قوانین روزانه کتابی است برای هرروزتان. شما در هرروز فقط و فقط یک قانون ساده، مختصر و بسیار جذاب را می‌خوانید. این قوانین ترکیبی از تمام کتاب‌های رابرت گرین علاوه‌بر سخنرانی‌های اوست و یکی از جذابیت‌های بسیار خوب آن این است که بخشی از آن مربوط به یکی از کتاب‎های ایشان است که هنوز وارد بازار جهانی نشده است. رابرت گرین طبق روش دیرینه خود، برای نوشتن هریک از آثارش به سال‌ها تحقیق تاریخی و مطالعه می‌پردازد. شما آن‌قدر خوش‌شانس هستید که در این کتاب با گنجینه کهن خرد او روبه‌رو شده‌اید. در این کتاب علاوه‌بر مرور کتاب‌های قبلی این نویسنده نامدار (۴۸ قانون قدرت، ۳۳ استراتژی جنگ، قوانین طبیعت انسان، استادی، هنر اغواگری) با مطالبی روشنگرانه از تمامی سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های او و از همه خاص‌تر، با کتاب آینده او هنر تعالی نیز روبه‌رو خواهید شد.

کافی است این کتاب را هرروز براساس تاریخ ذکرشده در آن باز کنید تا وجودتان مملو از بینشی ناب شود و در همه عرصه‌های زندگی، از روابط شخصی گرفته تا کسب‌و‌کار، رقابت، مدیریت استراتژیک، نفوذ بر دل و جان دیگران و سیاست، به درجه‌ای بالا از کامیابی و قدرت برسید. این کتاب برای خوانندگان باهوش ایرانی که تجربیاتم نشان می‌دهد از کتاب‌های صرفا انگیزشی خسته شده‌اند و در پی تدابیر عملی و هوشمندانه هستند، پرده از رازهایی برمی‌‌دارد که بسیاری از نام‎آورهای تاریخ در عرصه‌های مختلف با شناخت و کاربرد آن‌ها جزو برترین‌ها شده‎اند.

مجموعه‌ی تاریخ فلسفه‌ی راتلج به ترتیب زمانی به بررسی تاریخ فلسفه‌ی غربی از آغازگاه‌های آن در سده‌ی ششم پیش از میلاد تا دوران کنونی می‌پردازد. در این مجموعه تمامی تحولات عمده‌ی فلسفی عمیقا بحث می‌شود.قسمت بیش‌تر این مجلدات به افرادی اختصاص داده شده که عموما از فیلسوفان بزرگ تلقی می‌شوند. اما چهره‌های کم اهمیت‌تر نیز فراموش نشده‌اند و همراه با آن‌ها ده جلد تاریخ حاضر شامل اطلاعات پایه‌ای و انتقادی درباره‌ی فیلسوفن مهم گذشته و حال است. این فیلسوفان آشکارا درون بستر فرهنگی و به ویژه علمی زمانه‌ی خود قرار داشته‌اند. مخاطب تاریخ کنونی فقط متخصصان فلسفه نیستند. بلکه دانشجویان و خواننده‌ی عام نیز در نظر گرفته شده. هرفصل توسط مرجع معتبر آن حوزه نوشته شده. فصل‌ها به سبکی خواندنی نگاشت شده‌اند و واژه‌امه‌ای از اصطلاحات وقتی در هر مجلد تهیه شده است… .

سومین کتاب آگامبن، کودکی و تاریخ، عنوانی مرموز و درعین حال دقیق دارد. «کودکی» و «تاریخ»، به ترتیب، متناظر با مقولات استعلایی تجربه ی بشری اند: زبان و زمان. برنامه ی فلسفی ای که آگامبن در این کتاب و تا حدودی در کتاب بعدی اش، زبان و مرگ، پی می گیرد ــ برنامه ای که، به گفته ی خودش، در حکم ادامه ی پروژه ی فلسفه ی آینده ی بنیامین است ــ عبارت است از یافتن نقطه ی تلاقی میان مقولات زبانی و مقولات تاریخی و در واقع همان نقطه ای که در آثار بعدی فیلسوف، در پیکر مفهوم «توانش» صورت بندی می شود.

از سال 1800 تا این زمان می توان سه دوره بزرگ کاملا مشخص در تاریخ فلسفه بازشناخت : از 1800 تا 1850 شکوفایی فوق العاده مذاهب فلسفی کاتولیکی که دو مستر و دو بونالد د رواکنش به قرن هجدهم بنا می نهد . . .
به نظر می آید که به طور کلی، در این قرن،ذوق و قوت تحلیل،که مشخصه قرن هجدهم بود، روی در کاهش دارد.حتی پیش از پایان قرن هجدهم، ملاحظه می کنیم که روسو و بسیاری از اشراقیان از روشهای تحلیلی خسته شده اند و در کار تحقیق،به وسایلی فراتر از تحلیل روی می آورند، از قبیل ایمان،غریزه،وجدان،احساس،شهود،صیرورت تاریخی.برای فهم وحدت واقعی این جنبش وسیع که نمایندگان آن اغلب از یکدیگر بی خبرند، باید مخصوصا به ارتباط میان رونق مجدد «فلسفه دینی»و«اهمیت مابعد الطبیعی ای،که به تاریخ داده میشود» توجه کرد.

