ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب کودکان و بزرگسالان را به‌طور یکسان برای نسل‌ها مجذوب خود کرده است. چرا لوئیس کارول ما را با چیزهای عجیبی آشنا می‌کند مانند کاترپیلارهای آبی، گربه‌هایی با پوزخندهای عجیب و غریب و ملکه سفیدی که مرموز زندگی می‌کند؟ آیا این همه فقط مزخرف است؟ آیا کارول تحت‌تأثیر بود؟ این کتاب «آلیس سرکش» معنای عمیق‌تر کتاب‌های آلیس را بررسی می‌کند و دنیایی سرشار از درس‌های زندگی فلسفی را نشان می‌دهد. بررسی برخی از بزرگ‌ترین ذهن‌های فلسفی که تاکنون زندگی کرده‌اند؟ ارسطو، هیوم، هابز و نیچه؟ آلیس در سرزمین عجایب و فلسفه، پرسش‌های نهایی زندگی را از نگاه شاید دوست‌داشتنی‌ترین قهرمان در تمام دوران ادبیات بررسی می‌کند. این کتاب به مسائل قانع‌کننده‌ای مانند ادراک و واقعیت و همچنین نحوه عملکرد منطق در دنیای دیوانگی، ساعت‌ها و گذرگاه‌های زمانی می‌پردازد. بینش‌های جدیدی را درخصوص شخصیت‌ها و صحنه‌های مورد علاقه آلیس در سرزمین عجایب، به بحث می‌گذارد. این کتاب به‌خوبی امر داستانی و غریب را با موضوعات فلسفی گره می‌زند. شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی که زمانی ما با آنها سرگرم می‌شدیم، در اینجا موضوع یک بحث فلسفی عمیق هستند. ویلیام ایروین یکی از نویسنده‌های این کتاب، استاد برجسته در گروه فلسفه در کالج کینگ، پنسیلوانیاست.

ماجرای در زمانه پروانه‌ها در کشور دومینیکن و در زمان دیکتاتوری رافائل تروخیو می‌گذرد. سه خواهر به مبارزه با دیکتاتوری برمی‌خیزند. یکی از خواهران که پیش از همه مبارزه را آغاز کرده خود را پروانه نامیده و حالا این سه خواهر در میان همگان به پروانه‌ها شهرت یافته‌اند.

اینجا همیشه از این اتفاق‌ها می‌افتد. هر روز و هر شب دست‌کم یک نفر به گریه می‌افتد، کنترلش را از دست می‌دهد و فریاد می‌زند. هق‌هق یا ناله و زاری می‌کند.

میتروا می‌گوید بهتر است راحت باشیم اما هرگز خودش این کار را نکرد. راه دیگر این است که یخ بشوی و هرگز نشان ندهی چه احساسی داری و از فکرهایت حرف نزنی. بعد یک روز از اینجا بیرون می‌روی آزاد آزاد؛ اما تازه کشف می‌کنی قفل شده‌ای و کلیدش را جایی در اعماق قلبت انداخته‌ای که نمی‌شود بیرون آورد.

در میان دیپلمات‌های انگلیسی یک شوخی نیش‌دار وجود دارد که می‌گوید ایران تنها کشوری در جهان است که هنوز هم انگلستان را به‌عنوان یک ابرقدرت می‌شناسد. اما برای بسیاری از ایرانی‌ها این اصلاً شوخی نیست. از سطح این جمله به عمق آن بروید تا ایرانیان از نظر سیاسی به شما یادآوری می‌کنند که این انگلیس در کنار آمریکا بود که نخست‌وزیر منتخب دموکراتیک ایران، محمد مصدق را برکنار کرد. کودتا علیه مصدق ممکن است در سال 1953 اتفاق افتاده باشد، اما برای ایرانیان انگار همین دیروز بوده است.

درحالی‌که در انگلستان به تعریف آنچه که نزدیک به هشتاد سال پیش در آغاز جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است ادامه می‌دهد، ایرانیان مدرن خود را با تجربه خونینی از جنگ ایران عراق در سال‌های 1980ـ1988، جایی که کشور تنها مانده بود، تعریف می‌کنند. این درگیری عملی متجاوزانه از سوی صدام حسین، رهبر عراق بود. بقیه جهان یعنی فرانسه، اتحاد جماهیر شوروی، و پس از آن‌ها ایالات متحده و انگلستان همه برای حمایت از عراق درگیر شدند، عربستان سعودی و سایر کشورهای حاشیه خلیج‌فارس صدام را به‌رسمیت شناختند. این تجربه‌ای بود که به تعریف دیدگاه ایران نسبت به جهان و نگرش آن نسبت به رقبای محلی‌اش برای قدرت و سایر نقاط دیگر کمک کرده است.

