عصرِ ما، عصرِ اضطراب است. یک اضطراب همگانی واگیردار که مثل ویروس در همه‌ی دنیا پخش شده است. رویدادهایِ اطراف‌مان، بی‌عدالتی‌ها، دردها و بحران‌ها مثل هوایی هستند که باید تنفسش کنیم. حالا در این وضعیت بغرنج، چگونه می‌توانیم چراغ امید و اعتماد را روشن نگه داریم؟ چگونه می‌توانیم در این عصرِ تفرقه، عاقل بمانیم؟ الیف شافاک، در این نطقِ قدرتمند و تعالی‌بخش در بابِ خوش‌بینیِ آگاهانه، با کمک‌گرفتن از خاطراتِ خود و قدرتِی که در قصه‌ها می‌یابد، ما را به هم نزدیک می‌کند. او مثل کسی که در یک شب سرد زمستانی آتشی روشن کرده و دیگران را به نشستن دور آن دعوت می‌کند، کتابی نوشته که با خواندن آن درمی‌یابیم ایمان و آینده‌‌ی بهتر در گرو چیزهایی است که نباید آن‌ها را فراموش کنیم؛ چیزهایی مثل خردمندی، تفکر، مهربانی و باهم‎بودن.