خون سیاوش

سیاوش کسرائی سُراینده منظومه «آرش کمانگیر»، نخستین منظومه حماسی نیمایی است.وی یکی از شاگردان نیما یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند. از جمله مجموعه شعرهای به‌جای مانده از سیاوش کسرائی، می‌توان به مجموعه شعر آوا، مهره سرخ، در هوای مرغ آمین، هدیه برای خاک، تراشه‌های تبر، خانگی، با دماوند خاموش اشاره کرد.

سیاوش كسرایی به سال 1305 خورشیدی در اصفهان زاده‌شد و بسیار زود، در همان كودكی، ‌به همراه خانواده‌اش به پایتخت آمد. در دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند. او در صف شاگردان نیمایوشیج، ‌شاعری نام‌آور و برجســـته به ‌شـــمار می‌رود. دوازده سال پایانی زندگی‌اش در خارج از كشور گذشــت و در سال 1374 به دلیــل بیماری قلبی در ویــن، پای‌تخت اتریش، زندگی را بدرود گفت و در گورستان مركزی وین (بخش هنرمندان) به خاك سپرده‌شد.

آری، آری، زندگی زیباست.
زندگی آتش گهی دیرنده پابرجاست.
گر بیفروزیش، رقص شعله اش در هر کران پیداست.
ورنه، خاموش است و خاموشی گناه ماست.