سیدضیاءالدین طباطبائی یزدی (۶ شهریور ۱۳۴۸ – ۱۲۶۷) روزنامه‌نگار و نخست‌وزیر ایران بود. از جوانی در روزنامه‌ها مقاله می‌نوشت و پس از مشروطه روزنامه رعد را تأسیس كرد. در ۱۲۹۷ هجری شمسی در راس هیئتی به باكو رفت تا قراردادی با دولت جدید قفقاز ببندد. در كودتای ۱۲۹۹ همراه با رضاخان شركت داشت و رئیس‌الوزرا شد. تا ۴ خرداد ۱۳۰۰ در این مقام بود و دوبار كابینه تشكیل داد. پس از آن به اروپا رفت و مدتی در سوئیس بود. سپس به فلسطین رفت و كشاورزی می‌كرد. در ۱۳۲۲ دوباره به ایران آمد و حزب اراده ملی را تأسیس كرد در دوره چهاردهم مجلس شورای ملی نماینده شد…

نویسنده در این کتاب، با سفر به آسیای مرکزی سعی دارد با کاوش در فرهنگ آنها، آیین زردشتی را از لابه‌لای فرهنگ‌های مرسوم بیرون بکشد. سپس شخصیت نیچه را تحلیل کرده و تاثیر زرتشت را در زندگی نیچه نشان می‌دهد. در ادامه با اشاره به قتل عام پیروان مسیح در مونتسگور سعی دارد، ریشة اعتقادات آنها را به زرتشت ربط داده و علت قتل عام آنها را بدعت‌گزاری نام نهاده و این عقیده را با آیین زرتشت مقایسه کرده و مشترکات آنها را برمی‌شمارد. در فصل‌های بعدی، تحلیل و بررسی آیین زردشت در بین پادشاهان دورة هخامنشی، رمز و راز آن در حفاری‌های لندن، فتوحات اسکندر، در خانة کوروش، آرامگاه داریوش و فرهنگ آیین‌های ایرانی است.

کتاب از دو فصل تشکیل شده است. فصل نخست حاصل گفت‌وگو با سیدحسن تقی‌زاده در اواخر عمر او درباره گوشه‌هایی از تاریخ انقلاب مشروطه ایران است. تقی‌زاده از علل و زمینه‌های مشروطه، تاثیر روزنامه‌ها، نقش علما، تاثیر قیام تبریز، اقدامات مجلس اول، استبداد صغیر،رویدادهای مهم و برجسته انقلاب مشروطه سخن می‌گوید. گفته‌های تقی‌زاده براساس مشاهدات و خاطرات اوست و به صورت روایت اول شخص بازگو می‌شود. در فصل دوم بخشی از خاطرات سیدمحمدصادق طباطبایی فرزند آیت‌الله طباطبایی بزرگ (از بانیان مشروطه) به چاپ رسیده است. این یادداشت‌ها به ویژه درباره‌ی سیدضیاءالدین طباطبایی و کودتای سوم اسفند، شوستر و اولتیماتوم روسها، محاکمه وزرای دوره‌ی رضاشاه، اقدامات قوام‌السلطنه، احداث راه‌آهن، وثوق‌الدوله و قرارداد 1919، قرارداد گس گلشاییان، و برخی روی‌دادهای دوران نمایندگی مجلس و سناتوری نامبرده حائز اهمیت است.

وقتی به علت کهولت سن درگذشت، معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به درخواست خانواده اش برای به خاک سپردن او در قطعه نام آوران پاسخ مثبت داد؛ اما مهدی چمران که به صندلی ریاست شورای شهر تکیه زده بود، علیرغم موافقت برخی از اعضای موثر شورای شهر با این تصمیم مخالفت کرد. شاید اگر از خود احسان نراقی می‌پرسیدند، چندان علاقه‌ای نشان نمی‌داد که در میان نامدارانی که با چنین ملاک‌هایی انتخاب می‌شوند، جایی هم برای او در نظر گرفته شود. خاصه اینکه او نه یک بار که دو بار نشان لژیون دونور را از دو رئیس جمهور فرانسه گرفته بود و تنها ایرانی بود که به مقام معاونت یونسکو رسیده بود و با چهره‌های بنامی در جهان نشست و برخاست کرده بود.

