کتاب ماندارن‌ها، رمانی نوشته سیمون دوبووار است که اولین بار در سال 1954 منتشر شد. دوبووار در این اثر که مشهورترین رمان او به‌‎حساب می‌آید، نگاهی واقع‌گرایانه و بدون تعارف به جامعه اندیشمندان پاریس در پایان جنگ جهانی دوم می‌اندازد. او با پرداختی داستانی به ماجراهای افراد پیرامون خود (چهره‌هایی همچون ژان پل سارتر، آلبر کامو، آرتور کوستلر و نلسون آلگرن)، به‌شکلی زیبا و هنرمندانه جریان‌های عاطفی و فلسفی زمانه خود را به تصویر می‌کشد. کتاب ماندارن‌ها که هم درامی هیجان‌انگیز است و هم داستانی سیاسی – تاریخیِ به یاد ماندنی، ماجرای ادیسه زنی را روایت می‌کند که میان امیال شخصی و زندگی اجتماعی خود گیر افتاده است.

کتاب دیدن از سیزده منظر، اثری متشکل از یک داستان بلند و سه داستان کوتاه نوشته کالم مک‌کان است که اولین بار در سال 2015 منتشر شد. داستان‌های جذاب این کتاب، در زمان‌های مختلف شناورند و با ظرافتی مثال‌زدنی به کاوش در موضوعاتی هیجان‌انگیز می‌پردازند: نویسندگی، لحظه خلق و جان‌یافتن شخصیت‌های داستانی بر روی کاغذ، عواقبی همیشگی که ممکن است از یک رفتار ساده ناشی شوند، و چگونگی پیشروی زندگی انسان‌های مختلف در سراسر جهان با تأثیرپذیری از زبان، خاطرات و انسان‌های دیگر. کتاب دیدن از سیزده منظر، در بر دارنده داستان‌هایی به یاد ماندنی است که از دغدغه‌های نویسنده بااستعداد خود در رابطه با جامعه ایرلند و به‌طور کلی جامعه بشری در جای‌جای این کره خاکی پرده برمی‌دارد.

فیلیپ، بازرس سابق بیمه، با دوستش به سفر و گردش خود در ایتالیا از شهری به شهر دیگر ادامه می‌دهند. لینا، زنی زیبا که از او مسن‌تر است، بسیار ثروتمند و در ضمن خودرأی است.

آنها در این سفر پرماجرا با یک راننده تاکسی ایتالیایی و دختر جوان و زیبایش هم‌سفر می‌شوند. مقصد نهایی پاریس است، اما شخصیت ضعیف و ناتوان فیلیپ پیاپی حوادثی را می‌آفریند که سرانجام به فاجعه می‌انجامد…

کتاب تمام این مدت یکی از عاشقانه‌ترین کتاب‌های احساسی است! این کتاب در ارائه جزئیات، توضیحات، و عواطف برانگیزاننده در لحظه، فوق‌العاده است. همه‌چیز خیلی زیبا و عاشقانه پیش خواهد رفت و شما در سرتاسر اثر احساسی عمیق را تجربه خواهید کرد

کایل و کیمبرلی یک زن و شوهر ایدئال هستند اما آنها تصادف می‌کنند. کایل از ناحیه مغز آسیب دیده و وقتی از خواب بیدار می‌شود می‌فهمد کیمبرلی مرده است. او ویران شده؛ زیرا این پایان مدّنظر کایل نیست، و حتی دیگر نمی‌تواند کیمبرلی را ببیند. احساس می‌کرد هیچ‌کس او را درک نمی‌کند… تا اینکه مارلی وارد زندگی او شد.

او در نگارش این اثر از آثار کلاسیک سیاه و سفید سینمایی الهام گرفته است.

کتاب «آخرین نقاشی سارا دفس» رمانی نوشته «دومینیک اسمیت» که اولین بار در سال 2016 انتشار یافت. وقتی دو هنرمند هلندی به نام «بارن» و «سارا دفس» دخترشان را به‌خاطر ابتلا به طاعون در سال 1635 از دست می‌دهند، با مشکلات روحی و مالی شدیدی مواجه می‌شوند. «سارا» علی‌رغم این بداقبالی و قانونی که زنان را از کشیدن مناظر منع می‌کند، اثری را به‌وجود می‌آورد که منظره‌ای زمستانی را به تصویر می‌کشد. مردی ثروتمند و ساکن نیویورک به‌نام «مارتی دگروت» این نقاشی را در سال 1958 به ارث می‌برد، اما بعد از یک ضیافت خیریه در آپاتمانش، درمی‌یابد که نقاشی با نسخه‌ای جعلی جابه‌جا شده است. جست‌وجوی «مارتی» برای یافتن نقاشی، او را به بروکلین می‌برد و با «الی شیپلی» آشنا می‌کند. سال‌ها بعد، «مارتی» و «الی» در سیدنی دوباره ملاقات می‌کنند؛ جایی که زندگی آکادمیک «الی» به‌خاطر امکان حضور همزمان نسخه اصلی نقاشی و نسخه جعلی آن در یک نمایشگاه، به خطر می‌افتد.

این رمانِ فلسفی، پنجره‌ای رو به سویِ نسلی جدید است؛ نسلی که از دلِ جنگ و خودخواهی بیرون آمده‌اند و از انتهایِ خونریزی، آغاز شده‌اند. نسلی که با درد متولد شده‌اند و حالا که آمده‌اند حرف‌هایشان هنوز از حنجره درنیامده در نطفه خفه شده است. نسلی که رفتارشان بویِ اعتراض و پشتِ‌پا زدن به هنجارهایی را می‌دهد که هستی‌ و آزادیِ بشری را در بندِ خود کشیده‌ است. لنی، شخصیتِ اصلیِ رمان، جوانِ بیست‌ساله‌ای است که پدرش را در جنگ از دست داده است. مادرش او را ترک گفته و او منزجز از شرکت در جنگ ِ ویتنام، وطنِ خود، آمریکا، را رها کرده و به کوه‌هایِ آند در سوییس پناه آورده است. حال تنها چیزی که مانده، تنها اکسیری که رومن گاری به‌عنوانِ دلیلِ بودن معرفی می‌کند، عشق است؛ عشقی که همچون چسب وجود و هستیِ انسان را به زندگی‌اش می‌چسباند و همه‌‌چیز را قاعده‌مند می‌سازد. عشقی که فداکاری می‌بخشد و حسِ وابستگی. عشقی که معنایِ هستیِ بشری است.

