کتاب «مبارزه علیه وضع موجود» تاریخچه‌ای از نقش تأثیرگذار فوق‌العاده ضدفرهنگ در زندگی فرهنگی و سیاسی آلمان غربی است. نویسنده این کتاب « سابینه فون دیرکه» با بررسی جنبش‌های ضدفرهنگی نوپا در آلمان غربی طی دهه 1950 آغاز به‌کار کرد. او سپس به سراغ گزارش ظریف جنبش دانشجویی دهه 1960 می‌رود ، و توصیف سازگاری آن با نظریه‌های مارکوزه، آدورنو و بنیامین، و سپس حمله خود به مفاهیم «بورژوازی» استقلال هنر و فرهنگ را بازگو می‌کند. وی در ادامه توسعه بعدی زیبایی‌شناسی بنیادی و تأثیرات تروریسم چپ بر فضای سیاسی آلمان را بررسی می‌کند. در فصل‌های بعدی به «داگ تاژسایتونگ»، جنبش بوم‌شناسی و ظهور حزب سبزها توجه شده است.

«سابینه فون دیرکه» در پایان با طرح این سؤالات که آیا تحولی که این کتاب دنبال می‌کند ـ از نقدهای متأثر از مارکسیست به فرهنگ و جامعه گرفته تا مواضع چپ‌گرایانه متنوع‌تر – نشان‌دهنده پیشرفت است یا خیانت به آرمان‌های رادیکال. کتاب «مبارزه علیه وضع موجود» با جاه‌طلبی در مورد چپ آلمان، سهم مهمی در درک ما از تاریخ اروپا پس از جنگ دارد.

در میان دیپلمات‌های انگلیسی یک شوخی نیش‌دار وجود دارد که می‌گوید ایران تنها کشوری در جهان است که هنوز هم انگلستان را به‌عنوان یک ابرقدرت می‌شناسد. اما برای بسیاری از ایرانی‌ها این اصلاً شوخی نیست. از سطح این جمله به عمق آن بروید تا ایرانیان از نظر سیاسی به شما یادآوری می‌کنند که این انگلیس در کنار آمریکا بود که نخست‌وزیر منتخب دموکراتیک ایران، محمد مصدق را برکنار کرد. کودتا علیه مصدق ممکن است در سال 1953 اتفاق افتاده باشد، اما برای ایرانیان انگار همین دیروز بوده است.

درحالی‌که در انگلستان به تعریف آنچه که نزدیک به هشتاد سال پیش در آغاز جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است ادامه می‌دهد، ایرانیان مدرن خود را با تجربه خونینی از جنگ ایران عراق در سال‌های 1980ـ1988، جایی که کشور تنها مانده بود، تعریف می‌کنند. این درگیری عملی متجاوزانه از سوی صدام حسین، رهبر عراق بود. بقیه جهان یعنی فرانسه، اتحاد جماهیر شوروی، و پس از آن‌ها ایالات متحده و انگلستان همه برای حمایت از عراق درگیر شدند، عربستان سعودی و سایر کشورهای حاشیه خلیج‌فارس صدام را به‌رسمیت شناختند. این تجربه‌ای بود که به تعریف دیدگاه ایران نسبت به جهان و نگرش آن نسبت به رقبای محلی‌اش برای قدرت و سایر نقاط دیگر کمک کرده است.

«کار، کار انگلیسی‌هاست!» به قلم «جک استراو» به‌دنبال روشن‌ساختن روابط دشوار انگلیس با ایران است و با این کار درک بهتری از این کشور خارق‌العاده را برای هرکسی که علاقه‌مند به ایران است فراهم می‌کند.

پساباستان ـ یک واژه ی نسبتاً جدید در تاریخ نگاری هزاره ی اول پس از میلاد ـ عموماً به مطالعه ی دنیای مدیترانه و به طور خاص امپراطوری روم و ادامه ی آن در دوره ی بیزانس پرداخته است. اخیراً اما بسیاری به این باور رسیده اند که باید با توجهی همسان و در بستری مشابه به مطالعه ی تاریخ خاور نزدیک، از جمله تاریخ ایران و موازین سیاسی و فرهنگی امپراطوری ساسانی پرداخته شود. امید است که این کتاب سبب افزایش علاقه به شناخت تمدنی گردد که زیربنای شناخت خاور نزدیک در طی قرون وسطی و زمان معاصر است

