در بیمارستان تقسیم کند. وکیلی جوان به نام ناتاشا، درحال دست‌وپنجه نرم‌کردن با مشکلات پس از شکست ازدواجش است: نظرات و توانایی‌های او در کارش زیر سؤال رفته، نامزد جدیدش چندان امیدوارکننده به‌نظر نمی‌رسد و او مجبور شده تا خانه‌اش را با همسر سابقش شریک شود. با این حال زمانی که سارای چهارده ساله وارد زندگی او می‌شود، ناتاشا تصمیم می‌گیرد تا به این دختر بااراده و مصمم کمک کند؛ اما سارا رازی در دل دارد؛ رازی که زندگی همه افراد درگیر در آن را برای همیشه تغییر خواهد داد.

سرگذشت جوانی که در جنگ جهانی اول یکی از دوستانش به‌خاطر او کشته می‌شود و این حادثه او را تکان می‌دهد و به جست‌و‌جوی جواب مسائل ابدی برمی‌انگیزد: خدا چیست؟چرا درد وجود دارد؟غرض از زندگی و مرگ چیست؟… سامرست موام، نویسنده نامدار انگلیسی، که لبه تیغ از جذاب‌ترین و معروف‌ترین داستان‌های اوست، ماجراهای این کتاب را چنان با شیرینی بازگو می‌کند که مترجم پرسابقه و مشهوری چون مهرداد نبیلی گفته است ک یکی از آرزوهایش همیشه این بوده که روزی لبه تیغ موام را ترجمه کند.

داستان‌های کوتاه قرن نوزدهم مجموعه‌ای فوق‌العاده از داستان‌های کلاسیک است که دیوید استارت دیویس آن را برگزیده و ارائه کرده است. اینها داستان‌های عصر طلایی داستان‌نویسان بزرگ هستند که تصویری خاطره‌انگیز از آن روزهای رفته را به ما می‌نمایانند و در عین حال سرگرمی جذاب و انگیزشی برای افکار خواننده امروزی فراهم می‌کنند. تمام احساسات و عواطف در این پیش‌کشی‌های چارلز دیکنز، اسکاروایلد، اچ جی ولز، آتور کانن دویل، رابرت لویی استیونسن، خانم گاسکل، ا. هنری، آنتونی ترولپ، تامس هاردی، ویلکی کالینز، گی دو موپاسان، آنتوان چخوف، شارلوت پر کینز گیلمان، چارلز لمب و برام استوکر در یک جا جمع شده‌اند. با واژگان آنها گذار حوادث دیروز وارد زندگی پرهیجان و شلوغ امروز می‌شود.

سربازی آمریکایی بودم، اسیری جنگی در آنجا، وقتی شهر در آنِ واحد سوخت و ویران شد. طرف آلمانی‌ها نبودم برای نابودی درسدن سوگواری کردم، چون فقط به‌طور موقت شهر نازی‌ها بود و برای قرن‌ها گنجینه هنری متعلق به انسان‌ها در سرتاسر جهان دوباره می‌توانست همان‌طور باشد. مشتاق نیستم خاطره بمباران با بمب‌های آتش‌زا را تازه نگه دارم خوشحال می‌شوم اگر مردم این کتاب را در سالیان پیش‌رو بخوانند اما نه به‌خاطر اینکه گمان می‌کنم می‌توان درس‌های مهمی از ویرانی درسدن آموخت. خودم در میان آن بودم و فقط آموختم که مردم می‌توانند آنقدر در جنگ خشمگین شوند که شهرهای بزرگ را بسوزانند و با خاک یکسان کنند و بعد ساکنانش را به قتل برسانند.

فاجعه درسدن بی‌اندازه پرهزینه و بانهایت دقت برنامه‌ریزی‌شده آنقدر پوچ و بی‌معنا بود که دست آخر فقط یک نفر روی سیاره از آن سود برد؛ من آن یک نفر هستم. این کتاب را نوشتم که درآمد زیادی برایم داشت و موجب شد تا این اندازه مشهور شوم. هرجوری حساب کنید برای هر کشته دو یا سه دلار گیرم آمد عجب کسب‌وکاری دارم من.

این کتاب روایتگر زندگی دختری است که از مصائب جنگ جهانی دوم جان به‌در می‌برد؛ اما پس از جنگ، این بار در خانواده خودش قربانی بدرفتاری پدر و مادرش می‌شود. تنها راه آزادی او مخالفت‌کردن با آن‌هاست. لیلیان زیلبرستاین روانکاو، با کار روی خاطرات خودش و بیمارانش، سازوکار روان‌شناختی‌ «نفرت رهایی‌بخش» را می‌کاود: «نفرت برای من ضروری بود چون تنها راهی بود که می‌توانستم از موضع قربانی بیرون آیم. اما چگونه می‌توان از این نفرت فراتر رفت و به عشق رسید؟» شناخت سیستم حفاظت‌کننده نفرت می‌تواند کمکمان کند با گذشته دردناکمان به صلح برسیم و از آن رهایی یابیم. این اثر روایتی صادقانه درباره سازوکار بقا و روش‌های مقابله با بدرفتاری‌های دیگران است.

