تمام لحظه های عمر من، کنار تو… چرخیدن در تاریکی بود…! من روز و شب های زیادی در تاریکی کنار تو چرخیده ام! تمام، روز و شب هایی که بین ماندن و رفتن مردد بوده ام… تمام آن ثانیه هایی که بین دوست داشتن و نفرت از تو بال بال زده ام! تمام آن روز و شب هایی که بین بخشیدن و نبخشیدن تو، بین خواستن و نخواستن تو، بین داشتن و نداشتن تو، مردد بوده ام!

یک روز صبح فیلیکس از خواب بیدار شد و سطلی بالای سرش احساس کرد که با اتفاق‌های ناخوشایند روز، آب آن کم و کم‌تر می‌شد. فیلیکس فهمید که برای به دست آوردن شادی و داشتن سطلی پر از آب، باید با مهربانی کردن به دیگران سطل آن‌ها را پر کند. وقتی به خوشحال کردن دانش‌آموزان و معلمان مدرسه پرداخت، سطل آن‌ها پر از آب شد و پس از آن سطل خودش هم پر شد و در نتیجه آرامش و شادی بیشتری پیدا کرد. داستان فیلیکس و سطل‌های مهربانی به یادمان می‌آورد که دستیابی به شادی و سعادتمندی از راه قسمت کردن شادمانی میان مردم دنیا ممکن خواهد بود.

«سطل مهربانی»اقتباسی کودکانه است از کتابِ «سطل تو چقدر پر است؟». هر کدام از ما یک سطل نامرئی داریم که موقع خوشحالی ما پر است و موقع ناراحتی خالی. ولی هنوز خیلی از بچه‌ها و آدم‌بزرگ‌ها به اهمیت سطلشان در زندگی پی نبرده‌اند.

این اثر گزارش سفر دو ماهه ی آل احمد به امریکا و اروپا در سال 1344، برای شرکت در سمینار دانشگاه هاروارد را دربردارد. عکس ها و دست نوشته های نویسنده نیز در این اثر ارائه شده است. در بخشی از دیباچه آمده است: «جلال آل احمد، از آن مردان یگانه ای بوده که با رکود و سکون میانه ای ندارند. مردان پوینده ای که روح بی تابشان مجال نمی دهد در یک جا دوام بیاورند و طبع بی قرارشان اجازه نمی دهد به جغرافیای محیط کار و زندگی شان چنان انس بگیرند که مگر به اجبار زمانه، چند صباحی ترک کاشانه کنند. آل احمد، در “ماندن” احساس پوسیدگی می کرده و ذات جست وجوگر، خوی سرکش و ذهن عطش ناکش، او را مدام به این سو و آن سو روانه می کرده، تا در آن رفت و آمدها، از ملال و حرمانش بکاهد؛ حال وهوایش را عوض کند؛ به آرامشی نسبی و موقتی دست یابد؛ و سرانجام پاسخ های درخور و شایسته ای، برای پرسش های اساسی بیابد.» در بخشی از متن کتاب می خوانیم: «دیگر اینکه به کله ام زده است از این یادداشت های سفر، با قبلی ها، چیزی درست کنم به اسم چهار کعبه، یا زیارت چهار کعبه و از این جور چیزها. به قصد این که خودم را در مقابل چهار کعبه (مکه، اورشلیم، مسکو، نیویورک) گذاشته ام تا عکس العمل هایم را ضبط کنم. و البته ناچار قیاسی میان کعبه ها و دیگر مطالب. مال اروپا را هم می شود این میان ها جا داد. کتاب بزرگی می شود. در حدود هزار صفحه. و گمان می کنم بدک از آب درنیاید.»

در سفر ایکیگای، نویسندگان هکتور گارسیا و فرانچسک میرالس پرفروش‌ترین کتاب بین‌المللی خود را یک گام جلوتر می‌برند و با نشان‌دادن اینکه چگونه می‌توانید ایکیگای خود را ازطریق تمرین‌های عملی، مانند به‌کار بردن عادت‌های جدید و پا بیرون گذاشتن از منطقه امنتان فرابگیرید، به خوانندگان خود کمک می‌کنند.

ایکیگای مکانی است که اشتیاق ما (آنچه را که دوست داریم) ، مأموریت (آنچه امیدواریم در آن سهیم باشد)، شغل (هدایایی که باید به دنیا ارائه دهیم) و شغل (چطور اشتیاق و استعداد ما می‌تواند به معیشت تبدیل شود) درهم می‌آمیزد تا به ما یک معنای شخصی ببخشد. این کتاب به ما کمک می‌کند تا همه این عناصر را جمع کنیم و بتوانیم از یک زندگی متعادل لذت ببرید>

ایکیگای ما بسیار شبیه تغییر است: چیزی ثابت است که بسته به اینکه در کدام مرحله از زندگی قرار داریم تغییر شکل می‌دهد. «دلیل بودن» ما در 15سالگی و 70سالگی یکسان نیست. این کتاب ازطریق سه بخش به شما کمک می‌کند آن را بپذیرید – به‌عنوان ابزاری برای انقلابی در آینده خود به شما کمک می‌کند تا بتوانید گذشته‌تان را درک کنید بنابراین می‌توانید از حال خود لذت ببرید.