کتابی که خواندنش برای هرکس که می‌خواهد تیره‌ترین اوقات ادبیات روسی را دریابد ضروری است.
ساندی تلگراف
آزاد کردن حقیقت از یک گور منجمد.
ایندپندنت
چه مرگ‌های زیادی، چه داستان‌های ناگفتۀ زیادی.
هرالد اسکاتلند
افشای هراس و تراژدی؛ و بیدار کردنِ حافظۀ ملتی که به زور خاموش شده بود.
آلن بولد
پرتوافکنی بر تاریکخانۀ تاریخ و یافتن گنج پنهان لوبیانکا.
ایرنا ماریناک
تاریخچۀ آزار و شکنجۀ ادبا و نویسندگان روسی به دست استالین و پلیس مخفی‌اش؛ کتابی که خواندنش را به همه توصیه می‌کنم.
سایمن سیبیگ مانتیفوری
شنتالینسکی فقط با قدرتِ شخصیتش توانست بایگان‌های پلیس مخفی شوروی را ترغیب کند که پرده از رازها، قصه‌ها و دست‌نوشته‌های فراموش‌شده در لوبیانکا بردارند.
اسپکتیتور
جذاب و آموزنده.

کتاب حاضر کتابی درباره انقلاب بلشویکی و درباره یکی از مهم‌ترین و بارزترین چهره‌های آن «نیکالای ایوانوویچ بوخارین» است. این کتاب در درجه نخست یک زندگی‌نامه سیاسی و روشنگرانه است، زیرا «بوخارین» مرد ایده‌ها و یک اندیشمند مارکسیست به شمار می‌رود. نیاز برای یک بررسی همه‌جانبه در مورد «بوخارین» آشکار است، زیرا بیش از دو دهه است که در یک حرفه و در تاریخ طوفانی حزب بالشویک و روسیه شوروی مرکزیت یافته است. هدف این کتاب بررسی «بوخارین» به‌مثابه راهی برای بازبررسی انقلاب بالشویکی و آن چند دهه سرنوشت‌ساز در تاریخ شوروی است.

پل‌پوت معمار و بنیان‌گذار یکی از رادیکال‌ترین و بی‌رحم‌ترین رژیم‌های سیاسی در دوران معاصر بود. اتوپیای مساوات طلبانه پل‌پوت حکومت دهشتناکی را بنا گذاشت که ثمره‌اش مرگ یک و نیم میلیون تن از جمعیت هفت میلیونی کامبوج بود. فیلیپ شورت در کتاب پل‌پوت پرتره‌ای گیرا و دقیق از این مرد مرموز و بی‌رحم ارائه می‌کند. کتاب از حیث جزئیات تاریخی فوق‌العاده غنی است. در هیچ‌کجا قصه زندگی رهبر رژیم خمرهای سرخ و یارانش چنین دقیق و جامع بیان نشده است. شورت برای نگارش کتاب از منابع اصلی بهره گرفته و با رهبران خمرهای سرخ صدها ساعت مصاحبه انجام داده است. او در این کتاب برایمان می‌گوید که چگونه پل‌پوت و یارانش در اقدامی تقریبا ناممکن توانستند به جنون هویش جامه منطق بپوشانند. زندگینامه‌ای که فیلیپ شورت از پل‌پوت ارائه کرده بدون تردید اثری برجسته است.

پس از آنکه قوای متفقین ایتالیا را به اشغال خود درآورد پادشاه ایتالیا موسولینی را از نخست وزیری عزل کرد؛ بسیاری در آن زمان تصمیمات غلط موسولینی در جنگ جهانی دوم را یکی از دلایل مهم به تنگنا افتادن هیتلر و در نهایت شکست جبهه متحدین می‌دانستند. گرچه در سال های نخستین جنگ جهانی دوم ایتالیا توانست پیشرفت هایی در آفریقا کسب کند اما روند شکست های این کشور در این قاره نبرد را به سود جبهه متفقین تمام کرد. ارتش ایتالیا گرچه صاحب زره‌پوش‌های بهتر و قدرتمندتری شده بود و نیروی هوایی کارآمدی داشت اما دارای فرماندهی مناسبی نبود طوری که گفته می شود از ارتش مسلح به تیر و کمان اتیوپی شکست خورد و مجبور به عقب‌نشینی شد. با اعلان جنگ انگلستان به ایتالیا درگیری آغاز شد و موسولینی در حالی که بنغازی و دژ بزرگ طبرق را از دست داده بود از آلمان کمک خواست؛ هیتلر نیز مجبور شد فیلدمارشال اروین رومل یکی از بهترین افسران خود را به صحرای آفریقا اعزام دارد. اما روند شکست های موسولینی از جولای 1943 به نقطه بحرانی رسید. در این تاریخ نیروهای متفقین ابتدا در جزیره سیسیل پیاده شدند و سپس وارد خاک اصلی ایتالیا شدند؛ پادشاه ایتالیا در 25 جولای موسولینی را از نخست وزیری عزل کرد و ارتش ایتالیا زمام امور را بدست گرفت. در همین تاریخ سربازان آلمانی مستقر در ایتالیا کنترل نیمه شمالی شبه جزیره را به دست گرفته و همچنان به مقاومت ادامه دادند. موسولینی به دستور آدولف هیتلر ، رهبر آلمان نازی در یک عملیات حیرت آور توسط یک گروه کماندویی اس اس و چتربازان آلمانی از “لانه عقاب” فرار می‌کند و به آلمان منتقل می‌شود. اما وی سرانجام در پایان جنگ جهانی دوم در حالی که به اتفاق کلارا پتاچی معشوقه اش در حال فرار از ایتالیا بودند در مزرعه‌ای توسط پارتیزان‌های ایتالیایی دستگیر شده و در همان جا به همراه سایر همراهانشان که از مقامات حکومت فاشیستی بودند، پس از محاکمه صحرایی به اعدام محکوم می‌شوند. در 28 آوریل 1945 هنگام تیرباران شخصی با چاقو به او حمله می کند و موسولینی نیمه جان از شکنجه به زمین می افتد؛ مردم به او حمله می کنند و با لگد به جنازه او ضربه می زنند و جمجمه اش را متلاشی می کنند. جسد موسولینی و معشوقه‌اش در “پیاتزا لورتو” شهر میلان، برای نمایش عموم با قلاب های مخصوص آویزان کردن گوشت قصابی ها از سقف یک ایستگاه پمپ بنزین وارونه آویخته شده تا آنکه با دستور پاپ جنازه ها را را پایین آوردند؛ گفته می‌شود جسد او را به آتش کشیدند و خاکسترش را نیز به دریا ریختند.