مجموعه کتاب‌های کمدی الهی که شامل عناوین دوزخ، برزخ و بهشت می‌شود، روایتی بلند در قالب شعر است که نگارش آن به قلم دانته آلیگری، در سال 1304 میلادی آغاز شد و تا یک سال قبل از مرگ دانته، یعنی در سال 1321 میلادی به طول انجامید. این کتاب، به‌شکل گسترده به‌عنوان برجسته‌ترین اثر در ادبیات ایتالیا شناخته می‌شود. کمدی الهی، داستان سقوط دانته به دوزخ به‌همراهی راهنمایی به‌نام ویرجیل، عروج او به برزخ و ملاقاتش با معشوقه‌اش و درنهایت، رسیدن او به بهشت را روایت می‌کند. این شاهکار بزرگ تاریخ ادبیات به مسائلی چون ایمان، آرزو و روشن‌ضمیری می‌پردازد و با ارائه تصاویری خیره‌کننده و به‌یادماندنی از دنیای بعد از مرگ، قصه تمثیلی شگفت‌آور و تکان‌دهنده‌ای از مسیر سعادتمندی بشر است.

«جیمز جویس»، اولین فرزند از ده فرزند خانوادۀ جویی بود که در دوم فوریه در شهر دوبلین به دنیا آمد. او پس از گذراندن دوران دبیرستان، وارد کالج شد و پس از آن شروع به نوشتن مقالاتی چون «درام و زندگی»، «روزگار هوچیگری»، «جیمز کلارنس منگن» و «چهرۀ هنرمند» کرد. همچنین در طول این سال‌ها شعرهای متعدد و داستان‌هایی مانند: خواهران، اولین و پس از مسابقه را به چاپ رساند. او از سال 1904 تدریس را در مدارس و دانشگاه‌ها آغاز کرد، اما در شهر خاصی ساکن نبود و بیشتر عمر خود را نقل‌مکان می‌کرد. چهار اثر بزرگ جیمز، دویلینی‌ها، چهرۀ هنرمند، اولیس، و شب‌زنده‌داری فینگن‌ها نام دارد. البته او آثار دیگری نیز به نام‌های مجموعۀ شعر موسیقی مجلسی و نمایش‌نامۀ تبعیدی‌ها دارد. جیمز جویس، نویسنده‌ای مرموز و ناشناخته است، با این حال آثارش بازگوی زندگی وی و دوستان و عشق‌هایش و مهم‌تر از همه شهر دوبلین‌اند. او در سال 1941 در زوریخ درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.

در دهه 1930 در نیوورک، پسری پانزده‌ساله و ترک‌تحصیل‌کرده به‌نام رمان بیلی بتگیت مورد توجه داچ شولتس، گانگستری بدنام و پرنفوذ، قرار می‌گیرد و وارد دنیایی از کارهای غیرقانونی و بزهکارانه می‌شود. پدر بیلی، مردی یهودی بود که مدت‌ها پیش، او و مادر نیمه‌دیوانه‎ ایرلندی‌اش را ترک گفت و حالا بیلی ـ پس از پشت‌سرگذاشتن دورانی سخت ـ به‌سرعت شیفته دنیای آکنده از پول، شهوت و قدرت شولتس شده است. بیلی در این دنیای جدید، با زورگیری، خشونت و قتل هم روبه‌رو می‌شود؛ اما خطرناک‌ترین تهدید برای او، درگیری در رابطه‌ای عاشقانه با نامزد شولتس است. داستان توسط خود بیلی روایت می‌شود و افکار و احساسات این شخصیت دوست‌داشتنی باعث به‌وجودآمدن یکی از باورپذیرترین و جذاب‌ترین آثار ادگار لارنس دکتروف شده است. دکتروف با تلفیق اسطوره‌شناسی و تاریخ، به روابط عاطفی و شخصی گانگسترها و خلافکاران سازمان‌یافته پرداخته و اثری را به‌وجود آورده است که پس از گذشت سال‌ها، هنوز هم ذهن مخاطبین را کاملاً درگیر خود می‌سازد.

آرزوهای بر باد رفته حماسه تراژیک – کمیک سلطه سرمایه بر ذهن و آفریده‌های معنوی بشر است. تبدیل ادبیات به کالا، درونمایه این رمان است و تحقق بسیار گسترده این روند، تراژدی عام نسل پس از ناپلئون را درون چارچوبی اجتماعی جای می‌دهد. بالزاک این فرایند تبدیل ادبیات به کالا را با تمامی ابعاد و جوانبش ترسیم می‌کند: از تولید کاغذ گرفته تا باورها، اندیشه‌ها و احساسات نویسندگان، همه و همه به کالا تبدیل می‌شوند و بالزاک نیز به ذکر کلی پیامدهای فکری و نظری این سلطه سرمایه‌داری بسنده نمی‌کند؛ بلکه در تمامی عرصه‌ها فرایند واقعی سرمایه‌داری‌شدن را در تمام مراحل و با همه خصوصیاتش آشکار می‌سازد.

ادگار آلن پو نویسنده داستان‌های کتاب حاضر که تحت عنوان «نقاب مرگ سرخ و 18 قصه دیگر» منتشر شده، به‌خاطر «داستان‌های تاریک» خود مشهور است. داستان‌های کوتاهی از او در این مجموعه وجود دارد که شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

از او اغلب به‌عنوان پدر ژانر «داستان پلیسی»” یاد می‌شود.اگر طرفدار آلن پو هستید این کتاب برای شما فوق‌العاده است؛ زیرا همه‌چیز در یک‌جا جمع شده است.

ادگار آلن پو نویسنده، شاعر و منتقد ادبی به‌عنوان پیشگام در ژانر داستان کوتاه ، مخترع داستان پلیسی و یکی از پیشگامان داستان‌های تخیلی شناخته می‌شود. با این حال، پو بیشتر به‌خاطر داستان‌های شگفت‌انگیز خود مثل: کلاغ، گودال و آونگ، قتل در سردخانه غم‌انگیز، لنور و سقوط خانه آشر مشهور است. پو جزء جنبش رمانتیک آمریکا بود و یکی از اولین نویسندگانی بود که زندگی خود را منحصراً ازطریق نوشتن و کار در مجلات ادبی می‌گذراند. آثار او به‌طور گسترده‌ای در فیلم اقتباس شده است. ادگار آلن پو در سال 1849 در 40سالگی بر اثر بیماری مرموز درگذشت.