تاریخ فلسفۀ امیل بریه، در متن اصلی آن، مشتمل بر هفت جلد است که در «نشر دانشگاهی فرانسه» به کوشش پیر ماکسیم شول و آندره لویی لوروا، در سه مجلد (1. دورۀ یونان و روم باستان؛2. قرون هفدهم و هجدهم؛ 3. قرون نوزدهم و بیستم) چاپ شده است. عنوان جلدهای هفتگانۀ آن به ترتیب عبارت است از 1. دورۀ یونانی؛ 2. دورۀ انتشار فرهنگ یونانی و دورۀ رومی؛ 3. قرون وسطی و دورۀ تجدد؛ 4. قرن هفدهم؛ 5. قرن هجدهم؛ 6. قرن نوزدهم؛ دورۀ نظام‌ها (1800-1850)؛ 7. قرن نوزدهم، پس از 1850 و قرن بیستم. از این مجموعه تاکنون جلدهای اول تا چهارم آن به فارسی ترجمه شده است. کتاب حاضر ترجمۀ جلد پنجم این مجموعه است که عمدتاً شامل فلسفه‌های نیوتن، لاک، بارکلی، وولف، ویکو، مونتسکیو، کندیاک، هیوم، ووونارگ، اصحاب دایره‌المعارف، ولتر، ژان ژاک روسو و بالاخره کانت است.

در دیالکتیک بدن و کلانشهر، کلانشهر و ماشین‌های آن تمامیت خود را به بدنی منتقل می کنند که هرگز به دنبال تمامیت نبوده است، بلکه پیوسته در طلب فقدان، شدن، گشودگی به روی جهان و رهایی است. اگر به عمیق‌ترین لایه‌های زندگی خود رجوع کنیم، خواهیم دید چیزی که ما می‌خواهیـم و آرزو می‌کنیم، گشــودگی به روی جهـان بـه جـای فروبستگی نسبت به آن، شدن پیوسته به جای سکون، و شور و هیجان به جای کرختی و افسردگی در حیات است. نه تمامیت، نه کلیت، نه سلطه و نه توقیف جریان زندگی، هیچ‌کدام با حیات بدن مناسبتی ندارند. مسئلۀ اساسی حیات بدن در کلانشهر این نیست که کلانشهر تمامیتی را عرضه می‌کند که مطلوب بدن ساکن در کلانشهر نیست، بلکه ایـن است که بـدن اسـاسـا طالـب تمـامیـت نیسـت، زیــرا دچار فقدان، و خواهان آن است که این فقدان در حالت اصلی‌اش باقی بماند. تمامیت چیزی نیست که بدن را به سبب فقدانش سرزنش کنیم، زیرا تمامیت هرگز جزو ذات بدن نبوده است. همین فقدان منبع گشودگی، حرکت و شدن پیوستۀ بدن است؛ حرکتی که هر گونه تمامیتی، از جمله تمامیت کلانشهر، مانع آن است.

برای طرفداران کتاب پسرک، موش‌کور، روباه و اسب و هر کسی که به دنبال امید و آسایش است.

پاندای بزرگ و اژدهای کوچک داستان همراهی و گفت‌وگوی دو دوست عجیب و دوست‌داشتنی است که به سفری دورودراز می‌روند. در این سفر، فصل‌ها را پشت سر می‌گذارند و به زیبایی‌های طبیعت و وجود خودشان پی می‌برند، بارها اشتباه می‌کنند و گم می‌شوند، اما در همین بیراهه‌رفتن‌ها به چیزهای شگفت‌انگیزی دست پیدا می‌کنند.
جیمز نوربری از ترکیب مشکلات شخصی خود، فلسفه‌ی شرق و صحبت با کسانی که می‌خواستند از تنهایی و اضطراب رها شوند، کتابی زیبا با سخنانی حکیمانه و تصاویری ماندگار خلق کرده که آرام‌بخش و نوری راهگشا برای هر کسی است که دوران سخت و تاریکی را پشت سر می‌گذارد.

وقتی هوا طوفانی است، به خوردن قطره‌های باران بر روی سنگ گوش کن.

