در کتاب حاضر فانگ یو – لان فیلسوف چینی (استاد دانشگاه پکن و پنسیلوانیای آمریکا) نحوه ورود فلسفه به چین، همچنین بسیاری از فلسفه های موجود در کشور چین یعنی :فلسفه تائو، کنفوسیوس، منسیوس، لائوتزو، و مکتب های گوناگون فلسفی موهیست ها، یین یانگ و مانند آن توضیح داده می شود. فلسفه بودا و علل ورود و اقبال آن در کشور چین نیز برتری این فلسفه بر فلسفه کنفوسیوس بحثی است که نگارنده آن را مطرح می سازد. وی علاوه بر آن به چگونگی تبدیل فلسفه بودایی هندی در کشور چین به فلسفه بودایی چینی اشاره می کند و…

کتاب کفش باز، اثری نوشته ی فیل نایت است که نخستین بار در سال 2016 وارد بازار نشر شد. فیل نایت، مؤسس و مدیرعامل سابق شرکت Nike در این شرح حال جذاب و صادقانه، داستان پشت پرده ی روزهای ابتدایی این شرکت بزرگ به عنوان کسب و کاری نوپا و تبدیل آن به یکی از بزرگترین، پیشگام ترین و سودآورترین برندهای جهان را روایت می کند. فیل نایت در سال 1962 در زمانی که تازه از دانشگاه فارغ التحصیل شده بود، از پدرش پنجاه دلار قرض گرفت و شرکتی را با هدفی مشخص و ساده به وجود آورد: وارد کردن کفش های ورزشی باکیفیت و ارزان از ژاپن. او این کفش ها را در صندوق عقب ماشینش می فروخت و در سال اول توانست هشت هزار دلار درآمد داشته باشد. در عصر کسب و کارهای نوپا، شرکت Nike بهترین نمونه برای الگوبرداری است و برند این شرکت، به نمادی جهانی و جریان ساز در جهان امروز تبدیل شده است. زندگی نایت همیشه در پرده ای از ابهام قرار داشته اما او اکنون، در این شرح حال جذاب، سرگرم کننده و بدون تعارف، داستان شگفت انگیز موفقیت خود را روایت می کند. او در بیست و چهار سالگی تصمیم گرفت که مسیری سخت و ناشناخته را در پیش بگیرد و تجارت خودش را راه بیاندازد؛ تجارتی که جهان ورزش را دگرگون کرد.

همین است که می بینی ! یک بازی ،که محض تماشاست ، محض همین که لذتی ببری از این سرشبی که آمده ای داخل سالنی تاریک و ساکت خیره ای به دست های شعبده باز قهاری تا تو را از ملال یکنواختی جهان بیرون برهاند….
شعر هم رویا زبان است ، خواب دیدن زبان است در بیداری ، جایی که دال ها از قید رها می شوند و خودشان را صدا می زنند . پس در شعبده باز هم شاعر لغت افسای ما از باب تمثیل و مشابهت و ارجاع دال ها به بیرون تمهید شعر نمی کند. شبیه و مثل و بمانند ندارد ، شعبده بار و مرد گل و خرگوش و نیلوفر و گرازها همه خودشان هستند ، در سفر از تاریک روشناتا خود سیاهی

داستان «آنجا که دیگر دلیلی نیست» گفت‌و‌گویی خیالی است بین یک مادر و پسر شانزده ساله‌اش بعد از خودکشیِ او. کتاب در چند فصل کوتاه گرد آمده و هر فصل با جمله‌ای شروع می‌شود که عموماً آغاز گفت‌و‌گوهای روزمره است.
این کتاب تنها داستانی ساده درباره‌ی فقدان یک عزیز یا از دست دادن او نیست، بلکه دست‌یازیدن به قالبی جدید یا فرمی نو در بیان فقدان است.
«کتاب حاضر زاییده ی درد است، داستانی ورای تاب و توان عقل یا منطق. مادری فرزندش را از دست داده و حالا در این واگویه ها جسمیت او را کنار گذاشته و با خود نیکولای حرف می زند.»
نیویورک تایمز
«درد غیرقابل تحمل است و عشق عمیق. ما هرگز رابطه ی میان مادر و فرزند را با این عمق تماشا نکرده ایم.»

