او یکی از مشهورترین چهره‌های معاصرِ جامائیکا، خواننده، ترانه‌سرا، نوازندهٔ گیتار و فعال اجتماعی بود. بیشتر آهنگ‌های او درون‌مایه اجتماعی دارند و برخی از آهنگ‌هایش رمانتیک هستند. در این کتاب درباره زندگی او از کودکی تا زمان مرگش را با داستانی جذاب می‌خوانید.

کتاب «كاربرد هنر در مسیر نوجوانی» که توسط آلن دو باتن، فیلسوف مشهور نوشته شده است، بحثی کاملاً جذاب درباره هنر ارائه می‌دهد. بسیاری از آنچه به جوانان و نوجوانان گفته می‌شود ضروری است مثل فرهنگ‌سازی، کتاب‌خوانی، مهربان‌بودن و هنر. در عین حال، همه بزرگسالان درک کاملی از موضوعی مانند هنر ندارند که بخواهند آن را به کودکان خود ارائه دهند.

در این کتاب با لحنی مهربان، آموزنده، به هنر برای کودکان پرداخته شده است. این کتاب توضیح می‌دهد که هنر چگونه می‌تواند در زندگی ما جای بگیرد. ما یاد می‌گیریم که انگیزه ایجاد هنر از کجا می‌آید، در حالات خاص به چه هنری نگاه کنیم، چگونه بدون خسته‌شدن از یک موزه دیدن کنیم و چرا بدون اینکه حتی متوجه شویم، با تزئین اتاق خواب خود به متخصص هنر تبدیل می‌شویم؟

نقاشی قهوه‌خانه‌ای از هنرهای کاملاً اصیل ایرانی‌ است که به دست مردمان پاک‌نهاد و عاشق حفظ و نگهداری شده است. این افراد که غالباً از مردم کم‌بضاعت جامعه آن دوران بودند، سرمایه‌ای جز عشق به وطن و نگهداشت داستان‌های کهن ایرانی در دل نداشتند. چه‌بسا که اگر آن‌ها نبودند، قسمت زیادی از حماسه‌ها زیر سم اسبان و تاخت و تاز دشمنان نابود گشته بود.

ثمره تلاش نقاشان و نقالان درجهت پاسداری از فرهنگ و زبان ایرانی بوده است. ابولفضل طاهریان‌ریزی به پیروی از گذشتگان در کتاب رازهای ناگفته از نقاشی قهوه‌خانه‌ای در پاسداشت این هنر که سری در حماسه و دستی در مذهب دارد، کوشش فراوان نموده تا این هنر ناب را برای آیندگان زنده نگه دارد و آداب برگزاری آن را به ثبت برساند.

این کتاب می‌تواند برای علاقه‌مندان به هنر، دوستداران ادبیات و زبان فارسی، تعزیه‌خوانان و هیئت‌های مذهبی الهام‌بخش و تأثیرگذار باشد. به امید اینکه این هنر مهجور بار دیگر به عرصه نمایش و دیده‌شدن راه پیدا کند یا حتی نسخه‌ای به‌روز شده آن با شمایلی امروزی اما متأثر از همان هنر، به اجرا درآید.

اگرچه طی سال‌های گذشته شاهد پایه‌ریزی و شکل‌گیری تحقیقات قابل‌توجهی در حوزه نقاشی در ایران عهد قاجار (سده 19 میلادی/ 13ه. ق) بوه‌ایم. با این حال، به‌نظر نمی‌رسد که مورخان هنر پا را فراتر از مرزهای رسانه‌های متداولی چون نقاشی رنگ و روغنی و آثار لاکی و مینایی گذاشته باشند. نویسنده در این کتاب نشان داده است که «دیوارنگاری» نیز به‌عنوان یک قالب هنری، در قیاس با رسانه‌های یادشده، به یک اندازه ارزش و اعتبار داشته است. نقاشی‌های دیواری در ایران، در انواع بناها ـ از کاخ‌های سلطنتی و خانه‌های شخصی تا گرمابه‌ها و بقاع متبرکه ـ به‌وفور یافت می‌شده‌اند. این قالب هنری، حرفه و صناعتی بوده است که هنرمندان و پیشه‌وران را در شهرهای بزرگ مجدانه به خود می‌داشته. این عمل را به‌واقع می‌توان پاسخی درخور به نیاز عموم برای دستیابی به هنرهای تصویری و پیکرنما برشمرد.

