ارسطو، دانشجوی افلاطون، یکی از چهره‌های برجسته در اندیشه غربی است. او که یک متفکر درخشان و دارای علاقه‌های گسترده است، آثار مهم در فیزیک، زیست‌شناسی، شعر، سیاست، اخلاق، متافیزیک و اخلاق نوشت. در اخلاق نیکوماچای، که گفته می‌شود او به پسرش نیکوماخوس اختصاص داده، سؤال هدایت‌گرانه ارسطو این است که بهترین چیز برای یک انسان چیست؟ جواب او خوشبختی است. وی نوشت: «خوشبختی، بهترین، نجیب‌ترین و خوشایندترین چیز جهان است.» اما منظور او چیزی نیست که احساس کنیم، نه یک احساسات؛ بلکه نوع خاصی از زندگی است. خوشبختی از فعالیت‌هایی تشکیل شده است که در آن از بهترین ظرفیت‌های انسانی استفاده می‌کنیم، چه از آنهایی که به‌عنوان اعضای یک جامعه به شکوفایی ما کمک می‌کند و چه مواردی که به ما امکان می‌دهد تا درگیر تفکرات خداگونه باشیم. نوشته‌های اخلاقی معاصر درباره نقش و اهمیت فضایل اخلاقی مانند شجاعت و عدالت الهام‌بخش این اثر است که شامل مباحث مهمی درخصوص مسئولیت، استدلال عملی و نقش دوستی در ایجاد بهترین زندگی است.

«اخلاق» از مهم‌ترین کتاب‌های تاریخ فلسفه است.

ارسطو بر آن است که موجودات از یک سو یا متحرک‌اند یا غیرمتحرک، و از سوی دیگر، یا مفارق‌اند یا غیرمفارق. علم به موجودات متحرک و غیرمفارق فیزیک یا علم طبیعت است؛ علم به موجودات غیرمتحرک و مفارق علم ریاضیات است و علم به موجودات غیرمتحرک و غیرمفارق علم متافیزیک است. از جهت منطقی، می‌توان مورد چهارمی را هم ذکر کرد که در آن موجوداتی باشند متحرک و مفارق، ولی چنین موردی، در عالم واقع، غیر ممکن است، زیرا نمی‌توان موجود متحرکی تصور کرد که جدا از ماده باشد. بنابراین، شمار طبقات علوم، در نهایت امر از این سه بیرون نیست.