هنگامی که سؤالات ساده‌ای درباره روندهای جهانی پرسیده می‌شود -چند درصد از جمعیت جهان در فقر زندگی می‌کنند؛ چرا جمعیت جهان رو به افزایش است؛ چه تعداد از دختران، مدرسه را به پایان می‌رسانند- ما بطور سیستماتیک به سؤالات پاسخ اشتباه می‌دهیم. آنقدر اشتباه که شامپانزه‌ای که به صورت تصادفی پاسخ‌ها را انتخاب می‌کند، همواره از معلم‌ها، روزنامه‌نگاران، برندگان جایزه نوبل و مشاوران مالی سبقت خواهد گرفت.

در کتاب واقعیت (Factfulness)، پروفسور سلامت بین‌الملل و پدیده جهانی سخنرانی‌های TED، هانس رزلینگ، همراه با دو همکار قدیمی‌اش، آنا و اولا، یک توضیح جدید و بنیادی از علت این رخداد را عنوان می‌کند. آنها از ده غریزه‌ای که نگرش ما را تحریف می‌کنند، پرده بر می دارند – از تمایل ما به تقسیم جهان به دو گروه (معمولاً نسخه‌ای از ما و آنها) به منظور چگونگی درک پیشرفت بشریت (با این باور که اکثر مسائل رو به وخامت هستند) به نحوی که در رسانه‌هایمان انعکاس می‌یابد (جایی که قوانین ترس در آن حاکم است).

مشکل ما این است که از نادانسته‌هایمان چیزی نمی‌دانیم. حتی حدسیات ما توسط ضمیر ناخودآگاه و تعصبات پیش‌بینی شده تأثیر می‌پذیرند.

مشخص شد که جهان با وجود تمام نقص‌هایش در حالت بسیار بهتری از چیزی که ما ممکن است تصور کنیم، قرار دارد. این بدین معنی نیست که نگرانی‌های واقعی وجود ندارند، اما وقتی که همواره در مورد همه مسائل، به جای پذیرش یک جهان بینی مبتنی بر واقعیت، صرفا نگران هستیم، توانایی‌مان را در تمرکز بر مسائل مهم‌تر و واقعی‌تر از دست می‌دهیم.

الهام‌بخش و مکاشفه‌آمیز، سرشار از حکایات زنده و داستان‌های سیار، واقعیت یک کتاب ضروری و اساسی است که شیوه جهان بینی شما را تغییر خواهد داد و شما را برای بحران‌ها و فرصت‌های آینده آماده می‌کند.

مالکوم گلدول در این کتاب شگفت انگیز، ما را در سفری ذهنی به دنیای از ما بهتران می برد؛ بهترین ها و درخشان ترین ها، مشهورترین ها و موفقترین ها! او می پرسد: چه چیزی باعث موفقیت این افراد می شود؟
او معتقد است ما بیش از حد به اینکه افراد موفق چگونه هستند توجه می کنیم و توجه بسیار اندکی به این نکته داریم که آنها از کجا آمده اند؛ از چه فرهنگی، از چه خانواده ای، از چه نسلی و با چه تجارب خاصی که در طول تربیت و رشدشان کسب کرده اند.
در طول مسیر این سفر، او را به توضیح رازهای میلیونرهای حوزه برنامه نویسی و تکنولوژی و کارآفرینان موفق، چیزهایی که برای یک ورزشکار حرفه ای شدن لازم است، اینکه چرا آسیایی ها در ریاضی قویتر هستند و چیزی که گروه های برتر موسیقی را متمایز می کند، می پردازد.
از ما بهتران به صورتی روشنگرانه و سرگرم کننده، نقطه عاطفی است که همزمان شما را حیرت زده و آگاه نموده و تا مدت ها بعد (و شاید برای همیشه) ذهنتان را درگیر خود خواهد کرد.