اثر پیش‌رو تحت عنوان «سه کتاب»، شامل سه مجلد از آثار «احمد محمود» با عناوین «مول»، «دریا هنوز آرام است» و «بیهودگی» می‌باشد کههر کدام، یک مجموعه از داستان‌های کوتاه به قلم این نویسنده را در بر دارند.

برای درک نوشته‌های احمد محمود، باید با اولین مجموعه داستان کوتاه او با عنوان «مول» شروع کنیم. مجموعه‌ای که او را به‌عنوان نویسنده‌ای متفکر و قوی معرفی کرد. «مول» داستان مرد مجنونی است که بچه‌ای سرراهی را یافته است. «کابوس» قصه ارباب مرفهی است که خواب‌های آشفته‌ای از گذشته دارد. «سه ساعت دیگر» قصه دو مرد جوان در بیابان است که از بی‌آبی رو به موت هستند. یک جوان «مسافر» که در برف گیر کرده، یک کولی پیر درحال مرگ که داستانش پر از «حسرت» است و دو پسر دهاتی در «کهیار» که هر دو عاشق یک دختر شده‌اند، از دیگر داستان های مجموعه «مول» هستند و علاوه بر آن دو داستان «انتر تریاکی» و «مأمور اجرا» نیز در این قسمت آمده است.

داستان‌های مجموعه «بیهودگی» و «دریا هنوز آرام است» نیز سرشار از مشاهدات تیزبینانه‌ای پیرامون مشاغل و زندگی معمولی مردم هستند. «دریا هنوز آرام است» قصه یک پسرک یتیم است که برای یافتن کار، عازم غربت می‌شود و «معبد» قصه مردی است که شش سال در غم رفتن معشوقش به‌سر می‌برد. در این مجموعه دو داستان دیگر با عنوان «یک چتول عرق» و «بود و نبود» نیز وجود دارد.

در مجموعه «بیهودگی» علاوه بر داستانی به همین نام که به بازگشت همسر یک مرد بعد از سال‌ها می‌پردازد، داستانی به نام «آلاچیق» از زندگی یک قهوه‌چی و دخترش و «تکرار» که قصه چند هم‎سلولی و تفکرات آن‌هاست، آورده شده است.

«دفترهای بارانی»، مجموعه دلنوشته‌های احسان مردانی (-۱۳۶۷) است. در نوشته‌ای با عنوان «اندوهی برای دو گناه» می‌خوانید: شاهد ریزش برگ‌هایی شده‌ام که در پاییز می‌روید و در بهار می‌ریزد! باغبان بودم. تک درختی داشتم. میوه نمی‌داد ولی خار هم نداشت. برگ‌های خوش‌بویی نداشت ولی سایه‌ای خنک را از من نمی‌گرفت. دوستش داشتم. نمی‌گفت اما دوستم داشت، می‌فهمیدم. با هم بودیم. آنجا کویر بود. همه از او می‌گفتند. در این کویر فقط او بود! هزاران سال بود که با هم بودیم. یادم نمی‌آید از کِی، ولی تا بود، بودم. کویر!؟ آفتابش سوزان بود و سرمایش هم سوزان. ولی ما هم را داشتیم. کویر!؟ آسمانش پرستاره بود. با هم می‌دیدیم. سال‌ها گذشت و گذشت تا زمستان آمد. سرزده هم آمد. یک شبِ هم آمد. بی‌خبر آمد و سرمایش بیداد کرد. بوران شد. سوز و سرما شد. هرچه سوزاندنی بود سوزاندم تا گرمش کنم. (گرمش شود، تا گرمم شود)!

سازمان ملل متحد در عرف حقوقی و سیاسی ایران، به‌عنوان نهادی انکارناپذیر در عرصه تعامل یا مواجهه بین‌المللی، سه نگاه متمایز را به‌دنبال دارد: نخست، با رویکردی کاملاً مثبت؛ دوم، با رویکردی کاملاً منفی و سوم، با پذیرش سازمان و اصول کلی حاکم بر آن و آگاهی از تفاوت زمینه‌های ارزشی، استفاده از ظرفیت‌های حداکثری آن را می‌جوید. شناخت عرف موجود و ادبیات حاکم بر این مسئله می‌تواند آگاهی بهتر و تحلیل واقع‌بینانه‌تری از درک تعاملات پیشین و پیش‌روی ایران با این سازمان فراهم آورد. در نوشتار حاضر ضمن بیان تاریخچه تشکیل سازمان ملل، به نقش ایران در تشکیل این سازمان بین‌المللی اشاره شده و سپس به بیان معرفی ارکان این سازمان پرداخته شده است. در ادامه مسئله اصلاحات در سازمان ملل و بیان راهبرد جمهوری اسلامی ایران مورد مطالعه قرار گرفته است.

کتابچه حاضر شرح کوتاهی از زندگی حضرت ابراهیم(ع)، همچنین استدلالات آن حضرت درمقابل آفتاب‌پرستان، ستاره‌پرستان و بت‌پرستان است. بخشی از کتاب به شرح امتحان الهی از ابراهیم(ع) اختصاص دارد که طی آن، داستان ترک خانواده، و قربانی‌کردن اسماعیل به امر خداوند بیان می‌شود. این کتاب برای نوجوانان به طبع رسیده است.