در روستای العوفی در عمان ، با سه خواهر روبه‌رو می‌شویم: مایا که پس از یک شکست عاطفی با عبدالله ازدواج می‌کند. اسما که با احساس وظیفه ازدواج می‌کند و خاولا که درحالی‌که منتظر معشوق خود است که به کانادا مهاجرت کرده، همه پیشنهادات را رد می‌کند. این سه زن و خانواده‌هایشان شاهد تکامل عمان از جامعه‌ای سنتی برده‌دار به‌سمت کشوری امروزی هستند. کتاب «دختران ماه» زندگی این سه زن را شرح می‌دهد و علاوه‌بر آن نگاهی به تحولات اجتماعی و سیاسی عمان نیز دارد. این امر اهمیت این اثر داستانی را نشان می‌دهد که توانسته است از خلال روابط عاطفی سه زن، ما را با یک نظام روبه‌پیشرفت آشنا کند. روایت‌های موجود در این کتاب به‌گونه‌ای مدون شده‌اند که تا آخر جذابیت خود را حفظ می‌کند و خواننده تا انتها نمی‌تواند حدس بزند چه بر سر شخصیت‌ها خواهد آمد یا حتی چه بر سر عمان خواهد آمد.

این کتاب ما را به مکانی غیرمعمول می‌کشاند؛ روستایی در عمان در حاشیه مسقط پایتخت. این داستان از یک خانواده و تعدادی دیگر از شخصیت‌های اطراف آن، از پس از جنگ جهانی دوم تا کم و بیش دهه 2000 را روایت می‌کند. شخصیت‌های متعدد با قدرت طراحی شده‌اند و داستان گذار از جهان باستان به مدرنیته در کشوری که زندگی می‌کنند نیز جذاب است.

ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب کودکان و بزرگسالان را به‌طور یکسان برای نسل‌ها مجذوب خود کرده است. چرا لوئیس کارول ما را با چیزهای عجیبی آشنا می‌کند مانند کاترپیلارهای آبی، گربه‌هایی با پوزخندهای عجیب و غریب و ملکه سفیدی که مرموز زندگی می‌کند؟ آیا این همه فقط مزخرف است؟ آیا کارول تحت‌تأثیر بود؟ این کتاب «آلیس سرکش» معنای عمیق‌تر کتاب‌های آلیس را بررسی می‌کند و دنیایی سرشار از درس‌های زندگی فلسفی را نشان می‌دهد. بررسی برخی از بزرگ‌ترین ذهن‌های فلسفی که تاکنون زندگی کرده‌اند؟ ارسطو، هیوم، هابز و نیچه؟ آلیس در سرزمین عجایب و فلسفه، پرسش‌های نهایی زندگی را از نگاه شاید دوست‌داشتنی‌ترین قهرمان در تمام دوران ادبیات بررسی می‌کند. این کتاب به مسائل قانع‌کننده‌ای مانند ادراک و واقعیت و همچنین نحوه عملکرد منطق در دنیای دیوانگی، ساعت‌ها و گذرگاه‌های زمانی می‌پردازد. بینش‌های جدیدی را درخصوص شخصیت‌ها و صحنه‌های مورد علاقه آلیس در سرزمین عجایب، به بحث می‌گذارد. این کتاب به‌خوبی امر داستانی و غریب را با موضوعات فلسفی گره می‌زند. شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی که زمانی ما با آنها سرگرم می‌شدیم، در اینجا موضوع یک بحث فلسفی عمیق هستند. ویلیام ایروین یکی از نویسنده‌های این کتاب، استاد برجسته در گروه فلسفه در کالج کینگ، پنسیلوانیاست.

ماری آنقدر غرق زندگی مشترک بوده و خود را فدای ازدواجش کرده که حتی فرصت استفاده از تعطیلات را هم نداشته است. او در آستانه چهل‌‎سالگی سرخورده از ملال‌‎های زندگی و سردی رفتارهای همسرش، تصمیمی انقلابی می‌گیرد و با تهیه بلیت سفر دریایی به دور دنیا، خانه را ترک می‌کند تا به همه چیز پشت کند و وعده‌ای تازه با خودش بگذارد…

رمان سفر به انتهای شب، یکی از بزرگ‌ترین شاهکارهای ادبیات فرانسه است. هنگامی که دکتر لویی فردینان سلین در سن 38سالگی دست‌نویس رمان خود، سفر به انتهای شب را برای چاپ فرستاد. ناشرش او را همتای شکسپیر و دانته و… خواند و رمان فروش زیادی کرد.

پس از انتشار سفر به انتهای شب، نویسندگان زیادی چون هنری میلر و دیگران او را بسیار ستودند و وی را همپای بزرگانی چون جویس، پروست، فاکنر و کافکا دانستند.

سلین در سال 1961 در سن 67سالگی پس از خلق آثار ارزشمندی چون مرگ قسطی، داستان‌های پریان، دسته خیمه شب‌بازی ، شمال و… زندگی را به‌درود گفت.

سلین در ادبیات ایران چندان مشهور نیست و ظاهراً اولین بار که در مطبوعات ایران حرفی از سلین به میان آمده از زبان جلال آل احمد در کتاب ارزشیابی شتابزده در سال 1343 است که در یک گفت‌وگوی دراز در تأثیرپذیری خود از سلین و نفی تأثیرپذیری‌اش از کامو چنین می گوید: «بیگانه کامو بی‌اعتناست و بهت‌زده ، درحالی‌که مدیر مدرسه من سخت بااعتناست و کلافه، این دنیای تنها را من بهترین نوعش را به شما توصیه می‌کنم بخوانید. آقای لوئی فردینان سلین فرانسوی. من در مدیر مدرسه از او اثر گرفتم، او کتابی داره به اسم سفر به آخر شب، این کتاب به نظر من شاهکار ادبیات فرانسه است.»

کتاب «جشن شکار» رمانی نوشته «لوسی فولی» است که اولین بار در سال 2018 منتشر شد. نُه دوست نزدیک، یک دهه پس از اینکه اکثرشان از دانشگاه «آکسفورد» فارغ‌التحصیل شدند، برای مهمانی آغاز سال نو در کنار هم جمع می‌شوند ـ این بار در «لاک کارین»؛ عمارتی دورافتاده در مناطق کوهستانی اسکاتلند. تنش‌هایی در هنگام سفر طولانی با قطار در میان آن‌ها شکل می گیرد که اکثرشان، زیر سر شخصیتی کاریزماتیک و اغواگر است: دختری جذاب به نام «میراندا» که اغلب مردان می‌خواهند او را به‌دست آورند و زنان متعددی نیز می‌خواهند شبیه او باشند. اما اوضاع زمانی واقعاً به‌هم می‌ریزد که برف و کولاک شدید باعث قطع‌شدن ارتباط عمارت با جهان پیرامون می‌شود. و سپس، یکی از آن‌ها ناپدید می‌شود.

پیرمرد و دریا را شاهکار همینگ وی می‌دانند. یک رمان کوتاه. کمی بلندتر از داستان کوتاه.

