دیلیا اوئینز جانورشناس و نویسنده آمریکایی متولد 1949 است. وی در مناطق روستایی ایالت جورجیا بزرگ شده و از کودکی همیشه طبیعت را بهترین دوست خود دانسته است.

دیلیا که در حال حاضر در آیداهو زندگی می‌کند، به همراه همسر خود سه کتاب مستند درباره طبیعت آفریقا نوشته، مقالات معتبری در نشریات طبیعت‌شناسی منتشر کرده و برنده جایزه «جان باروز» شده است. «جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند» اولین رمان این نویسنده است.

این رمان ملهم از نوشته‌های «جورج اورول» در سال ۱۹۸۴ و نیز تا حدی «کافکا» است. مضمون کلی این کتاب، نظارتی است که بر توده‌ها اعمال می‌شود. شما به صورت استعاری به

جزیره‌ای می‌روید که در آن نیروی ناشناسی مردم را وادار می‌کند که چیزهای خاصی را فراموش کنند؛ کلاه‌ها، عطرها، پرندگان و روبان‌ها را. در این رمان هماهنگ با فراموش شدن این

چیزها از خاطرات، آن‌ها از دنیای واقعی هم حذف می‌شوند. پلیس در همه جا حاضرِ جزیره، به صورت مداوم خاطره این اشیا را از ذهن‌ها می‌زداید، اما… .

داستان یک کتابفروشی به اسم هاولینگ، جایی که خوانندگان برای غریبه‌ها، معشوقه‌شان و شاعران نامه می‌نویسند. این داستان هِنری و ریچل هم هست؛ قبل از اینکه ریچل به شهری در کنار دریا سفر کند، آن‌ها بهترین دوست همدیگر بودند. حالا ریچل دوباره به شهر برگشته است و همراه او در کتابفروشی کار می‌کند. غم بزرگی دارد. چند ماه پیش برادرش غرق شده است و او می‌خواهد در کتاب‌هایی که مردم دوست دارند و کلمه‌هایی که به جا گذاشته‌اند، به‌دنبال آینده‌ای برای خود باشد.

رمان «دختری که پادشاه سوئد را نجات داد» همزمان با استقبال مخاطبان ایرانی، عنوان بهترین کتاب صوتی و نیز پرفروش ترین ترجمه سال ???? را به دست آورد. به گزارش خبرنگار مهر، رمان «دختری که پادشاه سوئد را نجات داد» نوشته یوناس یوناسن نویسنده سوئدی که در نمایشگاه بین المللی کتاب سال جاری نیز ترجمه فارسی آن از سوی نشر آموت منتشر شد، جایزه بهترین کتاب صوتی و نیز پرفروش ترین ترجمه سال ???? را از نمایشگاه بین المللی کتاب پراگ به دست آورد. یوناسن نویسنده و روزنامه نگار سوئدی است که تاکنون دو اثر از وی با عنوان «پیرمرد ??? ساله ای که از پنجره فرار کرد و ناپدید شد» و رمان «دختری که پادشاه سوئد را نجان داد» منتشر شده که هر دو نیز در ایران نیز ترجمه و منتشر شده‌اند. کتاب تازه کیهان بهمنی رمان «دختری که پادشاه سوئد را نجات داد» درباره‌ نومبکو مایکی، دختری سیاه‌پوست و نابغه‌ ریاضیات، است که در یکی از فقیرترین ‌محلات آفریقای جنوبی زندگی می‌کند. دست تقدیر قهرمان داستان را ابتدا به یک مرکز تحقیقات اتمی ‌می‌کشاند و پس از آن در حالی که ماموران سازمان‌های جاسوسی او را تعقیب می‌کنند، نومبکو همراه با ‌یک بمب اتمی روانه‌ی سوئد می‌شود. در ادامه شخصیت‌های دیگری به این داستان اضافه می‌شوند و ‌حوادث پی‌درپی طرح داستان را پیچیده‌تر می‌کنند. ‌زبان طنز خارق العاده یوناسن در این کتاب به همراه نگاه تیزبینانه او به برخی جریانات سیاسی در عرصه بین‌المللی از این رمان اثری خواندنی به وجود آورده که تاکنون به ?? زبان زنده دنیا نیز ترجمه شده است. «دختری که پادشاه سوئد را نجات داد»در ایران با ترجمه کیهان بهمنی از سوی نشر آموت منتشر شده و در ایام نمایشگاه کتاب نیز یکی از آثار پرفروش نمایشگاه بود

