اخلاق

اسپینوزا از فیلسوفان عقل‌گرای قرن هفدهم است. اندیشه‌های این فیلسوف یهودی تبار را می‌توان به‌عنوان انقلابی در دنیای فلسفه دانست که توانست تأثیر بسزایی بر فلسفه پس‌از خودش بگذارد. فیلسوفان پس‌از اسپینوزا معمولا تفسیرهای متفاوتی را از اندیشه‌های او ارائه کرده‌اند. هیوم فلسفه او را نوعی فرضیات زشت و ناپسند می‌شمارد. لسینگ می‌گوید مردم از اسپینوزا چنان یاد می‌کردند که گویی از سگ مرده یاد می‌کنند؛ از طرفی لسینگ توانست نام او را زنده و نگاه‌ها را به سمت او معطوف کند. در جایی دیگر نوالیس او را مست خدا می‌نامد و همچنین گوته، شاعر آلمانی نیز می‌گوید که با خواندن اخلاق اسپینوزا به آن ایمان می‌آورد. اسپینوزا از آن دست فلاسفه‌ای است که می‌توان گفت چندان زندگی‌اش در سایه آسایش نبوده و دلیل این موضوع را می‌توان در علاقه او به جست‌وجوی حقایق فلسفی دانست.