کتاب حاضر، به علوم اجتماعی در سنت‌های شیعی می‌پردازد. فصل اول به طرح پاره‌ای مباحث کلی در باب اهمیت، جایگاه و سوابق بحث از نسبت اسلام و علوم اجتماعی اختصاص داده‌شده است. در فصل دوم به توضیح سه مفهوم بنیادی پژوهش که در عنوان رساله نیز موجود بوده‌اند، یعنی سنجش، اسلام و علوم اجتماعی پرداخته‌شده است. در سه فصل بعد به ترتیب سنجش آرای «علامه حکیمی»، «آیت‌الله جوادی آملی» و «دکتر شریعتی» به‌عنوان نمایندگان سه سنت فکری متفاوت در نسبت اسلام و علوم اجتماعی انجام‌شده است. در این سه فصل تلاش شده منظومه فکری هر یک از سه متفکر، با شروع از مبادی اصلی فکرشان در نسبت اسلام و علوم اجتماعی بازسازی شود. در فصل ششم نیز، پاره‌ای تأملات حاصل از نتایج به‌دست‌آمده در فصل‌های قبلی مورداشاره قرارگرفته است.