بی‌تردید ترس در همه انسان‌ها و حتی حیوانات و گیاهان حسی آشنا و ملموس است و انسان‌ها در هر سطحی از آگاهی و در هر مرحله از زندگی ترس را تجربه می‌کنند. باوجوداین، ترس دشمن بزرگ آدمی و سدی برای پیشرفت اوست. ترس به سلامت و تعادل انسان آسیب می‌زند؛ انرژی آدمی را می‌مکد و شیره نیروی حیات او را بیرون می‌کشد. ترس ذخیره انرژی در سامانه عصبی را می‌خشکاند و سستی به‌بار می‌آورد. در این کتاب سوامی شیواناندا، با استفاده از آموزه‌های یوگا، روش‌های بسیار خلاقانه‌ای را برای چیرگی بر ترس بیان می‌کند.

در سفر ایکیگای، نویسندگان هکتور گارسیا و فرانچسک میرالس پرفروش‌ترین کتاب بین‌المللی خود را یک گام جلوتر می‌برند و با نشان‌دادن اینکه چگونه می‌توانید ایکیگای خود را ازطریق تمرین‌های عملی، مانند به‌کار بردن عادت‌های جدید و پا بیرون گذاشتن از منطقه امنتان فرابگیرید، به خوانندگان خود کمک می‌کنند.

ایکیگای مکانی است که اشتیاق ما (آنچه را که دوست داریم) ، مأموریت (آنچه امیدواریم در آن سهیم باشد)، شغل (هدایایی که باید به دنیا ارائه دهیم) و شغل (چطور اشتیاق و استعداد ما می‌تواند به معیشت تبدیل شود) درهم می‌آمیزد تا به ما یک معنای شخصی ببخشد. این کتاب به ما کمک می‌کند تا همه این عناصر را جمع کنیم و بتوانیم از یک زندگی متعادل لذت ببرید>

ایکیگای ما بسیار شبیه تغییر است: چیزی ثابت است که بسته به اینکه در کدام مرحله از زندگی قرار داریم تغییر شکل می‌دهد. «دلیل بودن» ما در 15سالگی و 70سالگی یکسان نیست. این کتاب ازطریق سه بخش به شما کمک می‌کند آن را بپذیرید – به‌عنوان ابزاری برای انقلابی در آینده خود به شما کمک می‌کند تا بتوانید گذشته‌تان را درک کنید بنابراین می‌توانید از حال خود لذت ببرید.

شاید زندگی پیداکردن بخش‌‌هایی از خودمان در تکه‌‌تکه‌‌هایی از یک کُلِ منسجم است.

پیداکردنی که به اندازه یک عمر طول می‌‌کشد.

و تکه‌‌هایی که همه‌‌جا حضور دارند و فقط کافی است ما در مسیرشان قرار بگیریم، آن‌‌وقت اگر هشیار باشیم، شاید بخش‌‌هایی از خودمان را ببینیم. بخش‌‌هایی از خودمان را در رابطه‌‌ها و در آدم‌‌هایی که تجربه می‌‌کنیم، در موقعیت‌‌هایی که قرار می‌‌گیریم، در فیلم‌‌هایی که می‌‌بینیم، در تاریخی که مرور می‌‌کنیم و حتی در کوچه‌‌ای که هیچ عابری ندارد و باد درخت‌‌هایش را بدون حضورِ تماشاچیان نوازش می‌‌کند.

شاید زندگی همین باشد.

کتاب هنر انسان‌شدن، اثری نوشته کارل راجرز است که اولین بار در سال 1954 انتشار یافت. کارل راجرز، بنیان‌گذار جنبش روان‌شناسی انسان‌گرایانه، روان‌درمانگری را با خلق مفهوم «درمان مخاطب‌محور» متحول ساخت. یافته‌های جدید در حوزه «روان داروشناسی»، به‌خصوص در ارتباط با داروی ضدافسردگی پروزاک، درمان‌هایی مبتنی بر دارو را به‌وجود آورده‌اند که هدف خود را تسریع فرایند بهبودی در نظر می‌گیرند؛ اما این شیوه‌های درمانی همچنین، باعث شده‌اند تا رابطه انسانی میان مراجعه‌کننده و درمانگر به حاشیه رانده شود. امروزه که اهمیت و تأثیر برقراری ارتباط انسانی در نتیجه روند درمان، دوباره درحال بازگشت به مرکز توجهات است، «درمان مخاطب‌محور» دکتر راجرز و اطلاعات ارزشمند او در کتاب هنر انسان‌شدن، بیش از هر زمان دیگری کمک‌کننده خواهد بود.

