دنیای دیروز

«مشتاق بودیم که آخرین و تازه ­ترین و خاص ­ترین و غیرواقعی ­ترین چیز را که هنوز کسی نمی­ دانست کشف کنیم و از دیگران جلوتر باشیم.»

«دنیای دیروز» زندگینامۀ خودنوشت «اشتفان سوایگ» نویسندۀ مشهور اتریشی است. بازگویی دوست ­داشتن­ هایی در حال تغییر و نویسنده شاهدوار از آن دیروز و از این امروز سخن می­ گوید:

«منِ امروز با منِ دیروز و صعودها و سقوط­ هایم چنان تفاوت دارد که گاه به نظرم می­ رسد نه فقط یک زندگی که چندین زندگی کاملاً متفاوت را زیسته ­ام.

ما چه چیزهایی که نبوده ­ایم و چه تجربه­ ها که از سر نگذرانده ­ایم.»

«دنیای دیروز» با ترجمۀ «مهشید میرمعزی» مخاطبش را در کنار شیرینی­ های که به او می­ چشاند به تأمل و تفکر وامی­دارد:

«چرا ما انسان­ ها از تاریخ درس نمی ­گیریم.»

تفاوت­ ها و تغییرنگاه­ ها از مهم­ترین موضوعاتی است که گاه به واسطه نگاه تاریخی اثر به آن پرداخته شده است و تفاوت تفکر مردم در بارۀ موضوعات مبتلا به جامعه در دنیای دیروز و امروز.

اشتفان سوایگ راوی این نگاه را به ادبیات هم تسری می­ دهد و از این موضوع نیز صحبت می­ کند که آیا امروز روز می ­توان باور کرد که زمانی اثری رئالیستی همچون «مادام بوواری» در دادگاه عمومی فرانسه اثری موهن و ممنوع اعلام شود و این­که کتاب­ ها هر چقدر هم که پنهانکار بودند، باز هم واقعیات زیادی را فاش می­ کردند.

جادوی ادبیات مضمونی است که زندگی نویسنده را دربرگرفته است و به آن حیاتی بخشیده است که نویسنده به آن از روحی برای وجود زندگی­ اش یاد می ­کند و همین روح به اثر حلاوتی کم نظیر بخشیده است که مخاطب را همراه خود می­ کند و به شعف وامی­دارد:

«برای منِ نوزده­ ساله، که تازه دبیرستان را تمام کرده بودم، بوی جوهر چاپ شیرین­ ترین عطر دنیا و حتی شیرین­ تر از عطر گل سرخ­ های شیراز بود.»