جاده‌ی لس‌آنجلس دومین جلد از چهارگانه‌ی باندینی جان فانته است. فانته در این رمان باندینی جوان را به تصویر می‌کشد که با روح سرکشش خود را بالاتر از دیگران می‌بیند و نمی‌تواند در شغل ثابتی باقی بماند. چرا که در آرزوی نویسندگی است. این رمان از این نظر خواننده را به یاد چارلز بوکوفسکی می اندازد. منتقدان و مخاطبان دوآتشه، جاده‌ی لس‌آنجلس را رمان کلاسیک گمشده‌ای می دانند که مدت ها از زمانه‌ی خود جلوتر بوده و چنان طنز دست اول و تازه‌ای دارد که گویی همین امروز نوشته شده است.

تا بهار صبر کن، باندینی نخستین عنوان از چهارگانه‌ی درخشان باندینی جان فانته با ترجمه‌ی محمدرضا شکاری، داستان فقر، خیانت و هویت ایتالیایی-آمریکایی است؛ داستانِ رویارویی پسرکی نوجوان با دشواری‌ها و حقایقی که به او تحمیل می‌شود؛ و داستان امید به روزهای بهتر. آنچه جان فانته در این چهارگانه‌ی داستانی قدرتمند و غنایی خلق کرده، درباره‌ی سال‌های پرآشوب نوجوانی است. این رمان از روزگار زمستانی و سرد خانواده‌ای می‌گوید که در میانه‌ی رکود اقتصادی بزرگ آمریکا در دهه‌‌ی سی میلادی، و از پس روابط عاشقانه‌ی شکست‌خورده، هنوز نیم‌نگاهی امیدوارانه به آینده دارد.