نسبی نگری، نسبیت و فرهنگ، دنیای انسان دیگر، سوفیست ها و شک آوران، خواست حقیقت از نگاه نیچه، بازی حقیقت از نگاه فوکو، تأویل و نسبی نگری در فلسفه ی علم امروز، شک و یقین از نگاه ویتگنشتاین

هدف از انگارش این کتاب معرفی دیدگاه دوگانه‌گرایی جوهری و نقاط ضعف و قوت آن بوده است. بنابراین کتاب حاضر اثری آموزشی است نه رساله‌ای پژوهشی.

خدایان سیزیف را محکوم کرده بودند که پیوسته تخته سنگی را تا قله کوهی بغلطاند. و از آنجا،آن تخته سنگ با تمامی وزن خود تا پایین می افتاد، خدایان به حق اندیشیده بودند که از برای گرفتن انتقام، تنبیهی دشتناکتر از کار بیهوده و بی امید نیست. اگر به گفته «هومر»مومن باشیم سیزیف عاقل ترین و محتاط ترین انسان ها بوده است. من در اینجا تناقصی نمیبینم. راجع به موجباتی که وی را سزاوار کار بیهوه در جهنم کرد عقاید مختلف است. وی اسرار خدایان را فاش کرد…

در پاسخ به این پرسش که هنر به چه دردی می‌خورد، جوابی دیرینه و تحقیرآمیز وجود دارد: هنر به هیچ دردی نمی‌خورد؛ هنر برای خود هنر است. طرفداری از این پاسخ به میانۀ قرن نوزدهم بازمی‌گردد؛ به عصر شکوفایی صنعت و پیشرفت علمی. آنانی که مشتاق حمله به هنر و ارزش‌های آن بودند، می‌پرسیدند هنر تا آن زمان واقعاً چه دستاوردی داشته است. آیا نقاش می‌تواند راه‌آهن بسازد؟ آیا شاعر می‌تواند نان بپزد؟

این رویکرد سوءتفاهمی غم‌انگیز درخصوص کاری است که هنرمندان می‌توانند برای ما انجام دهند. برای اینکه ما انسان‌ها به‌سوی زندگی خوب هدایت شویم، فقط به لامپ برق و خط تلفن و سهام بورس احتیاج نداریم؛ بلکه نیاز داریم هنگام اندوه تسلی یابیم، برای رسیدن به حکمت هدایت شویم، فرصتی برای خودشناسی به دست آوریم، به وقت دلواپسی آرام شویم، امیدهایی تازه پیدا کنیم و افق‌هایی گسترده‌تر پیش چشمانمان گشوده شود؛ یعنی تمام کارهایی که برای انجام آنها ابزاری کارآمد به نام هنر وجود دارد.

فوکو در برابر روان‌کاوی از جهانی سخن می گفت که در آن تعهدی به ابراز و بازنمایی میل خویش نداشتیم. چه شد که حقیقت فانتزی ها جای حقیقت لذات فعال را گرفت؟ به عبارت دیگر، فوکو می کوشیدتا اخلاق را از اخلاقیات تفکیک کند. اخلاق نزد فوکو مبارزه ای بود برای زندگی ای که خواستار آن هستیم از طریق دگردیسی و تربیت خویشتن..

«معنای زندگی چیست؟» پرسشی است که مدت‌ها نزد فیلسوفان غربی مهجور افتاده بود، اگرچه عموماً آن را بیانگر دغدغه‌هایی می‌شمرند که بسیاری از افراد دربارۀ زندگی، عموماً، و زندگی خود، خصوصاً، احساس می‌کنند. کتاب در جست‌وجوی معنا به دو موضوع عمده می‌پردازد: نخست، واقعیت‌هایی دربارۀ زندگی، مانند مرگ و فقدان هدف نهایی و شیوع رنج، که ممکن است به نظر برسد زندگی را بی‌معنا می‌کنند. دوم، خودشکوفایی و اینکه چگونه و به چه معنا می‌تواند آرمانی رضایت‌بخش یا سازوار باشد.

اسوالد هنفلینگ پاسخ‌ها و رویکردهای مختلفی را به این مسائل و موضوعات برمی‌رسد. آیا دین می‌تواند پاسخی به دست دهد؟ آیا اصلی بنیادین وجود دارد که بر طبق آن بتوان ادعا کرد زندگی مقدس است؟ آیا زندگی ما باید بر طبق امیال و در پی خوشبختی باشد؟ آیا چیستی ما را جایگاه‌مان در جامعه تعیین می‌کند؟ آیا تمسک به ماهیت انسانی را باید «دروغ‌باوری» شمرد و رد کرد؟