روستازاده‌ای بیش نیستم. در سال 1323 در روستای کوهبنان واقع در استان کرمان به دنیا آمده‌ام. پدر و مادرم بی‌سواد بودند اگرچه در آن روستا اکثراً بی‌سواد بودند و یا کمی خواندن و نوشتن می‌دانستند…

ویرجینیا وولف مقتدرانه داستان می‌نویسد و سبک خودش را دارد. در میان داستان‌هایش «سال‌ها» هم کتابی خواندنی است؛ هرچند شاهکار او نیست. اما واقعاً کدام کتاب شاهکار اوست ؟ پاسخ‌دادن به این پرسش سخت خواهد بود. ویرجینیا وولف از کودکی گرفتار زندگی سخت، افسردگی و البته جنون نوشتن بود. تمام زندگی‌اش در خواندن، نوشتن، دوستان، تلاش برای خودکشی و مبارزه با بیماری گذشت. سر آخر هم در 59سالگی واپسین تقلایش برای خودکشی کامیاب شد و خودش را در رودخانه غرق کرد.

سال‌ها داستان یک خانواده است: پسرها، دخترها، پدر، مادر، عمو، زن‌عمو، پسرعموها، دخترعموها، مستخدم و… وولف کتاب را به فصل‌های مختلف تقسیم کرده و در این فصل‌ها شرح زندگی چند نفر را باز می‌گوید. درواقع، داستان واکاوی و درون‌کاوی دوران سالخوردگی آدمی است و می‌کوشد به روایت و از دید وولف، بیهودگی زندگی انسان، خانواده و فامیل را روشن کند. واقعاً داستان «سال‌ها»ست. کودکی همواره دریغای وولف بوده است. همین است که در کتاب‌هایش کودکان و کودکی معنای ویژه دارد: «یکی از بدترین جنبه‌های بزرگ‌شدن این بود که نمی‌توانستند با هم درددل کنند. مرگ از نگاه وولف وقوع حادثه‌ای است بی‌همتا؛ درست مثل خود ناب زندگی. دیلیا از خود پرسید: مرگ این است؟ لحظه‌هایی چنین می‌نمود که چیزی در شرف وقوع بود. آدم‌های وولف مصنوعی نیستند. معنا دارند و از گوشت و پوست و خون درست شده‌اند. خندیدن به همه‌چیز، به زندگی، کار درست و صادقانه آن‌هاست.

ویرجینیا وولف نویسنده‌ای است پررمزوراز و قلم‌پردازی که در داستان‌نویسی شیوه‌ای خاص دارد. او که در نقد ادبی نیز همچون داستان‌سرایی تبحری ویژه دارد بر این باور است که «رمان‌نویس» را باید از حیطه الگوهای کلیشه‌ای داستان‌نویسی رهایی بخشید، همان‌گونه که انسان باید گریبان خویش را از چنگال قراردادهای کهنه و پوسیده اجتماعی نجات دهد و ازآنجاکه خود در پایان دوران ملکه ویکتوریا به جهان پای نهاده بود، به این باور رسیده بود. سال‌ها (1937)، هشتمین رمان ویرجینیا وولف، بانوی رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر و منتقد انگلیسی است.

استعمار در لغت به‌معنای طلب عمران و آبادی است. این واژه زمانی بر سر زبان‌ها افتاد که اروپایی‌ها اعلام کردند هدفشان از رفتن به آفریقا، آمریکای لاتین و آسیا؛ آبادکردن این نواحی و متمدن‌ساختن مردمان آنهاست. تاریخ اما ثابت کرده است که مفهوم لغوی استعمار کجا و مفهوم عملی آن کجا. چون هر زمان استعمار قدم به درگاهی گذاشت، آبادی از پنجره رخت بست و رفت. اکنون با فرض مفهوم نخست، تاریخ آغاز استعمار را باید از قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی دانست که امپراتوری بریتانیا در ۱۵۹۹با تأسیس کمپانی هند شرقی، پایه‌های سلطه استعماری خود بر مناطق زرخیز جنوب آسیا را تحکیم کرد و ازآن پس، تمامی عملیات استعماری و روابط سلطه‌گرانه خود با ملل جنوب آسیا را ازطریق این کمپانی به پیش برد.

«جامعه‌شناسی خودکامگی» و «جامعه‌شناسی نخبه‌کشی»، از کتاب‌های پرانتشار و پرشمارگانِ چند دهه اخیر هستند که پیوسته تا امروز منتشر می‌‎شوند؛ کتاب‌هایی که به قلم «علی رضاقلی» نگاشته شده‌اند. نویسنده آثاری در این سطح که زمانی دانشجوی علوم سیاسی و سپس جامعه‌شناسی سیاسی بوده، برای فهم مسائل ایران و یافتن راه‌های برون‌رفت از عقب‌افتادگی، چندی در جامعه‌شناسی اقتصاد و توسعه، فلسفه علم مطالعه کرده و وقتی با آرای نهادگرایان جدید آشنا می‌شود درنگی موشکافانه در این حوزه داشته است.

اما شاید کمتر کسی بداند که او زندگی بسیار پرفرازونشیبی را طی کرده است؛ روزگاری در قامت نوجوانی اهل قلهک شاگرد نجاری و سپس بنایی و روزنامه‌فروشی را تجربه کرده، چند سالی راننده تاکسی و پس از آن راننده کامیون بوده و از جوانان فعال و پیگیر در حسینیه ارشاد بوده؛ روزگاری در سوربن و سپس در «مدرسه مطالعات عالی علوم سیاسی» درس می‌خواند و پس از انقلاب در دستگاه‌های اجرایی کشور در سطوح بالا، مدیریت اجرایی را تجربه کرده و برای فهمیدن مسائل ایران پای در تاریخ گذاشته و تاریخ ایران از دوران اسطوره‌ها تا امروز را با مطالعه ادیان ایرانی و اسلام و از نظام‌های سیاسی پیش از اسلام تا حکومت‌های ایلیِ پس از اسلام، کاویده است.