مریم نصراصفهانی در این اثر کوشیده است میراث فلسفی مرتبط با اخلاق و «جنسیت» را در قلمرو عمومی و خصوصی در یونان باستان بازکاوی کند. او این کار را با محوریت برجسته‌ترین آثار فلسفی بازمانده از آن دوران انجام داده است: تفکرات فیثاغوریان، تدبیر منزل نوشتۀ کسنوفون، برخی دیالوگ‌های افلاطون با محوریت جمهوری و قوانین و برخی نوشته‌های ارسطو که در رأس آنها اخلاق نیکوماخوس و سیاست قرار دارند. همچنین، او نگاهی به میراث بازمانده از نمایشنامه‌نویسان برجستۀ آن دوران داشته است. در بررسی آثار نمایشنامه‌نویسان، سه تراژدی مهم از سه قلۀ تراژدی‌نویسی یونان باستان انتخاب شده‌اند و در کنار آنها سه کمدی از آثار به‌جامانده از آریستوفان نیز مدنظر بوده است.

نزد این متفکران یونانی، زندگی در خانوار و پیوند آن با زنان و فرزندان مسئله‌زا است؛ اما این مسئله‌زا بودن باعث انکار یا حذف مسئله نشده است. درعین‌حال، هیچ صدا یا پیام واحدی در مجموع این نوشته‌ها وجود ندارد. به نظر نویسنده، اندیشمندان یونانی را نمی‌توان زن‌بیزار دانست، چه رسد به اینکه بخواهیم سرمنشأ زن‌بیزاری را در تاریخ اندیشه در آرای اندیشمندان یونانی جست‌وجو کنیم.

تکامل و شکل گیری شهرهای مدرن نفتی خوزستان – به ویژه آبادان و مسجدسلیمان – در سال های نخست دهه 1320 خورشیدی. بستر مناسبی برای هنرمندان نوگرای ایران فراهم آورد تا در فضای هنری این شهرها به تبیین و ترویج مؤلف های جدید بپردازند. هر چند این مسیر تحت تأثیر وقایع سیاسی و اجتماعی وابسته به صنعت نفت و تحولات مربوط به آن بوده اما روند نقاشی امروز ایران نشان می دهد که فضای شهری و سازماندهی اجتماعی ساکنان این شهرها، منشأ و مبدأ تحولات چشمگیری در نقاشی نوگرای ایران بوده است. حضور پر رنگ نقاشان نوگرای ایران طی دهه های 1320 تا 1350ش. نشان می دهد که این شهرها کانون تجمع نخبگان و روشنفکران طراز اول کشور بوده است. علاوه بر موارد ذکر شده، سلسله مراتب اداری شرکت نفت سبب به وجود آمدن طبقه متوسط شهری در مقیاس وسیع شده بود. طبقه ای که مخاطب اصلی کتاب ها فرهنگی – هنری به شمار می آمد.

از زمان های بسیار پیشین که سرنخ زمان از دست بشر به در می رود تا حدود پنج هزار سال قبل از زمان حاضر، در دشت های «اوکراین» و دامنه های کوه «اورال»، مردمانی زندگی می کردند. که در قرون اخیر بنام عام «هندواروپایی» مشهور گشته اند.
از گذشته های دورتر از تاریخ فوق آن اقوام و سرمنشأ اصلی و آغاز آنان اطلاع چندانی در دست نیست، ولی در ادوار بعدی، سرگذشت و تاریخ آنان کم و بیش در منابع مختلف ثبت و ضبط گردیده و بدست ما رسیده است. از این دوره به بعد آنها به طور اعم اقوام «هندواروپایی» خوانده شده اند و از آن دوره به بعد، شاخه ای از آنها را که در حدود چهار هزار سال پیش به سمت شرق، یعنی ایران و هند حرکتند، اقوام «هند و ایرانی» نامیده می شوند.
« بگذارید هر کس به آیین خویش باشد
زنان را گرامی بدارید
فرودستان را دریابید
و هر کس به تکلم قبیله ی خود سخن بگوید
آدمی تنها در مقام خویش به منزلت خواهد رسید
گسستن زنجیرها آرزوی من است
رهایی بردگان و عزت بزرگان آرزوی من است
شکوه شب و حرمت خورشید را گرامی میداریم
پس تا هست
شب هایتان به شادی باشد و
روزهایتان راز دار رهایی باد
این فرمان من است
این سخن وصیت من است
او که آدمی را از ماوای خویش براند
خود نیز از خواب خوش رانده خواهد شد
تا هست
هوادار دانایی و تندرستی باشید
من چنین پنداشته ام
چنین گفته
و چنین خواسته ام»
پارسوماش، کتیبه کوروش بزرگ