«کار، کار انگلیسی‌هاست!» به قلم «جک استراو» به‌دنبال روشن‌ساختن روابط دشوار انگلیس با ایران است و با این کار درک بهتری از این کشور خارق‌العاده را برای هرکسی که علاقه‌مند به ایران است فراهم می‌کند.

داستانی مهیج از نیرنگی مبتکرانه در قلب جنگ جهانی دوم… کتاب عملیات اتاق 13 به قلم نویسنده‌ی نام‌آشنای انگلیسی، بن مک اینتایر است. همه‌ی داستان این اثر از زمانی شروع شد که دو افسر نیروی دریایی در اتاقی کوچک معروف به اتاق شماره‌ی 13، راهی عجیب اما هوشمندانه برای گمراه کردن ارتش نازی یافتند: استفاده از جسدی که اصلاً وجود نداشت! گفتنی‌ست این کتاب جوایز گوناگونی از جمله پرفروش‌ترین اثر نیویورک‌تایمز را از آن خود کرده است.

در پایان یک روز معمولی در اوایل قرن بیست و یکم، با جست و جوی انسان ها در اینترنت، هشت تریلیون گیگابایت داده جمع می شود. این اطلاعات حیرت انگیز – که در تاریخ بی سابقه است – می تواند چیزهای زیادی درباره اینکه ما چه کسی هستیم به ما بگوید – ترس ها، خواسته ها و رفتارهایمان، و تصمیماتی که آگاهانه و یا ناخودآگاه می گیریم. از عمیق تا سطحی، ما می توانیم دانش شگفت انگیزی درباره ی روان آدمی به دست آوریم که در کمتر از بیست سال پیش، غیرممکن به نظر می رسید.
«همه دروغ می گویند» بینشی جذاب، شگفت آور و گاها خنده دار از همه چیز، از اقتصاد گرفته تا اخلاق و ورزش و نژاد و جنسیت و … که همه از دنیای بزرگ داده ها نشات می گیرند ارائه می دهد. چند درصد از رای دهندگان سفیدپوست به باراک اوباما رای ندادند بخاطر آنکه او سیاه است؟ آیا مدرسه ای که به آن می روید، در میزان موفقیت تان در زندگی تاثیرگذار است؟ آیا والدین به صورت مخفیانه فرزند پسر را به دختر ترجیح می دهند؟ آیا فیلم های خشن بر میزان جرم و جنایت تأثیر می گذارد؟ آیا می توانید بازار سهام را شکست دهید؟ چگونه مرتبا درباره زندگی جنسی خود دروغ می گوییم و چه کسی نسبت به رابطه جنسی، خودآگاه تر است؟ مرد یا زن؟
با بررسی این پرسش ها و پرسش های بسیاری دیگر، ست استیونز داویدوویتس اطلاعاتی را ارائه می دهد که می تواند به ما در درک بهتر خود و زندگی کمک کند. او با تکیه بر مطالعات و آزمایش هایی در خصوص اینکه ما واقعا چگونه زندگی و فکر می کنیم، به طرز جالب و غالبا خنده دار نشان می دهد که در واقع کل جهان یک آزمایشگاه است. با نتیجه گیری هایی عجیب اما واقعی و تفکر برانگیز و مزاحم، او به بررسی قدرت این حقیقت دیجیتال و پتانسیل عمیق تر آن می پردازد – پتانسیل آشکار کردن تعصبات عمیق درون ما، اطلاعاتی که ما می توانیم برای تغییر فرهنگ خود از آن ها استفاده کنیم و پرسش هایی که می ترسیم از خود بپرسیم، اما ممکن است برای سلامتی مان ضروری باشد – هم احساسی و هم جسمی. همه ی ما هر روز با داده های بزرگ در تماس هستیم و تأثیر آن هر روز در حال بیشتر شدن است. «همه دروغگو می گویند» ما را به چالش می کشد که درباره ی جهان و چگونه دیدن آن به شکل متفاوتی بیندیشیم.

