یک طرف زیبایی است و طرف دیگر در هم شکستگان و پیمال‌شدگان. هرقدر هم این کار دشوار باشد من می‌خواهم به هر دو طرف وفادار بمانم. آلبر کامو در یکی از میکده‌های آمستردام، مردی از خود و زندگی خود سخن می‌گوید و سقوط تدریجی خود را مرحله به مرحله شرح می‌دهد. ژان باتیست کلمانس که روزگاری در پاریس وکیلی موفق و نمونه انسانی درستکار و گشاده‌دست و پاکباز بوده است، اینک بر این گذشته نگاهی هولناک می‌افکند و در پرتو ذهنی هوشیار، دروغ و دورویی خود و دیگران را فاش می‌سازد: در این جهان و در این زمان هیچ‌کس نمی‌تواند خود را بی‌گناه بداند. تصویری که کلمانس از خود عرضه می‌کند ناگهان تصویر خود ما می‌شود. این کتاب کوچک آینه تمام‌نمای روزگار ما و انسان امروز است.

رمان نه‌چندان طولانیِ «پیردختر» جای ویژه‌ای در «کمدی انسانی» دارد و بالزاک نیز آن را از بهترین آثار خود می‌داند. این رمان نخستین‌بار به‌صورت پاورقی دنباله‌دار در مجلۀ «لاپرس» چاپ شد و اولین رمانی است که به این صورت در فرانسه منتشر گردید.

این رمان، تصویرپرداز دوران بازگشت سلطنت در فرانسه است و درخلال تضاد میان یک شوالیه ـ ‌به‌مثابۀ مظهر نمونه‌وار دنیای کهن، اشرافیت و کلیسای حامی آن ـ و سیورساتچی نوخاسته و جاه‌طلبی به نام دوبوسکیه ـ به‌مثابۀ نمونه‌وار دنیای نوین‌ ـ یورش تدریجی این بورژوازی را به جامعه اشرافیت که پس از 1815 و با روی کار آمدن حکومت دوران بازگشت، کوشید تا دوباره به خود سروسامان دهد، به شیوه هنری دلنشینی ترسیم کرده است و نشان می‌دهد که چگونه آخرین بازمانده‌های اشرافیت، دربرابر ترکتازی‌های تازه به دوران رسیده‌های عامی، به‌تدریج از پای می‌افتند. بدین‌سان در وجود نمونه‌وار دوبوسکیه و شوالیه، کشمکش‌ها و مسائل اساسی یک دوران تاریخی خلاصه می‌شود و بالزاک این مبارزۀ نمونه‌وار تاریخ جهانی را به‌عنوان موضوع داستان خود انتخاب کرده است. همین ویژگی «پیردختر» باعث می‌شود که علاوه‌بر حکایت ماجراهای خصوصی زندگی افراد مختلف، شاهد راستین و زندۀ جامعه، دوران و بشریت معاصر نیز باشد و در شناخت دنیای کنونی به خواننده یاری رساند. بالزاک در «پیردختر»، پرسش‌آفرین است، و اساس نظام اجتماعی عصر خود را به زیر سؤال می‌برد. به همین جهت، این کتاب یک اثر هنری ناب است؛ بدین معنا که اثری است که بر واقعیت مسلط است و به خواننده نیز اجازه می‌دهد که بر آن مسلط شود.

در داستان گوبسک به زندگی دختر بی‌بندوبار باباگوریو و حواشی آن سرک می‌کشیم، همان باباگورویویی که خود سرگذشتی دارد و یکی از رمان‌های مجموعۀ عظیم کمدی انسانی‌ به سوانح او اختصاص یافته است؛ اما این رمان بالزاک درواقع به‌تمامی سرگذشت‌نامۀ کنتس دو رستو و پسر جوان فقیر اما لایق او نیست که ثروت پدری‌اش را مادر بی‌بندوبارش بر باد می‌دهد. شخصیت اصلی این داستان آمیخته به فسون و فسانه پیرمرد عجیب و غریب و رباخواری‌ است به‌نام گوبسک که پدر ارنست پیش از مرگ همۀ دارایی‌اش را بدو وامی‌گذارد. بدین قرار مکتوب که وقتی پسرش به سن بلوغ رسید آن دارایی را بدو منتقل کند؛ اما ماجرا پیچ‌وتابی می‌یابد و دارایی به ارنست منتقل نمی‌شود و او در فقر گرفتار می‌شود، و ما درحالی با او آشنا می‌شویم که دختر ویکنتس دو گرانیلو بدو دل باخته است.

اکنون راوی داستان، درویل، وکیل و دوست خانوادگی ویکنتس، داستانی را حکایت می‌کند که عمیقاً از شخصیت مخوف گوبسک سرشار است: پیرمردی که رباخواری را از باب لذت فکری پیشۀ خود کرده، نه از باب ثروت‌اندوزی صرف. گوبسک از حیث شهرت به خساست سرشناس‌تر از باباگراندۀ اوژنی گرانده نیست؛ اما بی‌شک خسیسی ا‌ست اصیل‌تر و به‌لحاظ درونی غنی‌تر که قواعد خاص خود را با منتهای وسواس و دقت رعایت می‌کند و رباخواری را به مرتبۀ هنر برمی‌کشد.

داستانی مهیج و سرگرم‌کننده برای نوجوانان که درست مانند اولین سال انتشار آن پرشور و جذاب است! کتاب سفر هشتادروزه دور دنیا، رمان کلاسیکی است که ژول ورن، نویسنده نامدار فرانسوی با تخیل بی‌نظیر خود آفریده است. ریتم تند وقایع به‌همراه لحن طنز نویسنده، شما را از همان صفحه نخست مجذوب خود خواهد کرد.

