اتاق داستانی است تکان دهنده و عمیق که شما را به تفکر وا می‌دارد روایت عشقی بی‌پایان در شرایطی دشوار و پیوندی ناگسستنی میان مادر و فرزند که از نگاه معصومانه و زبان کودکانه جک نقل شده است. نویسنده در این داستان شما را با خود به دنیای کوچکی می‌برد که سرشار از لحظه‌های بیم و امید است. ورود به این دنیای کوچک و پرالتهاب دنیای شما را بزرگ‌تر می‌کند. جک پسربچه پنج ساله‌ای است که همراه با مادرش در یک اتاق ده متری زندگی می‌کند وهرگز از آن خارج نشده. اتاق برای جک خانه، برای مادرش زندانی است که سال ها او را در خود محبوس کرده است. عشق شدید او به فرزندش به او توان مقاومت و فداکاری می‌بخشد، ولی به خوبی می‌داند که با وجود کنجکاوی فزاینده فرزندش و درماندگی روزافزونی که در خود احساس می‌کند، اتاق بیش از این نمی‌تواند آن‌ها را در میان دیوارهای خود نگه دارد. با ورود به اتاق به دنیای دیگری قدم می‌گذارید.
خانم اما دونوگو نویسنده‌ای ایرلندی تبار است و در کانادا زندگی می‌کند او در سال 1969 در دوبلین متولد شده و دارای مدرک دکترای زبان انگلیسی از دانشگاه کمبریج است و تا کنون رمان‌ها و داستان‌های کوتاه و نمایشنامه‌های زیادی از او به چاپ رسیده است.
اتاق جدیدترین رمان اوست که بلافاصله پس از انتشار در سال 2010 در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های سال قرار گرفت و برنده جوایز ادبی متعددی شد این کتاب در همین سال در فهرست نهایی جایزه من بوکر که یکی از معتبرترین جوایز ادبی جهان است قرار گرفت و همچنین از طرف نیویورک تایمز به عنوان یکی از ده کتاب برتر سال 2010 معرفی شده است.
حکیمه مردانی متولد سال 1344 در تهران است و از سال 1375 ساکن خارج از کشور در حال حاضر ساکن فرانسه است وی دارای مدارک کارشناسی مترجمی زبان انگلیسی و کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی است و به حرفه مترجمی اشتغال دارد.

نوری ابراهیم در جلسه دفـاع از پایان‌نامه دکترایـش در باره منصور حلاج اطلاع می‌یابد که تزش به بهانه الحاد حلاج مردود اعلام شده است.
در اوج دوران افسردگی ناشی از این شکست، خیال حلاج در برابر او جان می‌گیرد و زبان می‌گشاید. نوری درمی‌یابد حلاج و او هر دو گرفتار جیره‌خواران و فقهایی جاه‌طلبند که دور سلطان را گرفته‌اند و دین برایشان اسم شبی است برای راهیابی به کاخ جادویی قدرت…

نوری که از لای پردهٔ مخمل به داخل اتاق می‌تابید، حالا دیگر غیب شده بود و فضای اتاق رو به تاریکی گذاشته بود. سنگینی انگشتم را روی ماشه حس کردم…
روزی‌ روزگاری آناتولی مجموعه‌ای است شامل نُه داستان از نویسندهٔ نام‌آشنای ترکیه، احمد امید، که در ایران بیش‌تر با رمان باب اسرار شناخته شـده است. او که تا پیـش از اثر پیـشِ رو نـام خود را به عنـوان یک جنایی نویس بر سر زبان‌ها انداخته بود، در مجموعه‌داستان‌هایش کوشیده است فراتر از قصه به انگیزه‌ها بپردازد و ضمن تمام این‌ها فضای فرهنگی و اجتماعی جاری در سرزمینش، ‌ترکیه، را بازتاب دهد.

آقای مدیرعامل شیشه مربا را گرفته بود سر دستش، ایستاده بود و حرف می‌زد.

_ عجیب! عجیب! حیرت‌انگیز! عجیب است همکاران. دو ماه است که ما کتاب ها‌مان را این‌گونه ناقص به بازار می‌دهیم هیچ‌کس صدایش درنیامده. هیچ‌کس فکر نکرده که چرا درِ شیشه مرباها باز نمی‌شود. هیچ‌کس فکر نکرده ایراد از کارخانه و بسته‌بندی است. وقتی مصرف‌کننده مظلوم و بیچاره دیده درِ شیشه مربا باز نمی‌شود اولین چیزی که به نظرش رسیده این بوده که بگیردش زیر آب گرم، زیر شیر سماور،‌ و هی زور بزند. همین که دیده از زور زدن نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود. پاپی‌اش نشده، خیلی که سمج و خسیس بوده و دلش برای پولش سوخته با میخ و سیخ و سرِ کارد افتاده به جانش،‌ زده دست و بالش را زخم کرده. یا نوک کارد شکسته و پریده رفته تو چشمش و کور شده. چه مردم خوب و نازنینی داریم ما. اما، اما متاسفانه حتی، حتی یک‌بار هم به ذهنش نرسیده که مشکل از بسته‌بندی ماست. نه‌تنها مسئول فنی و بسته‌بندی کارخانه در کارش بی‌دقتی کرده و تقصیر دارد، بلکه همه ما مقصریم. از من مدیر کارخانه گرفته تا آقای اسماعیلی نگهبان کارخانه. آقایان شوخی نیست. اگر مسئولین دولتی بو ببرند که چنین اتفاقی در کارخانه ما افتاده بی برو و برگرد درِ این‌جا را می‌بندند. آن‌وقت این‌همه کارگر و مهندس و کارمند بی‌کار می‌شوند. آن همه سرمایه از بین می‌رود. از همه این‌ها مهم‌تر مخارجی که بابت تبلیغات محصول‌مان کرده‌ایم باد هوا می‌شود. اطمینان مردم از مربای شیرین شبدر سلب می‌شود.