کتاب «اردوگاه عذاب» اثر «هرتا مولر» که با ترجمه‌ی «شروین جوانبخت» در نشر خوب منتشر شده، داستان پسری هفده ساله به نام لئو را روایت می‌کند. یک آلمانی‌الاصل که همراه خانواده‌اش در رومانی سال ۱۹۴۵، تحت سلطه‌ی شوروی به سر می‌برد. او روزها به پارک یا استخر و سونا می‌رود و با مردهای بزرگ‌تر از خودش قرار عاشقانه می‌گذارد ولی خیلی زود، ارتش شوروی تمام جوان‌های آلمانی را به اردوگاه کار اجباری فرامی‌خواند. آن‌ها همگی سوار قطاری می‌شوند و به اردوگاهی می‌روند که در خاک روسیه واقع شده است. در اردوگاه، وضعیت دردناکی حکم‌فرما است و افراد مجبورند به شکل‌های مختلف کارگری کنند، اما غذایی که در اختیارشان قرار می‌گیرد بسیار ناچیز است و همین امر باعث می‌شود نگاهشان به زندگی و رفتارشان به کلی تغییر کند. لئو شخصیت اصلیِ داستان از این وضعیت تحت عنوان فرشته‌ی گرسنگی یاد می‌کند. موجود هراس‌انگیزی که در ذهن و جان تک‌تک آدم‌های اردوگاه زندگی می‌کند. مجبورشان می‌کند بی‌رحم باشند و دزدی کنند یا کارهایی خارج از خواسته‌ی خودشان انجام بدهند و به عبارتی آن‌ها را شکنجه می‌کند. «اردوگاه عذاب» به طور کلی حالت مجموعه‌ای از گزین‌گویه‌هایی را دارد که هر کدام یک روایت کوتاه را بیان می‌کنند یا به موشکافی موضوعی می‌پردازند یا خاطره‌ای از زندگی گذشته را به تصویر می‌کشند. نویسنده از سیمانی می‌گوید که کم و بسیار ارزشمند است و اگر کسی کیسه‌ی آن را بریزد مجازات می‌شود. از زن‌های اردوگاه می‌گوید که انگشت‌های پای یکی از آن‌ها در همان روزها نخست قطع می‌شود. از کفش‌های چوبی اردوگاه و درخت‌کاری در مناطق اطراف آن‌جا می‌گوید. از گدایی در دهکده‌ای نزدیک اردوگاه می‌گوید. یک بار در همین جریان گدایی به پیرزنی برمی‌خورد که او را به خانه‌ی خودش دعوت می‌کند و می‌گوید که لئو شبیه پسر خودش است و یک تکه پارچه‌ی سفید به عنوان هدیه به او می‌دهد که لئو تا زمان بازگشت آن را نگه می‌دارد. «اردوگاه عذاب» اثر تکان‌دهنده‌ای‌ست. زبان زیبا و توصیفات دلنشینش به مرور مخاطب را در جهان خودش غرق می‌کند، به گونه‌ای که جهان‌بینی‌اش بعد از خواندنِ کتاب دچار تغییر می‌شود. فضای هراس‌انگیز کتاب نیز از ویژگی‌های برجسته‌ی این اثر درخشان است. چرا که مخاطب را به شدت درگیر خودش می‌کند و حتی کسانی که کتاب را دوست نداشته باشند، به این مسئله اعتراف خواهند کرد که کتاب لحظاتی شگفت‌انگیز و به یاد ماندنی دارد.

تصویر میدان ویتوریو در مرکز شهر رم یکی از بدیع‌ترین تصویر‌هایی‌ست که در حافظه‌ی تصویری ما باقی مانده است، آن هم به واسطه‌ی حضور دوربین زنده و گیرای بزرگ‌ترین فیلم‌سازان همه‌ی دوران‌ها: روبرتو روسلینی، ویتوریو دسیکا، لوکینو ویسکونتی، فدریکو فلینی و میکل‌آنجلو آنتونیونی و … . میدانی که در قرن نوزدهم برای بزرگداشت ویکتور امانوئل دوم، پادشاه و بنیان‌گذار ایتالیای امروز، ساخته شد و در اواسط قرن بیستم یکی از پررونق‌ترین میدان‌های شهر رم بود. این میدان و محله‌ی بزرگ پیرامونش، از دهه‌ی هفتاد قرن بیستم، آرام‌آرام به محل اسکان و تجمع مهاجرین فقیر و حاشیه‌نشین‌ها تبدیل شد و در قرن بیست‌ویکم دیگر مملو از چینی، آفریقایی، ترک، کرد، عرب و فارس و … شده که در فضایی عجیب و در بسیاری مواقع آخرالزمانی، یک اجتماع انسانی محروم از حداقل‌های شهروندی را تشکیل داده‌اند. اگر مستند «میدان ویتوریو» ساخته‌ی «ابل فرارا» را ببینید، سفری به تاریخ و امروز این محله خواهید داشت و پس‌ازآن، کتاب «برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو» نوشته‌ی عماره لخوص، کمک‌تان می‌کند لایه‌های درونی‌‎تری از این اجتماع بی‌صدایان را لمس کنید. رمانی که ماجرای قتلی در ساختمانی مهاجر‌نشین را مبنای قصه‌اش گذاشته و همه را به گفت‌وگویی چندزبانه و چندفرهنگی دعوت می‌کند. تلخند جاری در همه‌ی این گفت‌وگوها که قرار است راز قتلی را فاش کنند، اهمیت صدا دادن به کسانی که هیچ‌کس صدایشان را نشنیده و نمی‌شنود، هویدا می‌سازد. برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو، یک قوم‌نگاری متکثّر و کوتاه است که نکبت ریشه دوانده در تاروپود مسئله‌ی مهاجربودن را از گذشته تا آینده، روایت می‌کند.