خیالتان راحت باشد که در این ماجراجویی تنها نیستید. آقای فاگ که یک شهروند متشخص انگلیسی است، به‌خاطر شرطی که با دوستانش بسته، همراه شما راهی این سفر طولانی می‌شود. او در یک مهمانی صمیمانه با دوستانش شرط بسته بود که می‌تواند سراسر دنیا را تنها در هشتاد روز زیر پا بگذارد و اکنون برای اینکه بازنده شرط نباشد باید با هیجان‌انگیزترین سفر دنیا روبه‌رو شود. خدمتکارِ فاگ نیز که به‌خاطر دزدی از بانک چاره‌ای جز همراهی با او ندارد، در کنار رئیسش سفر به دور دنیا را آغاز می‌کند. البته همسفر دیگری هم در کنار شماست و او کسی نیست، جز کارآگاه سمجی که برای پیداکردن دزد بانک، آقای فاگ و خدمتکارش را تعقیب می‌کند. آیا هیاهوی این سفر هشتادروزه‌ مجالی هم برای تعقیب و ‌گریز باقی می‌گذارد؟

رمانی که شطرنج را دستمایه‎ رخدادهای سیاه زندگی بث می‎کند و به هنرمندانه‎ترین شکل ممکن زندگی دختری نابغه اما منزوی را به تصویر می‎کشد؛ روایتی تکان‌دهنده از اعتیاد و تنهایی.

مواجهه‎ شخصیت اصلی رمان با جهان بیرونی و حتی تغییرات درونی خودش، بستری جدا از بازی شطرنج را برای مخاطب فراهم می‌کند که به‌نوعی یادآور دورانی مهیج و شگفت‌انگیز است: دوران بلوغ. دورانی که همه‌چیز حیرت‎انگیز است، حتی ساده‌ترین چیزها… داشتن یک اتاق، همراهی یک مادر و به دست‎آوردن کمی پول. او هر چقدر که در مسیرش پیش می‌رود، مفاهیم عمیق‌تری را تجربه می‌کند… و درنهایت مواجهه و پیوند‎خوردن با جوهره زندگی‌اش، یعنی تنهایی، تنهایی‌ای که نه‎تنها به‌واسطه فقدان فیزیکی آدم‌ها؛ بلکه به‌دلیل دنبال‎کردن کمال‌گیری افراطی است.

کتاب «هیس» نوشته محمدرضا کاتب ( -1345) است. این کتاب جایزه کتاب سال منتقدان را در سال 1379 از آنِ خود کرده است. محمدرضا کاتب را به‌واسطه تجربه‌گرایی و خرق عادت‌های زبانی‌اش در ادبیات معاصر ایران می‌شناسند. در رمان «هیس»، کاتب، ماجراها را چنان‌که دیکته می‌شود نشان نمی‌دهد؛ بلکه چنان‌که خود می‌خواهد نشان می‌دهد و باز بر عهده خواننده می‌گذارد تا ماجرا را آن‌گونه که می‌خواهد ببیند و رمان توسط راویان مختلفی ساخته می‌شود: پاسبان، نظامی گاه دل‌رحم و گاه خشنی که آنچه را می‌خواهد انجام نمی‌دهد و آنچه را نمی‌خواهد انجام می‌دهد؛ جهانشاه، قاتلی یا قاتل‌نمایی یا حتی مقتولی که با لذت به روایت هوس‌هایش می‌نشیند و از کشتن آدم‌ها یا کشته‌شدن خود می‌گوید.

نویسنده که در نیمه داستان می‌میرد و به پایان رساندن رمان را به میراث می‌گذارد، و دیگر شخصیت‌هایی که اینجا و آنجا رشته کلام را قطع می‌کنند و از منظر خود به روایت می‌نشینند، تا سرانجام رمانی پدید آید که با هر خوانشی شکلی دیگر به خود می‌گیرد و به تعداد مخاطبانش ماجرا عوض می‌کند.

«لطفاً، روزینیا، لطفاً نگو که حرف می‌زنی. نگو که من زبانت را می‌فهمم.»

روزینیا ادامه می‌داد:

«اما زه اوروکو تو خیلی دیر کرده‌ای. بالاخره قایق درختی بیش نیست و اندوه درخت‌ها هم به اندازۀ صبرشان بزرگ است.»

زه اوروکو دیگر بلد نبود با روزینیا صحبت کند. مدت‌ها و مدت‌ها می‌گذشت و او در شهر مطمئن شده بود که دیگر هرگز این اتفاق روی نخواهد داد.

«در این صورت من هنوز دیوانه‌ام. دیوانه، مثل مردی که روزنامه زیر بغل راه می‌رفت…»

دیوانه؟ تو؟ به‌علت اینکه زبان درخت‌ها را می‌فهمی، به‌علت اینکه با اشیاء حرف می‌زنی؟ چه حرف‌های احمقانه‌ای! دیوانه‌ها آدم‌های دیگری هستند که شعور خدایی را از دست داده‌اند، کسانی که قلبشان سنگ شده است و حتی قادر نیستند زبان آدم‌ها را بفهمند. دیوانه آن‌ها هستند.» (از متن کتاب)

همین که به خیابان می‌رسیدیم، توتوکا پاشنه ور می‌کشید و مرا پشت‌سرش تنها می‌گذاشت. آن وقت بود که استعداد شیطانی‌ام بیدار می‌شد. خوشحال بودم که توتوکا تنهایم می‌گذارد تا بتوانم کاری که می‌خواهم بکنم. چیزی که مسحورم می‌کرد، جاده ریو – سائوپولو بود؛ و خفاش‌شدن. خودش بود، خفاش شوم… «درخت زیبای من» هرچند درباره سنین کودکی نوشته شده و مخاطب آن کودکان و نوجوان هستند، اما برای بزرگسالان، به‌ویژه والدین، ازآن‌رو جذاب است که آن‌ها را با دنیای تخیلات و نیازهای عاطفی کودکان بیش از پیش آشنا می‌کند.