| این جهان گذرا خُردترین کتاب در زمینۀ تاریخ کلان است، کتابی که داستان عالم و آدم را در کمترین صفحات ممکن نقل می‌کند. از پیدایش ستارگان و نخستین موجودات زنده تا شکل‌گیری مرحله‌به‌مرحلۀ تمدن بشری، از تکوین شهرها و امپراتوری‌ها تا ظهور نظام سرمایه‌داری و شبکۀ جهانی اینترنت. دیوید کریسچن، نویسندۀ کتاب، همۀ این پدیده‌های پراکنده را، به‌نحوی وحدت‌یافته، در قالب یک کتاب راهنمای موجز، قابل‌فهم و برانگیزنده گردآورده است. یک مورخ بزرگ قادر است به نحوی تجربی پیوند‌های موجود میان نخستین انسان هوشمند و نسخۀ امروزی آن انسان را روشن سازد و یک قصه‌گوی بزرگ قادر است از پیوندهای پیش‌گفته تصویری زنده و جاندار به دست دهد. دیوید کریسچن، و به تبع آن کتاب حاضر، هر دو ویژگی را یکجا در خود دارد. کتاب در اصل داستان یک سفر است، شرحی دلکش از مسیری طولانی و پرفرازونشیب که آدمی از عصر غذاجوییِ اولیه تا عصر مدرن امروزی پیموده است.

| ژولیس سزار در عبارتی که اکنون زبانزد شده، همۀ شگفتی‌های ده‌سال جنگ قلمروگشایانۀ خود در سرزمین گل را در سه واژه لاتین خلاصه کرد: «veni, vidi, vici»: «آمدم، دیدم، فتح کردم». در کتاب حاضر دیوید کریسچن، در یک اقدام هنرمندانۀ مشابه،همۀ شگفتی‌ها و آشفتگی‌های 250 هزار سال تاریخ بشر را در کمترین صفحات ممکن خلاصه و به مخاطب عرضه کرده است؛ و هم او با نشان‌دادن این مطلب که چگونه یادگیری مستمر جمعی، در طی اعصار و قرون، بر مهارت‌های انسانی و نیز بر جمعیت، ثروت و قدرت آدمی افزوده است، حتی گامی فراتر از رجزخوانی‌های ژولیس سزار برداشته است. برای گام‌نهادن در مسیر فهم جهانی که پیچیدگی‌هایش پیوسته پراکندگی خاطر می‌آورد، چه راهی سهل‌تر و متقاعد‌کننده‌تر از این. (ویلیام مک‌نیل، استاد تاریخ دانشگاه شیکاگو)

همواره این کلمات هستند که در شکستن سد دنیوی و فانی به من یاری می‌‌رسانند. چیزی در روح شعر، یعنی کاملاً شکل و نغمه‌ی دقیقش، مرا موظف می‌‌کند که آن را در قالب کلمات درآورم. چنین فعالیتی راهی است برای رهایی از خیال واهی زمان. شعر سرعت زمان را کاهش می‌‌دهد، آن را نگه می‌‌دارد و ما را از دستش رها می‌‌سازد؛ چه شعرگونگی کلمات در ادبیات باشد، چه شعرگونگی آواهای موسیقی.

اسپینوزا صادقانه فلسفه‌اش را در زندگی پیاده کرد همان‌گونه که دین‌داران راستین مطابق با دین‌شان زندگی می‌کنند. او هیچ نشانی از دورنگی و تقیه از خود برجای نگذاشت بلکه عامل به موعظه‌های خویش بود؛ یعنی به آموزه‌ای که خود با متقن‌ترین براهین بدان اعتقاد داشت، عمل می‌کرد. فلسفه برای او به‌راستی که شیوه‌ای برای زندگی بود و بر ماست که نوشته‌های او را از این منظر بخوانیم نه این‌که آن‌ها را به‌مثابه نظریه‌پردازی محض یا صرفاً فعالیتی منطقی ببینیم. اسپینوزا بی‌گمان دقیق‌ترین شکل بیانی را که می‌توانست به اندیشه درآورد، [برای نظام فکری‌اش] برگزید اما این، جز ابزاری برای دستیابی به آنچه آن را حقیقت مسلمش می‌دانست، به‌شمار نمی‌رفت و روش به‌خودی‌خود غایت نبود.
این کتاب که در آن، آراء اصلی اسپینوزا و شیوه‌ی برهان‌پردازی که او اتخاذ کرده و شرح‌وبسط داده، به زبانی ساده و به‌اجمال طرح می‌شود، برای استفاده‌ی دانشجویانی در نظر گرفته شده است که در آغاز راه مطالعه برای فهم فلسفه اسپینوزا قرار دارند.

