برای شناخت مهم‌ترین آثار نثر فارسی باید به تاریخ ادبیات هزار ساله ادب فارسی رجوع کنیم که در این میان سه کتاب از میان آثار مهم نثر فارسی دارای مرتبت و اهمیت بیشتری است: تاریخ بیهقی، کلیله و دمنه و گلستان سعدی. نویسنده در این کتاب به بررسی و تحقیق درباره جایگاه نثر شیراز و فارس در تحول نثر فارسی در سده های هفتم تا نهم هجری پرداخته است. او تأثیر سبک نویسندگی نصرالله منشی شیرازی و دیگر نثرنویسان مهم شیراز و فارس، به‌ویژه روزبهان بقلی شیرازی، قطب‌الدین شیرازی، معین‌الدین معلم، جلال‌الدین دوانی و ابن روزبهان ثانی را در سده های مذکور در نثر فارسی و همچنین آثار آنان را مورد بررسی قرار داده است. مهم‌ترین فصل این اثر نیز به کتاب بی‌همتای گلستان سعدی اختصاص دارد و برخی از کتبی که به پیروی از شیوه نویسندگی سعدی نوشته شده است؛ از جمله روضه خلد مجد خوافی، بهارستان جامی، اخلاق الاشراف عبید زاکانی در این بخش معرفی شده است.

کتاب آموزشی «گزارش نویسی، چشم عقاب روزنامه نگاری» تألیف دکتر محمدمهدی فرقانی، روزنامه نگار قدیمی و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در رشته علوم ارتباطات و روزنامه نگاری از سوی انتشارات اطلاعات به بازار عرضه شد. این کتاب که حاصل چهل سال تجربه توامان تحصیل، کار حرفه ای و تدریس نویسنده در حوزه روزنامه نگاری است در شش فصل و 336 صفحه تنظیم شد و در برگیرنده مباحثی همچون کارکردها و تعاریف گزارش و گزارشگر، انواع گزارش خبری شامل گزارش از همایش ها و نشست ها، گزارش از کنفرانس های مطبوعاتی، گزارش از سخنرانی ها، گزارش از حوادث و سوانح، گزارش های قضایی، گزارشگری بحران و گزارش از میزگرداست. انواع گزارش های غیرخبری از جمله گزارش از شخص، مکان، سفر، خاطره نویسی، گزارش علمی، گزارش مصوریا گزارش اجتماعی، گزارش تحلیلی و گزارشگری توسعه، مباحث فصل سوم کتاب را تشکیل می دهد. نویسنده در فصل چهارم کتاب، عناصر تشکیل دهنده گزارش همچون: نکات کلیدی، چشم انداز، اطلاعات، نقل قول ها، روایت های کوتاه، اسناد و مدارک، توصیف و تخیل، پیشینه، آمار و ارقام، تضاد یا توافق، جزئیات، مشاهدات گزارشگر و گزارش های انتقالی را معرفی کرده و در ادامه، انواع لید در گزارش، ساختار متن یا بدنه گزارش ، انواع پایان بندی در گزارش و نیز اصول مهم در گزارش نویسی را به بحث گذاشته است. فصل پنجم کتاب به ارائه مراحل عملی تهیه گزارش، شیوه نگارش و سبک تنظیم گزارش اختصاص دارد. از نقاط قوت کتاب اختصاص فصل ششم به موضوع کمتر شناخته شده گزارش تحقیقی، ساختار، کارکردها، تعاریف و مراحل عملی تهیه آنست که در عین خلاصه بودن، جامع ترین مبحث مربوط به روزنامه نگاری تحقیقی به زبان فارسی است.

لودهی عضوی از خانواده‌های برجسته پاکستانی نبود که به طور معمول پرورش‌دهنده رهبران رده‌بالای حکومتی‌اند. او دختر مدیر اجرایی یک شرکت نفتی بود که در خانواده‌ای نسبتاً مرفه بزرگ شده بود. در مدرسه‌ای وابسته به کلیسا در استان پنجاب درس خواند و در آنجا از راهبه‌های اسکاتلندی زبان انگلیسی آموخت. سپس راهی انگلستان شد و در مدرسه اقتصاد لندن تحصیل کرد.
وقتی لودهی به عنوان سفیر پاکستان به آمریکا آمد، به‌آرامی به ریفل نزدیک شد، زیرا می‌دانست که موقعیت ریفل در وزارت امور خارجه و نزدیکی او به رئیس‌جمهور بیل کلینتون می‌تواند به جهت‌دهی سیاست واشینگتن در قبال پاکستان کمک کند.