ام‌الخیر برایم تعریف کرد چه بر سر سیده آمده است. پدر و برادرش او را با ضربات چاقو کشته بودند. سیده بزرگ‌ترین بچه خانه بوده و خودش خواهر و برادرهایش را بزرگ کرده بود. رتیبه را هم همین‌طور. شبی او را با مردی نزدیک نخلستان می‌بینند. خبر به گوش پدر و برادرش می‌رسد. سیده بیوه بود اما حالا او را با مرد دیگری دیده بودند. این دیگر ننگ بود. پدر و برادرش سرافکنده شدند و آبرویشان رفت و با دست خودشان سیده را کشتند!

یکصد حکایتی که در این مجموعه به‌نظر می‌رسد به‌تدریج از مغز پرشور و حساس بوکاس روی کاغذ تراوش کرده است. بوکاس نام مجموعه پرارزش خود را دکامرون که به‌معنی ده روز است گذاشت و چون کتاب گرانبهای او منتشر شد مواجه با تشویق و علاقه شدید خوانندگان گردید. بوکاس با وجود این موفقیت، دست از فعالیت برنگرفت و به نگارش آثار برجسته دیگری پرداخت که هریک در نوع خود کم‌نظیر است. بوکاس در سنین پیری برخلاف دوران جوانی از زنان رویگردان شد و مورد طعن و لعن خویشان و دشمنان سابق خود گردید و سرانجام در ۲۱ دسامبر ۱۳۷۵ در خانه قدیمی نیاکان خود چشم از جهان فروبست.

انتشارات خوارزمی از سال‌ها پیش بر آن بوده است كه دوره آثار نویسندگان و متفكران بزرگ را به فارسی برگردانده و هر دوره را زیر نظر ویراستاری اهل فن مقابله و تنقیح كند و منتشر سازد. تاكنون شروع به انتشار چند دوره از این دست كرده و بعضی را به پایان رسانده است. از آن میان (دوره آثار افلاطون) دوره آثار برتولت برشت و (دوره آثار تروتسكی) را می‌توان نام برد. اكنون خوش‌وقت است كه (دوره آثار ژول ورن) را نیز تقدیم می‌دارد. مجموعه آثار ژول ورن (سفرهای خارق‌العاده) نام دارد. این مجموعه شامل 62 رمان و هجده داستان كوتاه است. تعدادی از این رمان‌ها پیش از این به فارسی برگردانده شده و خوانندگان ایرانی از آن استقبال کرده‌اند؛ اما بسیاری از آنها علی‌رغم جذابیت فراوان، هنوز به فارسی ترجمه نشده‌‎اند. یكی از دلایل اصلی این بوده كه برداشت‌های متفاوتی از آثار ژول ورن به بازار نشر عرضه شده و درنتیجه در بسیاری از مواقع بین دو ترجمه از یك داستان تفاوت‌های اساسی وجود دارد.

«راهبی که فراری‌اش را فروخت» از رابین شارما داستانی است الهام‌بخش که راهی آسان و درعین‌حال عمیق برای زندگی را دراختیار خوانندگان قرار می‌دهد. داستان پیرامون شخصیت «جولیان منتل» شکل می‌گیرد که یک وکیل ثروتمند و موفق است و نامی بزرگ در حرفه خود محسوب می‌شود؛ اما یک حمله قلبی غیرمنتظره، زندگی موفقیت‌آمیز او را ویران می‌کند. شروع ناگهانی بیماری جولیان منتل را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و عملکرد و فعالیت‌های او به بن‌بست می‌رسد. او می‌اندیشد که آیا موفقیت‌های مادی ارزشی داشته، و سپس همه‌چیز را رها می‌کند و به هندوستان می‌رود.

سفر به هند یک بیداری معنوی برای او به‌همراه دارد که باعث می‌شود پنجره‌های جدیدی به روی «جولیان منتل» گشوده شود و زندگی را از چشم‌اندازهای دیگری ببیند. او تصمیم می‌گیرد زندگی دوباره خود را به طریقی دیگر سپری کند؛ طریقی که خشنودکننده‌تر از قبل و بامعناتر از قبل باشد.

رابین شارما در «راهبی که فراری‌اش را فروخت»، خواننده را به سفری روحانی درون فرهنگی کهن خواهد برد که عقل و خردی به گستردگی هزاره در بر دارد. کتاب، حامی زندگی شاد، تفکر عمیق و صحیح، ارزش قائل‌شدن برای وقت و رابطه، نظم بیشتر، دنبال‌کردن ندای قلبی و زندگی‌کردن در تک‌تک لحظات است.

راهبی که فراری‌اش را فروخت، به‌عنوان یکی از پرفروش‌ترین رمان‌ها، توجه خوانندگان را در سراسر جهان به خود جلب نموده و آنچه تحسین همه را برانگیخته هسته فلسفی کتاب است که وام‌دار هر دو فلسفه شرقی و غربی می‌باشد.

لسلو کراسناهورکایی نویسنده  مجار در سال 2015 به‌خاطر «نوآوری و اعتلای سطح داستان‌نویسی جهانی» برنده جایزه بین‌المللی «من بوكر» شد. او در سال 1989 رمان «مالیخولیای مقاومت» را منتشر کرد که برنده جایزه بهترین کتاب سال آلمان شد. سوزان سانتاگ، به‌خاطر این رمان، او را «استاد معاصر مجار در آپوکالیپس‎‌نگاشتن» توصیف می کند که خواننده را به مقایسه او با گوگول و ملویل برمی‌انگیزد. در اینجا با هنرمندی جسور روبه‌رو می‌شویم که قراردادها را زایل کرده و کیهان دیگری را بازمی‌سازد؛ آنقدر کج‌ومعوج و غریب که هنگام آشناشدن با آن، دیگر به دشواری می‌توانیم از آن روی گردانیم.

قهرمان‌های اصلی او محکوم به غلتیدن در شکست‌اند، آدم‌های پالتوپوش یادآور داستان‌های کافکا و داستایوسکی و بکت؛ اما کراسناهورکایی مقلد نیست، نبوغ او برای تبدیل امر متافیزیکی به امر ماتریال و بالعکس، منحصربه‌فرد است.