پدر دختر بابا در محیط خانواده، دختر خود را به همسر و دیگر فرزندان ترجیح می‌دهد. این گونه است که دختران بابا حس می‌کنند شخصی خاص و منحصر به فردند. این دختران چنان با پدر همانند سازی می‌کنند که دیگر هیچ هویت مستقلی از خود ندارند. آن‌ها غالبا نظری هم از خود ندارند، مگر این که با معیارهای روان بابا چک کنند تا ببینند کاری را باید انجام بدهند یا نه؟ آیا شما این ویژگی‌ها را دارید: طرفردار مردها و قدرت مردانه هستید و دیدگاه زنانه برایتان در درجه دوم اهمیت قرار دارد؟ در دوران کودکی محرم اسرار پدر بوده‌اید و بیش از نقش دختری، نقش همسرش را ایفا کرده‌اید؟ در محیط کار محرم اسرار اسحاب قدرت در سازمان هستید؟ از جمله زنان و دخترانی هستید که از خود و دیگران انتظارات زیادی دارند و اگر با پاسخ منفی مواجه شوید، باز هم دست از خواسته‌های‌تان برنمی‌دارید؟ سازش با دیگران برای‌تان سخت است، چون قاتل به این هستید که در نهایت خواسته‌ی شما اجرا خواهد شد؟ ارزش‌ها و اصولی که پدر در زندگی داشته برای‌تان مهم است و شما را برای مفید بودن در جامعه راهبری می‌کند؟ آیا دوست دارید مثل پدرتان باشید و او شما را دوست داشته باشد ؟ اکنون قسمت شما این بوده مه سرنوشت دردناک و بعضا ناامید کننده چنین دخترانی را بخوانید. دکتر مورین مورداک، روانکاو شهیر پیرو مکتب پروفسور کارل گوستاو یونگ می‌گوید: برخی از این دختران در دهه سوم یا چهارم زندگی با این واقعیت دردناک مواجه شوند که هرگز نتوانسته‌اند روابط صمیمی داشته باشند و به خاطر از دست دادن سال‌هایی که می‌توانستند بچه‌دار شوند ماتم می‌گیرند. دختر بابا بودن علاوه بر فوایدش، مطمئنا هزینه‌های سنگینی هم دارد که در این کتاب از آن مطلع می‌شوید تا مابقی عمر را با هزینه‌های کمتری زندگی کنید. این کتاب همچنین برای پدران صاحب فرزند دختر، که دختر بابا تربیت کرده یا تربیت می‌کنند، حرف‌های زیادی دارد تا بوسیله آن مطمئن شوند روش آن‌ها خیانتی به آینده دختران‌شان نمی‌کند

این كتاب جز آشنا كردن خواننده با سؤال های نقادانه و نحوۀ كاربرد آن ها هدف مهم دیگری هم دارد و آن مهارت یافتن خواننده در تفكر نقادانه است. مهارت یافتن خواننده در تفكر نقادانه تمرین بسیار زیادی لازم دارد و برای همین در این كتاب مثال های زیادی مطرح شده است تا فرصت تمرین كردن به خواننده داده شود. البته از آنجا كه این كتاب برای مخاطب عام نوشته شده، در آن از مسائل تخصصی و پیچیده خبری نیست بلكه مثال ها و تمرین های آن تقریباً ملموس است.

این یکی از خواندنی‌ترین آثار ویل دورانت، نویسندة کتاب بزرگ «تاریخ تمدن» است. متن اصلی کتاب سال‌های سال در دسترس نبود و چند سال پیش به کوشش جان لیتل منتشر شد. روزی مردی به نزد ویل دورانت رفت و از او درخواست کرد دلیلی به دست او بدهد که چرا نباید خودکشی کند. دورانت در آن وقت محدود، جواب‌هایی به او داد ولی مدتی بعد، نامه‌ای برای بیش از صد شخصیت مشهور فرستاد و دربارة معنی زندگی از آن‌ها نظر خواست و پاسخ‌های رسیده را به همراه دیدگاه خود، در این کتاب منتشر کرد. دورانت امید داشت پاسخ‌هایی که از چنین شخصیت‌های پرفروغی دریافت می‌کند، چیزی در خود داشته باشند که به پرسش آن بیگانة خوش‌لباسی که در یک روز پاییزی سال 1932 در باغش ظاهر شد، جوابی درخور بدهد. درواقع قضیه فراتر از این حرف‌ها بود؛ پاسخ‌ها بیش از آنکه تاریک و اندوهبار باشند، شوق‌انگیز و مثبت بودند که همراه بود با بصیرت‌هایی شخصی در اینکه چگونه باید زندگی را معنادارتر کرد. پاسخ‌ها از همه‌سو بودند؛ کسانی چون گاندی، جواهر لعل نهرو، تئودور درایزر نویسندة ناتورالیست، سینکلر لوئیس برندة نوبل ادبیات، جان ارسکین رمان‌نویس، آندره موروئا فیلسوف و رمان‌نویس، جورج برنارد شاو نمایشنامه‌نویس، برتراند راسل فیلسوف، جینا لومبروسو تنیس‌باز شهیر، سی. وی. رامان برندة نوبل فیزیک و شخصیت‌های دیگر. به محض اینکه پاسخ نامه‌ها به دست ویل دورانت رسید، او سراغ خودش رفت و پاسخی جلوی همه پرسش‌هایش گذاشت که خود یک اثر فلسفی والا بود. دورانت نام کتاب را «دربارة معنی زندگی» گذاشت و یک موسسه انتشاراتی کوچک آن را در سال 1932 چاپ کرد. کتابی است واقع‌بین، جسور و دربردارندة نگاه‌های متفاوت نویسندگان، شاعران، سیاستمداران و… به موضوع زندگی. ویل دورانت (1981 ـ 1885) تاریخ‌نگار و نویسنده آمریکایی به‌جز مجموعه کتاب «تاریخ تمدن»، «تاریخ فلسفه» و «لذات فلسفه» را نیز نوشته است. او همچنین برندة جایزة پولیتزر و مدال آزادی است.