این کتاب تنها خاطرات علی رضاقلی نیست؛ بلکه بیشتر به‌دنبال فهم موانع تاریخی توسعه در ایران است تا گره‌های امروز را بهتر بشناسد. از خاطرات دوران کودکی وی شروع شده و به مناسبت بحث، به «تاریخ» پرداخته تا زمینه شناختی عمیق‌تر از ایران را به دست دهد. تجربه‌های شخصی او که در محدوده قلهک است قابل‌تعمیم نیستند؛ ولی تجربه‌های بعدی او به عرصه تاریخ و شناخت او از تاریخ و جامعه ایران راه می‌برد و ازاین‌رو انبانی ارزشمند برای «یادگیری» خواهد بود.

دیده‌ام سوی دیار تو و در کف تو

از تو دیگر نه پیامی نه نشانی

نه به ره پرتو مهتاب امیدی

نه به دل سایه‌ای از راز نهانی

دشت تف کرده و بر خویش ندیده

نم‌نم بوسهٔ باران بهاران

جاده‌ای گم‌شده در دامن ظلمت

خالی از ضربهٔ پاهای سواران

تو به کس مهر نبندی، مگر آن دم

که ز خود رفته، در آغوش تو باشد

لیک چون حلقهٔ بازو بگشایی

نیک دانم که فراموش تو باشد

درباره «نیمه تاریك ماه» بهترین توصیف همان است كه نویسنده، خود، در نخستین سطر مقدمه كتابش نوشته: «در عرصه‌ داستان كوتاه حاصل عمر انگار همین‌هاست كه در این دفتر آمده است.» این مجموعه شامل تمام داستان‌های كوتاه منتشرشده گلشیری است كه از سال 1339 تا 1377به نگارش درآمده است. متأسفانه، علی‌رغم آنكه گلشیری را بعد از هدایت تأثیرگذارترین نویسنده ایران و صاحب سبك (اصفهان) دانسته‌اند، شمار زیادی از نویسندگان جوان و خوانندگان جدّی ادبیات داستانی آن‌طور كه باید به این مجموعه ارزشمند التفات ندارند. حال آنكه، این مجموعه می‌تواند به‌عنوان یکی از نخستین تجربیات داستان کوتاه مدرن به زبان فارسی و به‌دلیل استفاده از تكنیك‌های مختلف داستانی و مضامینی كه هنوز هم تأمل‌برانگیزند، به‌صورت یك كتاب آموزشی مدّنظر قرار گیرد. صرف‌نظر از بی‌مهری برخی بزرگان به این نویسنده، شاید بتوان علّت اصلی غفلت جوانان را متن پیچیده، نثر سنگین و محتوای چندلایه داستان‌ها دانست. ویژگی‌هایی كه باعث سخت‌خوان‌شدن آنها گردیده، تنها مخاطبان خاص و پرحوصله را به خود جذب می‌كند. به‌هرحال، گمان نمی‌كنم این، دلیل موجهی برای علاقه‌مندان باشد كه خود را از مطالعه داستان‌های گلشیری محروم سازند؛ داستان‌هایی كه تأمل در محتوا و تعمق در تكنیك‌های آنها می‌تواند ایشان را دست‌كم در آموختن شیوه‌های نوین داستان‌نویسی، گونه‌های داستان مدرن، زوایای دید مختلف و… یاری رساند.

زن خوراکی اولین رمان مارگارت اتوود است که انتشار آن در سال ۱۹۶۹ باعث تثبت او در مقام نویسندهای برجسته شد. داستان درباره زن جوانی به نام ماریان است که دنیای منطقی ساختارمند و مصرف‎گرای او درحال فروپاشی است. بعد از نامزدی، ماریان احساس می‌کند با بدن خود بیگانه شده است. او شروع به اعطای ویژگی‌های انسانی به خوراکی‌ها می‌کند که باعث می‌شود با آنها هم‌ذات‌پنداری کند با این تصویر عجیب و نامأنوس ماریان دیگر نمی‌تواند لب به چیزی بزند؛ چراکه خوراکی‌ها را به‌مثابه یک انسان متصور می‌شود. انتشار رمان زن خوراکی مصادف با جنبش زنان در آمریکای شمالی بود؛ اما اتوود این رمان را نه یک اثری فمینیستی بلکه صورت اولیه فمینیسم پروتوفمینیسم می‌نامد؛ چراکه آن در سال ۱۹۶۵ نوشته شده و بنابراین موج دوم جنبش فمینیسم را پیش‌بینی کرده است.

مکتوبات زن‌نگار و مردنگار با موضوع مسائل اجتماعی زنان، مندرج در جریده ایران نو (1290-1288ش) تلاش‌های کسانی را نشان می‌دهد که درپی ساختن «ایرانی نو» بوده‌اند؛ تلاش‌های مهمی که هرچند با فهم عادی درحال‌حاضر ما ممکن است طبیعی قلمداد گردد اما با فهم تاریخی، مبارزه‌ای است ساختارمند برای رسیدن به برابری اجتماعی میان زن و مرد در جامعه‌ای سنت‌زده و جنسیت‌زده؛ مبارزه‌ای که از یک سو پیشگامی زنان برای رفع نابرابری‌های جنسیتی در اواخر دوره قاجار را نشان می‌دهد و از دیگر سو نشان‌دهنده آن است که استقلال و آزادی زنان، معرفی آنان به‌عنوان عضوی از «هیئت اجتماعی انسانیت و انجمن بشریت» و نقد «دیگری» پنداشتن آنان، هدیه‌ای از جانب مردان نبوده؛ بلکه حاصل مبارزات و تلاش‌های خود زنان است.