«نجواگر» رمانی پلیسی، مخوف و هیجان‌انگیز از نویسنده‌ای مرموز با نام مستعار الکس نورث است؛ نویسنده‌ای که با اولین کتابش مخاطبان را حسابی شگفت‌زده کرده است. این داستان روایتگر زندگی چند نسل است ــ داستان پدر و پسری که در شهری کوچک در گیرودار تحقیقات برای دستگیری قاتلی زنجیره‌ای گرفتار می‌شوند؛ سرشار از کابوس و دلهره اما درعین‌حال پر از عشق، غم، فقدان و شروع دوباره.

«نجواگر»، با ته‌مایه‌های روان‌شناختی، داستانی جذاب، هیجان‌انگیز و پر از تعلیق را برای شما به ارمغان می‌آورد؛ طوری‌که زمین‌گذاشتن کتاب سخت خواهد بود.

«نجواگر» کتابِ منتخب سردبیران نیویورک تایمز، نامزد بهترین کتاب جنایی ـ معمایی سایت گودریدز در سال 2019 و جزو جدایی‌ناپذیر فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز و ساندی تایمز برای هفته‌های متوالی بوده و به زبان‌های گوناگون ترجمه شده است.

کتابی که در دست دارید، به گواه خوانندگان و نویسندگان و البته منتقدان، از بهترین آثار ادبیات داستانی جهان است. کتاب از همان روز اول انتشارش یعنی سال 1952 تبدیل به پدیده‌ای جهانی شد و تا امروز هم از کتاب‌هایی بوده که هیچ‌وقت از محبوبیتش کاسته نشده، که دلیل واضح اما پیچیده‌ای دارد. واضح‌بودنش در این است که راوی کتاب، شما را با خودش پیش می‌برد، بدون اینکه از شما چیز زیادی بخواهد؛ اما پیچیدگی‌اش درست در این است که چطور می‌شود خیلی راحت دست مخاطب را گرفت و با خود به سفری دو سه‌روزه در نیویورک دهه پنجاه میلادی برد؟! سؤالی که جوابش در پس تک‌تک کلمات و سطرهای کتابی است که در دستتان گرفته‌اید.

گئورگ لوکاچ (۱۸۸۵–۱۹۷۱) اکنون به‌عنوان یکی از مبتکرترین و آگاه‌ترین منتقدان ادبی قرن بیستم شناخته می‌شود. او که در سنت فلسفی آلمانی کانت، هگل و مارکس آموزش دیده بود، با فرار به اتحاد جماهیر شوروی در سال 1933 از آزار نازی‌ها گریخت. در آنجا با مجموعه جدیدی از مشکلات روبه‌رو شد: جزم‌اندیشی استالینیستی درخصوص ادبیات و نقد ادبی. او با مانور بین موانع سانسور، طولانی‌ترین اثر نقد ادبی خود، رمان تاریخی، را در سال 1937 نوشت و منتشر کرد.

رمان تاریخی که با رمان‌های سر والتر اسکات شروع می‌شود، تکامل ژانری را که در سال‌های پس از ناپلئون بر ادبیات داستانی اروپا تسلط یافت، مستند می‌کند. رمان به نقطه‌ای رسیده بود که می‌توانست از نظر اجتماعی و سیاسی انتقادی و همچنین روان‌شناختی داشته باشد. لوکاچ فصل آخر خود را به داستان‌های ضد نازی آلمان و اتریش اختصاص می‌دهد.

در وهله‌ اول، فراموش نکن که فساد این سیستم را روغن‌کاری می‌کند. بیشتر سیاستمداران، صاحب‌منصبان، پیمانکاران و غیره و غیره راهی جز این دوره‌ شش‌ساله برای ثروتمندشدن ندارند. سپس به دست فراموشی سپرده می‌شوند؛ اما دقیقاً به این دلیل می‌خواهند فراموش شوند که کسی متهمشان نکند…

کارلوس فوئنتس در مسند عقاب که برخی منتقدان آن را تالی شهریار ماکیاولی دانسته‌اند، بار دیگر به ماجرای مداخله‌ی ایالات متحده آمریکا در امور مکزیک می‌پردازد. رئیس‌جمهوری مکزیک درپی انتقاد از مداخله آمریکا در کلمبیا، ناگهان با بحرانی مواجه می‌شود که طی آن تمام سیاستمداران کشور دست به قلم می‌شوند و شروع به نامه‌نگاری می‌کنند و در خلال این نامه‌هاست که پی‌رنگ داستان شکل می‌گیرد.

داستان‌هایی که در این کتاب تقدیم می‌شود،از میان آثاری برگزیده شده‌اند که در ارتباط با ایران و مشرق زمین است. چهار داستان کوتاه وجود دارد که مستقیماً به ایران و مشرق زمین مربوط نمی‌شود (هدیه سال نو اثر او هنری؛جاه اثر ویکی بوم؛آسیه اثر ایوان تورگنیف؛ به‌خاطر عشق اثر وانداواسیلوسکایا) ولی درون‌مایه قوی و مضمون زیبای آن‌ها که در ارتباط با عشق و فداکاری زنان بود، باعث شد که همگی آن‌ها را در این مجموعه بگنجانیم.

کتاب مرگی بسیارآرام، شرح‌حالی نوشته سیمون دوبووار است که در قالب رمان نوشته شده و اولین بار در سال 1964 انتشار یافته است. دوبووار در این اثر، آخرین لحظات حضور خود در کنار مادر درحال مرگش را با نثری شاعرانه و زیبا به تصویر کشیده است. فرانسواز دوبووار، مادر سیمون، در حمام به زمین می‌خورد و استخوان رانش می شکند. فرانسوا را به بیمارستان منتقل می‌کنند و او حین سپری‌کردن دوران نقاهت، نشانه‌هایی از بی‌حالی شدید و بی‌میلی به غذا را از خود نشان می دهد. زمان زیادی نمی گذرد که دکترها متوجه غده‌ای سرطانی در روده کوچک او می‌شوند که با سرعتی زیاد درحال رشد است. سیمون و خواهرش، پوپت، برای سه ماه، نوبتی در کنار بستر مادر خود می‌مانند و آخرین لحظات زندگی‌اش را در کنار او می‌گذرانند.