«دروغ¬های کوچک بزرگ» قصه کسانی را روایت می¬کند که به دلیل ترس از آبرو، اسرار زندگی¬شان را به هیچ¬کس حتی دوستان و نزدیکان خود بیان نمی¬کنند. قتلی رخ می¬دهد که والدین همه دانش-آموزان یک مدرسه را تحت تاثیر قرار می¬دهد. «جین» یکی از مادرهای مدرسه است. او قربانی اشتباه و رفتار مردی شده است که سال¬ها بر زندگی او سایه انداخته است و از نظر مخاطب اولین متهم قاتل به حساب می¬آید اما این همه ماجرا نیست. مخاطب بیش¬تر از این¬که به فکر قاتل باشد دوست دارد بداند چه کسی به قتل رسیده است. داستان «لیان موریاتی» شما را تا آخرین صفحه می¬کشاند تا پاسخ سوال خود را بیابد.
لیان موریاتی در این کتاب دکتر جکیل و آقای هاید دیگری خلق می¬کند. او نشان می¬دهد گاهی انجام کار غلط بهتر است.
نیویورک تایمز
این کتاب چنان جذاب است که نمی¬توانید آن را زمین بگذارید. چه نویسنده خوبی: باهوش، دانا، و پر از شگفتی.
آن لاموت
لیان موریارتی در سال 1966 در سیدنی استرالیا به دنیا آمد. از کودکی علاقه زیادی به نوشتن داشت وتوانست در بزرگ¬سالی به آرزویش نحقق بخشد. «دروغ¬های کوچک بزرگ» در سال 2014 پر فروش¬ترین کتاب نیویورک تایمز شد و شهرت زیادی برای نویسنده کسب کرد. او داستان¬های دیگری نیز در کارنامه خود دارد از جمله «سه آرزو»، «آنچه آلیس از یاد برد» ، و «راز شوهر» که در زمره پر فروش¬ترین نیویورک¬تایمز و سایت «آمازون» قرار گرفت.

«شاید برخی از شما بدانید همسر من بازیگری بازنشسته است. او یکی از ستاره‌های تئاتر بود تا آن‌که مرا دید و تصمیم گرفت، به جای هنرپیشه بودن، خانم ماندل باشد.»
من تنها زن صحنه بودم، مری بندیکت با ترجمۀ گلی‌نژادی، اثری در حوزۀ بیوگرافی محسوب می‌شود. حکایت زندگی هدی لامار؛ بانویی هنرمند که زمانی هنرپیشه ای چیره دست بود و سپس به بازیگری بزرگ در صحنه سیاست بدل شد.
«زیباترین زن جهان» چیزی نبود که برای او کافی باشد، او بلندپرواز بود و این بلندپروازی را با ثبت اختراعاتی ماندگار کرد. طراحی یک سیستم راهنما برای اژدرهای نیروهای متفقین که از طریق تغییر فرکانس مانع از ردیابی توسط دشمن می‌شد؛ اثری بود که باعث شد نام او در تاریخ ماندگار شود و ردپای فعالیت‌های علمی او در فن‌آوری بلوتوث و وای فای نیز به چشم می‌خورد.
روایت کتاب من تنها زن صحنه بودم در هفدهم مه 1933 آغاز می شود و تا چهارم سپتامبر 1942 ادامه می یابد؛ روایتی که هم شروعی شورانگیز دارد و هم پایانی درخشان و مخاطب را با خود به لحظه های پرهیجان تاریخ می برد.
«در پایان، آیا همان شخصی شده بودم که آنان پیش از آن تصور می‌کردند؟ برای هر کس دیگری هدی لامار بودم. فقط صورتی زیبا و بدنی نرم. من هرگز هدی کیسلر نبودم؛ مخترعی بلندپرواز، متفکری کنجکاو و یهودی. من هرگز پشت نقش‌های بسیاری که روی صحنه‌های خاموش و روشن بازی کردم، خود واقعی‌ام نبودم.»

مجموعۀ رمان های ناپل — دوست باهوش من – داستان یک اسم جدید – آن ها که می روند و آن ها که می مانند — داستان یک کودک گمشده — النا فرانته – ترجمۀ سودابه قیصری

نگویید چیزی نداریم، نامزد جایزهٔ بوکر 2016، راوی زندگى دو نسل متوالى از یک خانوادهٔ بزرگ چینی است: نسلى كه انقلاب فرهنگی سرشار از بی‌عدالتی و تحقیر در دههٔ ‌1960 را تجربه کرد و فرزندانش، دانشجویانی که خشونت و قتل‌عام از سوی حکومت را در رویدادهای 1989 میدان تیان‌آن‌من از سر گذراندند.
در مـركـز ایـن داسـتان حمـاسـى، دو زن حضـور دارنـد؛ مـارى و اى‌ـــ‌ میـنـگ.مارى می‌كوشد از خلال رابطه‌‌اش با اى‌ـــ‌مینگ، قصهٔ خانوادهٔ متلاشى‌اش در ونكــوورِ زمـان حـال را بازسـازى كنــد و پاسـخ پرسش‌هایی را بیـابد. او سـرانجام درمى‌یابد چطور كاى، پدر مرموزش كه پیانیستى بااستعداد بود، اسپارو، پدر ای‌ــــ ‌ مینگ كه آهنگسازى برجسته بود و جولى، ویولنیست نابغه، مجبور می‌شوند در دورهٔ كارزارهاى سیاسى چین، شخصیت هنرى خاص خود را تغییر دهند، كارى كه پیامدهایش تا پایان عمر رهایشان نمی‌كند.
مادلین تین با چیره‌دستى و پختگى، طنز و هنرمندى، رمانى می‌آفریند به شدت عمیق و درونى و در عین حال سیاسى كه گرچه از جزئیات زندگى چینى سرچشمه می‌گیرد، بى‌تردید جهانشمول و غیر قابل چشمپوشى است.