در کتاب داستان من، مریلین مونرو، بازیگر مشهور سینمای آمریکا که حاشیه‌های زیادی نیز از زندگی او بازگو شده است، به سخن درمی‌آید. او در این کتاب، از وقایعی که در زندگی از سر گذرانده، احساسات، تفکرات و حتی جنگ خود با هالیوود خود می‌گوید. جاشوا گرین، مقدمه‌ای بر این کتاب نوشته است.

این کتاب در چهار بخش با موضوعاتی چون «زیبایی‌شناسی»، «مقوله‌های زیبایی‌شناختی»، «بیان شعری» و «پست‌مدرنیسم و زیبایی‌شناسی» به نگارش درآمده است. در بخش اول کتاب واکنش زیبایی‌شناسان دربرابر واژگان غربی که به ژاپن عرضه شده مورد بحث قرار گرفته است.

هدف از موسیقی‌شناسی قومی صرفاً مطالعه موسیقی اقوام در بافت فرهنگی، اجتماعی آن است. مفهوم قوم به واحد اجتماعی مشخصی برمی‌گردد که قلمرو خاص فرهنگی جغرافیایی خود را داشته باشد. ازاین‌رو در تعریف بنیادین موسیقی‌شناسی قومی با دو مفهوم قوم و فرهنگ مواجه هستیم که پدیده‌ای به نام موسیقی را به‌وجود می‌آورند. هر قومی ویژگی‌های فرهنگی خاصی از جمله زبان، اساطیر، مذهب، آیین و رسوم، موسیقی و ابزار موسیقیایی خود را دارد. قلمرو فرهنگ قومی محدودتر از قلمرو فرهنگ ملی و فرهنگ جهانی است. در کتاب حاضر به موضوعات نظری موسیقی‌شناسی قومی پرداخته شده است. نکات نظری که در این کتاب مطرح شده تا اندازه‌ای با شناخت از نیاز موسیقی‌شناسی ایران صورت گرفته است. موضوعات نظری که در کتاب مطرح شده‌اند، به‌نحوی در خدمت شناخت‌شناسی موسیقی ایرانی خواهند بود. در فصول مختلف کتاب به چندین فرضیه متفاوت که در جایگاه خود ابزار کار موسیقی‌شناسی قومی هستند، پرداخته شده است. از آن جمله می‌توان به نظریه‌های هولیستیکی (کلیت‌نگری)؛ فونکسیونالیستی (کاربردی)؛ استراکتورالیستی (ساختارگرایی)؛ نظریه رفتارشناسی فرهنگی؛ فرضیه‌های قوم‌نگارانه؛ نظریه‌های تکاملی و اشاعی؛ دیدگاه‌های نگرش از بیرون و درون؛ بینش‌های تاریخ‌نگارانه موسیقی و همچنین نظرات زبان‌شناختی و ارتباط آن با موسیقی‌شناسی اشاره کرد.

چگونه از موسیقی لذت ببریم اثر زیگموند اسپات کتابی جامع و کاربردی است که زنده‏نام پرویز منصوری ترجمه و با افزوده‌هایی آن را برای خوانندگان فارسی‌زبان خواندنی‌تر و جذاب‌تر کرده است؛ به‌گونه‌ای که با گذشت بیش‌از دو دهه از انتشار آن، همچنان مدّنظر و نیاز و علاقۀ هنرآموزان و دوستداران عرصۀ موسیقی است.

مؤسسۀ انتشارات نگاه در چاپ جدید این اثر کوشید تا با مساعدت ویراستاران، ضمن رفع ایرادهای چاپی نسخۀ پیشین، بدون آنکه به ساختار نثر مترجم گرانمایه خدشه وارد شود، با روزآمدکردن برخی واژگان عمومی و تخصصی، به خوانندگان جوان کمک کند تا از متن کتاب بیشتر بهره‌مند گردند.

آثار بسیاری از او به‌‎جا مانده که همگی طنزی اجتماعی و رادیکال در خود دارند. نمایشنامه آقای گل نقد تندی است به حکومت‌هایی که روح ورزش به‌خصوص فوتبال را به استثمار گرفته‌اند و از آن به‌عنوان ابزاری برای پیشبرد اهدافشان استفاده می‌کنند. گاه آن را وسیله‌ای برای بیان موفقیت‌های پوشالی و گاه سرپوشی بر ضعف‌ها، جهت‌دهی به افکارِعمومی، کارزاری برای نمایش‌های سیاسی و محلی برای اختلاس و هزاران استفاده دیگر قرار می‌دهند. از آن افیونی می‌سازند تا مردمی که باید از حکومت مطالبه نان، سقف و آزادی بکنند به فکر یازده مترسک روی چمن سبز باشند و با دلبری‌های ایشان در زمین روزگار سر کنند.