هانو دیتس پسری 14ساله است که با مادر و خواهرش به‌سختی از حملات هوایی 1943 هامبورگ جان سالم به‌در می‌برد. آن‌ها فرار می‌کنند و در اوت 1945 به هامبورگ بازمی‌گردند که در این بین کاملاً ویرانه شده بود. خردکردن سنگ، جست‌وجوی فلز و معامله در بازار سیاه به خانواده آن‌ها کمک می‌کند تا زنده بمانند. هانو در زیرزمینی مخروبه زنی مرده را پیدا می‌کند. دراین‌باره با کسی حرف نمی‌زند، اما تصویر زن از خاطرش نمی‌رود. در خیابان پسر 3ساله‌ای را می‌بیند که لباس‌های بسیار مرتبی بر تن دارد و گم شده است. بچه یک کلمه هم حرف نمی‌زند. کسی به آگهی پیداشدن کودک جواب نمی‌دهد. به این ترتیب بچه خرابه‌ها، که او را یوست می‌خوانند، در خانواده دیتس بزرگ می‌شود. سال‌ها بعد یوست به‌صورت اتفاقی به ردّپای جنایتی هولناک (قتل‌های خرابه‌ها) برمی‌خورد که با داستان خانواده‌اش ارتباط دارد.

پسر چیزی را که آن بیرون می‌دید، باور نمی‌کرد. همه جا آتش بود و تا جایی که چشم کار می‌کرد نه خانه‌ای دیده می‌شد و نه خیابانی؛ فقط شعله‌های آتش و باقیمانده دیوارها رو به آسمانی سیاه بود. خورشید فقط از پشت ابرهایی از دود دیده می‌شد. روزی بدون نور و به داغیِ آتش بود. در میانِ همه آن ویرانه‌ها هم مردگان افتاده بودند؛ بدن‌های زغال‌شده‌ای که از شدت سوختگی، کوچک و غیرقابل شناسایی شده بودند.

کتاب «آدم تو کجا بودی؟» نوشته «هانریش بل» آلمانی است که اولین رمان ضدجنگ او نیز می‌باشد. داستان «هاینرین بل» قهرمانی ندارد و فردی به نام «فاین هالس» از شخصیت‌های اصلی داستان است اما تمام ماجرا حول او نمی‌چرخد. درواقع می‌توان گفت که او ناظری است بر مصیبت‌های جنگ که در سناریوهای مختلف حضور دارد.

داستان ضدِجنگ «آدم تو کجا بودی؟»، حکایاتی از سربازان جنگی، مردم جنگ‌زده فرمانده‌های دل‌مرده و این‌چنین تلخی‌هایی از جنگ جهانی دوم را روایت می‌کند که این روحیه جنگ‌ستیز «هانریش بل» به شما منتقل می‌شود.

هایریش بل با تصویرسازی‌های زیبایش، حسی را که می‌توان از جنگ داشت به خواننده انتقال م‌یدهد،آنچنان که در همان جنگ حضور داشته است.

در این فضای نسبتاً تیره در میان این جنگ،حضور عشق و دردهای آن از ویژگی‌های دیگر این قصه است که این عاشقانه‌ها جذابیت‌هایی بسیاری را به داستان داده است.

جانریكو كاروفیلیو (ـ1961) اولین بار در 2002 با رمان «شاهد ناآگاه» وارد دنیای داستان‌نویسی شد و به ژانر داستان قضایی ـ هیجانی ایتالیا جان بخشید. او که قاضی و معاون دادستان در اداره ضدِمافیای شهر باری ایتالیا بود، در 2008 سناتور حزب دموکرات شد و در همان سال رمان نه اینجا و نه جای دیگر را منتشر کرد. کاروفیلیو در سال‌های اخیر آثار متعددی را به بازار نشر ایتالیا روانه کرده و حد زمان ششمین اثر اوست که در 2019 روانه بازار شد و فینالیست جایزه بزرگ استرگا شد. کاروفیلیو با استفاده از دانش و تجربه‌اش در امور قضایی و با بهره‌گیری از پرونده‌های جنایی، واقعی داستان‌هایی پیچیده و معمایی می‌آفریند و خواننده را مبهوت و درگیر حل معما می‌کند؛ او همچنین فضای ایتالیا و نظام قضایی آن را با جزئیاتی چشمگیر به تصویر می‌کشد و تجربه زیستن در جامعه‌ای اروپایی را به خواننده اهدا می‌کند.

کتاب اسب رقصان، رمانی نوشته جوجو مویز است که نخستین بار در سال 2009 وارد بازار نشر شد. پس از اینکه پدربزرگ سارا، اسبی زیبا به نام «بو» را به او هدیه می‌دهد، سارا آرام و بی‌سروصدا در پارک‌ها و کوچه‌های شهر به تمرین سوارکاری می‌پردازد. اما چندی نمی گذرد که پدربزرگ مریض می‌شود و حالا سارا باید وقت خود را بین تمرین سوارکاری، مدرسه و عیادت از پدربزرگش در بیمارستان تقسیم کند. وکیلی جوان به نام ناتاشا، درحال دست‌وپنجه نرم‌کردن با مشکلات پس از شکست ازدواجش است: نظرات و توانایی‌های او در کارش زیر سؤال رفته، نامزد جدیدش چندان امیدوارکننده به‌نظر نمی‌رسد و او مجبور شده تا خانه‌اش را با همسر سابقش شریک شود. با این حال زمانی که سارای چهارده ساله وارد زندگی او می‌شود، ناتاشا تصمیم می‌گیرد تا به این دختر بااراده و مصمم کمک کند؛ اما سارا رازی در دل دارد؛ رازی که زندگی همه افراد درگیر در آن را برای همیشه تغییر خواهد داد.

