روبرت موزیل، نویسنده بزرگ اتریشی است که در ادبیات کلاسیک نوین او را با مارسل پروست و جیمز جویس مقایسه می‌کنند. روان‌پژوهی استادانه و جسورانه او باعث شده «کالبدشکاف زندگان» لقب بگیرد، در عین آنکه زبانش از لطافت شاعرانه نیز بهره‌مند است و حتی می‌توان او را از غزلسرای تنهایی خردمندان دانست.

پریشانی‌های ترلس جوان اولین اثر اوست که در سرآغاز قرن پرفاجعه قرن بیستم، در سال 1906، منتشر شده است و از تجربه‌های دوران تازه جوانی او نیز نشانی دارد. این رمان به شرح آزار و شکنجه حساب‌شده پسری دبیرستانی به دست هم‌کلاسی‌هایش می‌پردازد و موشکافانه نشان می‌دهد که چگونه در پس پوسته نازک متانت مدنی آدم‌ها غرایزی موحش و قهرآلود و بدوی زبانه می‌کشد.

حکومت ساقط شده است، مردان از رأس قدرت به زیر کشیده شده‌اند و زنان حکومت را تماماً در ید قدرت خود دارند. سال‌هاست مرزهای کشور به روی بیگانگان بسته شده و جهان فقط با اطلاعاتی از وقایع امپراتوری زنان خبر دارد که سران صلاح می‌بینند منتشر شود. ژودیت، «شبانِ» زنان، که پس از مرگ مادرش جانشین او شده آن سرزمین را با مُشت آهنین اداره می‌کند؛ مضحکه‌ای سیاسی در دل رژیمی هذیان‌زده که تمام شعارهای پیش از انقلابش را کنار گذاشته و در کار خلق ارزش‌ها و شعارهای جدید است. به‌موازات روایت اصلی، خاطرات پرستاری معمولی پیش کشیده می‌شود که به حریم شبان راه می‌یابد و واقعیتِ پارانویایی قدرت و مواهب کارگزاران حکومت و بلهوسی‌های جنون‌آمیز آنها را به تصویر می‌کشد. زنان تشنهٔ قدرت تأملی است در باب دلایل و تأثیرات تعصب و فساد در ساختار حکومت‌های تمامیت‌خواه از هر سنخ.

این رمان پانورامای گسترده‌ای از وضعیت مردمان شهر قامیشلی در گیرودار جنگ ش‌روزه اعراب و اسرائل و روزهای پس از آن در سال 1967 است. کندوکاوی است در استبداد نظامی حاکم برشهر! برکات با زبانی گیرا و متفاوت خواننده را در پس‌کوچه‌های شهر می‌گرداند و با جادوی زبان، خواننده را از تونل روایتی چندلایه به برشی از تاریخ پرآشوب سوریه پرتاب می‌کند. حکایت سرکوب و تحقیر، و قصه غریب در خاک وطن است. نمایی است از چنبره حزب بعث بر جسم و روح انسان و تصویری است از رعب و وحشتی که بذر آن را در هر خانه‌ای کاشته بودند. در میان این سیاهی و تباهی، جوانه عشق دو نوجوان اندک امیدی در رگ‌های زندگی جاری می‌کند.

دنیا ذهن های ما را به بازی گرفته است. آمار تنش و اضطراب رو به افزایش است. سیاره ای سریع و نا آرام زندگی های سریع و نا آرام خلق میکند. ما بیشتر از همیشه با هم مرتبط هستیم، با این حال بیشتر از همیشه احساس تنهایی میکنیم و تشویق میشویم برای همه چیز، از سیاست های گرفته تا شاخص توده ی بدنی مان، نگران باشیم.
چطور می توانیم در سیاره ای که ما را دیوانه میکند عاقل بمانیم؟
چطور در عصر فناوری انسان بمانیم؟
چطور وقتی به مضطرب بودن تشویق میشویم خوشحال بمانیم؟
مت هیپ، نویسنده ی سرشناس انگلیسی، در یادداشت هایی درباره سیاره ای نا آرام به این پرسش ها پاسخ می دهد. کتاب های مت هیگ به بیش از چهل زبان ترجمه شده اند و همواره در لیست پر فروش ترین های بین المللی قرار دارند.