هیچ چیز تا ابد بر جای نمی‌ماند. پروژه‌ای كه سراسر سال را روی آن كار كردید مثل برق تكمیل و فراموش می‌شود. روزی خواهید رفت، همراه با فرزندان و فرزندان فرزندان‌تان. حتا یك كتاب، یك اثر هنری بزرگ، یا یك نظریه‌ی مهم پقی می‌كند و در تاریكی محو می‌شود. این‌كه همه چیز روزی به پایان می‌رسد، چه تفاوتی در وضعیت ما ایجاد می‌كند؟ تقریباً همه در زندگی خود لحظه‌ای را تجربه می‌كنند كه به نظر می‌رسد گذرابودن با بی‌معنابودن مترادف است. برای آن‌كه زندگی خوبی داشته باشیم چه چیز را باید هدف بگیریم؟ این سؤال بزرگی است كه حتا كوشش برای پاسخ‌گویی به آن گستاخانه به نظر می‌رسد. صرف‌نظر از این‌كه كدام شرایط فردی در وهله‌ی نخست ما را به فكركردن وامی‌دارد، بررسی وضعیت خاص ما در زندگی به تأملاتی درباره‌ی خوب و بد، ممكن و ناممكن، و اولویت بالا و پایین منجر می‌شود. این كتاب در پرتو آن‌چه در این باره گفته شده، آن‌چه می‌توانست گفته شود، و آن‌چه در برابر شاهد و برهان به بهترین وجه پاسخ می‌دهد، همه‌ی این مسائل را بررسی می‌كند.

شاپور جورکش در کتاب «زندگی عشق و مرگ از دیدگاه صادق هدایت» نگاهی نو به بوف کور و دیگر عاشقانه‌های این نویسنده کرده است. او معتقد است که بیشتر مفسران و منتقدان هدایت او را خوب نشناخته و درست تحلیل نکرده‌اند و با دریافت نادرست از آثارش هویتی کاذب به او تحمیل کرده‌اند. خواننده، بعد از مطالعه نظریه‌های مطرح شده در کتاب حاضر، با صادق هدایتی آشنا می‌شود که، با آن چه تاکنون از طریق نقد و تحلیل‌های منتقدان مختلف می‌شناخته، کاملاً متفاوت است. چرا که بیشتر منتقدان و مفسران آثار هدایت، به جای آن که با بررسی همه کارهای او نظام فکری و سمت‌گیری اجتماعی او را استخراج کنند و بعداً بوف‌کور را در پرتو آن منظومه فکری تحلیل کنند، بدون آن که بتوانند از نظام نمادینی ثابت و دستگاه نقدی مشخص پیروی کنند، از طریق التقاط نمادهای متناقض، هر گوشه از بوف کور را به شکلی تعبیر کرده‌اند، و در نهایت توهمات مالیخولیایی راوی بوف‌کور را مبنای فکری نویسنده تلقی کرده‌اند، و بر پایه همان خشت کج اوّل، از طرفی، به بررسی آثار دیگر هدایت بنا نهاده‌اند و اندیشه و پیام آن آثار را وارونه جلوه داده، در محاق کج‌اندیشی فروبرده‌اند و هدایت آرمانگرا را تا حد بیمار روانی «با تمایلات آدمکشی» تنزّل داده‌اند. در نقدهای همه تقبیح‌گران و تمجیدگران ـ اعم از نقد اتوبیوگرافیکال، روانشناسانه، سیاسی، اجتماعی و غیره ـ پیشانی شخص هدایت دست‌کم داغگاه یکی از انگ‌های زیر بوده است: وسواسی»، «مالیخولیایی»، «بدبین و مأیوس»، تاریک‌اندیش»، «ناتوان»، «زن‌کش»، «جبرگرا»، «صوفی»، «بودایی»، «مبلّغ هنر منحط»، اشاعه‌دهنده فلسفه پوچی»، «مدّاح‌مرگ»، «دنباله‌گوی هذیانهای نروال»، «پیروآلن‌پو»، مقلدریلکه»، «ردگیرکافکا». «داستان‌نویس ناشی» و … علی‌رغم این همه سوءتفاهم‌ها و پیشداوری‌های روزمرّه، کتاب حاضر می‌کوشد مفروضات زیر را روشن کند: ۱ ـ نویسنده بوف‌کور نه تنها با راوی آن یگانه نیست، بلکه از این راوی فاصله انتقادی دارد. ۲ ـ دیدگاه‌صادق‌هدایت نسبت به زنان خوش‌بینانه و جانبدارانه‌است. ۳ ـ در بوف‌کور تکنیک خاصی به کار رفته که در ایران چندان شناخته شده نیست، و همین امر بسیاری از سوءتفاهم‌ها را به وجود آورده است. برای این منظور، کتاب حاضر در ابتدا مرور و نظری بر تحلیل‌ها و برداشت‌های بعضی منتقدان این اثر خواهد داشت، سپس گوشه‌ای از اندیشه‌های هدایت را در ارتباط با مضمون بوف‌کور در دیگر آثار هدایت مورد بررسی قرار می‌دهد، تا کمال آن اندیشه‌ها و تبحّر تکنیکی هدایت را در بوف‌کور باز نماید. در انتها، با تأکید بر این که برای یک اثر نمادین یک معنای خاص وجود ندارد، تلاش خواهد داشت که با حفظ نظام نقد خود، به محتمل‌ترین پیام بوف‌کور نزدیک شود.