کتاب ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد، رمانی نوشته پائولو کوئیلو است که اولین بار در سال 1998 وارد بازار نشر شد. به‌نظر می‌رسد که ورونیکای 24ساله، هرچیزی که می‌تواند آرزو کند را در زندگی خود دارد: جوانی و زیبایی، روابط خوب، شغلی رضایت‌بخش و خانواده‌ای صمیمی؛ اما چیزی در زندگی او کم است و به‌نظر می‌رسد در درون ورونیکا، خلأ آنچنان عمیقی وجود دارد که هیچ‌چیز و هیچ‌وقت نمی‌تواند آن را پُر کند. به همین خاطر، او در صبح یازدهم نوامبر سال 1977 تصمیم می‌گیرد که بمیرد. ورونیکا چندین قرص را با هم می خورد به امید اینکه دیگر از خواب بیدار نشود. او از خواب بیدار می‌شود اما نه در خانه بلکه در بیمارستانی روانی. کارکنان این بیمارستان به ورونیکا می‌گویند که اوردوز، باعث مرگ آنیِ او نشده؛ اما صدمه شدیدی به قلبش وارد کرده است و او حالا فقط چند روز وقت برای زندگی‌کردن دارد.

این‌طور نبود که مزرعه قبل از آن شاهد مرگی نبوده باشد، و پشه‌ها هم البته تعبیضی قائل نمی‌شدند. به دید آن‌ها فرق کمی بین لاشه و جسد وجود داشت. خشکسالی که در آن تابستان اتفاق افتاد حق انتخاب مگس‌ها را از بین برده بود. به‌دنبال چشم‌هایی بودند که دیگر پلک نمی‌زدند و بی‌وقفه دنبال جراحات و زخم‌های لزج بودند، درحالی‌که کشاورزان اهل کیوارا اسلحه‌هایشان را رو به حیوانات لاغر مردنی گرفته بودند. نباریدن باران به‌معنای نبودِ غذا بود و نبودِ غذا باعث تصمیم‌گیری‌های دشوار می‌شد و شهر کوچک، روزبه‌روز، زیر آسمان سوزان آبی سوسو می‌زد.

ماه‌ها گذشت و در این وضعیت که به سال بعد هم منتقل شد، کشاورزان مثل یک دعا زیر لب به خود می‌گفتند: «این شهر از بین می‌ره.»

در دهه 1930 در نیوورک، پسری پانزده‌ساله و ترک‌تحصیل‌کرده به‌نام رمان بیلی بتگیت مورد توجه داچ شولتس، گانگستری بدنام و پرنفوذ، قرار می‌گیرد و وارد دنیایی از کارهای غیرقانونی و بزهکارانه می‌شود. پدر بیلی، مردی یهودی بود که مدت‌ها پیش، او و مادر نیمه‌دیوانه‎ ایرلندی‌اش را ترک گفت و حالا بیلی ـ پس از پشت‌سرگذاشتن دورانی سخت ـ به‌سرعت شیفته دنیای آکنده از پول، شهوت و قدرت شولتس شده است. بیلی در این دنیای جدید، با زورگیری، خشونت و قتل هم روبه‌رو می‌شود؛ اما خطرناک‌ترین تهدید برای او، درگیری در رابطه‌ای عاشقانه با نامزد شولتس است. داستان توسط خود بیلی روایت می‌شود و افکار و احساسات این شخصیت دوست‌داشتنی باعث به‌وجودآمدن یکی از باورپذیرترین و جذاب‌ترین آثار ادگار لارنس دکتروف شده است. دکتروف با تلفیق اسطوره‌شناسی و تاریخ، به روابط عاطفی و شخصی گانگسترها و خلافکاران سازمان‌یافته پرداخته و اثری را به‌وجود آورده است که پس از گذشت سال‌ها، هنوز هم ذهن مخاطبین را کاملاً درگیر خود می‌سازد.

کتاب ابله، رمانی نوشته فئودور داستایفسکی است که نخستین بار در سال 1869 منتشر شد و یکی از بهترین شخصیت‌های داستان‌های این نویسنده ـ شاهزاده میشکین ـ را به مخاطبین خود معرفی کرد. شاهزاده میشکین پس از اقامتی بلندمدت در آسایشگاهی در سوئیس به روسیه بازمی‌گردد. او که به‌خاطر بخشندگی و معصومیت خود در چشم جامعه به‌عنوان یک ابله تحقیر می‌شود، خود را در دوراهی انتخاب میان زنی ثروتمند و دختری زیبا و پاکدامن می‌یابد، درحالی‌که هر دوی آن‌ها امید دارند که میشکین را از آنِ خود کنند. اما شوربختانه به‌نظر می‌رسد که خوبی و صداقت میشکین برای هرکسی که با او ملاقات می کند، بدبختی و فاجعه به‌همراه می‌آورد. رمان ابله، یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین آثار داستایفسکی است و به‌عنوان شاهکاری فراموش‌نشدنی در میان برترین آثار ادبی جهان، جاودان شده است.

دره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رُخ این وقت سال از شدت گرما مانند کوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سفالگری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد. هیچ جانداری نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانست بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هراس از مرگ، زیر آفتاب در خیابان قدم بزند. عابران موقع عصر، وقتی هوا خنک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، مجبور بودند برای راحتی خودشان هم که شده، پرندگان مرده را با پا کنار بزنند. پرندگان سیاه با منقارهای پر از سوراخ. ابداً هم کسی اسم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان و اینکه از کجا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند، نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانست؛ حتی کسی پروازشان را ندیده بود. این نوع پرنده، تنها وقتی از گرما هلاک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، به‌چشم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آمد. جسدشان موقع تاریکی هوا ناپدید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد. عده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای معتقد بودند آهنگ خوشی که در نیمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های شب به گوش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد صدای نفس‌کشیدن آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاست که از سوراخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های منقارشان بیرون می‌ریزد…

شوخی رمانی است که کوندرا با آن به جهانیان معرفی شد؛ آمیزه‌ای بدیع از عشــق و سیاسـت، رمانــی که در آن همه‌چیــز تحـت‌تأثیـر سیــاســت و فضــای سرکوب حاکمان توتالیتر قرار می‌گیرد و در عینِ حال عشق در همه‌جا و همهٔ فضاهای داستان جاری است تا جایی که خودِ کوندرا آن را رمانی عاشقانه توصیف می‌کند.