فهم هر پدیده، نخستین بنیان برای داشتن اندیشه‌ای انتقادی و اتّخاذ رویکردی منتقدانه به آن است. فهم و نقد در حوزۀ هنر، هر دو امری فلسفی و زیباشناسانه هستند. در کنار رویکردهایی چون نقد جامعه‌شناسانه، نقد روان‌شناسانه، نقد اقتصادمحور و دیگر نگرش‌هایی از این دست، ابتدا و در درجۀ نخست باید آن پدیده را فهمید و سپس به بررسی و پژوهیدن آن از زوایای گوناگون پرداخت. موسیقی، به‌عنوان یکی از پیچیده‌ترین و اسرارآمیزترین توانایی‌ها و هنرهای انسانی، پدیده‌ای است که بیشترین چالش را در جهت فهم و ادراک پیش‌روی ما قرار می‌دهد. پرسش اصلی آن است که معنای یک قطعۀ موسیقی را چگونه باید فهمید؟ چگونه می‌توان احساس یا مطلب خاصی را در قالب نغمه‌ها و اصوات به شنونده «فهماند» و اساساً چگونه می‌توان انتظار داشت که همگان آن را به یک اندازه و یکسان فهم کنند؟ معنا، برآیند صورت هنری (فُرم) و درون‌مایه (محتوا) است. به بیان دیگر، آنچه قرار است به مخاطب انتقال داده شود (معنا)، باید به‌واسطۀ برگزینش سازمایه‌های مناسب (درون‌مایه) و شکل‌دادن آن درون قالبی هنری (فُرم) پیش‌روی وی قرار گیرد. در فرایند انتقال احساس یا یک مفهوم (درون‌مایه) به زبان موسیقی نیز، آن را در قالب و فُرم مشخصی باید به گوش شنونده رساند. از‌این‌رو، آهنگساز آنچه را از موسیقی خود مراد می‌کند با شنونده به اشتراک می‌گذارد، اما مسئله آن‌جایی پیچیده‌تر می‌شود که ما با این پرسش مواجه می‌شویم که آیا شنونده نیز مقصود آهنگساز و معنای موسیقی وی را به همان صورت فهم می‌کند یا خیر؟

این اثر، وجد و سماع را در عرصه‌های مختلف دینی، فقهی، عرفانی، حِکمی، علمی و هنری با استناد به مآخذ موثق، تحلیل و تبیین می‌کند. موسیقی در نصوص دینی، جایگاه ویژه‌ای دارد. به ‌نظر حکمای شرق و غرب، موسیقی بیانگر هماهنگی فطرت و خلقت انسان با نظام هستی است. موسیقی می‌تواند در قلمرو تربیت، بیان هویت، تعالی حمیّت، ایجاد قرابت با اقوام و ملیت‌ها، نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کند. جغرافیای معرفت و شناخت انسان در حرمت و حلیت موسیقی، بسیار مؤثر است. وجه غالب در دایره فقه شیعی، ممنوعیت و محدودیت وجد و سماع است. موسیقی در دایره تصوف و عرفان، یکی از عوامل سلوک معنوی به‌شمار می‌رود. مخالفان و موافقان، جهت اثبات مدعای خود به آیات و روایاتی استناد می‌جویند. دانشمندان و هنرمندان، نگاه خاصی به وجد و سماع دارند.

امام محمد غزالی می‌نویسد: «روا نباشد که سماع حرام بُوَد بدان سبب که خوش است که خوشی‌ها حرام نیست و آنچه از خوشی‌ها حرام است، نه از آن حرام است که خوش است؛ بلکه از آن حرام است که در وی ضرری باشد و فسادی. چه، آواز مرغان خوش است و حرام نیست و سبزه و آب روان و نظاره در شکوفه گل خوش است و حرام نیست. پس آواز خوش در حق گوش، همچون سبزه و آب روان و شکوفه است در حق چشم و همچون بوی مُشک است در حق بینی و همچون طعم خوش است در حق ذوق و همچون حکمت‌های نیکو در حق عقل. و هر یکی را از این حواس به‌نوعی لذت است، چرا باید که حرام باشد؟»

در این شماره می‌خوانیم:

1. تأملی تاریخی – مفهومی درباره فتوژورنالیسم و تحولات آن در ایران و جهان/ محمد سروی زرگر؛
2. زیگنالو کاوه بیات؛
3. راه‌آهن ایران و جنگ جهانی دوم/ مصطفی نوری؛
4. و اما دایی جان ناپلئون/ نصرالله حدادی؛
5. بازآرایی تصویری جدید از ایران پس از جنگ جهانی دوم/ پاملا کریمی.
   

