پس از جنگ، ژاپن دچار تحول اجتماعی عظیمی شد؛ زیرا جامعه ژاپن با شوک شکست و اشغال ژاپن توسط نیروهای آمریکایی و متحدان آنها روبه‌رو بود. اوسامو دازای در کتاب شایو این تحول را پس‌زمینه داستان خود قرار داده تا داستان سقوط یک خانواده کوچک اشرافی را نشان دهد.

کازوکو در این رمان، دختر مجرد یک اشراف‌زاده بیوه را روایت می‌کند. جست‌وجوی او برای فهم خود در جامعه‌ای که فاقد کاربرد آن باشد، اصلی‌ترین دغدغه رمان دازای است. این داستانی غم‌انگیز است و از لحاظ ساختاری رمانی است که هم‌تراز نویسندگانی همچون یاسوناری کاواباتا، برنده جایزه نوبل است – تعاملات اجتماعی محیطی و کم‌ارزش است، باید تفاوت‌های ظریف ترسیم شود و برای خوانندگانی که بیشتر به اشکال رمانتیک غربی عادت دارند، این امر به‌نظر می‌رسد که کاملاً آرزو است.

مادر کازوکو بیمار می‌شود و به دلیل شرایط مالی مجبور می‌شوند در کلبه حومه‌ شهری زندگی کنند. برادرش که در طول جنگ معتاد به تریاک شد، مفقود شده است. کازوکو هنگام بازگشت، سعی می‌کند با رمان‌نویسی ارتباط برقرار کند. این جابه‌جایی عاشقانه فقط به تعمیق بیگانگی وی از جامعه می‌انجامد.