«ساعت ستاره» آخرین رمان کلاریس لیسپکتور، نویسنده نامدار برزیلی است. این رمان ماجرای دختری اهل شمال شرقی برزیل، به نام مکبئا است که به تنهایی زندگی می‌کند. دختری در حاشیه مانده و تقریبا نادیدنی که باوجود محرومیت از همه آنچه ما زندگی می‌نامیم، به طرز آزاردهنده‌ای عاشق زیستن است. مکبئا در حلبی‌آباد ریودوژانیرو در اتاقی اجاره‌ای با چهار دختر دیگر زندگی می‌کند و تایپیست است. او بسیار خجول و کم‌رو و رقت‌انگیز است، جذابیتی ندارد، صورتش پر از لک و پیس است و همانقدر جذاب است که «یک قهوه سرد». او از فیلم دیدن و کوکاکولا خوشش می‌آید و دوست دارد مثل مرلین مونرو باشد اما بیمار و زشت است. او آزاد و رها است و حتی نمی‌داند چگونه غمگین باشد. داستان لیسپکتور درباره گذران روزهای این دختر و شاید هزاران دختر شبیه او در سرزمین نویسنده و شاید هرجای دیگر از دنیا است. دخترانی مظلوم که به هر دلیلی از محیط بومی خود برای کسب و کار و گذران زندگی به شهرهای وحشی پا می‌گذارند تا شاید بتوانند زندگی کنند. دخترانی ساده و بی‌دفاع که چیز زیادی از دنیا نمی‌دانند، حتی دلبری‌های زنانه را. لیسپکتور در این داستان، شخصیت قهرمان رقت‌انگیز خود را در تقابل با شخصیت راوی شهری و بی‌احساس داستانش قرار می‌دهد و آنها را همچون دو لبه قیچی تیزی برای بریدن تصورات معمول ما از فقر، هویت، عشق و بدبختی به کار می‌گیرد. او در آخرین رمان خود، خواننده‌اش را به راز و رمز واقعی زندگی نزدیک می‌کند. لیسپکتوردر ۱۹۲۰ در اوکراین زاده شد و دو ماه بعد خانواده برای فرار از جنگ جهانی عازم برزیل شدند. او بعدها در خبرگزاری برزیل مشغول به کار شد و در سال ۱۹۴۳ اولین رمانش «نزدیک به قلب وحشی» را منتشر کرد که به خاطر سبک نوآوارنه‌اش جوایز زیادی را نصیب او کرد. او اکنون مهم‌ترین نویسنده یهودی پس از کافکا شناخته می‌شود.