در شماره 70 می‌خوانید:

1. از اینجا و آنجا و ماجراهاى…./ على دهباشى؛
2. آرتور كوستلر/ جرج ارول/ دكتر عزت‏الله فولادوند؛
3. استعمال «كه، دیگه، آخه،ها»/ دكتر محمدرضا باطنى؛
4. نگاه محلى، نگاه جهانى/ عبدالحسین آذرنگ؛
5. هنر شفیعى كدكنى در تصحیح عطار/ دكتر محمد على موحد؛
6. خاطراتى از مارسل پروست/ سیدونى گابریل كولت / اصغر نورى؛
7. تازه‏ها و پاره‏هاى ایرانشناسى (62)/ ایرج افشار؛
8. دریاى پارس از دیرباز/ دكتر ژاله آموزگار؛
9. پنج قرن دموكراسى در ایران باستان/ همایون صنعتى‏‌زاده؛
10. نشریه مطالعات ایرانى (41)/ یاسمین ثقفى؛
11. و غیره.
    

در شماره 67 می‌خوانید:

1. و مِن‌بعد/ علی‌ دهباشی‌‌؛
2. نویسنده‌ و كمونیسم/ جورج‌ استاینر/ دكتر عزت‌الله‌ فولادوند؛
3. آوای‌ سنگ‌ها/ دكتر ژاله‌ آموزگار؛
4. راز گل‌ سرخ‌/ دكتر شهلا حائری‌؛
5. تازه‌ها و پاره‌های‌ ایران‌شناسی‌ (60)/ ایرج‌ افشار؛
6. گناه‌ نابخشودنی‌، جدایی‌ بحرین‌ از ایران‌/ احمد اقتداری‌؛
7. چاه‌ تخت‌ جمشید/ جلیل‌ اخوان‌ زنجانی‌؛
8. خطّه‌ای‌ بازیافته‌ مُلكِ زوزن‌ در آستانه حمله مغول/ دكتر شهریار عدل‌؛
9. معرفی‌ نشریه مطالعات‌ ایرانی‌ (41)/ سحر مازیار؛
10. از چشمه‌ خورشید (21) (یادداشت‌هایی‌ از ژاپن‌)/ دكتر هاشم‌ رجب‌زاده‌؛
11. و غیره.
    

چشم پاینده مجموعه‌ای از جستارهای بارنز درباب نقاشی‌های مورد علاقه‌ی وی است. بارنز از چشم یک رمان‌نویس به این نقاشی‌ها نگریسته است. از دیرباز نسبت ادبیات و نقاشی را به رابطه‌ی میان دو خواهر تشبیه کرده‌اند. بسیاری از نویسندگان برجسته در آثارشان به توصیف آثار تجسمی در قالب کلمات پرداخته‌اند. نویسنده در این کتاب به جای توصیف نقاشی‌ها در یک اثر داستانی ،از فرم جستار استفاده کرده است. او در این جستارها به چهره‌های نقاشی شده در آثار نقاشان برجسته‌ای نظیر کوربه، مانه، دُگا و دیگران می‌پردازد و شخصیت‌های ادبی را در پس این چهره‌ها می‌یابد.

انسان تصویر و نوا را برای گفتن ناگفتنی های خود برگزید. در متن کتاب مقدس و در واقعه برج بابل زخمی روانی برجان آدمی نشست که همواره با او همراه خواهد بود، یعنی رنج حاصل از فتور و ناتوانی در گفتن آنچه از کلام گریزان است. نقصان ذاتی کلام در ساحت هنر هستی مستقلی برای خود دست و پا کرد و همین سبب شد هنر دیگر صناعتی صرف نباشد و به مجالی در بیان امر ناگفتنی بدل شود. هنر آوردگاه امر ناگفتنی است، همان جایی که کلام یارای رفتن ندارد. کتاب پیش رو این سویه همچنان زنده هنر را بررسی می کند و می کوشد آن را در روزگار ما احیا کند.