قدرت از این جهت با توانایی انسانی مطابقت دارد که صرفاً کنشگری را در بر نمی‌گیرد؛ بلکه کنش و اقدام هماهنگ را می‌طلبد. قدرت یک ویژگی فردی نیست؛ بلکه به یک گروه تعلق دارد و موجودیت آن تا زمانی است که گروه با هم باشند. زمانی که ما می‌گوییم فردی در قدرت است درحقیقت به در قدرت‌بودن شماری از افراد اشاره داریم که به فعالیت آنها اشاره می‌شود. لحظه‌ای که گروهی که قدرتی را در دست می‌گیرد که (بدون گروه یا افراد قدرتی وجود ندارد ناپدید می‌شود قدرت او نیز ناپدید می‌شود. در کاربرد کنونی وقتی که ما سخن از یک انسان قدرتمند یا یک شخصیت قدرتمند به میان می‌آوریم ما پیشتر از واژه قدرت به‌طور مجازی استفاده می‌کنیم؛ آنچه که ما به‌طور غیرمجازی به آن اشاره می‌کنیم توان است توان صریحاً بیانگر امری است که به‌طور فردی یک امر شخصی را در بر می‌گیرد. این یک ویژگی پنهان در یک ابژه و یا فرد است و به ویژگی آن تعلق دارد که می‌تواند خود را با توجه به سایر اشخاص و یا امور اثبات کند ضرورتاً مستقل از آنهاست توان قوی‌ترین فرد نیز همیشه مغلوب تعداد زیادی از افرادی است که اغلب با هم ترکیب می‌شود که دلیل آن چیزی نیست به‌جز اینکه قدرت را به‌خاطر استقلال خاص خود ویران می‌سازد. خصومت غریزی بسیاری از افراد نسبت به یک نفر همیشه از دید افرادی چون افلاطون تا نیچه به رنجش و حسادت فرد ضعیف نسبت به قوی نسبت داده می‌شود؛ اما این تفسیر روان‌شناختی آن چیزی نیست که مدّنظر ماست. این ماهیت یک گروه و قدرت آن برای چرخیدن به‌سوی استقلال ویژگی توان فردی است.

… مثلاً کتاب «سفر به انتهای شب» رو درنظر بگیر. سرشار از زیباییه. چطور می‌تونی بعد خوندنش متحول نشی؟ خب، بیشتر خواننده‌ها بدون مشکل از پس این هنرنمایی برمیان می‌ایستن جلوت و می‌گن: «اوه.. سلین آدم فوق‌العاده‌ایه» و بعد بلافاصله برمی‌گردن می‌شن همون چیزی که بودن. مشخصه که سلین یه مثال استثنائیه ولی موارد دیگه‌ای‌ام هست. می‌تونم برات بگم. بعد خوندن کتاب، شخص دیگه همون فرد قبلی نیس، حتی اگه اثر متوسطی مثل کتابای لئوماله رو خونده باشه. بعد خوندن کتابای لئوماله دیگه هیچ وقت نگاهت به یك زن جوان بارانی‌پوش نمی‌تونه همون نگاهی باشه که قبلاً بوده. این مسئله بی‌نهایت مهمه. بزرگ‌ترین شاهکار ما نویسنده‌ها همینه: تغییر شیوه نگرش مردم.

شاید بتوان گفت آنچه امروز تحت لوای پراگماتیسم، روان‌شناسی تجربی و فلسفه آمریکایی می‌شناسیم، از همین جمله «ویلیام جیمز» آغاز شده است: «آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟» چنین پرسش بزرگ و سرشار از تشکیک و دودلی ممکن است هرکسی را به ورطه سقوط در انفعال و ناامیدی بکشاند. اینکه انسان با این فکر درگیر شود که آیا چیزی به‌نام آزادی‌عمل بدون درنظر گرفتن تقدیر وجود دارد؟ چطور می‌شود برابر قدرت ویرانگر پدیده‌های بیرونی که از دسترس ما خارج‌اند ایستاد و از دل زندگی، ارزش زیستن را بیرون کشید و درک کرد؟ «ویلیام جیمز» که خود در روزگار جوانی به یقین رسیده بود این زندگی ارزش زیستن ندارد، به مدد فلسفه، غوطه‌ورشدن در فکر بی‌سرانجامی‌بودن و پس از آن، اندیشیدن در اهمیت زندگی و زیستن، تمام فلسفه‌اش را بر نجات یک زندگی، نجات خویش، بنیان نهاد. «جان کاگ» در کتاب «جان‌های بیمار، ذهن‌های سرحال؛ چگونه ویلیام جیمز می‌تواند زندگی شما را نجات دهد؟» با کنکاش در زندگی و فلسفه «ویلیام جیمز»، این فیلسوف بزرگ زندگی، به جان‌های خسته و بیماری نظر دارد که همواره با این فکر کلنجار می‌روند که «آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟». جان کاگ، سعی کرده درعین دقت، با ایجاز و نکته‌سنجی به ژرفای فلسفه جیمز رسوخ کرده و برای جان‌های بیماری که در هزاره سوم و عصر فروپاشی معناها، توان فکری زیستن زندگی ازشان سلب شده، معناهای متقنی بیابد و با لحنی ارسطویی بگوید: «دوستان! زندگی ارزش زیستن دارد.»