این کتاب، کهن‌ترین، دقیق‌ترین و معتبرترین منبع در باب زندگی و شیوه سلوک عارف نامدار ابن خفیف شیرازی است. اصل کتاب را یکی از مریدان شیخ به نام ابوالحسن علی‌بن محمد دیلمی قرن چهارم هجری به زبان عربی نوشته که به دست ما نرسیده است.
متن حاضر ترجمه‌ای کهن و کامل از این کتاب است که در نیمۀ دوم قرن هشتم هجری به قلم تاج‌الدین کربالی به شیوه‌ای دقیق و ادیبانه و با افزوده‌‌هایی در شرح اقوال و حکایات شیخ کبیر، نوشته شده است و…

کتاب «تاریخ مختصر آخرالزمان» به شکلی صریح و روشنگر بینش هایی در مورد ژانر جذاب ادبیات آخرالزمانی ارائه می دهد و نشان می دهد که چگونه آخرالزمان بسیار بیشتر از دیدگاه های رایج درباره آخرین قضاوت و پایان خشونت آمیز جهان را شامل می شود.

تاریخ در دسترس و روشنگر “آخرالزمان”-آثار قدیم یهودی و مسیحی-بینش تازه ای در مورد ژانر جذاب ادبیات الاهیاتی و آخرالزمانی ارائه می دهد.
«مارتا هیمل فارب» در این کتاب نشان می دهد که آخرالزمان نه تنها به دیدگاه های رایج درباره آخرین قضاوت و پایان خشونت آمیز جهان توجه داشت ، بلکه پاداش و مجازات پس از مرگ ، معبد آسمانی و افشای پدیده های نجومی و سایر اسرار طبیعت را در نظر داشته است.
«مارتا هیمل فارب» سنت نوشتن آخرالزمانی را در قرون وسطی تا دوران مدرن را دنبال می‌کند .
مارتا هیمل فارب استاد دین ویلیام اچ دانفورث در دانشگاه پرینستون است. کار او بر یهودیت دوره معبد دوم و به ویژه ادبیات آخرالزمانی متمرکز شده است. او نویسنده تورهای جهنم: یک فرم آخرالزمانی در ادبیات یهودی و مسیحی (1985) ، صعود به بهشت در آخرالزمان یهودی و مسیحی (1993) و پادشاهی کاهنان: اجداد و شایستگی در یهودیت باستان (2006) است.

پیچیدگی و ابهام توان فرسای آثار یونگ و گستردگی دامنه ی مضامین آن ها، نوشتن شرح و تفسیری بر اندیشه های او را بسیار دشوار می کند، و این کتاب را می توان از تلاش های موفقی دانست که در این راه انجام شده است. بسیاری از این نکته ها که در نوشته های یونگ گنگ و پرسش انگیزند در این کتاب روشن می شوند و ارتباط آن ها با دغدغه های انسان متفکر امروزی نشان داده می شود. نویسنده ، که در بسیاری از دانشگاه های معتبر، اندیشه ی یونگ را تدریس کرده است در این کتاب به کاوش در افکار او در باب دیانت و پیش فرض های روان شناختی آن ها می پردازد و ممفاهیم پراهمیت و بغرجی چون ناآگاه جمعی، سرنمون ها، فردانیت، فرآیند رشد انسان در ربط با تکامل سرنمون خویشتن را، شرح وتبیین می کند. آن گاه بحث درباره ی اسطوره، روان پریشی و روان شناسی شخصیت نیچه زمینه ساز بررسی نظر یونگ درباره ی همانندی های نااگاه نیچه و ناآگاه انسان معاصر و پدیده های اجتماعی و روان شناختی امروزینی می شود که در دیدگاه های نیچه بیان یافت.

حاج مهدی عراقی جایگاه یگانه‌ای در تاریخ انقلاب اسلامی ایران دارد و عجیب آنکه کمتر از او نامی شنیده‌ایم. نقش او از نخستین روزهای شکل‌گیری نهضت در سال 1342، دوران طلایی حضور موثرش در زندان شاه و ارتباط ویژه ای با امام خمینی(ره) در سراسر دوران مبارزه، از او چهره‌ای برجسته ساخته که به خصوص در میان چهره های غیر روحانی نهضت، منحصر به فرد است.