مغز انسان پیچیده‌تر از مغز سایر گونه‌هاست اما دلایل اندکی داریم که فکر کنیم فرایند رشد مغز تماماً یا تقریباً متفاوت از فرایند تکامل مغز سایر حیوانات است. از منظر جعبه ابزار زیست‌شناسی رشد مغز فقط آرایش مولکولی است اگر بپذیریم ذهن ما محصول مغز ماست، باید بپذیریم فرایندهای اساسی که سازنده ذهن ما هستند با فرایندهایی که سیستم ذهنی و مغز سایر موجودات را می‌سازند از یک جنس و یک بخش‌اند

یافته‌های شگفت‌انگیز اخیر نشان داده که ژنوم انسان بسیار کوچک‌تر از آن چیزی است که زمانی تصور می‌کردیم و حداکثر حاوی سی‌هزار تا چهل‌هزار ژن است. گری مارکوس در این کتاب با تلفیق دقیق زیست‌شناسی با یافته‌های اصلی خود درباره رشد کودک نخستین کسی است که این تناقض آشکار را با شرح گام‌به‌گام ایجاد پیچیدگی‌های نامحدود ذهن انسان توسط ژن‌ها رفع کرد. زایش ذهن که با قلمی پویا نوشته شده برای همیشه طرز فکر ما را درباره خاستگاهمان تغییر خواهد داد.

ازدست‌دادن هنر است؛ هنری که مهارت‌یافتن در آن بهایی دارد. تمام خشم من رمانی است برای تفکر دوباره در مفاهیم عمیقی چون اندوه، شکست، عشق، مبارزه و بخشش؛ مفاهیمی که امروزه بیش از همیشه به نگاهی عمیق‌تر و جدی‌تر به آن‌ها احتیاج داریم، آن‎هم در داستانی پیچیده که قرار است مخاطب را به سفری جادویی و مسحورکننده ببرد.

اگر از طرفداران رمان‌های خالد حسینی هستید، اگر شکست را تجربه کرده‌اید، اگر گوشه‌ای از قلب‌تان اندوهگین است، اگر حسرتی همراهتان است، اگر خشمی در گلو دارید، احتمالاً تمام خشم من به دلتان بنشیند و از خواندنش لذت ببرید. تمام خشم من یک فرورفتن عمیق در اندوه، خیانت و بخشش، از‎دست‎دادن و البته خشم است؛ یک نوع بازنگری در امید، اما نه به روشی سطحی. داستانی درباره پنهان‎شدن درون خود برای محافظت از قلبمان. صبا طاهر در رمان تمام خشم من که برنده‌ جایزه‎ کتاب ملی آمریکا در سال ۲۰۲۲ شده، زندگی چند نسل آدمِ عاشق را روایت می‌کند و به مفاهیم تأمل‌برانگیزی مانند خانواده، عشق، حسرت، احساسات سرکوب‌شده و… می‌پردازد و خواننده را عمیقاً به تفکر وامی‌دارد. این کتاب روایتی است از لاهور تا کالیفرنیا، در نوسان از زمان گذشته و حال که شخصیت‌های اصلی داستان با زبان خود از روابط و حسرت‌ها و آرزوهایشان می‌گویند و حقایقی از زندگی‌شان را برملا می‌کنند.

این پندار که نگریستن به دریا، به رودخانه و دریاچه، حتی نشستن کنار برکه‌ای و یا هر خیره‌شدنی به «آب»، در منظر مردمان از گذشته تا امروز، مایه اندوهی ابدی‌ است، یکی از منظره‌های شگفتی ا‌ست که می‌توان به آب داشت. اینکه چگونه این مایه حیات، آن شگفت‌انگیز جهان که در هر نقطه کیهان دیده شود، نشانه‌ای از حیات و زنده‌بودن است، این‌چنین حزن‌آلود است؟ همین عنصر اندوه، در روانی‌اش، در هنگامه‌ رفتنش پای درخت‌ها، هنگامی که به لب‌ها می‌رسد و شعف و شوری اروتیک را موجب می‌شود، وجه دیگری از وجودش برملا می‌شود که قسم دیگری از پیچیدگی حضور و معرفتش در جهان را نمایش می‌دهد. گاستون باشلار، این معرفت‌شناس بزرگ تاریخ فلسفه، با احاطه‌اش بر فلسفه علم، هنر، ادبیات و روان‌کاوی، در کتاب «آب و رؤیاها: جستاری در باب تخیل ماده» به جست‌وجویی شگرف در «آب» دعوتمان می‌کند. باشلار در این کتاب به‌سوی شاعران و فیلسوفانی نظر می‌کند که به‌عکس دیگران، نقش جوهری آب را ورای وجوه تزئینی در شاعرانگی و فلسفه‌ورزی‌شان دیده و به آن پرداخته‌اند. اندوه و شادی هم‌زمان و بی‌امان آب، آن نیروی حیات عظیمی که در هم‌نشینی آب و آتش به‌ثمر می‌نشیند یا آن لحظه‌ای که انسان انعکاس خودش را در آب دیده و می‌بیند و نقش آینه‌‌گون آب در هستی و بسیار بسیار خیال‌ها و رؤیاهای دیگری که آب در سر دارد، هم و همه در آب و رؤیاها حضور دارند و عیش خواندنش را نمی‌شود از دست داد.