جابه جایی افسانه ها در میان فرهنگ ها گستره ای بسیار گیرا برای پژوهشگران فرهنگ کهن شمرده می.شود افسانه از ریشه هایی کهن میروید و خود را در داستان های گوناگونی به جامه های رنگارنگ می نماید اگر یک درون مایه ی افسانه ای فرسختانه در همه ی یادگاران فرهنگی مردمی جست و جوی شود که پیشینه ی فرهنگی یگانه ای دارند نمونه های بسیاری از آن در گوشه هایی یافته میشود که پژوهشگر چشم به راه آنها نیست این درون مایه ها که زاییده ی زیست جهان مردمانی با خاستگاه های یگانه فرهنگی هستند به سادگی با زمینه داستان دیگر همخوان میشوند و در گسترش های آینده آن جای پیدا می کنند بدین گونه است که یک درون مایه خود را می گسترد و پژوهشگر را به یافتن سرچشمه اش نزدیک می کند گسترش های آینده یک افسانه بیشتر از دو راه رخ میدهند؛ نخست با افزودن درون مایه هایی تازه از داستان هایی دیگر که می توانند یکپارچگی داستان را پاس دارند ،دوم با پوشاندن یا کنار گذاردن درونمایه هایی که در افسانه ی کنونی دیده می شوند و با این همه به فرجام دگرگونی های فرهنگی همیشگی هم اکنون با بخش هایی از باورهای مردمی ناهمخوان شده اند این افزایش و کاهش ها در یک افسانه که میتوانند فرجام گونه های ویرایش مردم نهاد دانسته شوند، آن را به راه های تازه ای میکشانند و گاهی بخش هایی بسیار ارزنده از داستان را از چشم خواننده می پوشانند.

این کتاب در اهتمامی تحلیلی و روش‌شناسانه، به مفهوم «دوستی» در اندیشۀ حافظ می‌پردازد. نویسنده با رجوع به مفاهیم و اصطلاحات اساسی متنوعی در دیوان که در ترابط نهادین با مفهوم «دوستی» در نگاه حافظ می‌داند، مجموعه‌ای اندام‌وار از این مفاهیم را در ارتباط بنیادین با «دوستی» در تأملات حافظ تبیین می‌سازد و از این منظر او را «حافظ دوستی» می‌خواند.
نویسنده کوشیده تا هم‌بندی و ترابط روش‌شناسانه‌ای را میان جمعی از مفاهیم و اصطلاحات بنیانی در نگاه حافظ و مفهوم «دوستی» در اندیشۀ او، در هر سه منظر «هستی‌نگر، هستی‌اندیش»، «فردی» و «اجتماعی، نقادانه» ترسیم نماید. در پایان کتاب غزلیاتی از حافظ که به موضوع ارتباط دارند، آورده شده است.

داوود علی بابایی یک نویسنده مستقل است. کسی که اساسی‌ترین دغدغه‌اش تاریخ، خصوصا تاریخ معاصر ایران است. تا به حال از او کتاب‌های زیادی منتشر شده اما مهم‌ترین و شاید اثرگذار‌ترین کتابش مجموعه‌ای است با عنوان «۲۵ سال در ایران چه گذشت» که مربوط به بازخوانی تاریخ انقلاب اسلامی از کمی قبل‌تر از پیروزی انقلاب به این سو است. تاکنون ۱۰ جلد از این مجموعه منتشر شده و علی‌بابایی امیدوار است بتواند

کتاب شکارچی در سایه روشن زندگی اثر مهم تورگنف مجموعه ای از بیست و پنج طرح است که مشاهدات و حکایت های نویسنده در روسیه را روایت می‌کند. حکایت‌های او مملو از بینش های جالبی در مورد زندگی افرادی است که با آنها روبرو می شود – دهقانان و مالکان زمین ، پزشکان و ضابطان ، زنان نادیده گرفته شده و مادران محروم – که هر کدام نمایی از عشق ، تراژدی ، شجاعت و رنج را ارائه می دهند. این حکایت ها آثار بعدی تورگنف را پیش بینی می کنند. در نهایت این کتاب برای نویسنده دردسر ساز می‌شود.
به تصویر کشیدن ظلم و گستاخی طبقات حاکم براندازانه تلقی می شد و منجر به دستگیری و حبس وی در املاک شخصی‌اش می شد. اما این طرح ها ذهن خوانندگان معاصر را به وضعیت بد دهقانان باز می کند.

ون سرگئیویچ تورگنیف در سال 1818 در استان اورل متولد شد و در دوران کودکی از یک مادر مستبد رنج برد. پس از مهاجرت خانواده به مسکو در سال 1827 ، او وارد دانشگاه پترزبورگ شد و در آنجا فلسفه خواند. در نوزده سالگی اولین اشعار خود را منتشر کرد و متقاعد شد که اروپا منبع اطلاعات واقعی را دارد. به دانشگاه برلین رفت. پس از دو سال به روسیه بازگشت و مدرک خود را در دانشگاه مسکو گرفت. در سال 1843 او عاشق پائولین گارسیا-ویاردوت ، خواننده جوان اسپانیایی شد. او بیشتر در خارج از کشور زندگی می کرد و اولین نویسنده روسی بود که شهرت زیادی در اروپا به دست آورد. او در محافل ادبی پاریس شخصیتی شناخته شده بود ، جایی که دوستانش شامل فلوبر و برادران گنکور بودند و درجه افتخاری در آکسفورد به او اعطا شد. مجموعه شش رمانی او بازتابی از دوره زندگی روسیه از دهه 1830 تا 1870 است.