اگرچه بلوم بارها تفاسیر خویش از نمایشنامۀ هملت را در قالب کتاب، مقاله و سخنرانی ارائه کرده است، هملت:شعر بی‌کران نه‌تنها به عنوان جوهره‌ای موجز از تمامی آنها، و نیز ضمیمه‌ای بر کتاب شکسپیر: ابداع انسان، بلکه چونان تفسیری بازنگرانه در آرای پیشین بلوم است. در این کتاب فصول بیست‌و‌پنج‌گانۀ تفسیر بلوم از هملت لایه‌لایه برهم می‌نشینند تا در انتها مانند گوی بلورینی در فاصلۀ کانونی مناسب، میان چشم ما و متن هملت قرار گیرند و بدین‌سان چشم‌اندازی صریح و شفاف از شاهکار شکسپیر ترسیم کنند.

تفاسیر بلوم همچون عدسی هم‌گرایی است که تفاسیر شکسپیرشناسان در چهار قرن اخیر، چونان طیف‌های نور، با گذر از آن تا حدامکان به روشن‌تر شدن معمای هملت یاری می‌رسانند؛ اگرچه بلوم خود این نقیضه را به ما یادآور می‌شود که راز ماندگاری هملت همانا در پایدار ماندن معمای ابدی آن و فرارَوی مدامش ازمرزهای خویش است.