این قصه برخاسته از تمایلات بشری در چهارچوب زندگی دنیایی و بهتر گفته شود، تبلور هیجانات انسان زمینی است و از آنجا که بسیاری از حماسه‌های عاشقانه و یا افسانه‌ها و داستان‌ها و قصه‌هایی که در ادبیات کا و حتی جهان، روایتگر عشق بوده‌اند، حکایتشان با رنج و درد و هجر و محرومی آمیخته است و اکثر با سیاهی مرگ پایان می‌پذیرد، اگر نگوییم یگانه بودن، می‌توانیم گفت کم‌نظیر بودن سرگذشت ویس و رامین در منظومة گرگانی سخت چشمگیر و درخور ملاحظه است.

هفت‌پیکر، چهارمین مثنوی از خمسه نظامی یا کتاب پنج گنج اوست که با نام‌های «هفت‌گنبد» و «بهرام‌نامه» نیز مشهور است و سومین اثری است از نظامی که فریده گلبو به برگردان آن به نثر همت گماشته است.
در منظومه هفت‌پیکر به جنبه‌های تاریخی توجه چندانی نشده است، اما این اثر به منزله گنجینه‌ای از حکمت و اندرز و سخنان نغر و عقاید و آرای علمی و فلسفی شاعر است. نظامی ضمن افسانه‌سرایی به چنان نکات باریک و دقیقی از علوم روانشناسی و جامعه‌شناسی اشاره دارد که خواننده با شگفتی در می‌یابد که اندیشة او در قرن دوازدهم میلادی، باری از علوم ویژه قرن بیستم را با پروازی فوق‌العاده درک کرده است…