جامعه شناسی هنر ژان دو وینیو اثری جدلی در دفاع از اصالت کار کرد تخیل در مقابله با برداشت جزمی و بیش از اندازه علم گرای جامعه شناسی سنتی هنر است.آن چه او در این کتاب کوچک و موجز اما بسیار عمیق و پر بار مطرح می کند در واقع پیشنهادی برای نگرش تازه به کل جامعه شناسی هنر و به تعبیری صریح تر دعوت به پایه گذاری این جامعه شناسی بر اساس نگرشی زنده و پویا نسبت به جامعه و آفرینش هنری است.نگرشی که رابطه تنگاتنگ تجربه اجتماعی و کار کرد تخیل را بر اساس نظریات ناقدان بزرگی چون والتر بنیامین لوکاچ فوکو رولان بارت … به بررسی می کشد. ژان دووینیو استاد دانشگاه اورلئان فرانسه نظریه پردازی معتبر و نویسنده ای پر کار است آن چه بدون شک در دقت و موشکافی نظریات او تاثیر می گذارد دستی است که خود از نزدیک در کار آفرینش هنری به ویژه تئاتر و نمایش دارد.

موسسه ” ساناز ساینا “، در نخستین اقدام و با مدیریت متعهدانه و تخصصی ساناز مینایی، در سال 1362 خورشیدی نخستین آموزشگاه تخصصی آشپزی و شیرینی‌‌‌‌پزی کشور را بنیانگذاری کرد. موسسه یادشده، در اولین اقدام، با انتشار انواع کتاب‌‌‌‌های معتبر میوه‌‌‌‌آرایی، دکور غذا و سایر اقدام‌‌‌‌های فرهنگ‌‌‌‌سازی به نحوی جذاب، موج فرهنگی مثبتی از اهمیت آموزش تخصصی برای بسیاری از هنرجویان و مدیران ممتاز پیشه آشپزی و شیرینی‌‌‌‌پزی ایجاد کرد. در ادامه، این آموزشگاه به‌‌‌‌قدری در حوزه آموزش کاربردی، حرفه‌‌‌‌ای عمل کرد که امروزه بی‌‌‌‌اغراق و به گواه اهل فن، با کارنامه‌‌‌‌ای درخشان به نگین تابان صنعت غذای ایران‌‌‌‌زمین تبدیل شده است. کما اینکه در ادامه پس از انتشار 27 عنوان کتاب، با دریافت مجوز دانشگاه غیرانتفاعی در سال 1377 و همچنین مجوز دانشگاه علمی و کاربردی در سال 1389 به فعالیت‌‌‌‌های فراگیرتر آموزشی گام نهاد تا پس از اعطای نشان منتخب جهانی به این موسسه، نظام آموزشی این پیشه ارزشمند، وارد فاز تازه‌‌‌‌ای شده باشد. به این ترتیب برای یک هنرجوی آشپزی یا شیرینی‌‌‌‌پزی حرفه‌‌‌‌ای، با توجه به ملاحظات اقتصادی، صرفه‌‌‌‌جویی زمانی، اعتبار مدرک دریافتی و کسب مهارت‌‌‌‌های کاربردی، دغدغه نبودن امکانات ارتقای مهارت‌‌‌‌های متناسب با استانداردهای بین‌‌‌‌المللی آشپزی و شیرینی‌‌‌‌پزی برطرف شده است.

این کتاب شامل تمام دستورات کتاب آشپزی دو جلدیست با این تفاوت که بصورت تک رنگ و بدون عکس برای استفاده و حمل آسان در محیط آشپزخانه طراحی شده است.

با 700 دستور آشپزی به روایت سانازمینایی (پلو، خورش، کباب، دلمه، کوفته، کوکو و…..)

بدون عکس و جنس کاغذ معمولی

✔هدف از تهیه این کتاب، با توجه بر دسترسی راحت و قابل حمل بودن آن، در کنار کتاب آشپزی ایرانی دو جلدی مکمل بی نظیری خواهد بود. ارائه 700 دستور آشپزی ایرانی با روایت ساناز مینایی برای نگه داشت فرهنگ و سنت غذایی ایرانی با قیمتی بسیار مناسب تر توانستیم در اختیار شما عزیزان قرار دهیم.