داستان ماهیگیر پیری که چند وقت است هیچ صیدی نکرده است. والدین پسرکی که کمک‌دستش است پسرک را از همراهی او نهی می‌کنند و پیرمرد یک‌تنه به دریا می‌زند. پس از چند روز سرگردانی ناگاه یک نیزه ماهی بزرگ، خیلی هم بزرگ قلاب را می‌گیرد…

نکته‌ جالب پیرمرد و دریا این است که با آنکه داستان ساده‌ای دارد سال‌هاست محمل مناقشه منتقدان بوده است و هرکدام تفسیر خود از این داستان را دارند.

خود همینگ وی درباره این کتاب می‌گوید: «شما هیچ کتاب خوبی پیدا نمی‌کنید که نویسنده‌اش پیشاپیش و با تصمیم قبلی نماد یا نمادهایی در آن وارد کرده باشد… من کوشش کردم در داستانم یک پیرمرد واقعی، یک پسربچه‌ واقعی، یک دریای واقعی، یک ماهی واقعی و یک کوسه‌ماهی واقعی خلق نمایم؛ و تمام این‌ها آنقدر خوب و حقیقی از کار درآمدند که حالا هریک می‌توانند به معنی چیزهای مختلفی باشند.»

رمان «عشق» نوشته‌ نویسنده معروف ترکیه؛ الیف شافاک است. این رمان به شرح داستان زندگی زنی آمریکایی و تأثیر حکایت عرفانی مولانا و شمس در زندگی وی می‌پردازد.

خالی‌بودن جای مفهوم عشق در زندگی این زن و فرازونشیب‌هایی که با همراهی درویشی از دیار عرفان رفته‌رفته هموار می‌شود، در حقیقت بازگوکننده‌ نقش فقدان معنویات در زندگی‌های امروزی است و تأثیر عرفان دنیای شرق در حیات متمدن غرب را به تصویر می‌کشد.

چهل قانون عشق که در جریان رویدادهای رمان به مرور بیان می‌شود، بهترین راهنما برای یک زندگی ایدئال در سایه‌سار توجه به حق و حقیقت و دوری از پیش‌داوری‌های معمول در روابط انسانی است. این کتاب یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های تاریخ در ایران محسوب می‌شود و تاکنون بیش از ۵۰۰هزار نسخه از این رمان به فروش رسیده است.

«باب و همسرش گلدی همیشه آرزوی رفتن به پاریس را داشتند. با گذر زمان پایتخت فرانسه یک حالت اسطوره‌ای به خودش گرفته بود. مون مارتر، برج ایفل، پل‌های سین، قصر کنکورد، موزه لوور، کافه تراس‌ها، آپرای معروف و بقیه بناهای مهم؛ همه این‌ها در یک شهر جادویی بودند که برای باب و گلدی دست‌نیافتنی شده بود…»

هجده داستان کوتاه این کتاب هریک با سبک و سیاق خود نماینده ادبیات کشورشان هستند. قهرمانان این داستان‌ها در فاصله میان تسلیم و شورش می‌جنگند و اگرچه این داستان زنان است که این مجموعه را شکل می‌دهد، اما مردان بی‌آنکه حذف شوند، در همه جا حضور دارند.

این کتاب به‌دلیل تازگی ماندگارش، همیشه محبوب همه‌ نسل‌ها بوده و بیش از 120 بار در کشورهای انگلیسی‌زبان در قطع‌ها‌ی کوچک و بزرگ به چاپ رسیده، و برپایه‌ آن فیلم‌ها‌ی متعدد ساخته شده است که نخستینش فیلمی بود صامت محصول 1915 و تازه‌ترینش فیلمی محصول 2007. این کتاب نثری چندان زیبا و داستانی چنان جذاب دارد که پس از گذر دوازده دهه از انتشار آن در سال 2010 در دابلین، کتاب سال شناخته شد.

دوریان گری جوان خوش‌سیما و برازنده‌ای است که تنها به زیبایی و لذت پایبند است و هنگامی که دوست نقاشش از او چهره‌ای در کمال زیبایی و جوانی می‌سازد، او از اندیشه گذشت زمان و نابودی جوانی و زیبایی در اندوه عمیقی فرومی‌رود، پس در همان لحظه آرزو می‌کند که چهره خویش پیوسته جوان و شاداب بماند و درعوض، گذشت زمان و پیری و پلیدی‌ها بر تصویر او نشانه‌ای باقی بگذارد و پس از مدتی متوجه می‌شود که آرزویش برآورده شده؛ ولی یکی از دوستان او به نام «لورد هنری» کم‌کم او را به راه‌های پلید می‌کشاند و تصویر دوریان گری، به‌مرور، پیرتر، پلیدتر، و کریه‌تر می‌شود. او به‌مرور تا جایی پلید می‌شود که اولین قتل خود را انجام می‌دهد و خود «بسیل هاوارد»، نقاش آن تصویر را می‌کشد. دوریان ‌گری که هرروز چهره خود را در تصویر فرسوده‌تر و پیرتر می‌بیند، و راهی برای از بین‌بردن پلیدی‌ها پیدا نمی‌کند، ناگهان خشمگین می‌شود و چاقوی بلندی را در قلب مرد درون تصویر فرو می‌کند. در همان لحظه مستخدمان صدای جیغ کریهی را می‌شنوند و به‌سوی اتاق دوریان گری می‌شتابند. آن‌ها تصویر ارباب خویش را در بوم نقاشی می‌بینند که در کمال جوانی و زیبایی است، آن‌چنانکه خود او را می‌دیدند، اما بر زمین جسد مردی نقش بسته است در لباس آراسته و کاردی در قلب، با پلیدترین و کریه‌ترین چهره قابل تصور که تنها از انگشترانی که به دستش بود می‌شد هویت او را فهمید…

این رمان یک زن است ، رمان تمدنی است که به دست خشونت ویران شد، خشونت انسان‌هایی که تا دیروز مسالمت‌آمیز کنار هم می‌زیستند.

لولا، آنگاه که در اوایل دهه پنجاه سبک‌پای در مجلس رقصی در قاهره می‌رقصید، از زندگی چه می‌دانست؟

در این رمان، ‌سرگذشت لولا طی نیم قرن با افول مداوم مسیحیان شرق که همیشه بر این باور بوده‌اند که خداوند مراقب سرنوشتشان است، درهم می‌آمیزد.

این داستان به‌طور خلاصه درباره ملاقات یک هیولا با هیولای دیگری است.

یکی از هیولاها من هستم.

یون جه با یک بیماری مغزی به نام آلکسی تایمیا به دنیا آمد که بروز احساساتی مانند ترس یا خشم را برای او سخت می‌کند. او هیچ دوستی ندارد – دو نورون بادام‌شکلی که در اعماق مغزش قرار گرفته‌اند این کار را با او کرده‌اند – اما مادر و مادربزرگ فداکارش زندگی امن و رضایت‌بخشی را برای او فراهم می‌کنند. خانه کوچک آنها بالای کتاب‌فروشی دست دوم مادرش است که با یادداشت‌های رنگارنگ تزئین شده است. این یادداشت‌ها به او یادآوری می‌کند چه زمانی باید لبخند بزند، چه زمانی باید بگوید «متشکرم» و چه زمانی بخندد.

