کتاب «باریکه راه امید» دست روی همان نکته‌ مهم تاریخ سرمایه‌داری و به خاصه چهل سال اخیر جهان گذاشته است؛ نابرابری، توزیع ناعادلانه‌ ثروت و قدرت، تسلیم‌شدن دولت‌ها برابر سرمایه‌دارها و به‌عبارت بهتر همان تحقق سوسیالیسم، نه برای مردم بلکه برای ثروتمندان! خصوصی‌شدن بانک‌ها، کم و کمترشدن خدمات اجتماعی، عمومی و مدنی از سوی دولت، تشویق بی‌وقفه‌ مردم به کسب ثروت و رسیدن به قدرت با له‌کردن دیگران و منفعت‌‎طلبی تام و تمام و… «استفان هسل» و «ادگار مورن»، دو متفکر بزرگ آلمانی و فرانسوی، در 94 و 90سالگی، دو رساله‌ «باریکه راه امید» و «زمان برآشوبیدن» را با چنان شور جوانی، کوبندگی و دقت‌نظری نوشته‌اند که شاید کمتر نوشته‌هایی در نقد سرمایه‌داری متأخر به این حد موجز، دقیق و ریزبینانه بوده ‌است. کتاب «باریکه راه امید» که نامش را از یکی از دو رساله منتشرشده در کتاب گرفته است، با جمله‌‎ها و تعابیر پر از شدّتش که خشم و جنون و تفکّر عمیق و امید برای رسیدن به آزادی، برابری و اخلاق انسانی، توأمان در آن وجود دارد، یکی از ملزومات دوران ماست برای فهم عموم مردم درباره‌ هرآنچه بر جهان گذشته و می‌گذرد و الزامی‌بودن تلاش برای تغییر وضعیت موجود. کتاب «باریکه راه امید» کتابی ا‌ست برای همه‌ آنان که به تعبیر مارکس، می‌دانند، امید از آنِ ناامیدان است.