«تسلی‌دهندگان» داستان کرولاین است که با مشکلی عجیب روبه‌رو شده است ـــ‌ صدایی بیرون از سرش افکار او را می‌خواند و ماشین تحریری همه‌چیز را ثبت می‌کند. بی‌آنکه بخواهد شخصیت یک رمان شده است. او که تازه کاتولیک رومی شده، نمی‌داند که این صداها تجلی تقدس است یا راوی جنون. اعتقادات مذهبی جدید باری بر دوش او گذاشته و خلاقیت سرکشش که راهی برای بروز نمی‌یابد کلافه‌اش کرده است. آیا نویسنده سایه‌ای از خداوند است که همچون او شخصیت‌هایی خلق کرده و به‌سمت سرنوشت هدایتشان می‌کند؟

اطرافیان کرولاین از درک این رنج ناتوان‌اند و احتمال می‌دهند که دیوانه شده باشد اما کرولاین که تسلی‌دهنده‌ای برای خود نمی‌یابد از تغییر آیین و تبدیل‌شدن به شخصیت یک رمان در عذاب است، چراکه این دو نقش مستلزم از دست دادن آزادی یا بازتعریف آزادی است برای دست‌یافتن به انسجام معنوی و فکری.

«تسلی‌دهندگان»، اولین و شاید مهم‌ترین اثر موریل اسپارک، را گراهام گرین و اولین وو به انتشارات مک‌میلان توصیه کردند و در همان‌جا منتشر شد. اولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتاً اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.»

در سال 1948 چکسلواکی تحت حکومت دیکتاتوری کمونیستی قرار گرفت و ایوان کلیما به‌عنوان نویسنده‌ای جوان خیلی زود در صف منتقدان حکومت درآمد و انتشار آثارش به مدت بیست سال ممنوع گردید. اما همچنان می‌نوشت و آثارش را به‌صورت نسخه‌های دستی منتشر می‌کرد. او یکی از اعضای گروه نویسندگان روشنفکر، شامل؛ واسلاوهاول، میلان کوندرا ویوزف اشكورتسکی بود که نماد مقاومت چک دربرابر نظام دیکتاتوری حاکم بود. بسیاری از منتقدان، او را پس از میلان کوندرا مهم ترین نویسنده چک می‌دانند. با فروپاشی حکومت کمونیستی در سال 1989، از این نویسنده صدهزار نسخه رمان در پیش‌رو، «عشق و زباله» به فروش رفت. نوشته‌های او دارای مضامین عالی آزادی، صداقت، عشق، خیانت، ناامیدی‌ها، سیاست و دروغ‌های حکومت کمونیستی و نیز فضای مخرب اخلاقی در دوران آزادی پس از کمونیسم است.

دره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رُخ این وقت سال از شدت گرما مانند کوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سفالگری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد. هیچ جانداری نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانست بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هراس از مرگ، زیر آفتاب در خیابان قدم بزند. عابران موقع عصر، وقتی هوا خنک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، مجبور بودند برای راحتی خودشان هم که شده، پرندگان مرده را با پا کنار بزنند. پرندگان سیاه با منقارهای پر از سوراخ. ابداً هم کسی اسم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان و اینکه از کجا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند، نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانست؛ حتی کسی پروازشان را ندیده بود. این نوع پرنده، تنها وقتی از گرما هلاک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، به‌چشم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آمد. جسدشان موقع تاریکی هوا ناپدید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد. عده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای معتقد بودند آهنگ خوشی که در نیمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های شب به گوش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد صدای نفس‌کشیدن آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاست که از سوراخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های منقارشان بیرون می‌ریزد…

هیچ‌وقت نباید اون رو می‌داشتم. هیچ‌وقت نباید هیچ‌کدوم از اونا رو می‌داشتم. هیچ‌وقت چیزی جز درد برای من نداشت: پنج تا اشتباه!

نه این رو نگو…

نهههههههه…

بچه‌ها؟ کجا رفتین؟ هیچ‌وقت نباید اونا رو می‌داشتم. من همه‌ش با شکم بالااومده این ور و اون ور می‌رفتم و همه‌ش هم تقصیر خودم بود.

دلم می‌‎خواد چیزی رو ببینم که تا ابد موندگاره مثل آب درحال جوشیدن.

من هیچ‌وقت نباید هیچ کدوم از اونا رو می‌داشتم!

سوزان لوری پارکس، نمایش‌نامه‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس و موسیقیدان آمریکایی؛ اولین زن آمریکایی آفریقایی بود که جایزه پولیتزر را دریافت کرد. او این جایزه را سال 2001 بابت نمایش‌نامه زبردست زیردست دریافت کرد؛ درحالی‌که پیش از این نمایش‌نامه در خون هم نامزد دریافت این جایزه بود.

در خون روایت مادری طردشده از جامعه است که با چالش‌‎های جدی ناشی از تبعیض‌های نژادی و جنسیتی روبه‌روست. داستان رنج مادر تهیدست پنج فرزند که تلاش می‌کند زندگی بهتری برای فرزندانش درست کند.

رایج‌ترین تعریف كارما این است: «هرچه كه صادر مى‌شود، دریافت مى‌شود.» یا چیزى كه انجام مى‌دهید و مى‌گویید به شما بازمى‌گردد، خوب یا بد.

این درواقع یكى از دوازده قانون كارما و البته قانون اصلى است: «هرچه بكارى همان را درو مى‌كنى.»

در این كتاب با یازده قانون دیگر كارما و همچنین چگونگى كاركرد این قوانین آشنا مى‌شوید.