سپس در شب کریسمس – شانزدهمین سالگرد تولد یون جه – همه‌چیز تغییر می‌کند. یک عمل تکان‌دهنده ناشی از خشونتی تصادفی دنیای او را درهم می‌شکند و او را تنها و به‌حال خودش رها می‌کند. یون جه که برای کنارآمدن با فقدان خود تلاش می‌کند در انزوای خاموش عقب‌نشینی کند تا اینکه گون، نوجوان مشکل‌داری به مدرسه‌شان می آید و آنها یک پیوند شگفت‌انگیز ایجاد می‌کنند.

همان‌طور که یون جه شروع به بازکردن زندگی خود به روی افراد جدید می‌کند – ازجمله یک دختر در مدرسه – چیزی به‌آرامی در درون او تغییر می‌کند و هنگامی که گون ناگهان زندگی خود را در خطر می‌بیند، یون جه این شانس را خواهد داشت که از منطقه امنی که ایجاد کرده است خارج شود تا شاید تبدیل به قهرمانی شود که هرگز فکرش را نمی‌کرد.

رمان جسدهای عالی‌جنابان را لئوناردو شاشا در سال 1971 نوشت. داستان با الهام از خبری نوشته شده که آن زمان در مطبوعات ایتالیا هیاهو به‌پا کرده بود.

داستان حول ترور زنجیره‌ای عده‌ای قاضی در شهرهای مختلف شکل می‌گیرد. قهرمان داستان بازرس، روگاس مردی، جسور، روشنفکر و طنزپرداز است که پس از قتل اولین قاضی مأمور کشف واقعیت می‌شود و با اینکه مقامات بالا و سیاستمداران وادارش می‌کنند قاتل یا قاتلان را بین گروه‌های مخالف نظام جست‌وجو کند، او در مسیر دیگری حرکت می‌کند؛ به این ترتیب بازرس روگاس در کلاف سردرگمی از شک و سوءظن و قتل‌های دیگر قاضی‌ها و مناسبات وزیران و مأموران مخفی گرفتار می‌شود.

فرانچسکو رزی کارگردان شهیر ایتالیایی در سال 1976 با اقتباس از این کتاب فیلمی ساخت که در ایران هم به نمایش درآمد.

«نویسنده‌ای با ظرافت و بلندنظری بی‌حدوحصر… مهارت ادبی چگونه می‌تواند تا این اندازه مسرت‌بخش ،مهربان و متین باشد؟ آنتال سرب یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان اروپایی است.» (الی اسمیت)

«یک اثر آسمانی… یادم نمی‌آید آخرین بار کی این کار را کردم رمانی را تمام کنم و بعد یک راست به صفحه اولش برگردم و آن را دوباره بخوانم سفر در مهتاب از آن دست کتاب‌هایی که شما را وامی‌دارند فکر کنید نویسنده به روحتان دسترسی خصوصی دارد.» (نیکولاس لزارد گاردین)

«سفر در مهتاب یک کتاب، زیباست از آن نوع کتاب‌هایی که برای مدتی طولانی در بخشی لطیف از وجودتان حک‌شده باقی می‌مانند» (بكا رائفلد)

«رمانی بی‌اندازه هوشمندانه درباره عشق اجتماع و متافیزیک در اروپای دهه سی… سفر در مهتاب پژوهشی درخشان درباره خواب و خیالی اروتیک است اما به این ختم نمی‌شود و اثری بسیار فراتر از یک مغازله است.» (توبی لیچتیگ)

«یکی از دوستان من یک کتاب کوچک را در دستم گذاشت و گفت لن باید این رو بخونی هر مجارستانی فرهیخته‌ای این کتاب رو می‌شناسه و دوست داره این کتاب سفر در مهتاب آنتال سرب بود. با خواندن چند صفحه اول فهمیدم که این کتاب یکی از بزرگ‌ترین رمان‌های اروپایی بود.» (لن ریكس)

داستان حرامیان در دهه نخست سده بیستم میلادی روی می‌دهد. پسری نوجوان به نام لوسیوس پریست همراه با دوستی خانوادگی به نام بون هاگنبك به ممفیس سفر می‌كند. بون راهی برای سفر به ممفیس ندارد مگر دزدیدن اتومبیل پدربزرگ لوسیوس كه از قضا نخستین اتومبیل در سراسر ولایت یوكناپاتافاست. در سفر درمی‌یابند كه ند مك‌كازلین كه با بون در اسطبل پدربزرگ لوسیوس كار می‌كند نیز خود را در اتومبیل پنهان كرده است؛ و این تنها آغاز ماجراست. حرامیان كه در سال 1962 منتشر شد واپسین رمان ویلیام فالكنر است كه در سال 1963 برنده جایزه پولیتزر شد. ویلیام فالكنر پیش از انتشار حرامیان گفته بود كه «مشغول نوشتن كتابی زرین درباره ولایت یوكناپاتافاست» تا با آن حرفه نویسندگی خود را به پایان برساند. به‌نظر می‌آید كه حرامیان همان كتاب زرین باشد. این كتاب برنده جایزه پولیتزر می‌باشد.

«الان چیزی برای تماشا وجود نداره. اما اینجا روح و پتانسیل داره. بچه‌های زیادی اوقاتشون رو اینجا گذروندند. الفبا می‌خوندند و مسئله ریاضی حل می‌کردند. دو ردیف میز چوبی و شاید یه تخته سیاه اینجا بوده… اینجا یه بستنی‌فروشی دلپذیر میشه. می‌تونی تصورش کنی؟»

لیبی برنامه‌ریز مجالس شرکت بزرگی در شیکاگو بود، حداقل تا چند ماه پیش؛ تا زمانی که بدون هیچ تذکری اخراج شود. دقیقاً می‌دانست چگونه اتاقی خالی را اندازه‌گیری کند و قابلیت‌های آن را بسنجد، اما هر جاذبه‌ای که پدرش در این ساختمان می‌دید فراتر از درکش بود.

شاید از دست دادن شغلش بیش از وقار، عزت‌نفس و احتمالاً دوست و خانه‌اش برایش هزینه داشت. شاید بصیرتش را نیز از او ربوده بود.

لیبی به‌تازگی درخواست‌های زیادی برای شغل داده بود، اما بعد از پاسخ هرکدامشان انگار با صورت روی زمین سیمانی می‌خورد؛ آن هم به این دلیل که اشتباهی دکمه انتخاب همه را زده بود و ایمیلی برای همه کارمندهای کندرو ـ گراهام و همکارانش فرستاده بود که در آن نوشته بود سلول‌های مغزی رئیس‌هایش از گل‌های شمعدانی کمتر است و همه درخواست‌های رفع نقص آن‌ها را بی‌سلیقگی محض می‌بیند.