این گرم‌ترین دورهٔ عشق ما بود. نورافکن‌ها روی برج‌های دیدبانی روشن بودند، سگ‌ها با نزدیک‌‌شدن شب پارس می‌کردند، پسرک ازخودراضی بر همهٔ ما فرمانروایی می‌کرد. این‌ها فقط کمی از ذهن مرا به خود مشغول می‌کرد؛ تمام حواسم متوجه لوسی بود. من در محاصرهٔ سگ‌های آدمکش و معدن واقعاً خوشبخت بودم، با مشق‌های بیهودهٔ نظامی حرکت می‌کردم؛ خوشبخت و مغرور بودم، زیرا با وجود لوسی مالک امتیازی بودم که نه به رفقای سربازم اعطا شده بود و نه به افسرانمان: کسی مرا دوست داشت، مرا علناً دوست داشت و این را نشان می‌داد.

حکومت ساقط شده است، مردان از رأس قدرت به زیر کشیده شده‌اند و زنان حکومت را تماماً در ید قدرت خود دارند. سال‌هاست مرزهای کشور به روی بیگانگان بسته شده و جهان فقط با اطلاعاتی از وقایع امپراتوری زنان خبر دارد که سران صلاح می‌بینند منتشر شود. ژودیت، «شبانِ» زنان، که پس از مرگ مادرش جانشین او شده آن سرزمین را با مُشت آهنین اداره می‌کند؛ مضحکه‌ای سیاسی در دل رژیمی هذیان‌زده که تمام شعارهای پیش از انقلابش را کنار گذاشته و در کار خلق ارزش‌ها و شعارهای جدید است. به‌موازات روایت اصلی، خاطرات پرستاری معمولی پیش کشیده می‌شود که به حریم شبان راه می‌یابد و واقعیتِ پارانویایی قدرت و مواهب کارگزاران حکومت و بلهوسی‌های جنون‌آمیز آنها را به تصویر می‌کشد. زنان تشنهٔ قدرت تأملی است در باب دلایل و تأثیرات تعصب و فساد در ساختار حکومت‌های تمامیت‌خواه از هر سنخ.

سالن غذاخوری بوی پیاز و صیقل دستگیره‌های برنجی می‌داد. خانم و آقای جانسون سر میز نشسته بودند. خانم جانسون رنگ پریده و سرمازده به‌نظر می‌رسید. آماده رفتن به خشکی بود و کلاه دودی کوچکی بر سر داشت که چارلی قبلاً آن را ندیده بود. در جواب سلام چارلی، آقای پل جانسون لبخند بیمارگونه‌ای زد. وقتی لیوان آب پرتقال را از روی میز برداشت، چارلی متوجه شد که دست‌هایش می‌لرزند. لب‌هایش هم سفید می‌زد.

این رمان با به تصویر کشیدن مرگ و مردگان آغاز می‌شود و تصویری سیاه از روزهای جنگ را به نمایش می‌گذارد: انسان‌هایی که در جست‌وجوی گمشده خود هستند، اجسادی که پیدا می‌شوند و دنیای تاریکی که جنگ برای انسان‌ها رقم زده است. ارنست، شخصیت اول داستان، بعد از دو سال خدمت در ارتش روسیه، این امکان را می‌یابد که سه هفته به مرخصی برود اما ازآنجایی‌که او تجربه لغوشدن مرخص‌یاش را در دفعات قبل داشته تصمیم می‌گیرد که والدین خود را از این اتفاق مطلع نکند؛ با این هدف که به آن‌ها امید واهی نداده باشد.

زمانی که او به زادگاهش بازمی‌گردد با صحنه‌ای روبه‌رو می‌شود که باورش برای او سخت است: خانه‌ای ویران‌شده و والدینی که در هیچ کجا نشانی از آن‌ها نمی‌یابد. حتی همسایه‌ها هم از اینکه چه اتفاقی ممکن است برایشان افتاده باشد بی‌خبرند. در روزهای پایانی مرخصی، ارنست به یکی از دوستان دوران کودکی خود به نام الیزابت برمی‌خورد و شباهت‌های زیادی بین خود و او می‌یابد. هر دو در دنیایی گرفتار شده‌اند که البته مانند بسیاری از انسان‌های اطراف خود، در ساخت آن نقشی نداشته‌اند. بااین‌حال، در دوران جنگ، یافتن نشانی از عشق خود می‌تواند دنیایی جدید را برای ارنست بسازد.

نکته‌ای درباره ایوان کلیما، واتسلاو هاول، میلان کوندرا، بهومیل هرابال و بسیاری دیگر از نویسندگان اروپای شرقی وجود دارد که فهم و دقت در آن بسیار مهم است. اینکه به عکس آنچه همواره تبلیغ شده، این‌ها علیه کمونیسم یا حکومت کمونیستی نمی‌نوشتند؛ بلکه به حکومت‌های پساتوتالیتری حمله می‌کردند که فقط نام کمونیسم را بر خود گذاشته بودند. کافی ا‌ست قهرمان کتاب «قاضی» کلیما را در نظر بیاوریم و خوب به افکار و اعمالش توجه کینم. قاضی گیر افتاده در حاکمیت تمامیت‌خواه یا به تعبیر هاول، حاکمیتی پساتوتالیتر، شخصیتی ا‌ست دوست‌دار همه ارزش‌های والای انسانی کمونیسم، یعنی عدالت، برابری و… که آن ایده‌های رهایی‌بخشی را دوست دارد که در اندیشه‌های مارکس بوده و به ما رسیده است. اما قهرمان بیچاره داستان ما در زیر فشار بودن در حکومتی سرکوبگر و ضدانسانی، محکوم است به صادرکردن فجیع‌ترین حکم‌ها علیه شهروندان بی‌گناه و همه هستی‌اش بر سر این است که آنی نباشد که حاکمیت از او می‌خواهد. رمان قاضی تصویرگر و روایت‌کننده تیرگی‌ای مسری‌ تست که از نظام سیاسی به درون تک‌تک افراد جامعه رسوخ کرده و همه مناسبات انسانی و اخلاقی را در خود فرو برده و محو کرده است. ایوان کلیما داستانی نوشته که در آن همه‌ درحال قضاوت‌شدن‌اند و نظام همه را با معیارهای پیشینی خودش می‌سنجد. قاضی‌بودن در چنین رژیمی، از آدمی که می‌خواهد به انسان و آزادی‌اش مؤمن بماند، چگونه موجودی می‌سازد؟ برای فهم این پرسش و پرسش‌های دیگر پیرامون‌اش، باید قاضی ایوان کلیما را خواند.