از مارکس انبوهی از آثار، یادداشت‌ها، و نوشته‌های تحلیلی و انتقادی به یادگار مانده، اما بی‌شک، منسجم‌ترین اثر او کاپیتال است. این اثر به‌نوعی ماحصل زندگی پرفرازونشیب اندیشگانی و سیاسی او، و نیز مجموعه‌ی پژوهش‌های خستگی‌ناپذیرش در باب سازوکار سرمایه است که مارکس آن را با وسواس فکریِ ویژه‌ای به دست چاپ و نشر سپرد. واردشدن شبح مارکس و به تعبیری بازگشت به ایده‌های او، به‌ویژه در کاپیتال، به ظرفیت‌های تحلیلی او برای فهم سازوکارهای پیچیده، چندوجهی و متکثر انباشت سرمایه مربوط می‌شود: این‌که چه‌طور در زمانه‌ی خوش‌باشی‌های وهم‌آلود اینستاگرامی، آزادی‌های مجازیِ فیس‌بوکی، و اختیارهای اجباریِ مصرفی، در چنبره‌ی مناسبات استثمارگرایانه گرفتار آمده‌ایم؛ به پیچ و مهره‌هایی در ماشین سرمایه بدل شده‌ایم تا هر دم مقدار بیشتری ارزش تولید کنیم؛ به زامبی‌های از درون تهی‌شده‌ای استحاله یافته‌ایم که با همدستی در «جنون خرد اقتصادیِ» سرمایه‌داری، هدف راستین تولید و مصرف را به دست فراموشی سپرده‌ایم.
ایده‌های مارکس در کاپیتال، بیش از هر اثر دیگری، ما را با مختصات و ویژگی‌های این خِرد جنون‌آمیز آشنا می‌کند.

پرورش توانایی های استدلال اخلاقی بسیار مهم است- هم برای اخلاقی زیستن و هم برای ساختن جهانی اخلاق مدار. در این کتاب راهنمای مختصر میخواهیم به مبانی استدلال اخلاقی بپردازیم. قصدمان آشنا کردن خواننده با تمهیدات فکری لازم است برای استدلال در مورد قضایا و مسائل اخلاقی به روشی روشن بینانه. علاوه بر قدرت تمیز دادن اصلاحات مطلقا اخلاقی از تعابیر دینی یا عرفی، استدلال ماهرانه در حوزه ی احخلاق مستلزم همان مهارت ها و فضیلت های فکری است که برای استدلال در سایر حوزه ها لازم داریم… این راهنمای مختصر قرار نیست به خودی خود کسی را به فردی اخلاق مند بدل کند. اما شالوده ای پیش میگذارد که بدون آن گفت و گو در زمینه ی اخلاق اغلب به جدل های بی پایان یا ناسازگاری های دلسرد کننده و کج فهمی می انجامد. رسیدن به جایگاه استدلالگر اخلاقی صاحب بینش و انسان اخلاق مدار وقت و تمرین بسیار میخواهد. برای رسیدن به چنین جایگاهی خود باید همت کنیم.

مدعای ژیژک در این کتاب ــ معاصر بودن مانیفست با زمان ما ــ شاید عجیب به نظر برسد. به گفته‌ی اکثر تحلیل‌گران، چه تحلیل‌گران چپ و چه راست، سرمایه‌داری از دوران مارکس چنان دچار تحول شده است که دشوار می‌توان شباهت چندانی بین سرمایه‌داری صنعتی قرن نوزدهم و سرمایه‌داری مالی کنونی پیدا کرد. شاید به نظر برسد که حتی اگر نقد مارکس بر نظام سرمایه‌داری عصر صنعتی موجه بوده باشد، به راحتی نمی‌توان آن را به سرمایه‌داری مالی کنونی تعمیم داد. اما ژیژک معتقد است که به رغم تفاوت‌های غیرقابل انکار میان سرمایه‌داری امروزی و سرمایه‌داری زمان مارکس، از قضا نقد مارکس امروز موضوعیت بیشتری دارد. مارکس در تحلیل خود گویی بحران‌های عصر ما را با دقتی مثال‌زدنی پیش‌بینی کرده بود.

گفت‌و‌گوی فیلسوفان اسلامی با هگل به معنای درست کلمه آزمون معاصرت فلسفهٔ اسلامی و مواجهه با اندیشهٔ غربی است که هگل نمایندهٔ تام‌الاختیار آن است. این نوشته در صدد تطبیق میان آراء هگل و فیلسوفان اسلامی نیست. در این نوشته رأی هیچ فیلسوفی بر دیگری تحمیل نمی‌شود. بنای این نوشته تفسیر آراء هگل برحسب آراء فیلسوفان اسلامی نیست.
همچنین مقصود از این نوشته نقد آراء فیلسوفان اسلامی در سایهٔ اندیشهٔ هگل نیست. این نوشته‌ای در میان است. می‌کوشد تا به معاصرت بیندیشد و راهی برای تفکر جستجو کند.

آنچه انسان را از سایر موجودات ممتاز می سازد این است که او طریق خود را انتخاب می کند و این انتخاب نیز از یک اراده عقلی ناشی می شود. این موجود انتخاب کننده همانند سایر موجودات نیست که تنها در جهان به سر می برند و روزگار خویش را درگذر لحظه ها سپری می سازند، بلکه او تنها موجودی است که در پی پیدا کردن معنی جهان خویش برآمده و..