ظاهرا هیجاناتی مانند هیجانات فرماندار مالوی و من (نویسنده کتاب) در درجه اول، در ما سخت به هم پیچیده، از طریق بازتابها گسترش یافته و در همه اعضای انسانی ما مشترک است. به نظر می رسد که هنگامی که این هیجانات خود را نشان می دهند، در همه ما به شکل یکسانی بروز می کنند. غم و اندوه من، مانند غم و اندوه فرماندار مالوی و غم و اندوه تمام جمعیت بود.

بشریت، بیش از دو هزار سال است که غم و دیگر هیجانات را به همین شیوه درک کرده است. اما در عین حال، اگر بشریت از قرن ها کشفیات علمی چیزی آموخته باشد، آن این است که پدیده ها معمولا آن گونه که به نظر می رسند، نیستند.

داستان افتخارآمیز زمانه ما در باره هیجان هم، چیزی شبیه به این بوده است و آن اینکه همه ما هیجاناتی داریم که از زمان تولد ایجاد شده اند. این هیجانات، در درون ما پدیده هایی متمایز و قابل تشخیص اند. وقتی چیزی در جهان اتفاق می افتد، چه حادثه تیراندازی باشد و چه یک نگاه فریبنده، هیجانات ما طوری به سرعت و به طور خودکار به کار می افتند که انگار کسی دکمه آنها را زده است. ما از طریق نحوه لبخند زدن، خشونت، ترس و دیگر حرکات بیانگر خاص که هرکدام به راحتی قابل تشخیص اند، هیجانات خود را در چهره مان نشان می دهیم. صدای ما هیجاناتمان را از طریق خنده، فریاد و گریه بیان می کند و وضعیت بدن ما هیجاناتمان را با حرکت و لرزش بروز می دهد.

علم مدرن نیز توصیفی متناسب با این داستان ارائه می دهد که من آن را دیدگاه کلاسیک هیجان می نامم. بر پایه این دیدگاه، تردید در صدای فرماندار مالوی، یک واکنش زنجیره ای را به راه انداخت که در مغز من نیز تداوم یافت. مجموعه خاصی از نورون ها – که آن را «مدار غم» می نامند. به فعالیت درآمدند و باعث شدند تا چهره و بدن من، به طریقی مشخص و خاص واکنش نشان دهند. چشمم شروع به سوزش کند، ابروهایم گره بخورد، شانه هایم خم شود و به گریه بیفتم. این مدار القاء شده باعث بروز تغییرات فیزیکی در بدن من نیز شد که سبب شد تپش قلب و تنفسم بالا برود، غدد عروقی ام فعال و رگهای خونی ام منقبض شوند. گفته می شود که این مجموعه حرکات در داخل و خارج بدن من مانند یک «اثر انگشت» به شکل منحصربه فردی غم و اندوه را مشخص می کنند که کاملا شبیه اثر انگشت شما و منحصرا برای شناسایی شما به کار می روند.

