درباره علم زیبایی‌شناسی بسیار می‌توان آموخت درصورتی‌که نه صرفاً ازطریق استنتاج؛ بلکه با قطعیت بلافصل بصیرت دریابیم که رشد مداوم هنر با دوگانگی آپولونی و دیونیزوسی پیوند دارد. درست به همان سان که تولیدمثل به دوگانگی جنس‌ها وابسته است و کشاکشی همیگشی را در بر می‌گیرد که تنها به‌شکلی دوره‌ای و متناوب با آشتی و سازش همراه می‌شود. اصلاح دیونیزوسی و آپولونی را ما از یونانی‌ها وام گرفته‌ایم که رازهای ژرف دیدگاهشان درباره هنر را بی‌شک نه در قالب مفاهیم بلکه در پیکره‌های شدیداً واضح ایزدانشان برای اذهان فهمیده آشکار می‌کند. به یاری آپولون و دیونیزوس دو الوهیت یونانی هنر درمی‌ابیم که در جهان یونان تضاد عظیمی از لحاظ سرچشمه و اهداف میان هنر آپولونی پیکره‌سازی و هنر دیونیزوسی غیر تصویری موسیقی وجود داشته است.

مغز انسان پیچیده‌تر از مغز سایر گونه‌هاست اما دلایل اندکی داریم که فکر کنیم فرایند رشد مغز تماماً یا تقریباً متفاوت از فرایند تکامل مغز سایر حیوانات است. از منظر جعبه ابزار زیست‌شناسی رشد مغز فقط آرایش مولکولی است اگر بپذیریم ذهن ما محصول مغز ماست، باید بپذیریم فرایندهای اساسی که سازنده ذهن ما هستند با فرایندهایی که سیستم ذهنی و مغز سایر موجودات را می‌سازند از یک جنس و یک بخش‌اند

یافته‌های شگفت‌انگیز اخیر نشان داده که ژنوم انسان بسیار کوچک‌تر از آن چیزی است که زمانی تصور می‌کردیم و حداکثر حاوی سی‌هزار تا چهل‌هزار ژن است. گری مارکوس در این کتاب با تلفیق دقیق زیست‌شناسی با یافته‌های اصلی خود درباره رشد کودک نخستین کسی است که این تناقض آشکار را با شرح گام‌به‌گام ایجاد پیچیدگی‌های نامحدود ذهن انسان توسط ژن‌ها رفع کرد. زایش ذهن که با قلمی پویا نوشته شده برای همیشه طرز فکر ما را درباره خاستگاهمان تغییر خواهد داد.

ابوالفضل طاهریان‌ریزی در کتاب «زرتشت چه کسی بود؟» به جمع‌آوری مهم‌ترین مطالب درباره‌ زرتشت، پیامبر و شاعر ایرانی پرداخته و او را از وجه‌های گوناگون بررسی کرده است. نخستین منبع او برای جمع‌آوری مطالب این اثر «گاتاها» یا همان سروده‌های خود زرتشت بوده‌اند. در این سروده‌ها اسامی بعضی از اعضای خانواده‌ زرتشت، رویدادها و شرایط زندگی او مشخص می‌شود. گاتاها تشکیل‌دهنده‌ کهن‌ترین بخش‌های اوستا هستند و ابوالفضل طاهریان برای ترسیم «زرتشت تاریخی» از آن‌ها بهره‌ی فراوانی گرفته است.

از دیگر منابع موجود درباره‌ این پیامبر ایرانی، منابع افسانه‌ای‌ است.بازتاب این منابع افسانه‌ای را که به‌صورت پیوسته درطول تاریخ به‌نگارش درآمده‌اند، بیش از همه در کتاب‌های پهلوی مشاهده می‌کنیم. ابوالفضل طاهریان‌ریزی به نگارش کتابی پرداخته که گرچه حجمی کم دارد، اما مطالبی کلیدی را دراختیار ما قرار می‌دهد.

«زمینِ خوکی» روایت‌هایی صادقانه از مردمی است که زندگی‌هاشان به زمین و چرخه‌های طبیعیِ آن وابسته است؛ روایت‌هایی از نوعی زندگیِ مبتنی‌بر سنّت و عادت و مبارزات روزمره که به گفته‌ برجر، آن‌ها را به طبقه‌ای از بازماندگان تبدیل می‌کند.

تمام داستان‌ها در «زمینِ خوکی»، به‌استثنای سه داستان آخر کتاب که درواقع بخش‌های مختلف یک داستان‌اند، برخلاف شکل کلاسیک داستان، فاقد پی‌رنگ یا اوج‌اند. داستان‌ها تنها زندگیِ روزمره‌ دهقانان و محیط فضایی و زمانی آن‌ها را توصیف می‌کنند. یک ویژگی تکرارشده در داستان‌ها تمرکز آن‌ها بر کار دهقانی به‌عنوان روشی معنادار برای بقا و ارتباط مستقیم آن با محیط فیزیکی اطرافشان است. این معناداریِ کار دهقانی در بعضی داستان‌ها با بیگانگی دهقان با کارهایی که به کالامحور شدن جهان کمک می‌کند، کنار هم قرار می‌گیرند.

برجر، چه با پیش‌گفتار مهمی که در ابتدای کتاب نگاشته و چه در داستان‌ها و شعرهایی که در ادامه‌ این پیش‌گفتارِ خواندنی می‌آورد، در تلاش است نشان دهد که چطور «دهقان» اساساً طبقه‌ای جدا از تمامی تجربیات بشری است؛ حتی بین کارگران در نظام مادی جهان و دهقان هم شباهتی وجود ندارد.