«فلسفه ی پول» در میان آثار زیمل، که جستارنویسی زبردست بود، اثری منحصر به فرد است. با آن که تودرتو و چندرگه و ترکیبی پیچیده و درهم تنیده از رشته هایی چون فلسفه و جامعه شناسی و تاریخ و روانشناسی به نظر می رسد، باید گفت کتاب زیمل در اصل متنی مشخصاً فلسفی است که، به مدد یک روش فلسفی منسجم و مشخص، پیوندی دیالکتیکی میان انبوهی از جزئیات تاریخی و اقتصادی و اجتماعی و سیاسی برقرار می سازد. او در فلسفه ی پول تحلیل های جامعه شناختی و روانشناختی را برای تبیین و تفسیر فلسفی بحران سوژه ی مدرن به کار می گیرد، بحرانی که در همه ی اجزای زندگی اجتماعی رخنه کرده است. این بحران چیزی نیست جز تلاش فرد برای دستیابی به آزادی و خودآیینی در مواجهه با نیروهای عظیمی چون جامعه و سنت و فرهنگ و تکنولوژی. وقتی عملکرد پول را در وجه تاریخی و فرهنگی اش در نظر بگیریم عملیات های ارزشگذاری و دلالتگری و معنابخشی آن را به عیان می بینیم.
قابلیت پول در تشدید نیروهای متضاد بدان قدرتی ظاهراً نامحدود می دهد تا همزمان تجزیه کند و وحدت بخشد، تا چیزهای کاملا ناهمسان و نامشابه را هم‌ارز گرداند، تا کیفیت را به کمیت تبدیل کند، و از مادی ترین جنبه های حیات مادیت زدایی کند.
زیمل بصیرت های شوپنهاوری و نیچه ای را در تفسیر فلسفی خویش از تطور فرهنگی مسایل مربوط به معنا و ارزش ادغام می کند و بدین سان استراتژی فلسفی ویژه ای طراحی می کند تا پروژه ی هگلی تاریخ فکری و فرهنگی را از نو صورت بندی کند.

دورۀ جو (1122-256 ق. م) نزد مورخان به دورۀ باستانی معروف است. این دوره را می‌توان به عصر طلایی یونان مانند کرد؛ چه در این دوره، هم‌چون همتای غربی آن، هنجارهای فرهنگی جامعه بنیاد نهاده شد و همۀ فلسفۀ آیندۀ چین بر بنیاد آموزه‌های فیلسوفان بزرگ دورۀ جو نهاده شده است. در حدود 900 ق. م اولین نشانه‌های زوال امپراتوری فئودال جو نمایان شد و دولت‌های ناتوان برافتادند. در 771 ق. م سلسلۀ جو پایتخت خود را به غرب، به شهر لویی در هونان برد و از این جا بود که این سلسله به جوی غربی معروف شد. آن‌گاه عصر “چون چیو” رسید به دنبال آن “جن گوئو” یا دورۀ دولت‌های جنگنده (480 تا 222 ق . م) آمد. در سراسر این دوران، فعالیت سیاسی، اجتماعی و عقلی سخت رواج داشت و طی آن همۀ آیین‌ها و نهادهای بنیادگرفته را به انتقادی بنیان‌کن گرفتند. زمانه چنان آشکارا ناخشنودکننده بود که همان انتقاد و اعتراض‌ها چنان درجه‌ای از پیچیدگی رسید که بدل به مکاتب اندیشه شد. تولد این حس انتقاد نتیجۀ بیدار شدن چیزی در مردم چین بود که آن را در اروپای قرن 18، روح نو و روح آزادی‌خواهی خواندند. این روح نو در چین تنوعی از اندیشه‌های اصیل را گسترش داد. چنین پیداست که جان چین که دیری پای‌بند سنت بود، ناگهان بندها را درید و خود را به این آزادی نو سپرد. چینی‌ها آزاد بودند از زاویۀ دلخواهشان نگاه کنند و به نتیجۀ مورد پسندشان برسند. همین آزادی بود که به بزرگ‌ترین جنبش فکری تاکنون شناخته شدۀ چین انجامید. از قرن 6 تا قرن 3 ق. م دورۀ شکوفایی فلسفۀ باستانی چین و پیدا شدن مکاتب معروف به “صد مکتب اندیشه” بود که از میان آن‌ها مکتب‌های کنفوسیوس و دائو بسیار مهم هستند. در این کتاب تاریخ فلسفۀ چین از آغاز بیان شده است و فیلسوفانی چون کنفوسیوس، مسنیوس، یانگ جو، موزه، هن فی‌زه و… معرفی شده‌اند.

