مؤلف: جلال سیمایی
نشر: سیمر‌و
توضیحات:گام نهادن در هزار توی رسم ها، جشن ها و رفتارهای آریائی ها شهامت و جسارت فراوان می خواهد زیرا به گواهی پژوهشگران و دانشمندان بی گمان این مردمان پایه گذار تمدن و فرهنگ بشری هستند و شناسائی و شناساندن رسم ها و جشن های چنین ملتی که سرگذشتی هم سنگ با تاریخ تکامل آدمی دارد و در گذرگاه پرفراز و نشیب سده ها و هزاره ها از آسیب هجوم ها و دگرگونی ها مصون نبوده است اما در نهایت، سرفراز، سر بلند کرده است، کاری بسیار سترگ و دشوار و احتمال لغزش در آن بسیار است.

در این کتاب مسیر تاریخی جشنهای نوروزی از دورترین زمان تا به این روزگار با نگاه گزارش گرانه ترسیم شده است. کوشش گردیده تا همه تغییرات و دگرگونیهای آنها را در دوره های تاریخی از پیش از مهاجرت های بزرگ تا اسکان گروهها و قبیله ها و در درازنای تاریخ تشکیل حکومتهای ملی و جهانی در این سرزمین پیش از دوران اسلامی و بعد از آن نشان داده شود.

در این کتاب پایه و اساس پژوهش تنها گزارش تاریخ نویسان یونانی نمی باشد بلکه از متن های فارسی کهن و گفتارها و تحقیق های دانشمندان وطن خودمان و یا دانشمندانی که با بیطرفی به پژوهش درباره تمدن و فرهنگ ایرانی پرداخته اند، استفاده شده است.

مهمترین هدف در این کتاب آشنایی و آگاهی همگانی نسبت به تنوع جشن ها از یک سو و چگونگی برگزاری آنها از سوی دیگر است. هرجا لازم دیده شده، توضیحات فراوان برای روشنی و وضوح بیشتر مطلب در نظر گرفته و در آخرین کتاب از این مجموعه به ترتیب آورده شده است.

برای استفاده جوانان به ویژه دانش آموزان و دانشجویان در جلد پایانی این مجموعه، فرهنگ کامل لغت های دشوار در متن مجموعه گرد آوری شده است. برای کمک و یاری رساندن به کدبانوهای ایرانی در تهیه و تدارک سفره های مختلف جشن ها و همچنین دستور تهیه خوراکی ها را اعم از پختنی به مانند آش و غذاهای دیگر و شیرینی و آجیل و سبز کردن سبزه و تدارک همه تشریفات دلچسب جشن ها در این مجموعه بخش های ویژه ای در نظر گرفته شده است.

در فرهنگ ایران کهن، علت آفرینش آدمیان، رواج نیکی محض نه تنها در دنیای زمینی، بلکه در همهٔ کاینات است؛ بنابراین، انسان ایرانی، وظیفه‌ای بس سنگین برعهده دارد و برای تأمین آرامش جهانی، بایستی پیوسته بر ضد قوای زشتی در تلاش و کوشش باشد. جهان ناپایدار کنونی، یک گذرگاه است و آدم از جهان آغازین بخاطر وظیفه‌ای که به وی محول گردیده بایستی از این گذرگاه بگذرد و به سوی جهان پایدار و ابدیت خویش بازگردد. چون در این گذرگاه نیروهای اهریمنی کمین کرده‌اند، وظیفه او جنگ در مقابل سپاهیان اهریمنی است. هر انسان، یک تک سوار پیکارگر است و ابزار او در این میدان کارزار پارسایی و شادمانی است. برای نیل به مقصود چیرگی بر قوای اهریمنی ایرانیان خود را بدو چیز نیازمند می‌دانستند، یکی از آندو، بدنی نیرومند و بازوان نیرومند بود که گفته‌اند:
زنیرو بود مرد را راستی
ز سستی کژی زاید و کاستی

و دیگر اراده‌ای قوی و روحی استوار و مقاوم و با ایمان به شکست نهایی پلیدها و فیروزی قوای نیک. برای دست یابی به قسمت دوم، یعنی روانی شاداب و سالم، وسایل چندی داشته انت که یکی از آن‌ها ترتیب دادن جشن‌های متعدد فصلی در طول سال بوده‌است که به مناسبت‌های گوناگون برپا می‌داشتند. مردم در این جشن‌ها شرکت می‌جستند و بوسیله تفریحات سالم و عیش و سرور و دست افشانی و آتش‌افروزی و پایکوبی روان افسرده را شادابی می‌بخشیدند و خستگی‌های فکری و جسمی را از تن و روان خویش می‌زدودند و خویشتن را برای کارهای سنگین روزهای پس از جشن آماده می‌کردند. از میان جشن‌های بسیار ایران باستان جشن نوروز از همه مهمتر بوده‌است و با تفصیل بیشتری برگزار می‌گشته است.