این احمقانه بود. ایمیلی مسخره. قرار بود شوخی با یک دوست باشد، اما هزینه‌اش برای لیبی جبران‌ناپذیر شد…

ماجرای در زمانه پروانه‌ها در کشور دومینیکن و در زمان دیکتاتوری رافائل تروخیو می‌گذرد. سه خواهر به مبارزه با دیکتاتوری برمی‌خیزند. یکی از خواهران که پیش از همه مبارزه را آغاز کرده خود را پروانه نامیده و حالا این سه خواهر در میان همگان به پروانه‌ها شهرت یافته‌اند.

اینجا همیشه از این اتفاق‌ها می‌افتد. هر روز و هر شب دست‌کم یک نفر به گریه می‌افتد، کنترلش را از دست می‌دهد و فریاد می‌زند. هق‌هق یا ناله و زاری می‌کند.

میتروا می‌گوید بهتر است راحت باشیم اما هرگز خودش این کار را نکرد. راه دیگر این است که یخ بشوی و هرگز نشان ندهی چه احساسی داری و از فکرهایت حرف نزنی. بعد یک روز از اینجا بیرون می‌روی آزاد آزاد؛ اما تازه کشف می‌کنی قفل شده‌ای و کلیدش را جایی در اعماق قلبت انداخته‌ای که نمی‌شود بیرون آورد.

نگاه پرسشگرانه‌ای به عشموی انداخت و گفت: «برای افرادی که مشکل دارند، وقتی باران می‌بارد.»

«ما در مرکز جهان هستیم، پس چه انتظاری داریم؟»

او احساس عصبانیتش را پنهان ساخت و گفت: «فردا وطن جدیدی ایجاد خواهد شد.»

عبده پاسخ داد: «در این مورد چندان مطمئن نیستم.»

«این به این دلیل است که شما به‌تازگی از بیمارستان در زمانی بازگشته‌اید که انتظار داشتید برای عروسی آماده شوید»

«آه، کشور من!»

دو ماه از تمام این‌ها گذشته و بازرس فوگل حالا دیگر باید از آن کوهستان نامأنوس دور باشد. خب پس او هنوز آنجا چه می‌کند؟ چرا آن تصادف رخ داد؟ و از همه مهم‌تر، حالا که جان سالم به‌در برده، پس این خون روی لباس‌هایش متعلق به چه کسی است؟ (از متن کتاب)

دوناتو کارّیزی جزو مشهورترین رمان‌نویسان معاصر ایتالیا در ژانر جنایی است و رمان «دختری در مه» جزو معروف‌ترین آثار اوست. او فیلم‌نامه‌نویس سریال‌های تلویزیونی و سینما، نویسنده پرفروش رمان‌های این ژانر در سطح جهان است. کارّیزی تبدیل به نویسنده‌ای ایتالیایی شده که آثار دلهره‌آور و هیجان‌انگیزش در 23 کشور جهان ترجمه و منتشر شده و جوایز بسیاری دریافت کرده است. کارّیزی در سال 2017 فیلم سینمایی «دختری در مه» را با بازیگری تونی سِرویلّو در نقش بازرس فوگل و ژان رِنو در نقش دکتر فلورس ساخت که در جشنوارۀ نوآر 2017 (درام‌های جنایی) نامزد دریافت جایزۀ کالیگاری شد. وی در سال 2018 در جشنوارۀ دیوید دی دوناتِلّو، بهترین کارگردان فیلم اولی شد و فیلمش در سه بخش، نامزد دریافت جایزه بود. در جشنوارۀ 2018 گلوبو دُرو (معروف به گلدن گلوب ایتالیا)، جایزۀ بهترین فیلم‌نامه به وی رسید. رمان «دختری در مه» خواننده را طلسم می‌کند؛ داستانی جذاب و گیرا که با قدرت، ترس‌هایمان را به چالش می‌کشد.

این کتاب از زبان یک راوی بوده که در آن کوندرا فلسفه‌ای درباره مدرنیته، تکنولوژی، سرعت، حافظه بشری و نیز احساسات عمیق بشری را به‌صورت بسیار زیبایی به تصویر کشیده است.

این رمان، مراقبه‌ای درباره اثرات مدرنیته بر ادراک فرد از جهان است.

این رمان از داستان‌های جداگانه‌ای تشکیل شده است که این داستان‌ها درطول رمان به‌هم بافته شده و در انتهای کتاب تمامی گره‌های داستان که به‌هم پیچ خورده بودند از هم باز می‌شوند.

کوندرا به‌عنوان راوی اصلی داستان، درطول سفر خود تصمیم می‌گیرد که شبی را در هتلی بگذراند که این هتل یکی از قصرهای قدیمی بوده که داستانی را در آنجا تعریف می‌کند.

این داستان آمیخته‌ای از تخیل و حقیقت است: ناگهان هوس کردیم غروب و شب را در یک قصر بگذرانیم.

قصرهای زیادی را در فرانسه به‌صورت هتل بازسازی کرده‌اند؛ چهارگوشی از سبزی گمشده درگستره‌ای از زشتی بی‌سبزی؛ مجموعه کوچکی از باریکه راه‌ها، درخت‌ها و پرنده‌ها بین شبکه‌ای عظیم از بزرگراه‌ها.

من به سفر دیگری، از پاریس تا یک قصر واقع در حومه شهر، که دویست سال پیش صورت گرفت، فکر می‌کنم…

تونی وبستر عادی‌بودن زندگی‌اش را پذیرفته: کار و بازنشستگی، ازدواج و طلاقی دوستانه. اما او هم مثل ما جوانی‌اش را درون خود نگه داشته و به سالمندی رسیده است. مهم‌ترین واقعه عمرش دوستی با ایدریئن تیزهوش و مستعد فاجعه است؛ مرید آلبر کامو. چهل سال بعد دفتر خاطرات همین دوست که طبق وصیت‌نامه به او واگذار شده، او را برمی‌انگیزد تا زندگی خود را بازخوانی کند. درک یک پایان برنده مهم‌ترین جایزه ادبی بریتانیا در 2011 شد. رئیس هیئت داوران (بوکر) در توصیف آن گفت: (کتاب مایه‌های یک اثر کلاسیک انگلیسی را دارد. این داستانی است که با انسان قرن بیست‌ویکم سخن می‌گوید.)