نخستین متنی که من درباره افلاطون نوشتم، مقاله‌ای پانزده صفحه‌ای بود که در مهرماه سال 1378 در انجمن فلسفه‌ای که در دانشگاه تهران داشتیم، منتشر شد. قبل و بعد از آن افلاطون همچنان موضوع کنکاش و کنجکاوی بود، تا آن‌که طرح بازنویسی تاریخ خرد آغاز شد و بازخوانی و بازنویسی مضمون منابع اصلی فلسفه در قلمرو میانی را آماج کرد. در این میان، رخدادی باعث شد اهمیت افلاطون و تاثیر زیانبار و ویرانگر ترجمه‌های نادقیق آثارش بیش‌از پیش برایم نمایان شود و ورود به اصل متون افلاطونی را در این نوشتار ضروری کند. ماجرا از این قرار بود که در سال 1388 روزی برای سخنرانی به انجمن حکمت و فلسفه دعوت شده بودم و چون در آن‌جا درباره اخلاق طبیعی شده سخن گفتم، با مخالفت یکی از حاضران روبرو شدم که گویا از پژوهشگران آن نهاد نیز بود و با زمینه‌ای دینی و اسلامی می‌کوشید ناممکن بودن یا ناروا بودن برداشت من از اخلاق طبیعت‌گرا را اعلام کند. وقتی تنور بحث میان ما گرم شد، دیدم که بارها و بارها به افلاطون ارجاع می‌دهد و وقتی برداشت خود از سخن افلاطون را گفتم، با این جمله پاسخم را داد که «گمان می‌کنم شما هیج کتابی از افلاطون نیز نخوانده‌اید.»

یک مدیر با ده ها پروژه عقب افتاده، یک کارگر ساده با کوهی از بدهی و یک خانم خانه دار که درگیر رژیم گرفتن است چه شباهتی با هم دارند؟ این افراد همه دچار کمیابی اند. یکی زمان کافی ندارد، یکی بی پول است و دیگری نیز کالری هایش را محدود کرده. کمیابی به شکلی اعجاب آور ذهن همه را تحت تاثیر قرار میدهد. مولاینیتن و شفیر، متکی به آخرین یافته های علوم رفتاری و اقتصاد، تبیین میکنند که چطور ابعاد مختلف زندگی ما تحت تاثیر ذهنیت کمیابی است؛ همچنین آن ها توضیح میدهند که چطور سازمان ها و تک تک افراد میتوانند کمیابی را مهار کنند تا به موفقیت و رضایت بیشتری دست یابند. همان طور که تیلر برنده نوبل اقتصاد 2017 می گوید، این کتاب از نظر علمی بی بدیل و از نظر روایی بسیار خواندنی و سرگرم کننده است.

و اینک این من هستم؛ تنها بر روی زمین، نه برادری، نه خویشاوندی، نه دوستی و نه هیچ همراهی جز خود ندارم. مهربان‏ترین و اجتماعی­ترین انسان‏ها را متفق الرأی تبعید کردند. آن‏ها در نفرتِ هوش‏مندانه و ظریفشان، به جستجوی دهشتناک‏ترین شکنجه‏ا برای روح حساس من بودند که به ناگه ارتباطشان را با من قطع کردند. آن‏ها را علی‏رغم میل باطنی‏شان دوست می‏داشتم و تنها با نبودشان بود که رخ از محبت من بر می‏تافتند. اینک، اما تمامی آن‏ها برای من ناشناس، بیگانه و هیچ هستند؛ زیرا که خود آن را خواسته‏اند. اما حالا من، بریده از آن‏ها و از همه، که هستم؟ این همان چیزیست که برایم باقی مانده تا آن را جستجو کنم و متأسفانه قبل از این کاوش، لازم است تا نگاهی به وضع کنونی خود بیندازم؛ بدان معنا که لاجرم باید از آن‏ها شروع کنم تا به خود برسم.