کتاب حاضر مشتمل بر نقد و تفسیر کتاب «بولیتیای (جمهوری) افلاطون» 427 پیش از میلاد 347 قمری است. افلاطون در این کتاب از روش گفت‌وگو استفاده کرده است. اصل گفت‌وگوهای این کتاب به زمانی که افلاطون پنج ساله بوده، یعنی هنگام «صلح نیسیاس» بازمی‌گردد. افلاطون سال‌ها بعد یعنی در شصت سالگی مضمون اصلی آن گفت‌وگوها را به گونه‌ای نمایش‌گونه و نیمه‌داستانی به نثر در آورده است. افلاطون در این کتاب دیدگاه‌های پذیرفته شده آن روزگار را درباره عدالت از زبان شخصیت‌های «کفالوس» مردی نیکوکار و بازرگانی ثروتمند، «پولمارخورس» شاعری برجسته، «وتراسیماخوس» سوفیست، بیان کرده است. او در این گفت و گو پیوند میان عدالت و شهر، سرشت بی‌عدالتی، شروط واقعیت یافتن آرمان شهر، سودمندی عدالت در شهر، پاداش عدالت (جاودانگی روان، طبیعت راستین و…) را شرح داده است.”