احسان نراقی از تبار روحانیون بنام تشیع در نراق بود و او را از نوادگان ملامهدی فاضل نراقی صاحب کتاب جامع‌السعادات خوانده‌اند. روایت است که گزارش‌های ساواک درباره احسان نراقی از شخصیتی منتقد اما بدون خطر حکایت داشت. چنین تحلیلی در مورد او صادق به نظر می‌رسد چرا که این رویکرد از منش و روش احسان نراقی نشأت می‌گرفت که در عین عملگرایی با تندروی مغایرت داشت، چه در دوران پهلوی و چه در سالهای کنونی به اصلاح سیستم بدون تغییرات تند و انقلابی اعتقاد داشت. به دلیل همین ملایمت، استقلال رای و نظر خود را همواره و در هر شرایطی حفظ کرد.

جامعه‌شناسی بود که به واسطه خاستگاه جهان سومی‌اش، ناگزیر از پرداختن به سیاست بود؛ هرچند که به لحاظ درونی گرایشی نیز به فرهنگ، اندیشه و تاریخ ایران و جهان داشت. قریب به بیست عنوان کتاب، کارنامه تالیفی او را تشکیل می‌دهند که تازه‌ترین آن با عنوان «رویای شیفتگان» اخیرا به همت نشر ثالث به بازار آمده است. کتابی که از قضا به روشنی نشان‌دهنده وسعت دانسته‌ها و مطالعات اوست.

چنان که ویراستار کتاب در جایی اشاره‌ای کوتاه به آن داشته، احسان نراقی در سالهای آخر عمر چشم انتظار دو کتاب آخر خود بود که یکی از آنها منتشر شد اما این یکی (رویای شیفتگان) به دلیل مشکلات ممیزی و طولانی شدن روند صدور مجوز چنان طولانی شد که به عمر او قد نداد و قریب به چهار سال بعد از درگذشتش کتاب «رویای شیفتگان» امکان انتشار پیدا کرد.

این کتاب حاصل گردآوری مقالات و نوشته‌های گوناگون او و همچنین گفتگوهای پراکنده‌ای است که در نشریات مختلف با احسان نراقی صورت گرفته است. بر این اساس خالی از فایده نبود اگر «رویای شیفتگان» از مقدمه‌ای برخوردار بود تا مخاطب علاقمند دریابد که این مقالات از کجا و چگونه بدین کتاب راه یافته‌اند. با این حال با توجه به آماده بودن کتاب در زمان حیات نویسنده می‌توان نتیجه گرفت این آثار توسط خود او یا با نظارت خودش در قالب این کتاب سروشکل گرفته‌اند.

به هر روی کتاب در شکل فعلی از دو بخش تشکیل شده است؛ نخست بخش نوشته‌ها و مقاله‌ها و بخش دوم مصاحبه‌ها و گفتگوها. به این ترتیب کتاب حاضر مقالات و گفتگوهایی را که تا پیش از این در کتابها و نشریات پراکنده بوده‌اند و یا حتی برخی در قالب مقالات ارائه شده در کنگره‌ها قرار گرفته و از این منظر دسترسی به آنها به دشواری امکان پذیر بود یک جا در اختیار علاقمندان آثار احسان نراقی قرار داده است.

«کشف حجاب در ایران دورة پهلوی اوّل اقدامی بود که نه تنها وضعیت زنان را تغییر داد، بلکه جامعه را نیز عمیقا دگرگون کرد. اجرای این سیاست هفت سال طول کشید و هدف از آن بیرون آوردن زنان ایرانی از پس پرده و غربی کردن آن‌ها بود.» پژوهش حاضر، به بازخوانی و نقد و تحلیل این واقعه از زوایای جدید اختصاص دارد. نگارنده تلاش کرده تا ابهامات، اشتباهات، پیش فرض‌ها و داوری‌های موجود در مورد کشف حجاب را مورد مطالعه قرار دهد. آنچه در این پژوهش مورد اهمیت است، نخست سیاست‌های عملی دربارة کشف حجاب است، دوم بازتاب‌ها و تأثیرات آن در داخل و خارج و در نهایت، روایت‌ها و بازنمایی‌هایی است که با دید منفی و مثبت از این واقعه به ثبت رسیده است.

