جابه‌جایی پایتخت‌ها

افزایش شهرنشینی از ابتدای قرن بیستم، موجب چند برابر شدن جمعیت شهرهای بزرگ شده است، به ویژه در پایتخت ها این پدیده شدت بیش‌تری داشته و جمعیت پایتخت‌ها که مرکز سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشورها هستند، با شدت زیادی افزایش یافته است. در نتیجه، الگوی نامتوازن و نامتعادل توزیع فضایی جمعیت در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و اداری به روشنی بروز یافته است. در چنین شرایطی، برخی کشورها تصمیم می‌گیرند تا پایتخت‌های خود را به دور از شهرهای بزرگ به مکان‌های جدیدی جابه‌جا کنند. در تاریخ ایران، پایتخت ملی از لحاظ تاریخی و جغرافیایی ثبات نداشته و دائما تحت تاثیر اراده سیاسی حکام جابه‌جا شده است. به‌طوری که در طول تاریخ ایران ۳۹ بار انتقال پایتخت صورت گرفته و ۳۱ شهر برای پایتختی برگزیده شده‌اند در این میان تهران تنها پایتخت ایران است که بیش‌از دو قرن تغییر نکرده است. این کتاب در شش فصل به موضوعات زیر می‌پردازد: انواع پایتخت‌ها و عمل‌کرد آن‌ها؛ مفهوم تمرکز و تمرکززدایی در کلانشهرها؛ تجارب جهانی و عوامل تأثیرگذار در جابه‌جایی پایتخت‌ها؛ دلایل انتقال پایتخت‌ها در تاریخ ایران؛ تمرکز و تمرکززدایی در تهران؛ ضرورت‌های جابه‌جایی پایتخت فعلی ایران.