در ایران زمینه‌های شکل‌گیری مکتب دورکیم و همچنین تداوم آن در فرانسه چندان شناخته نیست و همین مسئله باعث شده اساساً روایت رادیکال از دورکیم، در نظر اغلب جامعه‌شناسان ایرانی، متأثر از خوانش پارسنزی از دورکیم، بسیار دور از ذهن باشد. اثر حاضر تلاشی است برای عبور از درک مسلط از دورکیم در جامعه‌شناسی ایران و گشودن راه برای خوانشی رادیکال از او و پیروانش…
به طور کلی مکتب دورکیمی، هم در برابر اتمیزاسیون ناشی از سیاست‌های نئولیبرال و فایده‌گرا و هم در برابر واکنش‌های فاشیستی و هویت‌خواهانه‌ی جوامع توده‌ای و ناامن، که اعضای آن برای دستیابی به همه‌ی ناداشته‌های خود به چهره‌های اقتدارگرا پناه می‌برند، از بازسازماندهی اجتماعی و شکل‌گیری نهادهای واسط مانند اصناف، اتحادیه‌ها و انجمن‌ها دفاع کرده است. از نظر آن‌ها وجود گروه‌های ثانوی میان دولت و افراد از به وجود آمدن جامعه‌ی توده‌ای و دولت توتالیتر ممانعت می‌کند. سازماندهی اجتماعی، از پایین در قالب‌های متنوعی چون انجمن‌ها، اصناف، سندیکاها، سمن‌ها و سایر تشکل‌های اجتماعی و مشارکت آن‌ها در حیات اجتماعی و سیاسی، برای شکل‌گیری دموکراسی و بقای آن ضروری است.

این کتاب بدون هیچ تردیدی اثری است بسیار اصیل از ارنستو لاکلائو که با تسلط تمام در راه کاوشی فلسفی و سیاسی قدم می‌گذارد و استادانه دریچه‌های ذهن ما را به سوی واقعیت سیادت‌طلبی و سازوکارهای سوسیالیستی می‌گشاید. در قالب مباحثاتی قابل تامل از زبان او می‌شنویم که برساخت همسانی‌های مردمی چگونه در کالبد کنشگران جمعی پدیدار می‌شود و با دنبال کردن تحلیل‌های نظری او که از صدها منبع تجربی در زمینه‌های متعدد تاریخی و جغرافیایی و البته روان‌شناسی توده مایه گرفته است، قدم‌به‌قدم در خوانش انتقادی ادبیات موجود در مورد پوپولیسم با او همراه می‌شویم. او رابطه‌ی پوپولیسم را با دمکراسی و منطق بازنمایی پیش چشم ما قرار می‌دهد و رویکرد خود را از نگاه ژیژک ، هارت، نِگری و رانسیر متمایز می‌کند.
.
– این کتاب برای تمام کسانی که به پرسش همسانی سیاسی در جوامع کنونی علاقه‌مند هستند، یک منبع مطالعاتی اساسی است. آنچه در این کتاب می‌آید با مضامینی از نظرات کورستاژه ماکسیمیلانو ای، فیلسوف آرژانتینی، از دانشگاه لیدز در مورد این اثر تامل برانگیز درآمیخته است.
.
– لاکلائو که یکی از بنیانگذاران مکتب تحلیل گفتمان اِسِکس در انگلستان است، در خلال تفاسیر منسجم در باب پوپولیسم چنان بر طبل استدلال می‌کوبد که آوای هشیاری‌بخش آن در فضای عـلوم اجتماعی و فلسـفه همچنـان طنین‌انداز است، چه او مجـدانه کوشـیده است تا با دور کردن پوپولیسم از زبان تلخ و سیاه‌نما، یا تحلیل‌هایی در حوزه‌ی آسیب‌شناسی اجتماعی نشان دهد که این مفهوم به‌واقع هسته‌ی اصلی سیاست است؛ روشی است برای پرداختن به مطالبات، یعنی به آنچه که یک موضوع و مباحثه‌ی مشترک را می‌سازد و به یک همسانی مشترک راه می‌یابد.

این نسخه از شاهنامه فردوسی توسط ادیب، پژوهشگر و شاهنامه‌شناس ایرانی، «جلال خالقی مطلق» تصحیح و ویرایش شده است.