از كودكی، ما دنیا را با قصه‌گویی پدران و مادران خود آغاز می‌كنیم و با آن انس و الفت خاص داریم. قصّه مجموعه‌ای از حواس ما را به كار می‌گیرد. از فواید این كتاب هنر متقاعد كردن است كه در قصه‌پردازی نویسنده آن را به شیوه زیبا و مؤثری می‌بینیم. ناخودآگاه خود را باور كنید و با آن در تماس باشید. كتاب حاضر به عنوان یكی از آثار ارزنده‌ای است كه در خلاقیت و نوآوری بسیار مؤثر است. قصه و قصه‌درمانی ابزار بسیار نیرومندی در روابط انسانی، روان‌درمانی، آموزش و پرورش، خانواده، هنر، سازمان و مدیریت و به طور كلی زندگی است و به بیانی زندگی قصه و قصه زندگی است

«خوشبختی» واژه‌ای معمولی و آشناست. مفهومی است که گمان می‌کنیم دست‌کم تا حدودی درکی از آن داریم. اما درواقع بیان و توضیح مفهوم خوشبختی به این آسانی‌ها هم نیست. اگر از کسی بپرسیم خوشبختی چیست معمولا مثال‌هایی می‌آورد از چیزهایی که خواستارشان است یا به نظرش ارزشمند می‌آید. اما اگر از او بپرسیم در مجموع خوشبختی چیست؟ معمولا پاسخ روشن و مناسبی به ذهنش نمی رسد.
واقعا خوشبختی چیست؟
آیا می‌توان به معیارهای روشنی برای سنجش میزان خوشبختی افراد دست یافت؟
چطور می‌توانیم با تضاد میان اهدافمان و انواع چیزهایی که به ما احساس خوشبختی می‌دهند کنار بیاییم؟
نیکلاس وایت در کتاب «تاریخچهٔ خوشبختی» با گذری بر ۲۵۰۰ سال تفکر فلسفی دربارهٔ مفهوم خوشبختی، به ما نشان می‌دهد متفکران برجستهٔ تاریخ فلسفه از یونان باستان تا امروز چگونه به پرسش‌هایی از این دست پرداخته‌اند. و در این ضمن می‌کوشد پرسش از خوشبختی را به مسائلی چون اخلاقی زیستن و فلسفهٔ زندگی پیوند بزند.

هیچ لازم نیست که حس تنهایی را من توصیف کنم. از همان کودکی با تنهایی آشنایید، از آن روزی که یکهو متوجه شدید همه همبازی دارند جز شما؛ از همان سرِ شبی که میخواستید با کسی بگذرانید ولی تنها ماندید؛ از آن مهمانی که حتی یک نفر آشنا نبود و دورتان پُر بوده از آدمهایی که داشتند باهم اختلاط میکردند؛ از آن شبی که کنار عشقتان گذراندید و خیلی خوب میدانستید که دیگر همه چیز بینتان تمام شده است؛ و از آن لحظهای که تنها ماندید در آپارتمان خالی وقتی که او برای همیشه رفته بود. همیشه باید بابتِ عشق بهایی پرداخت، و تنهایی بخشی از آن است. هر آدمی که عاشق باشد، یا به کسی فکر کند، در غیابِ آن فرد، وقتی که چه جسمانی چه عاطفی ترک میشود، حتماً تنهایی را تجربه خواهد کرد…

در طول قرن بیستم، صدها میلیون نفر برای دیکتاتورهایشان هورا کشیدند، حتی آن‌هنگام که در مسیرِ بردگی گام می‌گذاشتند. دیکتاتورها اغلب با تصفیه‌های خونین و فریب و تقلب و تفرقه‌اندازی قدرت را تصرف کردند، اما در بلندمدت کیش شخصیت کارآمدترین شیوه است. دیکتاتورهایی که دوام آوردند معمولاً بر دو ابزار قدرت تکیه کردند: کیش شخصیت و وحشت… هر دیکتاتور باید در دل مردمش ترس بکارد، اما اگر بتواند آنان را وادارد که ستایشش کنند احتمالاً‌مدت بیشتری دوام خواهد آورد. این کتاب می‌خواهد کیش شخصیت را در جای اصلیِ خودش قرار دهد: در قلب استبداد. در دیکتاتوری‌ها وفاداری به یک فرد مهم‌ترین چیز بود، حتی مهمتر از وفاداری به یک دین… دیکتاتورها به مردمشان دروغ می‌گفتند، اما آن‌ها به خودشان هم دروغ می‌گفتند. آنان مدام یا گرفتار تکبر بودند یا پارانویا، و در نتیجه به تنهایی تصمیماتی می‌گرفتند که پیامدهای مخربی داشت و جان میلیون‌ها آدم را گرفت…

