نویسنده: جان کاتینگهام
مترجم: محمد سعید حنایی کاشانی
نشر : روزنه
توضیح: قرن هفدهم شاهد تغییر نظری بنیادی در شیوه های اندیشیدن ما درباره خودمان و جهان بود . نظر اطمینان‌بخش قرون وسطی درباره جهانی زمین-مرکز که به صراحت به سود بشر طرح شده بود پیوسته در حال فرسودن بود، ولی همین هنگام خوش‌بینی تازه‌ای درباره امکان پرورش تبیینی روشن و جامع در خصوص چگونگی کار جهان سر برآورد. این خوش‌بینی با عزمی برای رسوخ به طبیعت ذهن انسان و نسبت آن با جهان مادی نیز همراه بود .
جان کاتهام با توجه به همین زمینه فکری، کوشش های سه فیلسوف بزرگ عقل گرا – دکارت،اسپینوزا،لایبنیتس- را پی میگیرد که به دست و پنجه نرم کردن با نقش تازه انسان در طبیعت و فراهم کردن فهمی یکدست از واقعیت به طرح نظام های نوین فلسفه پرداختند…