کتاب «منظومه‌ای از پدیده‌های حیاتی» رمانی نوشته  «آنوتنی مارا» است که نخستین بار در سال 2013 وارد بازار نشر شد. داستان به ماجرای پنج روز در سال 2004 پس از دستگیری «دوکا» ـ یکی از ساکنین روستایی کوچک به نام «الدار» ـ می پردازد. دختر هشت‌ساله ی او، «حوا»، می‌گریزد و توسط دوست «دوکا»، یعنی «احمد» که پزشک روستاست، نجات داده می شود. «احمد»، دخترک را به «سونیا» می‌سپارد ـ تنها دکتر باقیمانده در بیمارستانی در همان حوالی. اینکه چرا «احمد» نسبت به «حوا» احساس مسئولیت می‌کند و چرا «سونیا» را به‌عنوان مراقب و قیم او برمی‌گزیند، تنها یکی از رازهای پرشمار این شخصیت‌هاست؛ چراکه سال‌ها زندگی تحت حکومت شوروی و همچنین آشوب جنگ باعث شده آن‌ها به صداقت عادت نداشته باشند. «مارا» در این اثر به‌شکلی هنرمندانه و به‌یادماندنی، به ویرانی‌های فیزیکی و عاطفی ناشی از جنگ می‌پردازد.

کتاب حاضر یکی از شاهکارهای آنتوان پاولوویچ چخوف، نویسنده روسی، است. شخصیت اصلی داستان یک بازپرس سابق دادگستری است که قصد دارد ماجراهای عجیب و وحشتناک از یک پرونده را به چاپ برساند. اسرار و ماجراهای عجیبی از افرادی که در این پرونده حضور دارند به‌چشم می‌خورد، چیزهایی همچون: عشق‌های مرموز، افکار باورنکردنی و… که چخوف سعی دارد آنها را به نمایش بگذارد. خواننده با مطالعه این اثر چنان مفتون و شیفته آن می‌شود که غرق در حیرت می‌ماند.

«ساندویچ‌دزد» داستان دختر نوجوانی است که عاشق دزدی است؛ کاری که وجدی وصف‌ناپذیر به او می‌دهد؛ وجدی که فانتزی‌های آشفته و آغشته به خشونت او را سیراب می‌کند. اما وقتی مچش را می‌گیرند، به‌خاطر مجازاتی که قرار است بر او وارد شود هیچ وجدی احساس نمی‌کند. مجازات او این است که چند ماه در مزرعه‌‌ای دوردست در یکی از روستاهای ایسلند کار کند. برگسون در این رمان که شخصیت‌هایش همه بی‌نام هستند، روانِ دختری را واکاوی می‌کند که در مه‌آلودگی هراس شهرنشینی به بلوغ نزدیک می‌شود، و از یک‌ سو در رابطه‌‌ای که با کشاورز دارد و از سوی دیگر روابطی که مردم روستا باهم دارند، سعی می‌کند تا با کشمکش میان زندگی شهری و روستایی، بین پیشرفت تکنولوژی و میل شدید به وفاداری به گذشته روبه‌رو شود.

جازمین دارزنیک در پنج‌سالگی همراه با خانواده‌اش ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد و درحالی بزرگ شد که چیز زیادی از گذشته‌ خانواده‌اش نمی‌دانست. در بیست‌وچند سالگی وقتی به مادرش کمک می‌کرد وسایلش را برای اثاث‌کشی از یک خانه جمع کند، عکسی میان یک دسته نامه قدیمی یافت. دختر توی عکس مادر جازمین بود در لباس عروسی، اما کنار او مردی ایستاده بود که جازمین قبلاً هیچ‌وقت او را ندیده بود…

عزیز نسین نویسنده دنیای وارونه، یکی از مشهورترین نویسندگان مدرن ترکیه بود. او که به عنوان استاد طنز شناخته شده است ، از سوی برخی منتقدین به عنوان قدرتمندترین و پرکارترین نویسنده طنز در این زمان، مورد تمجید قرار گرفته است. در کشور خود ، بیشتر آثار او بارها و بارها منتشر شده است . تعداد کل نسخه ها در حال حاضر از مرز هشت میلیون فراتر رفته است ، دستاوردی که هنوز توسط هیچ نویسنده دیگری ترکیه ای بدست نیامده است. عزیز نسین، به دلیل طنز جالبش نه تنها در کشور خودش ترکیه معروف است، بلکه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مانند ایران نیز طرفداران زیادی دارد. به طور کلی ویژگی طنز او، بیشتر نشان دهنده جوامع است که می خواهد ادعای جوامع پیشرفته و مترقی را در بیاورد.
مجموعه داستان دنیای وارونه شامل موضوعات زیر می شود:
داستان های سیاسی
داستان های اجتماعی
داستان های اقتصادی
داستان های خانوادگی
در هر کدام از این داستان ها عزیز نسین که معمولا داستان هایش را از دید اول شخص می نویسد، با گروهی از افراد برخورد می کند، و رفتارهای مسخره آنها را که ادعای بزرگی و پیشرفت دارند به نمایش می گذارد.