بخشودن فضیلتی است که امروزه بسیار تبلیغ می‌شود. کتاب‌های خودیاری و برنامه‌های تلویزیونی همه یک‌صدا این پیام را تکرار می‌کنند که بخشودن کسانی که به ما بدی کرده‌اند بهترین کار ممکن است و ادعاهای فراوانی دربارهٔ قدرت شفابخش بخشودن و گذشت مطرح می‌شود. اما کسانی که اشخاصی به آنها آسیب‌های جدی وارد کرده‌اند به درستی حس می‌کنند که این همه تبلیغ بخشودن نوعی زبان‌بازی و حاصل نگاهی سطحی است. بخشودن همیشه کار مطلوبی به نظر نمی‌رسد مخصوصاً وقتی که فرد خاطی آسیبی جبران‌ناپذیر به ما وارد کرده باشد یا اصلا از کارش پشیمان نباشد.
ایو گارارد و دیوید مک ناتون، نویسندگان کتاب بخشودن، می‌کوشند در این کتاب به دو پرسش محوری دربارهٔ بخشودن پاسخ دهند: نخست اینکه بخشودن و گذشت واقعاً به چه معناست؟ یعنی وقتی کسی را که در حق ما بدی کرده می‌بخشیم دقیقاً چه می‌کنیم؟ و دوم اینکه بخشودن چه دلایلی دارد و چه دلایلی می‌تواند ما را از بخشودن بازدارد؟
آنها با طرح مثال‌هایی واقعی و مواردی مشهور می‌کوشند به این بحث روشنی و وضوح بیشتری ببخشند و با تیزبینی فلسفی نشان می‌دهند که مسالهٔ بخشودن بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مبلغانش تصور می‌کنند.
نویسندگان معتقدند که بخشودن نوعی ابراز همبستگی با انسان‌هاست حتی وقتی که گرفتار انحطاط اخلاقی شده‌اند اما تاکید دارند که همیشه همبستگی با قربانیان مهم‌تر از همبستگی با خاطیان است و این موضوعی است که نباید آن را فراموش کنیم.
در کتاب بخشودن پرسش‌هایی مطرح می‌‌‌شود که هرکسی در حقش بدی و ظلمی شده است از خودش می‌پرسد و می‌اندیشد که چه واکنشی باید نشان دهد و این پرسش‌ها بی‌تردید شامل حال همهٔ ما می‌شود.

کتاب پنجاه متفکر کلیدی روان‌شناسی تلاشی است برای مرور و بازشناسی آرای روان‌شناسان، عصب‌شناسان، پزشکان، دانشمندان و نظریه‌پردازانی که در طول عمر نه ‌چندان بلند اما بسیار پرفرازونشیب این علم، با دیدگاه‌ها و نظریاتشان دروازه‌های جدیدی را به شناخت جهان درونی انسان گشوده‌اند. روان‌شناسی اقلیم معرفتی گسترده‌ای است با مرزهایی انعطاف‌پذیر و به همین دلیل همواره از سویی در معرض خطر ورود و نفوذ دیگر شاخه‌های علم و معرفت بوده و از سوی دیگر، از حضور این رشته‌های همسایه سود برده است. بنابراین عجیب نیست که متفکران معرفی‌شده در این کتاب هم، علاوه بر روان‌شناسی، به شاخه‌های دیگری از علم همچون فیزیک، پزشکی، ریاضیات، زبان‌شناسی، فلسفه و کردارشناسی تعلق داشته‌اند.
این کتاب کوشیده‌ است با تکیه بر سنتی روان‌شناختی، نیمرخ دقیقی از تاریخچۀ زندگی این متفکران و تأثیر آن بر شخصیت و نظریات آن‌ها به دست دهد. این تلاش بلندپروازانه از سویی متن کتاب را از یک مرور نظری صِرف فراتر می‌برد و از سـوی دیگر، هماننـد رشتـۀ تسبیـحی، متـفکـران، آثـار و نظـریات را در بستری روان‌شناختی به هم پیوند می‌دهد تا خواننده هم قادر به خواندن مجزای فصول باشـد و هم بتـواند با بازخـوانی کلیت کتـاب، به درکـی بهتـر از تاریـخچۀ علم روان‌شناسی و کاربست نظریات آن دست یابد.