مایکل سورکین، هر روز صبح از آپارتمانش در محله گرینویچ به سمت اداره اش در مرکز شهر پیاده روی میکند و در این راه از میدان واشنگتن نیز میگذرد. سورکین در طی این راه عجله ای ندارد پس هرگز لذت بردن از دقت و نگاه جزئی به اطراف خود را از دست نمیدهد. در کتاب”بیست دقیقه در منهتن”، سورکین چیزهایی را که میبیند، تصور میکند و چیزهایی را که میداند توضیح میدهد و از این طریق، دسترسی ما را به لایه های تاریخی، روند تکامل مهندسی و هنری و پدیده ها و تعاملات اجتماعی را که در آن بیست دقیقه رخ میدهد، به طرز ملموسی فراهم میسازد. او در این پیاده روی هر روزه به مسائلی چون ساخت ‎و سازها، فعالیت‎های فصلی، تغییرات زندگی تجاری، تغییرات فرهنگ و جمعیت، فرم، اقتصاد، جامعه‎ شناسی، سیاست و زندگی شبانه ‎روزی نیویورک می پردازد؛ به عنوان مثال، او نشان میدهد که تناسبات پله‎ ها چگونه با سازمان‎ دهی املاک (و مسائل فراتر از آن) ارتباط دارند.

این کتاب متاثر از کتاب پرآوازه جین جیکوبز، مرگ و زندگی شهرهای بزرگ امریکایی (۱۹۶۱) است که در مورد نیویورک نوشته شده بود با این تفاوت که جیکوبز، شهرساز یا معمار نبود بلکه یک منتقد اجتماعی بود که متعاقبا مشاهداتش نیز بر پایه همین نگرش به رشته تحریر درآمدند.