بر اساس تجربه 37 ساله این مجموعه علاوه بر بازنگری کامل دستورات غذایی، بخشی با عنوان «آشپزی به روایت ساناز سانیا» نیز آورده شده است که حاوی تغییرات عمده و اساسی در نحوه استفاده از مواد اولیه است. این مجموعه‌ شامل صبحانه، مربا، مارمالاد، پیش‌غذا، کوکو، شامی، کتلت، دلمه، کوفته، آش و شوربا، آبگوشت و اشکنه، خوراک، کباب، پلو، خورش، دستورات متفرقه، چاشنی، ترشی و شور و نوشیدنی است. این کتاب در کنار جلد یک دایره‌المعارف «نکته‌ها و تکنیک‌های آشپزی» از کتاب‌هایی است که داشتن آن در هر خانه‌ای لازم است.

این کتاب حاوی بیش از 100 دستور مزه‌های میهمانی است. از انواع فینگرفود، کاناپ، رول‌ها و بروسکتا گرفته تا انواع دیپ، چاشنی و اردورهای معروف دنیا.

امروزه مناظرات فراوانی بر سر مفهوم اقتصاد جهانی جریان دارد، اما سینمای تجاری از آغاز هستی آن “جهانی” بوده است. از زمان پیدایش رسانه ها، سینما ارزش های محوری و ساختار های اجتماعی کشور ها را تبیین و تقویت کرده و به کمک سینما آنچه برای ملت ها خارجی قلمداد می شود تعریف و از آن اجتناب شده است. سینما و ناسیونالیسم به برسی سویه هایی می رود که در راستای آن ها سینما محل مناقشه و تعامل میان ملت ها و ملیت هاست. هر یک از فصل های کتاب به یکی از جوانب کلیدی این بحث اختصاص یافته است: آیا سینما فرمی تأثیر گذار از تبلیغات ملی است؟ آیا در حال حاضر مفهوم ملیت در فیلم ‎ها به سود فرهنگ بازنمایی جهانی و عام رو به اضمحلال می رود؟ سینما چه تأثیری بر حال وهوای ملی دارد؟ و…

نظریه های اساسی فیلم ، هم سابقه تئوری فیلم است و هم مقدمه ای بر کار مهمترین نظریه پردازان و نویسندگان این حوزه ، مانند مونستربرگ ، آرنهایم ، آیزنشتاین ، بالاز ، کراکوئر ، بازین ، میتری و متز. دادلی اندرو در این کتاب نظریه های این نویسندگان بزرگ را ارائه داده و با هم مقایسه می کند. اندرو نظریه های آنها را در زمینه جنبش های فکری بزرگتر ، از جمله روانشناسی گشتالت ، فرمالیسم روسی و اگزیستانسیالیسم قرار می دهد. او ایده های 10 نظریه پرداز اصلی فیلم را در این مقدمه ی خواندنی پوشش می دهد (هوگو مونستبرگ ، رودولف آرنهایم ، سرگئی آیزنشتاین ، بلا بالاس ، زیگفرید کراکوئر ، آندره بازن ، ژان میتری ، کریستین متز ، آمدی ایفره ، هنری آگل). این کتاب برای خوانندگانی که به نظریه ی فیلم علاقه مند هستند و می خواهند کتابی قابل فهم و ساده خوان داشته باشند که به صورت ساختارمند آن را دنبال کنند بسیار عالی است. این کتاب نظرات هر فرد را در زمینه ی متفکران قبلی مورد بحث قرار می دهد. در هر فصل از این کتاب چهار موضوع هر نظریه پرداز مورد بررسی قرار می گیرد: مواد اولیه فیلم ، فرایندی که به ماده اهمیت می بخشد ، فرم ها و هدف یا ارزش فیلم. این کتاب فراتر از دهه 1970 را پوشش نمی دهد ، اما به عنوان مقدمه ، به اندازه ی کافی چهره های غول پیکری مانند آیزنشتاین ، کراکوئر و بازین را پوشش می دهد. برای افرادی که به نظریه و روانشناسی سینما علاقمند هستند ، این کتاب یک نقطه ی شروع عالی است که در هر کتابخانه ای ضروری است. اندرو نظریه ها را به سهولت دتجزیه می کند بدون آنکه از اهمیت آنها بکاهد. به جای خرید کتابهای جداگانه ی هر نظریه پرداز ، کتاب اندرو را تهیه کنید که کتابی جامع است و مباحث را به خوبی پوشش می دهد.