کتاب «در سایه‌ی آینده، تاریخ اندیشه‌ی مدرنیته» شرح مفصل تغییرات عظیمی است که در چند صد سال اخیر در غرب رخ داده است. نویسنده، در پیشگفتار، بحث خود را با بررسی مباحثات داغی آغاز می‌کند که در چند دهه‌ی اخیر درباره‌ی مدرنیته، روشنگری و پست مدرنیسم در جریان بوده است. چشم‌انداز تاریخ اندیشه در این مباحث نقش عمده‌ای دارد. رجعت به تاریخ اغلب سطحی و نادرست انجام می‌شود، اما نویسنده در این کتاب می‌کوشد تکامل اندیشه‌ی مدرن را بر بنیادی استوار و به نحوی مبسوط شرح دهد. جنبه‌ی بارز مدرنیته را مشخص کند و تمایز انسان مدرن با انسان پیش‌مدرن را از منظر تاریخ اندیشه روشن سازد. چنین کتابی را طبعا باید با علاقه خواند اما برای فهم آن به پیش دانش ویژه‌ای نیاز نیست. وسعت دانش و مهارت لیدمن در توضیح مسائل پیچیده به زبان ساده، در میان تاریخ‌نگاران اندیشه در سوئد جایگاه ویژه‌ای به او بخشیده است. عنوان این کتاب از آگوستینوس قدیس گرفته شده است که حدود 1600 سال پیش گفته بود: تاریخ در سایه‌ی آینده رخ می‌دهد. این عبارت زمانی بیان شده که واژه‌ی «مدرن» تازه ابداع شده بود اما به نحوی شگفت برای تحولات چند سده‌ی اخیر نیز مناسب است که هرچه در آن رخ می‌دهد در سایه‌ی انتظار از رخدادهای آینده اهمیت می‌یابد. گویی آن‌چه در آینده رخ خواهد داد از حال بزرگ‌تر و مهم‌تر است. این کتاب در نوع خود حتی در سطح بین‌المللی نیز بی‌نظیر است در سال 1997 برنده جایزه‌ی آگوست شد که بعد از جایزه‌ی نوبل معتبرترین جایزه‌ی ادبیات و علوم انسانی در سوئد است.

در کتاب حاضر، نویسنده اصطلاح کارگر جمعی مارکس را به همه بخش‌های کار اجتماعی تعمیم می‌دهد و همه کارهایی را که از نظرگاه سرمایه و منافع آن مولد نیستند، اما درواقع برای رشد و بازتولید کارگر جمعی ضرورت دارند، ازجمله کارهای مولد (ازنظر گاه اقتصاد سیاسی طبقه کارگر) ارزیابی می‌کند و به‌این‌ترتیب سعی دارد بر شکاف کار مولد و کار غیرمولد غلبه کند. ازنظر او، علت بررسی محدود مارکس از مقولهٔ کارگر جمعی این بود که وی مشغول پژوهش درباره آن بخش از کارگران بود که در عرصه تولید سرمایه‌داری (تولید ارزش اضافی) به کار مشغول بوده و سرمایه میانجی آنان و محصول کارشان بود. اما اقتصاد سیاسی طبقه کارگر در عصر ما وظیفه دارد پروژه ناتمامِ تیوریکِ مارکس را به پایان برد.

بررسی انتقادی آرا و فعالیت های متفکران و روشنفکرانی که در معرفی اندیشه مشروطه خواهی به ایرانیان و زمینه سازی فکری و عملی تاسیس حکومت مشروطه پیشگام بوده اند، وجهی از بزرگداشت صدمین سالگرد نهضت مشروطیت است. در این وجه، پرداختن به اندیشه ها و فعالیت های سیاسی ملکم خان نیز الزامی می شود. چرا که او برجسته ترین روشنفکر صدر مشروطه از لحاظ نقشی بود که روشنفکران در نهضت مشروطه خواهی به عهده گرفتند. او “بیدارکننده ایرانیان” خوانده شد، پس ضروری است تا برای شناخت خود بدانیم او که تا چنین جایگاه بلندی رسید نسبت به “بیداری” ما چه می اندیشد.

فرهنگنامه فلسفی نه تنها ابزار با ارزشی چون هر واژه‌نامه خوب دیگر در پیش برد تحقیق و آموزش است، دو ویژگی دیگر نیز دارد: نخست، همان‌گونه که نویسنده در مقدمه واژه‌نامه به ایجاز اشاره می‌کند، واژه‌نامه خنثی نیست، هرآینه در انتخاب مدخل‌ها وتوصیف و تشریح آن‌ها جهت دارد، و با شواهد بسیاری می‌توان گفت این جهت جز علم نیست، چنانچه مثال‌های آمده در اساس از منطق، ریاضیات و علوم فیزیکی و علوم انسانی است، و روش آن روش علم است. افزون بر این، ارجاعات درونی مدخل‌ها به همدیگر صرفا رجوع به مترادفی دیگر نیستند بلکه برای توصیف و تشریح کامل مدخل است. هر مدخل با لحاظ داشتن ارجاعات درونی اغلب مقالات کامل، منسجم و به روز هستند که می‌توانند مسئله‌ای را بگشایند و این همه واژه نامه را کتابی قابل خواندن سازند. دوم، با توجه به قدمت فلسفه و تعدد مکاتب فلسفی در طی قرون، واژگان فلسفی اغلب چند معنایی شده‌اند. به این دلیل داشتن ابزاری منسجم در تسهیل مطالعه آثار بونگه به ویژه اثر سترگ او رساله در فلسفه حائز اهمیت است. این امر به ویژه برای مطالعه آثار او به زبان‌های دیگر به ویژه برای فارسی‌زبانان نقشی ویژه دارد. در واقع مترجم این واژه‌نامه اولین گام خود را در اهتمام به ترجمه کامل رساله در فلسفه هشت جلدی بونگه می‌داند که خود با بهره از عمق و وسعت رساله در فلسفه هشت جلدی بونگه می‌داند که خود با بهره‌از عمق و وسعت رساله، عملی گشت. امید است این واژه‌نامه در ارائه دستگاهی منسجم و سازگار از مترادف‌های فلسفه علمی یا فلسفه علم مدرن، حداقل در آثار ماریو بونگه، گامی مفید شمرده شود.