یوزف ك، كارمند فروتن بانك، یك روز بامداد پی می‌برد كه بدون ارتكاب گناهی مشخص، متهم شده است. به گمانش، اثبات بی‌گناهیش ساده است؛ ولی به‌زودی خود را در دنده‌ها و چرخ‌های ماشین تو در توی محاكمه‌ای گرفتار می‌یابد كه راه برنده‌اش عدالتی رنجناك است و نمایندگانش كارمندانی دون‌پایه و مستقر در دفترهایی پلیدند. یوزف ك. كه از این دیوستان و جهان پوچ می‌هراسد ولی همچنین به سویش كشیده می‌شود، دیگر خودش نمی‌داند كه آیا بی‌گناه است یا گناهكار. با این همه دلش می‌خواهد زندگی كند، اما توان بایسته پایداری با دو دژخیمی را ندارد كه به‌سان دو آدمكش، و به نام عدالتی كه وجود ندارد، به آهنگ داد گستردن به سراغش می‌آیند.

یک طرف زیبایی است و طرف دیگر در هم شکستگان و پیمال‌شدگان. هرقدر هم این کار دشوار باشد من می‌خواهم به هر دو طرف وفادار بمانم. آلبر کامو در یکی از میکده‌های آمستردام، مردی از خود و زندگی خود سخن می‌گوید و سقوط تدریجی خود را مرحله به مرحله شرح می‌دهد. ژان باتیست کلمانس که روزگاری در پاریس وکیلی موفق و نمونه انسانی درستکار و گشاده‌دست و پاکباز بوده است، اینک بر این گذشته نگاهی هولناک می‌افکند و در پرتو ذهنی هوشیار، دروغ و دورویی خود و دیگران را فاش می‌سازد: در این جهان و در این زمان هیچ‌کس نمی‌تواند خود را بی‌گناه بداند. تصویری که کلمانس از خود عرضه می‌کند ناگهان تصویر خود ما می‌شود. این کتاب کوچک آینه تمام‌نمای روزگار ما و انسان امروز است.

رمان نه‌چندان طولانیِ «پیردختر» جای ویژه‌ای در «کمدی انسانی» دارد و بالزاک نیز آن را از بهترین آثار خود می‌داند. این رمان نخستین‌بار به‌صورت پاورقی دنباله‌دار در مجلۀ «لاپرس» چاپ شد و اولین رمانی است که به این صورت در فرانسه منتشر گردید.

این رمان، تصویرپرداز دوران بازگشت سلطنت در فرانسه است و درخلال تضاد میان یک شوالیه ـ ‌به‌مثابۀ مظهر نمونه‌وار دنیای کهن، اشرافیت و کلیسای حامی آن ـ و سیورساتچی نوخاسته و جاه‌طلبی به نام دوبوسکیه ـ به‌مثابۀ نمونه‌وار دنیای نوین‌ ـ یورش تدریجی این بورژوازی را به جامعه اشرافیت که پس از 1815 و با روی کار آمدن حکومت دوران بازگشت، کوشید تا دوباره به خود سروسامان دهد، به شیوه هنری دلنشینی ترسیم کرده است و نشان می‌دهد که چگونه آخرین بازمانده‌های اشرافیت، دربرابر ترکتازی‌های تازه به دوران رسیده‌های عامی، به‌تدریج از پای می‌افتند. بدین‌سان در وجود نمونه‌وار دوبوسکیه و شوالیه، کشمکش‌ها و مسائل اساسی یک دوران تاریخی خلاصه می‌شود و بالزاک این مبارزۀ نمونه‌وار تاریخ جهانی را به‌عنوان موضوع داستان خود انتخاب کرده است. همین ویژگی «پیردختر» باعث می‌شود که علاوه‌بر حکایت ماجراهای خصوصی زندگی افراد مختلف، شاهد راستین و زندۀ جامعه، دوران و بشریت معاصر نیز باشد و در شناخت دنیای کنونی به خواننده یاری رساند. بالزاک در «پیردختر»، پرسش‌آفرین است، و اساس نظام اجتماعی عصر خود را به زیر سؤال می‌برد. به همین جهت، این کتاب یک اثر هنری ناب است؛ بدین معنا که اثری است که بر واقعیت مسلط است و به خواننده نیز اجازه می‌دهد که بر آن مسلط شود.

در داستان گوبسک به زندگی دختر بی‌بندوبار باباگوریو و حواشی آن سرک می‌کشیم، همان باباگورویویی که خود سرگذشتی دارد و یکی از رمان‌های مجموعۀ عظیم کمدی انسانی‌ به سوانح او اختصاص یافته است؛ اما این رمان بالزاک درواقع به‌تمامی سرگذشت‌نامۀ کنتس دو رستو و پسر جوان فقیر اما لایق او نیست که ثروت پدری‌اش را مادر بی‌بندوبارش بر باد می‌دهد. شخصیت اصلی این داستان آمیخته به فسون و فسانه پیرمرد عجیب و غریب و رباخواری‌ است به‌نام گوبسک که پدر ارنست پیش از مرگ همۀ دارایی‌اش را بدو وامی‌گذارد. بدین قرار مکتوب که وقتی پسرش به سن بلوغ رسید آن دارایی را بدو منتقل کند؛ اما ماجرا پیچ‌وتابی می‌یابد و دارایی به ارنست منتقل نمی‌شود و او در فقر گرفتار می‌شود، و ما درحالی با او آشنا می‌شویم که دختر ویکنتس دو گرانیلو بدو دل باخته است.

اکنون راوی داستان، درویل، وکیل و دوست خانوادگی ویکنتس، داستانی را حکایت می‌کند که عمیقاً از شخصیت مخوف گوبسک سرشار است: پیرمردی که رباخواری را از باب لذت فکری پیشۀ خود کرده، نه از باب ثروت‌اندوزی صرف. گوبسک از حیث شهرت به خساست سرشناس‌تر از باباگراندۀ اوژنی گرانده نیست؛ اما بی‌شک خسیسی ا‌ست اصیل‌تر و به‌لحاظ درونی غنی‌تر که قواعد خاص خود را با منتهای وسواس و دقت رعایت می‌کند و رباخواری را به مرتبۀ هنر برمی‌کشد.

رمانی که شطرنج را دستمایه‎ رخدادهای سیاه زندگی بث می‎کند و به هنرمندانه‎ترین شکل ممکن زندگی دختری نابغه اما منزوی را به تصویر می‎کشد؛ روایتی تکان‌دهنده از اعتیاد و تنهایی.

مواجهه‎ شخصیت اصلی رمان با جهان بیرونی و حتی تغییرات درونی خودش، بستری جدا از بازی شطرنج را برای مخاطب فراهم می‌کند که به‌نوعی یادآور دورانی مهیج و شگفت‌انگیز است: دوران بلوغ. دورانی که همه‌چیز حیرت‎انگیز است، حتی ساده‌ترین چیزها… داشتن یک اتاق، همراهی یک مادر و به دست‎آوردن کمی پول. او هر چقدر که در مسیرش پیش می‌رود، مفاهیم عمیق‌تری را تجربه می‌کند… و درنهایت مواجهه و پیوند‎خوردن با جوهره زندگی‌اش، یعنی تنهایی، تنهایی‌ای که نه‎تنها به‌واسطه فقدان فیزیکی آدم‌ها؛ بلکه به‌دلیل دنبال‎کردن کمال‌گیری افراطی است.