جورج اورول می‌خواست هنر را برای خدمت به مردم عادی به کار گیرد اما تجربه و بینش عمیقی که او نسبت به مواضعش داشت، اگر می‌خواست روی کاغذ بیاید، همه‌گیر نمی‌شد و به دست مردم عادی نمی‌رسید. پس هوش سرشار و علاقه‌ کودکی‌اش به کتابخوانی را سرمایه خود کرد و داستانی نوشت که به سبک کتاب‌های کودکان، حیوانات شخصیت‌های آن هستند. این میانبری بود تا درک مفاهیم را برای مخاطب آسان‌تر کند. مزرعه‌ی حیوانات متاثر از رویدادهای سه دهه‌ی نخست سده بیستم است و اورول در آن به‌وضوح به نقد و استهزای حاکمیت شوروی و شخص استالین می‌پردازد.
جورج اورول روزنامه‌نگار، منتقد ادبی و شاعری انگلیسی است که توانست تلاش برای زندگی بهتر و آزادی را به انسان بیاموزد. او به خاطر نبوغش در مسائل اجتماعی و مکتب تساوی‌طلبی تحسین و از سویی دیگر به خاطر عشق به ادبیات به عنوان مرجع تحلیل‌های سیاسی و اجتماعی معرفی می‌شود.
او معتقد بود: «هیچ کتابی به‌راستی فارغ از جهت‌گیری سیاسی نیست. خود این عقیده که هنر نباید کاری به کار سیاست داشته باشد، موضعی سیاسی است.» به این ترتیب جورج اورول که از پنج سالگی می‌دانست، روزی نویسنده می‌شود، در پنج سال پایانی عمرش دست به خلق آثاری زد که حالا ما نام او را جدا از این آثار نمی‌دانیم. ابتدا در 1945 میلادی اثر شگفت‌انگیز و ماندگار «مزرعه‌ی حیوانات» را نوشت و بعد در 1949 میلادی آن را به چاپ رساند.

“محمد طلوعی” در کتاب پیش رو، مخاطب را سوار بر مرکبی از کتاب کرده و او را دقیقا زیر “زیر سقف دنیا” می‌چرخاند. او مخاطب را به ده شهر مختلف در سراسر جهان می‌برد تا ناظر سفر ماهیگیری پدر و پسری در رشت، نیمه‌شب‌های تهران، استانبول در کودتا، بمباران دمشق، چرخیدن در کافه‌های پاریس و رستوران‌های بیروت، خوردن ساندویچ در پالرمو، فوتبال در سارونو، علف‌کشی در آمستردام، و گشت و گذار مجدد در بازارهای معروف رشت باشد.
از منظری می‌توان گفت که چند نوع مسافر وجود دارد: یک دسته گردشگرانی که برای دیدن جاذبه‌ها به شهرها و ممالک مختلف سفر می‌کنند و دسته‌ی دیگر مسافران حرفه‌ای که می‌خواهند روحیه زندگی رایج مردم محلی را تجربه کنند. یک دسته هم شامل افرادی همچون “محمد طلوعی” است. او در هر مکان طعم زندگی به خصوص آنجا را می‌چشد و چیزهایی را می‌بیند که هیچکس تا به حال ندیده است.
او سپس این تجربه‌ها را با خواننده کتاب “زیر سقف دنیا” که “جستارهایی درباره‌ی شهرها و آدم‌ها” است، به اشتراک می‌گذارد؛ گویی که شما در حال خواندن یک روایت لذت‌بخش و سرگرم‌کننده هستید که تجربه‌ای بکر و منحصربه‌فرد را میان اوراق کتاب، عرضه می‎کند. تجربه در مکان است که قالب می‌گیرد و در جای خود اتفاق می‌افتد. “محمد طلوعی” در “زیر سقف دنیا” به قدرت روایت خود تکیه زده است و با پرداخت لوکیشنی داستان‌گونه، که نه در داستان، بلکه در واقعیت وجود دارد، شهرهایی را که به آنها سفر کرده، از جهات مختلفی برای مخاطب توصیف می‌کند. نه تنها تصاویر، بلکه اصوات، رایحه‌ها، رنگ و لعاب و صد البته طعم نیز در این روایت‌های شهر به شهر “محمد طلوعی” به چشم می‌خورد.

سیلک خاطراتی را در «فوریت»، وقتی نوزده ساله بوده و هر روز عصر از لودیوین کوچیک نگهداری می کرده به یاد می آورد. لودیوین دلش می خواسته در باغ درخت ها را بغل کند، یاد بگیرد مثل پرندگان پرواز کند، زیر آسمان پرستاره بخوابد. در مدت نه ماه، هر دو در دنیایی رؤیایی کنار هم زندگی می کنند، خانواده ی دخترک هم در حاشیه هستند و غرق در رابطه انحصاری شان.
میشل لایاز با این رمان کاوش خود را در مشکلات خانوادگی ادامه می دهد. او بسیار موشکافانه شادی های کودکانه را از کوچکترین مسائل در حالی به تصویر می کشد که خانواده به آنها کوچکترین توجهی ندارد.

