«دراماتورژی یا بازنگری و بازنویسیِ نمایش‌نامه‌ها برای کارگردانی در زمان و مکانی خاص دست‌آورد بزرگ تئاتر قرن بیستم است. قرنی که در تاریخ تئاتر جهان به‌حق به قرن کارگردان‌ها موسوم است. حضور و ظهور کارگردان‌های بزرگ که آثار درخشان و غبارگرفته‌ی کلاسیک و نئوکلاسیک را با دراماتورژی بی‌بدیلی به نمایش‌نامه‌هایی برای همه‌ی اعصار بدل کردند، دیدگاهی پویا و متکثر را به تئاتر هدیه دادند که امروزه می‌توانیم هر اثر نمایشی را به گفتمانی معاصر پیوند دهیم.
سه روایت من از این سه نمایش‌نامه آزمونی است برای دست‌یابی به زبان اجرایی مناسب‌تر بر صحنه‌ی تئاتر. نمی‌دانم تا چه اندازه در آن موفق بوده‌ام، اما دوست داشتم آن را با شما به اشتراک بگذارم.»