سام یل که وی را جهان پهلوان میگفتند، فرزندی نداشت. پس از سالها همسر زیبارو و برومند او، فرزند پسری به دنیا آورد که بدنش درخشان، اما تمام موهایش سفید بود و زال نامیده شد. زنان شبستان همه ناراحت و غمگین بودند و از ترس این موضوع را از سام مخفی نگه داشتند. اما روزی سام از موضوع باخبر شد و با دیدن کودک از زندگی ناامید گردید. سام که این موضوع را ننگ و نشانة گناه کاری خود میدانست، دستور داد تا کودک شیرخوار را از ایرانزمین دور، و در بالای کوهی رها کنند. زال در بالای کوه نزدیک آشیانة سیمرغ رها شد. روزی سیمرغ برای شکار آمده بود که زال را دیده و او را بیدرنگ به آشیانة خود در البرز کوه برد. سیمرغ و جوجه هایش به خواست خداوند، نسبت به زال مهربان شدند و از او مراقبت کردند. خداوند میخواست که زال زنده بماند، زیرا حامل رازی نهفته بود که کسی از آن آگاهی نداشت. داستان زال و رودابه از دستنویس موزة فلورانس، به نثر به نگارش درآمده است.