سازمان ملل متحد در عرف حقوقی و سیاسی ایران، به‌عنوان نهادی انکارناپذیر در عرصه تعامل یا مواجهه بین‌المللی، سه نگاه متمایز را به‌دنبال دارد: نخست، با رویکردی کاملاً مثبت؛ دوم، با رویکردی کاملاً منفی و سوم، با پذیرش سازمان و اصول کلی حاکم بر آن و آگاهی از تفاوت زمینه‌های ارزشی، استفاده از ظرفیت‌های حداکثری آن را می‌جوید. شناخت عرف موجود و ادبیات حاکم بر این مسئله می‌تواند آگاهی بهتر و تحلیل واقع‌بینانه‌تری از درک تعاملات پیشین و پیش‌روی ایران با این سازمان فراهم آورد. در نوشتار حاضر ضمن بیان تاریخچه تشکیل سازمان ملل، به نقش ایران در تشکیل این سازمان بین‌المللی اشاره شده و سپس به بیان معرفی ارکان این سازمان پرداخته شده است. در ادامه مسئله اصلاحات در سازمان ملل و بیان راهبرد جمهوری اسلامی ایران مورد مطالعه قرار گرفته است.