نوسازی توسعه‏ جهانی شدن

بيش از يك صد و پنجاه سال از آغاز تلاش براي آن‌چه نوگرايي و نوسازي جامعه‌ي ايران خوانده مي‌شود مي‌گذرد. در آن روزگار (نيمه‌ي اول قرن نوزدهم) ممالك غيرغربي از جمله ايران تحت‌تأثير تحولات شگرف فلسفي، علمي، فني، اقتصادي و سياسي دوران جديد مغرب زمين قرار‌گرفتند و به فراخور درك و دريافت خود از آن، مبادرت به تحليل، اقتباس و اجراي اصولي براي دستيابي به دستاوردهاي حيرت‌انگير آن نمودند. آن‌چه در اروپاي غربي اتفاق افتاد و مدرنيته يا تجدد نام گرفت، به دلايل عميق تاريخي و فرهنگي براي اولين بار در كشورهاي فرانسه، انگليس، آلمان و تا حدودي ايتاليا رخ داد. دنياي بيرون از اين كشورهاي اعم از غربي و غيرغربي عامدانه درصدد بر‌آمدند تا دستاوردهاي مدرنيته را اقتباس كنند، از اين رو به مدرنازيسيون يا نوسازي پرداختند. بنابراين، هدف همه‌ي اين كشورها برگرفتن صنعت، نهادهاي اجتماعي، سياسي و اقتصادي نوين بود تا از غافله‌ي تحولات روز دور نمانند. (از ديباچه‌ي كتاب)