در سال‌های منتهی به میلاد مسیح ، کشورهای حوزه دریای میانه، همگی تمام و کمال جز قلمرو امپراتوری رم بودند. قلمرو فرمانروایی رم از بریتانیا تا یهودیه (قسمتی از جنوب فلسطین)، و از سوریه تا کارتاژ (محل فعلی شهر تونس) گسترده شده بود. در بعضی از این سرزمین‌های فتح‌شده، فرمانروایانی از رم گماشته شده بودند و در بعضی دیگر، شاهزادگان و فرمانروایان محلی، سرزمینشان را زیر نظر سلاطین رم اداره می‌کردند. ثروتمندترین و مهم‌ترین کشور تحت سلطه، سرزمین مصر بود. در آن زمان، اسکندریه پایتخت مصر بود که نامش برگرفته از نام اسکندر مقدونی بود که در سال 332 قبل از میلاد فراعنه مصر را شکست داده بود. او یکی از فرمانروایانش به نام بطلمبوس را حاکم آنجا کرده بود.

«لطفاً، روزینیا، لطفاً نگو که حرف می‌زنی. نگو که من زبانت را می‌فهمم.»

روزینیا ادامه می‌داد:

«اما زه اوروکو تو خیلی دیر کرده‌ای. بالاخره قایق درختی بیش نیست و اندوه درخت‌ها هم به اندازۀ صبرشان بزرگ است.»

زه اوروکو دیگر بلد نبود با روزینیا صحبت کند. مدت‌ها و مدت‌ها می‌گذشت و او در شهر مطمئن شده بود که دیگر هرگز این اتفاق روی نخواهد داد.

«در این صورت من هنوز دیوانه‌ام. دیوانه، مثل مردی که روزنامه زیر بغل راه می‌رفت…»

دیوانه؟ تو؟ به‌علت اینکه زبان درخت‌ها را می‌فهمی، به‌علت اینکه با اشیاء حرف می‌زنی؟ چه حرف‌های احمقانه‌ای! دیوانه‌ها آدم‌های دیگری هستند که شعور خدایی را از دست داده‌اند، کسانی که قلبشان سنگ شده است و حتی قادر نیستند زبان آدم‌ها را بفهمند. دیوانه آن‌ها هستند.» (از متن کتاب)

این رمان داستانِ حرکت است؛ حرکت انسان و شهر. داستان فرازوفرود زندگیِ یک شهر و یک کشور که زلزلهٔ طبیعی همان‌قدر خانه‌هایش را ویران می‌کند که زلزله عاطفی یا سیاسی زندگی شهروندانش را.

راوی همچون رهگذری خستگی‌ناپذیر نوری به روان شخصیت‌ها می‌اندازد، زندگی هر شخصیت را نیمه‌کاره رها می‌کند و می‌رود سراغ شخصیت بعدی و بعدی. شهر او را با خود می‌برد و مواجهه با شخصیت‌های جدید آن‌قدر ادامه پیدا می‌کند که خواه‌ناخواه این پرسش سر برمی‌آورد که آیا سرگذشت این آدم‌ها به هم گره خواهد خورد؟

در میان آثار جوانی داستایفسکی، صورت «جوان رؤیاپرداز» از صورت‌های مهم است و درحقیقت صورت خود اوست. وجه مشترک او با جوان‌های رؤیاپرداز داستان‌هایش شکایت از بخت ناهمراه است. در شب‌های روشن هم شرح اشتیاق جوانی رؤیاپرداز را می‌خوانیم که زندگی را درتنهایی به‌سر می‌کند و به‌دنبال گمشده‌ای که با او همزبانی کند، هرسو می‌پوید. تا عاقبت در کنار آبراه با دوشیزه‌ای گریان که او نیز عاشقی شیدا و تنهاست، آشنا می‌شود و خیال می‌کند که ایام تنهایی‌اش به‌سر آمده. در گفته‌های جوان، که شرح رؤیاهای شبانه‌ اوست، صدای خود نویسنده محسوس است؛ ازاین‌روست که داستان به زبان اول‌شخص نوشته شده و رنگ حدیث نفس دارد.

یکصد حکایتی که در این مجموعه به‌نظر می‌رسد به‌تدریج از مغز پرشور و حساس بوکاس روی کاغذ تراوش کرده است. بوکاس نام مجموعه پرارزش خود را دکامرون که به‌معنی ده روز است گذاشت و چون کتاب گرانبهای او منتشر شد مواجه با تشویق و علاقه شدید خوانندگان گردید. بوکاس با وجود این موفقیت، دست از فعالیت برنگرفت و به نگارش آثار برجسته دیگری پرداخت که هریک در نوع خود کم‌نظیر است. بوکاس در سنین پیری برخلاف دوران جوانی از زنان رویگردان شد و مورد طعن و لعن خویشان و دشمنان سابق خود گردید و سرانجام در ۲۱ دسامبر ۱۳۷۵ در خانه قدیمی نیاکان خود چشم از جهان فروبست.

«راهبی که فراری‌اش را فروخت» از رابین شارما داستانی است الهام‌بخش که راهی آسان و درعین‌حال عمیق برای زندگی را دراختیار خوانندگان قرار می‌دهد. داستان پیرامون شخصیت «جولیان منتل» شکل می‌گیرد که یک وکیل ثروتمند و موفق است و نامی بزرگ در حرفه خود محسوب می‌شود؛ اما یک حمله قلبی غیرمنتظره، زندگی موفقیت‌آمیز او را ویران می‌کند. شروع ناگهانی بیماری جولیان منتل را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و عملکرد و فعالیت‌های او به بن‌بست می‌رسد. او می‌اندیشد که آیا موفقیت‌های مادی ارزشی داشته، و سپس همه‌چیز را رها می‌کند و به هندوستان می‌رود.

سفر به هند یک بیداری معنوی برای او به‌همراه دارد که باعث می‌شود پنجره‌های جدیدی به روی «جولیان منتل» گشوده شود و زندگی را از چشم‌اندازهای دیگری ببیند. او تصمیم می‌گیرد زندگی دوباره خود را به طریقی دیگر سپری کند؛ طریقی که خشنودکننده‌تر از قبل و بامعناتر از قبل باشد.

رابین شارما در «راهبی که فراری‌اش را فروخت»، خواننده را به سفری روحانی درون فرهنگی کهن خواهد برد که عقل و خردی به گستردگی هزاره در بر دارد. کتاب، حامی زندگی شاد، تفکر عمیق و صحیح، ارزش قائل‌شدن برای وقت و رابطه، نظم بیشتر، دنبال‌کردن ندای قلبی و زندگی‌کردن در تک‌تک لحظات است.

