ملوک بهمنی تاریخ شبه قاه هند در نگاه محققین به سه دوره باستان، میانه و جدید تقسیم می شود. در این میان قرون میانی با ویژگی ورود و گسترش اسلام در شبه قاره هند یکی از درخشان ترین دوران در تاریخ این منطقه است. تبلیغات مذهبی تجار مسلمان در سواحل شبه قاره، نخستین نشانه های ورود اسلام به این منطقه محسوب می شود، اما از سوی دیگر نقش فتوحات مسلمین را نمی توان نادیده گرفت. فتح سند توسط محمدبن قاسم ثقفی و سپس فتوحات غزنویان و غوریان در هند، زمینه های شکل گیری حکومت اسلامی در این منطقه را فراهم کرد؛ چنان که نخستین سلسله از مجموعه حکومت های سلاطین دهلی پایه گذاری شد.

اگرچه برخی سلاطین دهلی مانند خلجیان و تغلقیان بخش هایی از منطقة دکن را به تصرف خود درآوردند، اما نفوذ آنان در این منطقه دوام چندانی نیافت. با تأسیس حکومت ملوک بهمنی ( 748 ـ 934ق / 1347 ـ 1528م) و با جدایی منطقه دکن از قلمروی حکومتی سلاطین دهلی، دوره ای جدید در تاریخ گسترش اسلام در هند شکل گرفت. استقرار ملوک بهمنی در دکن و ایجاد زمینه ای مناسب برای مهاجرت نخبگان مسلمان به این ناحیه، موجب شد تا منطقه دکن از اهمیت بسزایی برخوردار شده و نقش مهمی در تحولات سیاسی و اجتماعی تاریخ شبه قاره هند ایفا کند.