جلال خالقی مطلق، ادیب، پژوهشگر و شاهنامه‌شناس ایرانی است. مهم‌ترین دستاورد جلال خالقی مطلق، تصحیح شاهنامه فردوسی است در هشت دفتر که طی سال‌های 1366 تا 1386 در نیویورک زیر نظر احسان یارشاطر انتشار یافت. تصحیح شاهنامهٔ فردوسی، حاصل بیش از سی سال کار مداوم خالقی در گردآوری و بررسی کهن‌ترین دست‌نویس‌های شاهنامه و مقابلهٔ آنها با پیروی از روش‌های جدید تصحیح متون است. جلال خالقی در کار مقابلهٔ دست‌نویس‌ها از همکاری محمود امیدسالار و ابوالفضل خطیبی در دفترهای ششم و هفتم بهره گرفت. شاهنامه، حماسه‌ای منظوم در بحر متقارب مثمن محذوف و شامل حدود 60٬000 بیت و یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین اثر حماسه‌ای جهان است که سرایش آن سی سال به طول انجامید. محتوای این شاهکار ادبی، اسطوره‌ها، افسانه‌ها و تاریخ ایران از ابتدا تا فتح ایران توسط اعراب در سدهٔ هفتم است که در چهار دودمان پادشاهی پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان خلاصه می شوند و به سه بخش اسطوره‌ای (از عهد کیومرث تا پادشاهی فریدون)، پهلوانی (از قیام کاوه آهنگر تا مرگ رستم) و تاریخی (از پادشاهی بهمن و ظهور اسکندر تا فتح ایران توسط اعراب) تقسیم می شود. شاهنامه بزرگ‌ترین کتاب به زبان پارسی است که در همه جای جهان مورد توجه قرار گرفته و به همهٔ زبان‌های زندهٔ جهان بازگردانی شده‌است. نخستین بار بنداری اصفهانی شاهنامه را به زبان عربی بازگردانی کرد و پس از آن بازگردانی های دیگری از شاهنامه (از جمله بازگردانی ژول مل به فرانسوی) انجام‌گرفت.

کتاب پژوهشی در معناداری و صدق، اثری نوشته ی برتراند راسل است که اولین بار در سال 1940 انتشار یافت. برتراند راسل در این کتاب، مبانی دانش را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد. او با پرداختن به موضوعاتی چون زبان و روابط میان حقیقت و تجربه، مفاهیم مورد نظر خود را به بحث می گذارد و بر این نکته تأکید می کند که چگونه دانش مربوط به ساختار زبان می تواند به ما در رسیدن به درکی بهتر از ساختار جهان کمک کند. برای آن دسته از مخاطبینی که تصور می کنند این شیوه از فلسفه، تحلیلی منطقی از زبان و عاری از هرگونه ملاحظات روانشناسانه است، فهمیدن این نکته غافلگیرکننده خواهد بود که راسل در کتاب پژوهشی در معناداری و صدق با استفاده از مفاهیم روانشناسی به تحلیل و بررسی معنا می پردازد.

کتاب حاضر با ترجمه‌ای از ارسطو و سپس تحقیقی درباره منطق ارسطو و بخش‌های آن، و بیان انحصار ابواب منطق در نه باب به عنوان مقدمه آغاز می‌شود. سپس مباحث عمومی مربوط به مقولات می‌پردازد و این مباحث را مطرح می‌کند:

-ترجمه شارحان و مفسران قاطیغوریاس؛ و معرفی34 نفر از شارحان، مترجمان و مفسران منطق ارسطو در شرق و غرب؛

-فهرست جامع مقولات ارسطو مطابق ترجمه اسحاق بن حنین؛ با نشان دادن موضع هر مطلب در تلخیص ابن‌رشد و منطق ارسطو؛

-تفسیر مقولات و تعبیرهای مختلف آن؛ و…

پس از ذکر مباحث عمومی مقولات، زیر عنوان مباحث مشترک جوهر و عرض، بررسی ماهیت جوهر و عرض، و اقسام ترکیب جوهر و عرض مورد بحث قرار گرفته است…

تاریخ فلسفه اثری است در حوزۀ فلسفه که با چنین حجمی (9جلد) دربارۀ این موضوع از حسن قبول برخوردار بوده است. مقایسۀ این اثر با آثار قبل و حتی بعد از آن کافی است تا شایستگی کاپلستون و کوشش او برای معرفی فیلسوفان بزرگ جهان را آشکار کند. هدف کاپلستون فلسفه ساختن نیست، بلکه «توصیف» است. مع‌هذا، هر قدر هم مورخ امینی باشد، فراموش نمی‌کند که خود فیلسوف باقی بماند. این کتاب، که هر جلد آن به فیلسوفان خاصی پرداخته است از منابع معتبر و مهم فلسفه در دانشگاه‌های جهان و ایران است و هیچ علاقه‌مند فلسفه‌ای از آن بی‌نیاز نیست. ترجمۀ این اثر پرحجم کار گروهی از مترجمان طراز اول ایران از جمله آقایان مجتبوی، اعوانی، دادجو، اعلم، آشوری، سعادت، بزرگمهر، خرمشاهی، آذرنگ و یوسف ثانی است.

