حمایت یهودیان از رژیم اسرائیل صرف‌نظر از سکونت آنها در داخل یا خارج سرزمین‏‌های اشغالی، مستلزم شکل‏‌گیری و تثبیت هویت صهیونیستی در میان آنها بوده است. این درحالی است که صهیونیسم، هویت ذاتی یهودیان نبوده و فرض صهیونیست‌بودن همه یهودیان، نتیجه عملکرد گفتمان صهیونیسم فرهنگی از سال‏های ۱۸۸۹ به بعد است. کتاب حاضر با استفاده از مباحث پیر بوردیو و نیز تحلیل متون دست اول صهیونیستی و نیز بهره‌‏گیری از روش انتقادی گفتمان این موضوع را مورد مطالعه قرار می‏‌دهد. با مطالعه کتاب حاضر نه‌تنها فهم کلی از عملکرد گفتمان صهیونیسم در هویت‏‌سازی یهودیان به‏دست می‏‌آید؛ بلکه زمینه‏ شناخت بهتر روش گفتمان انتقادی پل گی نیز فراهم می‏‌شود که هنوز در ایران ترجمه قابل‏‌ملاحظه‌‏ای از آن انجام نشده است. مطالعه کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران حوزه صهیونیسم و رژیم صهیونیستی، و همچنین علاقه‌مندان به نظریه و روش‌‏های گفتمانی مفید خواهد بود.