فرانسیسکو سونیاگا در رمان «مسافر هواپیمای ترومن» به زندگی سیاسی و ماجرای دیوخنس اسکالانته می‌پردازد؛ مردی که داوطلب ریاست‌جمهوری ونزوئلا شد و احزاب آزادی‌خواه برای متوقف کردن واپسگرایی، بر سر انتخاب او به اجماع رسیدند. اما رخداد نامنتظره‌ای دکتر اسکالانته را از رسیدن به جایگاه ریاست‌جمهوری باز داشت و پس از آن مسیر تاریخ عوض شد و ونزوئلا دوباره به‌سمت هرج‌ومرج، دیکتاتوری و کودتاهای نظامی رفت. او استعاره‌ای است از کهن‌الگویی که می‌خواهد منجی وطن خویش شود ولی در میانۀ راه جنون امانش نمی‌دهد و به تاریکخانۀ تاریخ فرستاده می‌شود.

نویسنده معروف ویلیام جرالد گلدینگ، نویسنده انگلیسی و برنده جایزه ادبی نوبل سال ۱۹۸۳ بی آنکه چندان منزوی باشد، فقط اجازه ی نگاهی اجمالی به گذشته و زندگیش را داده است . از مصاحبه و گفتگو های معمول و مرسوم اجتناب ورزیده، و در سخنرانیهای که در انگلستان و آمریکا ایراد کرده تنها به ادبیات و اندیشه ی متجلی در آثارش پرداخته است. این خصوصیت ، در رمانهای او نیز کاملا مشهود است / شخصیتهای او هیچ توجهی به مسایل روزمره و حوادث پیش پا افتاده ای که زندگی مردم عادی را در بر می گیرد ، نشان نمی دهد . و هیچ یک از رمانهای گلدینگ ، انعکاس زندگی معمول و ماجراهای عام پسندی نیست که برای جلب نظر روشنفکران گریزی نیز به فلسفه و سیاست و مذهب زده باشد .

جوکلین مدیر کلیسا مدیر برنامه ساخت یک برج در کلیسای بزرگ است که هزینه اون توسط عمه اش خانم الیسون که یکی از میسترس های سابق دربار شاه بوده تامین میشود. برنامه علیرغم مخالفت بسیاری از جمله معمار بنای منار روجر ماسون ادامه داره. کلیسا منابع کافی برای بنای برج در اختیار ندارد اما جکلین که ظاهرا روانپریش می باشد فکر میکند که از جانب خدا داره به او وحی می شود و انتخاب شده است که این برج رو بسازد تا مردم را به خدا نزدیک تر کند. در میانه راه جوکلین به بیماری سل مبتلا و دچار عفونت در نخاعش می شود..اما درد نخاعش رو به ماواالطبیعه و مجازات الهی بخاطر تاخیرش در بنای بررج نسبت میدهد. در طول داستان جوکلین از میلی که به گودی پانگال زن یکی از خادمان کلیسا که مردی است مفلوج پیدا میکند و این امر باعث عذاب روحی جوکلین میشود.