اغلب مردم فكر می‌كنند بخشش یعنی زدودن رویدادی از حافظه و ادامه‌دادن به زندگی، انگار كه اتفاقی نیفتاده است. این بخشش نیست، و تبعات ناخوشایندی دارد. بخشش رهاكردن حس رنجش از شخی یا رویدادی و متوقف‌كردن جریان خشم و كینه است. بخشش كلاً مربوط به شماست و هیچ لزومی ندارد كه پای دیگری یا دیگران به میان كشیده شود. با این كتاب درباره بخشش و انواع آن بیشتر بدانید.

با سفرکردن فقط به دیدن جاهان جدید نمی‌رویم؛ بلکه خودمان را پرورش می‌دهیم. همه ما از لحاظ روانی در برخی حیطه‌ها دچار کمبودیم و در برخی حیطه‌ها زیاده‌روی می‌کنیم و سفر می‌تواند به تعدیل افراط و تفریط‌ها کمک کند.

در این کتاب با جنبه‌های دیگری از سفرکردن آشنا می‌شوید. سفرکردن صرفاً رفتن از جایی به جای دیگر نیست؛ بلکه ازحال و هوایی تکراری به حال و هوایی جدید است. اگر قبلاً با کوله‌باری از لباس‌های نشسته، دوربینی پر از عکس‌های هیجان‌انگیز و ذهنی پر از خاطرات خوش به منزل برمی‌گشته‌اید، حالا بعد از خواندن این کتاب چیزهای دیگری هم با خود خواهید آورد: لذت نگاه کردن و دیدن جنبه‌هایی که قبلاً در عوالم توریستی از کنارشان می‌گذشتید و کوله‌تان را از آن پر نمی‌کردید.

او که از خشم رهاست، او که از هر دوگانگی‌ای چون لذت و درد فراتر رفته است، او که هرگز تسلیم وابستگی و غرور نمی‌شود، او که هرگز ناراست نمی‌گوید، او که هرچند تهمت و بهتان به او وارد کنند با بهتان و افترازنندگان دوستی می‌کند، او که هرگز اندیشه بیمارگونه‌ای نسبت به دیگران ندارد، او که زبان و کردار و ذهنش را مهار کرده است و او که با همه آفریدگان یکسان رفتار می‌کند، در رسیدن به رهایی کامیاب است.

مراکش، سال 1965. درست در روزهای اوج دیکتاتوری سلطان حسن دوم، 94 دانشجوی دموکراسی‌خواه به‌دلیل شرکت در تظاهراتی مسالمت‌آمیز دستگیر می‌شوند. نوزده ماه زندان و انواع رفتارهای تحقیرآمیز بر سر آن‌ها آوار می‌شود. طاهر بن جلون یکی از این دانشجوهاست. روایتگر زنده این زندان از جوانانی می‌گوید که جرمشان خواستن کمی دموکراسی است، اما حکومت نه‌تنها آزادی را از آن‌ها دریغ می‌کند که می‌خواهد انسان‌بودن را هم از آن‌ها بگیرد.

«گویی مستقیم از هزارویک شب بیرون آمده، طاهر بن جلون «قصه‌گوی شرقی» ملت ماست. انگار بر فرشی نشسته است، دشداشه‌ای بر تن دارد، و کلاهی سرخ بر سر، و زیر آسمانی پرستاره و کنار آتش هیزم‌ها برایمان قصه می‌گوید. در تأدیب، طاهر با زبانی ساده و شیوا یکی از سیاه‌ترین فصل‌های زندگی خود را برایمان تعریف می‌کند؛ نوزده ماه در اردوگاهی زندانی بوده است…»

ادبیات مانوی به مجموعه اسناد مانوی گفته می‌شود که توسط مانی، پیروان مانی یا غیرمانویان به دست ما رسیده است. آموزه‌ها و آثار مانی، فعالیت‌ها و کتاب‌های پیروان و شاگردان او، نیز نوشته‌های انتقادی مخالفان مانی و پیروان ادیان دیگر، هریک سهم بسزایی در ارائه تصویری روشن و کامل از مانی برعهده دارند. بخش عمده متن مانوی را سروده‌های دینی تشکیل می‌دهند که به همان شیوه سنت قدیمی سرودهای اوستایی تصنیف شده‌اند. بعضی از سرودها در دست‌نویس‌های مانوی به‌شکل شعر نوشته شده، اما بیشتر آنها به‌صورت نثرند؛ ولی با نقطه‌گذاری دقیق مشخص شده‌اند. در متون مانوی، چهار نوع ادبی می‌توان یافت: ادبیات تعلیمی با قطعات زیبا که گاه با گلستان سعدی پهلو می‌زند؛ ادبیات غنایی و لیریک که هم در شعر و هم در نثر مانوی نمونه‌هایی از آن می‌توان یافت؛ ادبیات روایی که از این نوع داستان‌های متعدد در نوشته‌های مانوی داریم. نوشته‌هایی که درواقع هم داستان است، هم تمثیل. اینها درواقع همان داستان‌های خیلی کوتاه یا داستانک است که از تمثیلات انباشته است و سرانجام زندگی‌نامه‌نویسی که از ژانرهای جدید ادبی است. مطالب این کتاب شامل: پیشگفتار، گفتار اول: زندگی مانی، آثار و پژوهش‌های مانوی، گفتار دوم: بحثی در تاریخ اندیشه‌های گنوسی، تصویرهایی از هنر مانوی، متون مانوی، نثر، کتاب اول: مانی و تاریخچۀ آیین او، کتاب دوم: اندرزها و دستورها، کتاب سوم: دربارۀ آفرینش و پایان جهان، کتاب چهارم: دربارۀ روح و رستگاری، کتاب پنجم: دربارۀ عیسی مسیح، کتاب ششم: تمثیل‌ها و نوشته‌های گوناگون است.