آنجلا دیویس زندگینامه ی خود نوشتش را با تعقیب و گریز اف بی ای و دستگیری اش در اکتبر 1970 آغاز می کند؛ روایت حبس هجده ماهه در زندان های مختلف و تجربه های اجتماعی – سیاسی خود را به تجربه های شخصی گره می زند و نمی هراسد که از ترس ها، بی قراری ها و دو دلی ها بگوید.

<< برای انتخاب میان روش های مختلف بقا، باید به گزینه ها دسترسی عینی داشت. امیدوارم برداشت نکنی که دلیل می تراشم. فقط سعی دارم بفهمم کدام نیروهای شوم ما زنان سیاهپوست را به جایی که اکنون هستیم سوق داده، چرا مادرت جای اینکه شمشیری گداخته دستت دهد، سرزنشت می کند؟ همین سوال را می توان درباره ی هر زن سیاهپوست دیگری پرسید، نه فقط درباره ی پسرانشان، که درباره ی دختران هم …

ما از اجداد انقلابی مان آموخته ایم هیچ واکنش یا عملی فردی قادر به نابودی دشمن نیست، برده ارباب فعلی اش را تازیانه می زند، مقهورش می سازد، می گریزد. اما پیش از برداشتن قدم اول در مارپیچ طولانی به سوی آزادی، کاری از پیش نبرده است …>>

کتاب هذیان های ذهن یک قربانی اثر سال بلو، داستان مردی است که در حال کنار آمدن با خود گذشته، حال و آینده اش است. در واقع این داستان یک جور خود حسابگری است. قدرت داستان در توانایی ثبت آشفتگی های درونی این مرد است. او اعتماد به نفس ندارد اما در این فقدان اعتماد به نفس او، شاهد انسانی هستیم که بسیار برای مخاطب زنده است.
او در شهر نیویورک تنهاست چرا که همسرش برای کمک به اسباب کشی مادرش، نزد او رفته. تابستان است و هوا داغ و شهر از گرما به جلز و ولز افتاده. مرد که به شدت به همسرش وابسته است، اکنون دلش برای او تنگ شده. همسر برادرش به او زنگ زده ونیاز به کمک دارد. برادر او برای کار به تگزاس رفته و کوچکترین برادرزاده اش به شدت مریض شده است. در این بین به طور تصادفی با شخصی رو به رو می شود که سال های دور با او آشنا بوده و اکنون ادعا می کند که بخاطر او کارش را از دست داده و بنابراین بسیار از او طلبکار است. حالا برایش سوال پیش می آید که چقدر در برابر برادرش مسئول است؟ چگونه یک شخص باید نیازهای خود، خانواده ای که به او احتیاج دارند و نیاز های دوستانش را اولویت بندی کند. این سوال ها علاوه بر ذهن او، ذهن خواننده را نیز درگیر کرده و تنها تفاوت این است که خواننده از بیرون به ماجرا نگاه می کند. این داستان آنچه در سر این مرد می گذرد را نشان می دهد و حقا که بسیار خوب این کار را انجام می دهد.
حالا قربانی اصلی قصه کیست؟ این سوالی است که خواننده باید خوب به آن بیاندیشد.
کتاب، تابستان داغ نیویورک، زندگی یک مرد یهودی معمولی در شهری پس از جنگ و هر آنچه گفت و شنود می شود را به خوبی وصف کرده و اوضاع این افراد در آن سال ها را بسیار واضح نشان می دهد