رمان «از گورب خبری نیست»، در سال ١٩٩٠ نوشته شد و بعد از آن نیز رمان‌های دیگری از مندوسا به چاپ رسید. آن‌طور که مترجم کتاب توضیح داده، این نویسنده اسپانیایی یک مجموعه رمان پلیسی هم با روایتی پاردویک و محوریت شخصیتی عجیب، کارآگاهی خل‌وضع، نوشته است. «از گورب خبری نیست» رمانی است در ژانر علمی-تخیلی اما در آن با رویکردی طنز به مسائل عینی و واقعی پرداخته شده است. «به‌تعبیری، مندوسا به مدد داستانی فانتزی مسائلی هستی‌شناسانه مطرح می‌کند و با خلق یک جهان احتمالی، امکان مقایسه آن با جهان واقعی ما را فراهم می‌کند.» رفتارها و مناسبات اجتماعی، زیست و ذهنیت بشری و تاریخ از جمله مضامینی هستند که در این رمان به آنها پرداخته شده است. در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «دسته دسته کودکان که تازه از مدرسه‌هایشان فرار کرده‌اند، به میدان هجوم می‌آورند. آن‌ها طوقه‌هایی را روی زمین می‌غلتانند و یویوبازی و قایم‌باشک‌بازی می‌کنند. دیدن آنها مرا از قبل هم اندوهگین‌تر می‌کند. ما در سیاره‌مان از این چیزها که این‌جا به آن کودکی می‌گویند، نداریم. هنگامی که متولد می‌شویم، مقداری لازم و مجاز از دانش، هوش و تجربه را به اندام اندیشه‌ورز ما تزریق می‌کنند. البته با پرداخت مبلغی اضافه می‌توان از مزایای دانشنامه، اطلس جغرافیایی، تقویم ابدی، منبعی بی‌شمار از دستورالعمل‌های آشپزی دلیا اسمیت و نسخه‌های قرمز و سبز راهنمای سفر میشلین به سیاره عزیزمان بهره‌مند شوند. به محض رسیدن به بزرگسالی هم ابتدا یک امتحان از ما می‌گیرند و سپس کد بزگراه، آیین‌نامه شهرداری و گزیده‌ای از مهم‌‌ترین احکام دادگاه امور قانونی را به ما تزریق می‌کنند. اما ما دوره کودکی-دوره کودکی واقعی- مثل اینجا نداریم. در سیاره ما هرکسی باید مطابق با آنچه برایش در نظر گرفته‌اند زندگی کند نه بیشتر، بدون آن‌که در پی دردسرتراشیدن یا مداخله در کار دیگران باشد. از طرفی، موجودات بشری، مثل حشرات، زندگیشان سه دوره یا مرحله دارد؛ البته اگر به اندازه کافی عمر کنند.» مندوسا در این کتاب با خلق موجوداتی فضایی که از سیاره‌ای دیگر آمده‌‌اند، این امکان را فراهم کرده تا به زمین و وضعیت موجود در آن از منظری دیگر توجه شود

داستان های جوجه تیغی را وکیلی آلمانی بر اساس پرونده هایش نوشته و لحن سرد و بی طرفانۀ او در روایت خشونت و تبعیض و ظلم، نشان از این نکته دارد. ولی این بدان معنا نیست که نویسنده هیچ احساسی به شخصیت های داستانش نداشته است، که حتی با بعضی از آن ها تا سال ها بعد نیز ارتباط داشته و از حالشان باخبر بوده است.روایت جزئیات یک ماجرا و توصیف دقیق صحنۀ جرم، از خصوصیاتی است که داستان های این مجموعه را به داستان های جنایی و معمایی شبیه می کند. گاهی پیچیدگی معماها، داستان را شبیه به داستان های پلیسی می کند و گاه نیز فضاهای سرد و تاریک مخاطب را به یاد داستان های کافکا می اندازد.

پایان هیچ یک از داستان ها را حتی خوانندگان باهوش هم نمی توانند به راحتی پیش بینی کنند. نویسنده هیچ تعهدی نداده است که پایان داستان ها همیشه تلخ یا خوشایند باشد. گاهی مجرم واقعی پیدا نمی شود.گاهی بی گناه مجازات می شود و گاهی گناهکار تبرئه می شود. گاهی همه چیز ناشی از یک اشتباه ساده و سوء تفاهم است و گاهی جرم با خشونت و وحشیگری اتفاق افتاده و هیچ جای ترحمی برای مجرم باقی نگذاشته است.