مجموعه ی سه گانه ی بنیاد (Foundation)، نوشتهی آیزاک آسیموف در دهه ی چهل میلادی در قالب داستان های کوتاه در مجله ی آستونینگ چاپ می شد. این مجموعه در دهه ی پنجاه گردآوری و تکمیل شد و انتشارات دابل‌دی آن را به شکل رمان بلند منتشر کرد.
این کتاب در سال 1966 جایزه بهترین مجموعه کتاب همه ی دوران های هوگو (Hugo) را به خود اختصاص داد. این جایزه همین یک بار داده شد و هرگز به کتاب دیگری تعلق نگرفت. بعدها با نوشتن چهار کتاب دیگر و افزودن آنها به مجموعه ی اصلی سه جایزه ی هوگوی دیگر نیز به دست آورد.
از نظر بیشتر منتقدین بنیاد اسیموف در کنار کتاب 2001 – یک ادیسه ی فضایی نوشته ی آرتور سی کلارک، بهترین اثر در ژانر علمی تخیلی است و به تعبیری ارباب حلقه های این ژانر می باشد. نام این کتاب در برخی از سایت های معتبر چون (Thrive Global) جزو صد کتابی که حتما پیش از مرگ باید خواند درج شده است. بنیاد در میان کتاب های علمی و تخیلی یکی از بهترین داستان ها را در این ژانر روایت می کند که آن را در دسته ی علمی تخیلی اجتماعی قرار می دهد. بی تردید با خواندن این کتاب به ژانر علمی و تخیلی علاقه مند خواهید شد.

ارسکین کالدول (1903-1987) را در ایران بیشتر با قصه های بابام می شناسیم. این نویسنده ی مشهور و پرکار آمریکایی در آثارش به مسائل اجتماعی، فقر و نژادپرستی در ایالت های جنوبی آمریکا می پرداخت. جاده ی تنباکو از مهم ترین آثار اوست که در قالب فیلم و به ویژه نمایش نیز مخاطبان بسیاری داشته است.
این رمان کلاسیک در دوره ی «رکود بزرگ» در آمریکای دهه ی 1930 می گذرد و با روایتی واقع گرا و سرراست، و طنزی ظریف، زندگی بحران زده ی کشاورزان و اجاره داران ایالت جورجیا را به تصویر می کشد که رشد کارخانه ها و صنعتی شدن بی رویه زیست شان را مختل، و پایه های اخلاق و معنویت شان را سست کرده است…
او و ایدا هفده بچه درست کرده بودند. پنج تاشان مرده بودند و دوازده تاشان هرکدام در گوشه ای زندگی می کردند. فقط اِلى می و دود هنوز در خانه مانده بودند. پرل سه کیلومتر دورتر زندگی می کرد ولی هیچ وقت نمی آمد سری به جیتر و ایدا بزند و آنها هم به سراغ او نمی رفتند. بچه های مرده را در بخش های مختلف مزرعه خاک کرده بودند. بعد از مرگ آنها مزرعه را بارها شخم زده بودند و چون هیچ علامتی روی قبر آنها نبود، کسی، اگر هم می خواست، نمی دانست کجا دنبالشان بگردد.

ما در جنوب صحرای آفریقا، آفریقای سیاه، هستیم. جایی در میان قبیله‌ی مولونگو. پسرهای ارشد خانواده‌هایی ناپدید شده‌اند، مادران‌شان را از طایفه رانده‌اند. چه مصیبتی بر سر این قبیله نازل شده است؟ پسرها کجا هستند؟ لئونورا میانو در این رمان جذاب، به مسئله‌ی بردگی سیاه‌پوست‌ها می‌پردازد تا صدای آن‌هایی باشد که به‌خاطر این موضوع، عزیزی را از دست داده‌اند. در این کتاب، تاریخ آفریقا با نثری عالی، رمزآلود، همراه با رازورزی و عقاید و باورهای این اجتماع به رشته‌ی‌ تحریر درآمده است.