راهبی که فراری‌اش را فروخت، به‌عنوان یکی از پرفروش‌ترین رمان‌ها، توجه خوانندگان را در سراسر جهان به خود جلب نموده و آنچه تحسین همه را برانگیخته هسته فلسفی کتاب است که وام‌دار هر دو فلسفه شرقی و غربی می‌باشد.

رمان قلعه حیوانات اثر جورج اورول با ترجمۀ امیر امیرشاهی، رمانی ضد اوتوپایی، کمدی، سیاسی و تمثیلی است که درطول جنگ جهانی دوم به رشتۀ تحریر درآمده و در 17 اوت سال 1945 در انگلستان منتشر شده است. این رمان یکی از بهترین آثار جورج اورول است و به‌زعم خود او یک «افسانه» سیاسی بر اساس وقایع روسیه است.

«آقای جونز مالک مزرعه مانر به اندازه‌ای مست بود که شب وقتی در مرغدانی را قفل کرد از یاد برد که منفذ بالای آن را هم ببندد. تلوتلوخوران با حلقه نور فانوسش که رقص‌کنان تاب می‌خورد…» (بخشی ازمتن کتاب)

لسلو کراسناهورکایی نویسنده  مجار در سال 2015 به‌خاطر «نوآوری و اعتلای سطح داستان‌نویسی جهانی» برنده جایزه بین‌المللی «من بوكر» شد. او در سال 1989 رمان «مالیخولیای مقاومت» را منتشر کرد که برنده جایزه بهترین کتاب سال آلمان شد. سوزان سانتاگ، به‌خاطر این رمان، او را «استاد معاصر مجار در آپوکالیپس‎‌نگاشتن» توصیف می کند که خواننده را به مقایسه او با گوگول و ملویل برمی‌انگیزد. در اینجا با هنرمندی جسور روبه‌رو می‌شویم که قراردادها را زایل کرده و کیهان دیگری را بازمی‌سازد؛ آنقدر کج‌ومعوج و غریب که هنگام آشناشدن با آن، دیگر به دشواری می‌توانیم از آن روی گردانیم.

قهرمان‌های اصلی او محکوم به غلتیدن در شکست‌اند، آدم‌های پالتوپوش یادآور داستان‌های کافکا و داستایوسکی و بکت؛ اما کراسناهورکایی مقلد نیست، نبوغ او برای تبدیل امر متافیزیکی به امر ماتریال و بالعکس، منحصربه‌فرد است.

یک شکارچی مرموز و وحشی طی مدتی بیش از ده سال مرتکب پنجاه مورد تجاوز در کالیفرنیای شمالی می‌شود، سپس روانه‌ جنوب شده و ده نفر را به‌طرز فجیعی به قتل می‌رساند. او در سال 1986 ناپدید می‌شود و از چنگ نیروهای پلیس و بهترین کارآگاهان منطقه می‌گریزد.

سی سال بعد، میشل مک‌نامارا، روزنامه‌نگار جنایات واقعی و نویسنده وبگاه محبوب دفتریادداشت روزانه‌ جنایات واقعی مصمم می‌شود روانیِ خشنی را که قاتل گلدن استیت می‌نامد، پیدا کند. میشل به کندوکاو گزارش‌های پلیس می‌پردازد، با قربانیان مصاحبه‌ می‌کند و به جوامع آنلاینی راه می‌یابد که به اندازه‌ خودِ او فکر و ذکرشان حل این پرونده است.

آ‌نچه این کتاب را بسیار خاص کرده این است که با دو وسواس فکری درهم آمیخته است؛ یکی روشن و یکی تاریک. قاتل گلدن استیت نیمه‌ تاریک است و میشل مک‌نامارا نیمه‌ روشن. این کتاب آمدوشدِ میانِ این دو ذهن، یکی بیمار و آشفته و دیگری باهوش و مصمم است. دوستش داشتم.

شمارگان رمان خاطرات تن در ادبیات عرب کم‌نظیر بوده و تا امروز به زبان‌های انگلیسی ایتالیایی و فرانسوی آلمانی اسپانیایی چینی و کردی ترجمه و منتشر شده است. دانشگاه سورین پاریس لیون مریلند واشنگتن امان الجزیره و سن ژوزف بیروت و دانشگاه‌های آمریکایی بیرون و قاهره و نیز دوره آموزش متوسطه در لبنان این رمان را جز مواد درسی خود قرار داده‌اند. منتقدان این رمان را برترین رمان عرب دهه 90 و یکی از بهترین رمان‌های عرب قرن بیستم دانسته‌اند. قرار است یوسف شاهین کارگردان شهیر مصری فیلمی بر اساس این رمان بسازد… صدایم یاری‌ام نمی‌کند. فقط با حرکت سر جواب می‌دهم بیرون می‌رود و لحظه‌ای بعد با سینی مسی بزرگ که روی آن یک قوری و دو فنجان و یک شکر پاش و گلابدان و ظرف شیرینی گذاشته بازمی‌گردد. در شهرهای دیگر معمولاً قهوه را آماده در فنجان می‌آورند و کنارش هم قاشقی و حبه قندی اما قسطنطینه شهری است که از خلاصه‌کردن چیزها بدش می‌آید؛ شهری که همه‌چیز را تک و بی‌همتا می‌خواهد همه لباس‌هایش را با هم می‌پوشد و هرچه می‌داند به زبان می‌آورد. برای همین است که اندوه هم در این شهر یک ضیافت است کاغذهای پراکنده دربرابرم را جمع‌وجور می‌کنم تا جایی برای فنجان قهوه باز کنم انگار می‌خواهم برای تو جایی آماده کنم…

گئورگ لوکاچ (۱۸۸۵–۱۹۷۱) اکنون به‌عنوان یکی از مبتکرترین و آگاه‌ترین منتقدان ادبی قرن بیستم شناخته می‌شود. او که در سنت فلسفی آلمانی کانت، هگل و مارکس آموزش دیده بود، با فرار به اتحاد جماهیر شوروی در سال 1933 از آزار نازی‌ها گریخت. در آنجا با مجموعه جدیدی از مشکلات روبه‌رو شد: جزم‌اندیشی استالینیستی درخصوص ادبیات و نقد ادبی. او با مانور بین موانع سانسور، طولانی‌ترین اثر نقد ادبی خود، رمان تاریخی، را در سال 1937 نوشت و منتشر کرد.

رمان تاریخی که با رمان‌های سر والتر اسکات شروع می‌شود، تکامل ژانری را که در سال‌های پس از ناپلئون بر ادبیات داستانی اروپا تسلط یافت، مستند می‌کند. رمان به نقطه‌ای رسیده بود که می‌توانست از نظر اجتماعی و سیاسی انتقادی و همچنین روان‌شناختی داشته باشد. لوکاچ فصل آخر خود را به داستان‌های ضد نازی آلمان و اتریش اختصاص می‌دهد.