زندگی حقیقی

بگذارید با واقعیت‌ها آغاز کنم: من 79 ساله‌ام. پس هیچ می‌شود فهمید چرا باید به حرف زدن درباره جوانی توجهی داشته باشم؟ علاوه بر آن، چرا باید حرف زدن درباره جوانی با خود جوانان برایم اهمیت داشته باشد؟ آیا این خود آنان نیستند که باید درباره تجارب خودشان، در مقام جوانان، حرف بزنند؟ آیا برای درس عبرت و حکمت به اینجا آمده‌ام، درست مانند پیرمردی که با مخاطرات زندگی آشنا است و به جوانان تعلیم می‌دهد که سربه‌زیر و بی‌سروصدا باشند و جهان را همان‌طور که هست به حال خود بگذارند؟