«اگر فرزندان‌شان هرگز پیدا نشوند، اگر معلوم نشود چه بر سرشان آمده‌، حکایت غم و اندوه این مادرها را کسی تعریف نخواهد کرد. جامعه این ده جوان و دو عاقله‌مردی را که در آتش‌سوزی بزرگ دود شده‌اند و رفته‌اند هوا به دست فراموشی خواهد سپرد. حتی دیگر از خود آتش هم حرفی نمی‌زنند. چه کسی از یادآوری خاطرات تلخ لذت می‌برد؟»

«برنده جایزه‌ی فمینا ۲۰۱۳»

رمان بر استخوان‌های مردگان، اثری است خارق العاده از اولگا توکارچوک که پس از بازگردانی به زبان انگلیسی توجه منتقدین و مخاطبان را به خود جلب ساخته و برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات شد. طنز داستان قوی بوده و در عین حال اثری شفاف، خطرناک و تکان دهنده است. داستانی تحسین برانگیز که سوالات تند و تیزی را درباره ی رفتار بشر مطرح می سازد.
ماجرا از این قرار است که در یک دهکده ی دور افتاده در کشور لهستان، انینا دوشیکو روزهای تاریک و سرد زمستان را به مطالعه ی اخترشناسی، ترجمه ی اشعار ویلیام بلیک و مراقبت از خانه های تابستانی ساکنان ثروتمند ورشو اختصاص داده است. با ترجیح دادن حیوانات به همنشینی با انسان ها که دیگر بر کسی پوشیده نیست، شهرت او به گوشه گیر بودن تشدید شده است. اما ناگهان مشخص می شود که یکی از همسایگان مرده است. خیلی زود جسد او در شرایط عجیب و غریبی پیدا می شود. با افزایش سوظن ها، انینا خود را وارد تحقیقات می کند چرا که مطمئن است چیزهای به درد بخوری می داند؛ فقط اگر به او گوش کنند و کسی به حرف هایش توجه نشان بدهد…
رمان بر استخوان‌های مردگان یک اثر هیجانی و خیال انگیز و کاوشی برانگیزاننده در مرزهای کدر و مبهم بین عقل و جنون، عدالت و سنت، اختیار و تقدیر بوده و این سوالات را مطرح می کند که ما چه کسی را سالم و عاقل می دانیم و چه کسی حقیقتا شایسته ی داشتن صدا و مورد توجه قرار گرفتن است.

یکی از آن ها گیاهخوار است و دیگری گوشتخوار.
آیا می توانند سر یک میز غذا بنشینند؟
الیا، صاحب و سرآشپز آرمانگرای رستوران گیاهی لودمورت، واقع در یکی از شهرهای کوچک استان بریتنی در غرب فرانسه و متیو، مدیر بازاریابی بزرگترین تولید کننده ی گوشت خوک شهر است.
هیچ یک از آن ها نمی تواند جاذبه ای را که نسبت به یکدیگر احساس می کنند، انکار کند و چنین به نظر می رسد که ممکن است بتوانند سر یک میز غذا بنشینند. تا اینکه لیا به حقیقت پی می برد…
سبز و قرمز، هم زمان یک کمدی عاشقانه و کمدی خطاهاست. دو نفر از جهان های مختلف، در یکی از شهرهای کوچک فرانسه، به یکدیگر می پیوندند. در شهری که غوطه ور در فرهنگ غذاست.

گای گاناراتنی در اوین اثرش «در شهر خشمگین و دیوانه ی ما» بازتاب درخشانی از زبان مردم ساکن حاشیه‌ی لندن ساخته است. او که به واسطه‌ی حرفه‌ی روزنامه نگاری و ساخت مستند تجربه‌ی نزدیکی از درگیری‌ها‌ی اجتماعی دارد به خوبی توانسته موج خشونت را در یکی از شهرک های حاشیه‌ی لندن روایت کند.

رمان «در شهر خشمگین و دیوانه‌ی ما» در کمتر از دو روز، زندگی اهالی فرودست شهرکی در لندن را می کاود و بازنمایی دقیق از مهاجران و خرده‌فرهنگ های زنده در حاشیه‌ی لندن را ارایع می کند. «در شهر خشمگین و دیوانه‌ی ما» تصویری از گوشه های جدامانده‌ی لندن امروزی و جوانان آن است. جوانانی که به سختی تلاش می کنند در حاشیه‌ی شهر سهمی از زندگی برای خود بیایند و جوانی کنند. در این حین موجی تکراری از خشونت زندگی آن ها را به لرزه در می‌آورد.