به گزارش روابط‌عمومی انتشارات سروش؛ “تاریخ فلسفه” اثری است در حوزۀ فلسفه که با چنین حجمی (9جلد) دربارۀ این موضوع از حسن قبول برخوردار بوده است. مقایسۀ این اثر با آثار قبل و حتی بعد از آن کافی است تا شایستگی کاپلستون و کوشش او برای معرفی فیلسوفان بزرگ جهان را آشکار کند. هدف کاپلستون فلسفه ساختن نیست، بلکه “توصیف” است. مع‌هذا، هر قدر هم مورخ امینی باشد، فراموش نمی‌کند که خود فیلسوف باقی بماند. این کتاب، که هر جلد آن به فیلسوفان خاصی پرداخته است از منابع معتبر و مهم فلسفه در دانشگاه‌های جهان و ایران است و هیچ علاقه‌مند فلسفه‌ای از آن بی‌نیاز نیست. ترجمۀ این اثر پرحجم کار گروهی از مترجمان طراز اول ایران است.

مجموعه تاریخ فلسفه اثر فردریک کاپلستون یکی از برجسته ترین آثار کلاسیک در زمینه تاریخ فلسفه است که در نه جلد به نگارش درآمده است. این مجموعه یکی از معتبرترین و بزرگترین تاریخ فلسفه هاست که از حیث عمق و و مستند بودن و جامعیت جزو بهترین هاست. این دوره نه جلدی که به همت عده ای از مترجمان زبده به فارسی ترجمه شده است، مجموعه ای را در دسترس خوانندگان فارسی زبان قرار می دهد که تا حد زیادی می تواند آنان را از متن های دیگر بی نیاز سازد، زیرا هدف نگارنده این بوده است که سیر تحول فلسفه را از آغاز تا اواخر قرن بیستم با زبانی ساده و روان برای خواننده تحصیل کرده معمولی بیان کند.
این مجموعه به همت عده ای از مترجمان زبده از جمله سیدجلال الدین مجتبوی، عبدالحسین آذرنگ، اسماعیل سعادت، داریوش آشوری، غلامرضا اعوانی، ابراهیم دادجو، بهاءالدین خرمشاهی و امیرجلال الدین اعلم به فارسی ترجمه شده است..

جلد پنجم این مجموعه، در ادامه بحث فلسفه مدرن به شرح فلسفه های فیلسوفان انگلیسی ( از هابز تا هیوم ) مربوط می شود. برخی از عنوان های مطرح شده در این جلد بدین قرارند: هابز، افلاطونیان کیمبریج، لاک، نیوتن، مسائل دینی، مسائل اخلاقی، بارکلی هیوم، موافقان و مخالفان هیوم. جلد پنجم این مجموعه توسط “امیر جلال الدین اعلم“، ترجمه شده است.

(از مجموعۀ 9 جلدی)کتاب حاضر، جلد دوم از مجموعه یازده جلدی «تاریخ فلسفه» اثر «فردریک چارلز کاپلستون» است که در آن به قرون‌وسطی پرداخته می‌شود. مطالب این کتاب با دوره آغازین مسیحیت آغاز می‌شود و در آن تاریخ فلسفه قرون‌وسطی تا پایان قرن سیزدهم که شامل «دنز اسکوتس» هم می‌شود، مورد بررسی قرار می‌گیرد. در این جلد به تاریخ فلسفه قرن‌هایی پرداخته شده است که مسیحیت کاتولیک بر جهان غرب و بر اندیشه اندیشمندان آن جهان نفوذ و تأثیری بی‌بدیل داشته است.

تاریخ فلسفه اثری است در حوزۀ فلسفه که با چنین حجمی (9جلد) دربارۀ این موضوع از حسن قبول برخوردار بوده است. مقایسۀ این اثر با آثار قبل و حتی بعد از آن کافی است تا شایستگی کاپلستون و کوشش او برای معرفی فیلسوفان بزرگ جهان را آشکار کندهدف کاپلستون فلسفه ساختن نیست، بلکه «توصیف» است. مع‌هذا، هر قدرهم مورخ امینی باشد، فراموش نمی‌کند که خود فیلسوف باقی بماند. این کتاب، که هر جلد آن به فیلسوفان خاصی پرداخته است از منابع معتبر و مهم فلسفه در دانشگاه‌های جهان و ایران است و هیچ علاقه‌مند فلسفه‌ای از آن بی نیاز نیست. ترجمه این اثر پرحجم کار گروهی از مترجمان طراز اول ایران از جمله آقایان مجتبوی، اعوانی، دادجو، اعلم، آشوری، سعادت، بزرگمهر، خرمشاهی، آذرنگ و یوسف ثانی است.