بازی تمام شد؛دسیسه نتیجه داد داد…ویروسی عجیب به جان مردی خلید که تنها به انکای عقل خود به مصاف بنیادگرایی و جهل رفت.مردی شگفت که آخرین مبارزه اش را با به چالش خواندن ویزای یک کشور عربی انجام داد تا چون خدایگانی از دور با جهان سخن بگوید.و این سوال حیرت انگیز را بپرسد:سرزمین های ما در دست کیست؟ یک سال تمام با متفکر و فیلسوف،دکتر حامد ابوزید از طریق نامه ای هفتگی و گاه روزانه همدم شدم تا اینکه گفتگو به پایان رسید و صورت کتاب به خود گرفت.

در کتاب حاضر، سعی شده است در بخش‌های مستقلی با بررسی سه متن «ریگ ودا»، «گاهان» و «سنگ نبشته بغستان»، به ترتیب اندیشه سیاسی اقوام آریایی در پیش از ورود آن‌ها به «نجد» ایران، دوران مهاجرت و پس از ورود آن‌ها به «نجد» ایران مورد بررسی قرار گیرد. این بررسی بی‌توجه به سنجش نظریاتی که برای ایران باستان از آغاز تا پایان، الگو و نظریه‌ای یکتا از اندیشه سیاسی قائل شده‌اند نبوده است. همچنین در بخش جداگانه‌ای در این کتاب سعی شده نگاره‌ها و نبشته‌های عیلامی در راستای تدوین اندیشه سیاسی آن‌ها بررسی شود. این بررسی می‌تواند در راستای سنجش دیدگاه‌هایی که اهمیتی برای نظام سیاسی در پیش از ورود اقوام آریایی قائل نمی‌شوند و اصولاً ورود اقوام آریایی به نجد ایران را شامل تحولاتی در دیدگاه‌های سیاسی آن‌ها می‌دانند، موردتوجه قرار گیرد.

جمعیت دنیا هر روز بیشتر میشود اما دنیا هر روز کوچک تر.وسایل ارتباط جمعی،دنیا را به یک دهکده تبدیل کرده است؛دهکده ای جهانی با میلیارد ها شهروند،در گذشته،مردم یک کشور،بلکه یک شهر،چندان از یکدیگر اطلاع نداشتند که اکنون مردم دنیا از وضع هم مطلعند…

نوشتن مقدمه ای درباره اندیشمندان از مشکل ترین کارهای نویسنده یا مترجم است،اغراق نیست اگر بگویم که این کار سخت تر از ترجمه یک متن است.به ویژه آنکه سخن در اینجا درباره روشنفکری است که بیش از نصف زندگی پر بارش را صرف پژوهش و تحقیق نمود و در این راه حد و مرزی برای این کار نمی شناخت.وارد تمام حوزه ها شد،اندیشه ناپذیر و نا اندیشیده،اسلام شناسی تطبیقی را وارد عرضه پژوهش کرد،کلیات آن را شناساند و آن را به عنوان راهی برای برون رفت از دید سنتی به اسلام که در غرب باعث تحقیر و به هیچ انگاشتن مسلمانان میشود و در سرزمین های اسلامی باعث رواج ارتجاع گرایی میشود قلمداد کرد.

مولف این اثر، یرواند آبراهامیان در 1319 شمسی در تهران متولد شد؛ در ده سالگی راهی انگلستان شد و در آنجا به تحصیل پرداخت. در سال 1342 دوره کارشناسی ارشد را در دانشگاه آکسفورد به پایان آورد. ایشان سپس به آمریکا مهاجرت و در 1348 از دانشگاه کلمبیا دکترای خود را دریافت نمود.آبراهامیان در دانشگاه های پرینسون و آکسفورد به تدریس تاریخ ایران پرداخت و همچنین در کالج باروک شهر نیویورک تاریخ جهان و خاورمیانه را درس گفت.بسیاری از تاریخ پژوهان او را از برجسته ترین تاریخ نگاران معاصر می شناسند و فرد هالیدی در زمینه تاریخ احزاب سیاسی در ایران او را برترین محقق جهان می شناسد.