« زنی با دامن بنفش» تحت نظر است.
او هر روز یک پیراشکی کرمدار برای خودش می خرد و توی پارک روی نیمکتی می نشیند، جایی که مرتب مورد تمسخر و مزاحمت بچه های محله قرار می گیرد. از خیابان خرید می کند و به خانه می رود و بعد دوباره به پارک برمی گردد و در همه حال تحت نظر است « زنی با ژاکت زرد» همه جا او را دنبال می کند می داند که «زنی با دامن بنفش» چه می خورد، چه می پوشد، کجا زندگی می کند و موهایش را با چه می شوید. آنها هر دو زنانی تنها هستند که پول زیادی ندارند و در خانه های کوچک و قدیمی زندگی می کنند. اما همه «زنی با دامن بنفش » را می شناسند در حالی که « زنی با ژاکت زرد» نامرئی است. تفاوت آنها در همین است.
هنگامی که «زنی با ژاکت زرد» در محل کار خود شغلی برای «زنی با دامن بنفش پیدا می کند موقعیت «زنی با دامن بنفش» را به کلی تغییر می دهد. پس از این که زنجیره ای از اتفاقات غیرمنتظره «زنی با دامن بنفش» را در شرایط عجیب و حساسی قرار می دهند، «زنی با ژاکت زرد» باید تصمیم مهمی بگیرد: در سایه ها پنهان بماند، یا چهره ی واقعی خود را به «زنی با دامن بنفش» نشان دهد.

در بعضی حوادث، مهم نیست جنایتکار چه کسی است، وسیله ی ارتکاب جرم دست هرکس باشد، مجرم اوست، ذهن کسانی که اسیر شور و اشتیاق است و فقط بر یک موضوع تاکید دارد، به واقعیت پیوستن رویاهایشان؛ هدف آنها در آن لحظه این است، به دست آوردن ثمین کارشان ، بقیه ی افراد جزییاتی بیش نیستند. البته آنها را به این دلیل نمی توان متهم دانست ، اما وقتی اشتیاق شان را عملی می کنند و بقیه را در این اشتیاق سهیم می کنند، اتفاقاتی که قرار است پس از آن رخ بدهد حالت تراژدی به خود پیدا می کند و …..

جان لنچستر (متولد 25 فوریه 1962) روزنامه نگار و رمان نویس بریتانیایی است. او در هامبورگ به دنیا آمد، در هنگ کنگ بزرگ شد و در انگلستان تحصیل کرد و فارغ التحصیل شد. او با میراندا کارتر، مورخ و نویسنده، ازدواج کرده است و از او صاحب دو فرزند است که همگی در لندن زندگی می کنند.

تاکنون پنج رمان به نام‌های دِین به لذت؛ آقای فیلیپس؛ بندرگاه معطر؛ پایتخت؛ و دیوار و سه کار غیرداستانی به نام‌های رُمانس خانوادگی، که یک زندگینامه است؛ اوپس! چرا همه به همه بدهکارند و هیچ‌کس نمی‌تواند قرضش را بدهد، درباره بحران مالی جهانی؛ و چطور با پول حرف بزنیم، کتابی درباره اقتصاد به زبان ساده نوشته است. کتاب‌های او برنده جایزه هاوث­ورندن، جایزه رمان اول وایت بِرد، جایزه ایی ام فارستر و پرمی لیبرتر شده‌اند. لنچستر همچنین نامزد دریافت جایزه بوکر شده است. کتاب‌های او به 25 زبان دنیا ترجمه شده‌اند. لنچستر سردبیر نشریه نقد کتاب‌های لندن و نویسنده مجله نیویورکر است.