«نبرد من» تنها کتابی است که انتشار آن در آلمان ممنوع است . هیتلر در این اثر دیدگاههای خود را تئوریزه کرده، اثری که مبنای برپایی حزب ناسیونالیسم (نازی) شد و جهان را درگیر مصیبتی همه گیر کرد. کتاب «نبرد من» مانیفست اندیشه‌های تمامیت خواهانه‌ی هیتلر است. اما چرا این سرجوخه سابق ارتش آلمان که اندکی ذوق نقاشی هم داشت به چنین افکاری ره جست

پاره‌ى نخست این كتاب زمانى نوشته شد كه نویسنده در دژى نظامى در باواریا زندانى بود. او چگونه راهى آن دژ شد و به چه دلیل؟ پاسخ به پرسش مهم است، زیرا این كتاب با رویدادهایى سروكار دارد كه نویسنده را دچار این گرفتارى كرد و به این دلیل كه نویسنده زیر فشارهاى عاطفى ناشى از وقایع تاریخى روزگار خود این كتاب را نوشته است. آن زمان، دوره‌ى خوارى و تحقیر آلمان، و تا حدودى ادامه‌ى رویدادهایى بود كه كمابیش در یك قرن گذشته رخ داده بود؛ این دوره از هنگامى آغاز مى‌شود كه ناپلئون امپراتورى كهن آلمان را تكه‌پاره كرد و سربازان فرانسوى تقریبآ سراسر آلمان را به اشغال درآوردند.

کوروش، پادشاه هخامنشی، بارها دستمایه مورخان و محققان تاریخ بوده و کتاب های بسیاری با اتکا بر منابع و اسناد به جا مانده از عصر او، درباره وی نوشته شده است. این کتاب پس از بررسی تاریخ مادها، زندگی کوروش را از تولد تا مرگ دنبال کرده و کوشیده تا تصویری منطبق با آنچه منابع و مستندات می گویند ارائه دهد.

بازسازى روزگاران گذشته كارى بسیار سخت است و مورخ اگر مى‌توانست بى‌كم و كاست آن را بازسازى كند و یا خود در آن روزگار جاى بگیرد، تاریخنگارى چقدر دگرگون مى‌شد. در روزگارى نه چندان دور كه رفت‌وآمد میان روستاها، شهرها، و كشورها، با پاى پیاده و گاهى در روى آب‌ها با كشتى انجام مى‌گرفت، گروهى به نام راهزن همواره در كمین بودند تا مسافران را تاراج كنند و دار و ندار آن‌ها را بگیرند. مورخ امروزى دیگر چنین چیزى را به چشم نمى‌بیند و شاید هم نمى‌داند كه آن‌ها بهتر دیده‌اند، به جاى سرگردانى در كوه‌ها و بیابان‌ها و در پهنه آب‌ها و آزار دیدن از سرما و گرما، در خانه خود، در دفتر خود در شهرها بنشینند و به شیوه قانونى، داروندار دیگران را به یغما ببرند و از ارج و ارزش هم برخوردار باشند و اگر راهزن دیروزى گاهى به چنگ قانون مى‌افتاد و پاسخگوى كار ناپسند خود مى‌شد، راهزن امروزى با هزاران نیرنگ، جان بدر مى‌برد و گاهى «ادعاى شرف» هم مى‌كند! اگر روزگار گذشته را مورخ با روزگار كنونى بسنجد خواهد دید كه حتى «ضرب‌المثل‌ها» نیز در روزگار كنونى دگرگون شده‌اند. در گذشته مى‌گفتند، «نابُرده رنج گنج میسر نمى‌شود»، اما امروزه، گنج، بى‌رنج به دست مى‌آید؛ مى‌گفتند «مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد»، در روزگار كنونى كسى كه كار مى‌كند، مزد نمى‌گیرد بلكه همواره بدهكار و نیازمند است و مزد را آن كسى مى‌گیرد كه كار نمى‌كند. در روزگار گذشته مى‌گفتند

دانش طلب و بزرگى آموز         تا به نگرند روزت از روز